โลกหมุนไป ใครหมุนโลก

วันพุธที่ ๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๔

เวลา ๒๒.๕๗ น.




ท่ามกลางการวิ่งไล่ตามกระแสโลกที่โลดแล่นไปตามกระแสความรู้สึกนึกคิดของผู้คนที่ตกเป็นทาสอารมณ์ของความอยากได้อยากมี อยากเป็นอย่างไม่มีวันจบสิ้น จะมีสักกี่คนที่เฉลียวใจบ้างว่า เบื้องหลังของกระแสโลกเหล่านั้น คือคนไม่กี่คนที่ใช้พลังของสื่อสร้างข่าวสารเรื่องราวที่เกิดขึ้นจากห้วงความคิดจินตนาการของเขา แล้วแพร่กระจายออกไปทั่วทุกซอกทุกมุม เพื่อให้คนเชื่อว่าเรื่องราวนั้นมีอยู่จริง เกิดขึ้นจริง และมีตัวตนดำรงอยู่จริง


เขาหมุนโลกให้หมุนไปตามที่ใจต้องการวาดโลกนี้ให้กลายเป็นโลกในจินตนาการที่เขาอยากจะให้เป็น เขียนงูเติมขา
เขียนเสือเติมเขา เขียนเงาเติมฟ้า เสกสรรปั้นแต่งภาพหลอกๆ ทั้งหมดลงไปในใจคนด้วยเวทย์มนต์ไฮเทค ส่งตรงเข้าถึงบ้านทุกหลังตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง โดยอาศัยพลังอำนาจในการเสกเป่าของสื่อที่มีอยู่ในมือ


เมื่อประเด็นถูกยิงออกไปเหมือนปืนใหญ่ คนส่วนใหญ่ก็วิ่งตามวิถีลูกปืน โดยมีคำว่า “กลัวตกข่าว” “กลัวตกยุค”
“กลัวตกกระแส” เป็นพลังขับเคลื่อนอยู่ในจิตใจ ทำให้คนเราวิ่งตามกระแสโลกที่สื่อเป็นคนกำหนดทิศทางไว้ให้อย่างหัวหกก้นขวิด
หน้าคะมำคว่ำคะเมนอย่างไม่เป็นตัวของตัวเอง และค่อยๆ หลุดออกจากชีวิตในโลกของความจริง หลงอยู่กับโลกของความฝัน ติดอยู่ในคุกกระแสโลกที่สื่อสร้างขึ้นไว้คุมขังอย่างไม่รู้ตัว


การใช้สื่อโกหกคน ก็คือการคุมขังประชาชนไว้ในความคิดโดยไม่ต้องสร้างคุกจริงๆ แต่เป็นการขังคุกไว้ในจิตใจ


แต่ผลของการสร้างกระแส ผลของการโกหกก็คือ ช่องว่างที่สื่อสร้างขึ้นจนกลายเป็นการแบ่งชนชั้นทางสังคมในอีกรูปแบบหนึ่งอย่างเสร็จสรรพได้เกิดขึ้นอย่างช้าๆ แต่ก็เป็นไปโดยไม่รู้ตัว


คนกลุ่มหนึ่งไหลไปตามกระแสสื่อ คนอีกกลุ่มหนึ่งวิ่งตามสื่อไม่ทัน และคนอีกกลุ่มหนึ่งไม่สนใจสื่อ ช่องว่างจากการหมุนกระแสโลกได้เพิ่มความห่างเหินของผู้คนมากขึ้นๆ ๆ จนอยู่ไกลกันคนละฝั่ง


คนกลุ่มหนึ่งกลายเป็นผู้ผลิตที่ถูกกดขี่ คนกลุ่มหนึ่งกลายเป็นผู้บริโภคอย่างหน้ามืดตามัว คนกลุ่มหนึ่งกลายเป็นผู้ควบคุมความคิดด้วยการสร้างข่าวสร้างกระแสไปวันๆ เพื่ออาศัยช่องว่างของความรู้ไม่ถึง รู้ไม่ทันเหล่านั้นเอาเปรียบคนที่ตัวเล็กกว่า
ด้อยการศึกษากว่า ด้อยพละกำลังกว่าอยู่ร่ำไป แต่ใครจะสนใจ ตราบใดที่ผลประโยชน์กองโตยังไหลเข้ากระเป๋า และผู้ถูกเอารัดเอาเปรียบยังเต็มใจให้ค้างคาวดูดเลือดด้วยหลงว่าดีว่างาม


ปัญหาแบบนี้ของโลกใบนี้ ก็เป็นกันมาหลายล้านปีแล้ว ตั้งแต่คนยังเป็นมนุษย์ถ้ำตามความเชื่อของชาวตะวันตก โลกยังไม่มีวิทยุ โทรทัศน์ อินเตอร์เน็ต โทรศัพท์มือถือ ปัญหานี้ก็มีมาก่อนแล้ว ต่างกันแต่ว่าสิ่งที่เปลี่ยนไปในยุคนี้ ก็คือเทคโนโลยีที่ใช้เป็นวิธีสื่อสาร แต่สิ่งที่ยังเหมือนเดิมก็คือ หัวข้อที่ใช้สร้างกระแสยังคงเป็นประเด็นเดิมๆ วัตถุประสงค์ก็ยังเดิมๆ อยู่ที่ว่าใครจะดึงคนไปได้มากกว่ากัน


ถ้าหากคนเลวดึงไป เมื่อมีปัญหาเกิดขึ้น ก็ปล่อยข่าวลวงออกมา เพื่อชี้ให้คนหันไปสนใจอีกทาง เป็นการสร้างกระแสโลกขึ้นมากลบปัญหา บิดเบือนปัญหา หรือพูดออกนอกเรื่องให้คนลืม แต่ความเลวก็คงยังดำเนินต่อไป ปัญหาต่างๆ ที่ซุกไว้ใต้พรมก็ยังคงอยู่ต่อไป


ถ้าโลกใบนี้ ยังอยู่ด้วยการโกหกหลอกลวงแบบนี้ ปัญหาต่างๆ จะถูกแก้ไขได้อย่างไร แต่ที่ร้ายยิ่งกว่า น่ากลัวยิ่งกว่าก็คือ “คนที่เต็มใจให้เขาหลอก” เสียอีก ก็เลยไม่รู้จะทำอย่างไร แต่ทว่าคนที่น่าสงสารยิ่งกว่ากลับไม่ใช่คนที่เต็มใจให้เขาหลอก แต่เป็น “คนที่ไม่รู้ว่าถูกหลอก” ก็ถูกความไม่รู้หลอกให้หลงเชื่อหัวปักหัวปรัมต่อไป ต่อเมื่อไหร่ตื่นขึ้นหูตาสว่างจึงค่อยได้สติกลับมา หลงเหลือแต่ความชอกช้ำระกำใจ จนต้องกินน้ำใบบัวบกรักษาอาการตรอมใจจนช้ำในเรื้อรัง แต่นั่นยังไม่ใช่คนที่น่าสงสารที่สุด เพราะคนที่น่าสงสารที่สุด ก็คือ “คนที่หลอกตัวเอง” โดยเฉพาะคนที่หลอกตัวเองว่า “กรงจักรเป็นดอกบัว” นี่แหละคือความน่ากลัวของการไหลไปตามกระแสโลกที่หมุนด้วยมือสื่อ


ถ้าโลกนี้เต็มไปด้วยการโกหก แล้วใครกันเล่าที่พูดความจริง คนๆ นั้นยังมีอยู่หรือไม่


คนที่พูดความจริงและเราสามารถเชื่อถือได้ก็คือ “พระสัมมาสัมพุทธเจ้า” คำพูดของพระองค์เป็นความจริงมากว่าสองพันห้าร้อยกว่าปีแล้ว


น่าเสียดายที่พระองค์ไม่ทรงอยู่แล้ว แต่ก็ยังโชคดีที่ “สัจธรรม” ของพระองค์ยังหลงเหลืออยู่ พระธรรมคือความดี ความงาม และความจริงที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าใครจะสาดโคลนใส่ร้ายป้ายสีอย่างไรก็ตาม พระธรรมก็ยังคงเป็นดอกบัวงามที่โผล่พ้นน้ำมาเบ่งบานรับแสงอรุโณทัยได้เสมอ


เลิกหลงกระแสโลก ติดอยู่ในกระแสธรรมกันเถิด ชีวิตจะมีแต่ความสุขในโลกของความจริง และไม่ต้องถูกทอดทิ้งให้ชอกช้ำจนตรอมใจ เพราะถ้อยคำของพระพุทธองค์ไม่เคยหลอกใคร


สิ่งที่ต้องตัดสินใจก็คือ เราอยู่ในโลกนี้ไม่ถึงร้อยปี ก็ต้องเลือกเอาว่า เราจะอยู่กับคนที่หลอกลวงเราไปวันๆ หรือจะอยู่กับคนที่พูดความจริงมากว่าสองพันห้าร้อยกว่าปีแล้ว และก็จะจริงอย่างนี้ตลอดไปตราบกาลนาน


ดังนั้น เมื่อคนเราทุกวันนี้ หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องอยู่ท่ามกลางข้อมูลข่าวสารต่างๆ ที่แข่งขันกันสร้างเรื่องราวตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง สิ่งที่ต้องระวังและบอกตัวเองอยู่เสมอ ก็คือ เมื่อตกอยู่ท่ามกลางกระแสโลก เราจะทวนกระแสไปกับพระพุทธองค์ หรือจะตามกระแสไปกับคนที่มีกิเลส นี่คือเรื่องใหญ่ของชีวิตที่ต้องเตือนตัวเองให้อยู่กับโลกของความเป็นจริง

Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2554 Last Update : 11 กุมภาพันธ์ 2554 8:57:39 น. Counter : 246 Pageviews.		0 comment
Share Tweet