|
|
หมดยุควิ่งแล้ว นี้มันยุคของการปั่นเสือภูเขา
อัพหน่อย ๆ หลังจากขี้เกียจตัวเป็นขนอยู่เป็นเดือน - -* ปิดเทอมแล้ว ตอนนี้จบปี 4 ล่ะ แต่ยังเรียนไม่จบน่ะ T^T ก้าวขึ้นสู่พี่ปีสูงอย่างสมบูรณ์ ไปช้า ๆ เดี๋ยวก็จบ เน๊อะ ช่วงนี้อยู่ในช่วงลดน้ำหนักอย่างจริงจัง(มั้ง) จากช่วงเปิดเทอมที่วิ่ง ๆ ๆ อยู่ที่มหาลัย พอช่วงสอบก็หยุดวิ่งไปอ่านหนังสือ แล้วก็กิน ๆ ๆ สรุปแล้ว หนักเท่าเดิมเลยกรู พอปิดเทอมมาสิงตัวอยู่ที่บ้านพอจะวิ่งก็ขี้เกียจซะงั้น เพราะบรรยากาศมันไม่ได้ (อ้างไปเรื่อย - -) เนื่องจากที่มหาลัยอยู่ในป่าในเขา เวลาวิ่งรู้สึกสุนทรีย์อย่างบอกไม่ถูก วิ่งทีเป็นชั่วโมง ๆ ชมนกชมไม้ สูดออกซิเจนบริสุทธิ์เข้าปอดอย่างเต็มที่ พอมาวิ่งที่บ้าน รู้สึกเบื่ออย่างบอกไม่ถูก เพราะหมู่บ้านก็ไม่ได้ใหญ่อะไรมาก วิ่งแปป ๆ ก้กลับมาที่เดิม จะวิ่งไปนอกหมู่บ้าน รถก็เยอะเหลือเกิน
ไม่รู้จะทำยังไง เบื่อก็เบื่อ แต่คิดว่าต้องออกกำลังกาย พอดีพ่อมีเสือภูเขา trek6000 อยู่คันนึง แล้วช่วงนี้แกค่อนข้างยุ่ง ผมเลยจับออกไปปั่นซะเลย ความรู้สึกที่ได้คือ มันมันส์และเหนื่อยสุด ๆ ถึงจะไม่เหนื่อยเท่าวิ่ง แต่ผมมีเจ้านี้ ผมสามารถไปได้ไกลกว่า เร็วกว่า ตอนนี้ปั่นมาอาทิตย์กว่า ๆ ล่ะ ปั่นตอนเย็น ออกจากบ้านห้าโมงครึ่งกลับมาทุ่มนึง เดี๋ยววันนี้ว่าจะปั่นเข้าเกาะเมืองอยุธยา แต่ระวังพวกตีนผีไว้หน่อย อยุธยาขึ้นชื่ออยู่ล่ะ บรื้อ T^T
กะว่าถ้าชอบจริง ๆ เปิดเทอมคงหาไปปั่นซักคันที่มหาลัย เพราะที่นู้นคนปั่นเยอะมาก ทั้งอาจารย์,บุคลากร และก็พวกนักศึกษา คงจะได้ร่วมแก๊งกะเค้าซักที ^^ ตอนนี้ลดน้ำหนัก ก้กินข้าวเช้าปรกติแต่ลดแป้งเยอะมาก เน้นกินกับ ส่วนมื้อเที่ยงถ้ามีข้าวก็กินแต่ส่วนใหญ่ซัดผลไม้เอา มือเย็นก็โยเกริตถ้วยนึง ก็ค่อนข้างลดได้เห็นชัดเลยทีเดียว บางเวลาก็หิวแต่อาศัยความอดทนเข้าช่วย พอผ่านไปนาน ๆ เข้าร่างกายเริ่มปรับตัว แล้วก็ชิน ตอนปี 1 หนักเกือบ ๆ 80 ได้มั้ง ปี 4 ขึ้นไปหนักสูงสุด 100 ต้น ๆ ทำเอาอึ้งไปเลย รับไม่ได้ด้วย ตอนนี้เหลือ 91 กว่า ๆ ล่ะ สู้ ๆ อีกหน่อย เดี๋ยวก้ผอม เห๊อะ ๆ ^^
| Create Date : 02 พฤษภาคม 2556 |
| Last Update : 2 พฤษภาคม 2556 9:49:10 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1289 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
พระนครศรีอยุธยา Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]
|
ถ้าเรารักใครซักคน เราต้องรักเค้าให้มาก ๆ ไม่สำคัญหรอกว่าเค้าจะรักเราหรือไม่ มันสำคัญแค่ว่าเรายังรักเค้าอยู่หรือเปล่า แค่เราสามารถช่วยเค้าได้ นั้นก็มีความสุขแล้ว
|
|
|
|
|
|
|
|
|
