มีข่าวเฟดมาฝากค่ะ
เอามาจาก Face bookของเฟดเอง

I have been back practicing and training now for some time and all is going well.
I feel much better. I am looking forward to playing my hometown tournament in Basel .
I have also had a chance to spend some amazing time with my family.
Myla and Ch...arlene are doing great.
After training yesterday, Mirka and I took them for a walk along Lake Zurich.
I am always excited to be back in Switzerland!



ดีใจที่ได้ข่าวเฟดค่ะ
รายการที่บาเซิลปีนี้น่าดูมากค่ะ
มีเฟด โนเล่ เดล แล้วก็กอนซาเลซ
เป็นตัวชูโรง

ชะแว้บมาลงชื่ออ่านเป็นคนแรกอีกแล้ว

แว่บมาด้วยคน อ่านกะลังเพลนเลยค่ะ

หวัดดีตอนเช้าค่ะ
สงสัยเมื่อคืนพี่พู่กลับบ้านดึกแน่ ๆ ไม่ได้เข้ามาแจม


เดี๋ยววันนี้จะพาไปเที่ยววัด Jing An นะคะ
อยู่ข้าง ๆ โรงแรมนั่นแหละค่ะ

แจ้งข่าวรายการที่สต๊อกโฮมกับที่มอสโคว์นิดนึง

วันนี้รอบเซมิแล้วค่ะ

ที่สต๊อกโฮม :

Thomas Bellucci v. Oliver Rochus
Robin Soderling v. Marcos Bagdatis
หนุ่มคนหลังนี่หายไปนานมากเลยนะ

ที่มอสโคว์ :

IIIya Marchenko v. Janko Tipsarevic
Mikhail Youhzny v. Mikhail Kukushkin
คนหลังนี่มาจากคาซัคสถาน

ชื่อไม่คุ้นเลยนอกจากพี่ทิปกับยูซนีย์

หวัดดีวันเสาร์ค่ะ ทุกคน

วันนี้เป็นวันแรกที่ได้พักผ่อนเต็มๆ ค่ะ เมื่อวานไปซ้อมโบว์ลิ่งมา กลับถึงบ้านประมาณ 1 ทุ่ม อาบน้ำเสร็จ หลับเป็นตายเลยค่ะ ว่าจะแวะเข้ามาเม้าท์ซะหน่อย

ตื่นมาแต่เช้า เพิ่งได้ฤกษ์เอาเสื้อผ้าที่ไปเที่ยวมาออกมาซัก เก็บกระเป๋า เก็บสมบัติที่ขนไปด้วย และขนกลับมาด้วยเข้าที่เข้าทาง เพิ่งจะเสร็จนี่แหละค่ะ เอาของออกจากกระเป๋าแล้วตกใจมากค่ะ อะไรมั่งไม่รู้ เต็มไปหมด กว่าจะเรียบร้อยลงได้

น้องรวัลย์ส่ง sms มาเมื่อวันพุธค่ำๆ ค่ะ ว่ารู้สึกไม่สบายจริงๆ แล้ว หลังจากที่เรา 2 คนพยายามแข็งแรงกันตลอดเวลาที่อยู่ที่เซี่ยงไฮ้ เพราะกลัวเป็นไข้ โดนกักตัว ไม่ให้ออกจากที่โน่น จะเซ็งกันซะ

ก็อย่างที่พี่พู่เล่าให้ฟังแล้วนั่นแหละค่ะ ทัวร์หัวหกก้นขวิดของเรา (ฟังดูเหมือนจะลำบากนะคะ แต่สนุก ฮา กันตลอด) เมามันส์ไม่กลัวป่วย กลัวตายกันเลยทีเดียว

คุณนุช คุณแลนด์ คุณต่าย ค่อนข้างรอบคอบกว่าพี่พู่และน้องรวัลย์ค่ะ คือทั้ง 3 คนมีหมวกติดไปด้วย กลางวันกันแดด กลางคืนกันน้ำค้างค่ะ แต่พี่พู่กับน้องรวัลย์เนี่ย เรา 2 คนมัวแต่หอบของมาฝากนักกีฬา (มากกว่า 1 คน) หอบธง (มากกว่า 1 ผืน) หอบของกิน (สำหรับเรา 2 คน เพราะแค่วิ่งไป-มา ก็หมดเวลาเข้าคิวซื้อขาวกินกันแล้วค่ะ) หอบรูปเพื่อมาขอลายเซ็นต์ นักกีฬา (ซึ่งแน่นอนไม่ใช่รูปเดียว และต้องทนุถนอมมากเป็นพิเศษ)

เราเลยมีสมบัติป้องกันตัวแค่เสื้อผ้าที่แต่งออกมาตอนเช้า และแว่นกันแดด คนละอันเท่านั้นค่ะ

เพิ่งจะได้ฤกษ์เก็บของเข้าที่เข้าทางเหมือนกันค่ะ
โชคดีที่มีวันหยุด 3 วันไม่งั้นคงไม่มีเวลาทำแน่นอน

ตอนนี้แยกรูปเกือบจะเสร็จแล้วค่ะ
มีรูปที่ถ่ายมาทั้งหมดประมาณ 2000 กว่ารูป
เป็นรูปนักกีฬาที่ชัดบ้างไม่ชัดบ้างมากมาย
พยายามคัดรูปที่พอดูได้ลงในบล็อกค่ะ

รูปที่ไปเที่ยวนอกสนามเทนนิสก็เยอะค่ะ
เราไปเที่ยวนอกสนามกันทุกวันเลย
ได้ไปวัดสำคัญ 2 วัดในเซี่ยงไฮ้คือวัดจินอันและวัดพระหยกขาว
ไปอี้หยวนบาซาร์ ที่นี่มีวัดอีก 1 แห่ง ด้วย
แล้วก็ได้ Orient Pearl TV Tower
ที่ตอนนี้เป็น Tower ที่สูงที่สุดในโลกด้วยค่ะ

ถ่ายรูปมาเยอะมาก
คุณแลนด์ถามว่าจะรีวิวได้ถึง 20 ตอนไหมเนี่ยกว่าจะจบ

ถ้าไม่เบื่อก็ตามอ่านกันไปเรื่อย ๆนะคะ

เนื่องจาก พี่พู่กับน้องรวัลย์ไปยืนรออิเบิร์ดกับป๋า เลยไม่ได้เข้าไปดูคู่น้องเดลกับเมลเซอร์ตั้งแต่เริ่ม เพราะน้องรวัลย์เชื่อมั่นว่าไอ่จ๋อของเราคงฉลุย

รออิเบิร์ดกับป๋าไป ดูจอทีวีขนาดยักษ์ที่มีอยู่ในนั้นไปด้วย จนมั่นใจว่าอิป๋าเดินเข้า Player Entrance ไปแล้ว เลยตัดสินใจเข้าไปดูไอ่จ๋อค่ะ ซึ่งตอนหันไปดูจอทีวี ไอ่จ๋อเรียกเทรนเนอร์ซะแล้ว เท่านั้นแหละค่ะ น้องรวัลย์แทบร้องไห้ ฉุดกระชากลากถูพี่พู่ (อีกแล้ว) วิ่งไม่คิดชีวิต ขึ้นกระได เพื่อขึ้นไปดูไอ่จ๋อที่ Centre Court

จาก Player Entrance ขึ้นไปถึงที่นั่งของเราใน Centre Court เนี่ย ความสูงจากพื้น ไม่น่าจะต่ำกว่าตึก 3 ชั้นอ่ะค่ะ พี่น้อง ขึ้นไปถึงไอ่จ๋อโดนเซ็ตแรกไปแล้ว 5-7

พี่พู่เห็นท่าทีของน้องเดลแล้วไม่น่าจะเล่นต่อเลยค่ะ มันสะเงาะ สะแงะมากๆ แต่ก็ยังให้กำลังใจน้องรวัลย์ไปว่าใจเย็นๆ เดี๋ยวมันก็โอเคค่ะ ออกมาเล่นเซ็ต 2 ได้ไม่เท่าไหร่ก็เลิก น้องรวัลย์แทบขาดใจ หันมาบอกว่า พี่พู่นั่งคนเดียวได้มั๊ยคะ รวัลย์ขอออกไปรอน้องเดลข้างล่าง พี่พู่จะออกไปเป็นเพื่อนก็ไม่ยอมค่ะ น้องรวัลย์คงรู้ว่า ไม่รู้ว่าต้องรอนานเท่าไหร่ แล้วเกรงใจ เพราะรู้ว่าพี่พู่อยากดูคู่ราฟากับพี่เบลค เลยขอออกไปคนเดียว พี่พู่เลยบอกว่าจะรออยู่ตรงนี้นะคะ ให้กลับขึ้นมาหาพี่พู่ที่นี่ น้องรวัลย์ก็รับปากรับคำ แล้วก็หายไปในฝูงชน


แล้วพี่พู่ก็นั่งดูคู่ราฟากับพี่เบลค บรรยากาศตอนเปิดตัวนักกีฬา ก็อย่างที่คุณนุชเล่าแหละค่ะ อลังการงานสร้างสุดๆ เกือบลุกมา dance ซะแล้วถ้าไม่ติดว่านั่งคนเดียวนะคะ เพราะชาวต่างประเทศ (ที่ต้องใช้คำนี้เพราะเป็นฝรั่งที่ดูไม่ออกว่าสัญชาติอะไรจริงๆ ค่ะ) เค้าเต้นแร้งเต้นกากันทุกคน มันคึกคัก แล้วก็ตื่นเต้นอ่ะค่ะ เพราะหลายๆ คนไม่เคยเห็นราฟาตัวเป็นๆ ค่ะ รวมทั้งพี่พู่ด้วย

พี่พู่คิดอย่างคุณนุชเหมือนกันว่า ราฟาน่าจะผ่านพี่เบลคได้สบายๆ แต่กลับยืดเยื้อถึง 3 เซ็ต
พี่พู่ลืมน้องรวัลย์ไปชั่วคราวเลยค่ะ มัวแต่ตื่นเต้น..บ้าไปละ จนคุณนุชกับคุณแลนด์และคุณต่ายเดินมาหาพี่พู่ตอนจบเซ็ต 2 ว่าจะขอกลับก่อน เพราะกลัวว่าคุณต่ายจะกลับไม่ทันรถหมด ส่วนคุณนุชกับคุณแลนด์ก็หมดแรงกันแล้ว

จริงๆ พี่พู่ก็เริ่มไม่ไหวแล้วค่ะ เพราะว่ามันหนาวมาก น้ำค้างอย่างแรง ลมอย่างโหดค่ะ อากาศตอนนั้นน่าจะประมาณซัก 17-18 องศาได้อ่ะค่ะ แล้วก็ที่สำคัญคือ หมดแรงเหมือนกันเพราะเรานอนกันมาบนเครื่องแค่ 4 ชั่วโมงเท่านั้น ข้าวก็ได้กินมื้อเช้า คือไอ้บะหมี่เนื้อตุ๋น ที่ร้าน Noodle Cup เท่านั้นเองค่ะ แต่น้องรวัลย์ยังไม่กลับขึ้นมา พี่พู่โทรหาก็ติดต่อไม่ได้ค่ะ เลยต้องให้คุณนุช คุณแลนด์และคุณต่ายกลับกันไปก่อน ส่วนพี่พู่ก็นั่งดูเทนนิสและรอน้องรวัลย์ต่อไป จะหลับก็ไม่ได้ค่ะ กลัวของหาย (พะรุงพะรังมาก ) แล้วก็หนาวจนหลับไม่ลงค่ะ นั่งตัวงอเป็นปีศาจกุ้งเลย เกมส์เทนนิสก็สนุกนะไม่ใช่ไม่สนุก แต่พี่พู่ถ่านหมดเองแหละค่ะ เลยแย่ นึกอยู่ว่าน้องรวัลย์จะหนาวแค่ไหนไม่รู้เพราะข้างล่างลมก็เย็นอยู่ค่ะ

จนผ่านไปถึงกลางเซ็ต 3 น้องรวัลย์ก็โผล่ขึ้นมาค่ะ พี่พู่ดีใจที่สุด เพราะเริ่มเป็นห่วงมากขึ้นเพราะหายไปราวๆ 2 ชั่วโมงได้แล้วค่ะ แต่ปรากฎว่าหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส สดชื่นกว่าตอนเช้าอีกค่ะ แถมขึ้นมานั่งเสร็จ ก็พูดกับราฟาว่า "ขอโทษนะจ๊ะราฟา พี่รวัลย์ไม่ได้มาเชียร์ตั้งแต่แรก มัวแต่ไปทำธุระอื่นอยู่ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่รวัลย์จะนั่
งเชียร์ราฟาทั้งแมทช์เลยนะจ๊ะ"

แล้วก็เริ่มเล่าให้พี่พู่ฟังว่า วิ่งลงไปรอน้องเดลข้างล่าง หนาวมากๆ กลัวว่าจะไม่สบายแต่คิดว่าคงไม่มีโอกาสได้เจอน้องเดลอีกแล้ว ยังไงก็ต้องเอาของให้มันให้ได้ เลยยืนอยู่ตรงนั้น ไม่ไปไหน รอจนใครต่อใครกลับกันไปเกือบหมดแล้ว เดินไป-เดินมา สาวๆ ที่มารอขอลายเซ็นต์นักกีฬาแถวนั้นก็ถามเหมือนเดิมว่ารอใคร น้องรวัลย์ก็บอกว่ามารอ Del Potro ส่วนคนอื่นๆ ยังรอมารัตด้วยความอดทนเพราะยังไม่กลับโรงแรมค่ะ

น้องรวัลย์เดินไป-เดินมา เจออิเบิร์ดค่ะ กำลังจะกลับโรงแรม น้องรวัลย์ทะลุทะลวงเข้าไปถึงท้ายรถมัยเลยค่ะ สาวๆ หลายคนเรียกมัน มันไม่สนใจนะคะ แต่ด้วยความฉลาดของน้องรวัลย์ นึกออกว่าพี่พู่พับธงใส่กระเป๋าที่น้องรวัลย์ถือลงมาด้วย เลยควักธงเช็คออกมาโบก อิเบิร์ดเลยหยุดรอค่ะ แล้วเดินมาเช็นต์ธงให้ที่ท้ายรถ ส่วนรูปอย่ในกระเป๋าที่อยู่กับพี่พู่ เลยไม่ได้เซ็นต์รูปค่ะ เรียบร้อยแล้วอิเบิร์ดก็จากไป น้องรวัลย์ก็มารอน้องเดลต่อ

อิพวก guard แถวๆ นั้นซึ่งมันเพิ่งถามไปหยกๆ ว่ามารอใคร ซึ่งน้องรวัลย์ก็บอกว่ามารอ Del Potro แต่พออิเบิร์ดมาก็กรี๊ดดดด...วิ่งไปขอลายเซ็นต์ พูดจา จ๊ะจ๋าดี แล้วก็มานั่งทำหน้าเมื่อยรอต่อไป พอใครผ่านมาก็กรี๊ดกร๊าดดดด..เหมือนเดิม แล้วก็มายืนรอน้องเดล ต่อไป เค้าคงอดรนทนไม่ได้ เลยถามว่า ยูมาจากไหนเนี่ย แล้วตกลงถามจริงๆ ว่ายูเป็นแฟนคลับใคร มารอใครกันแน่

พอบอกว่าเป็นคนไทย มารอ Del Potro เพราะมีของมาฝาก แล้ว Del Potro ก็แพ้ แบบขอรีไทร์ เลยต้องรอเจอให้ได้ เท่านั้นแหละค่ะ พี่ guard เลยมารุมคุยด้วยแถมวิทยุเข้าไปถามเจ้าหน้าที่ในห้อง Player ให้ว่า Where is Del Potro? คำตอบที่ได้คืออย่างที่คุณนุชเล่าแหละค่ะ มันยังอยู่ในห้อง fitness อยู่เลย

น้องรวัลย์เลยต้องรอต่อไป จนพี่พู่อดไม่ได้ต้องถามน้องรวัลย์ไปแบบประชดๆ ว่า มันจะเข้ายิมทำไมเนี่ย แพ้แล้ว วอร์มดาวน์แล้วก็อาบน้ำ กลับโรงแรมสิวะ จะลีลาแซมบ้าอยู่ทำไม แล้วนี่มันจองคอร์ทไว้ซ้อมพรุ่งนี้ด้วยรึเปล่าคะ
เล่นเอาน้องรวัลย์ เคืองหยุดเล่าไปพักนึงอ่ะค่ะ

สำหรับช่วงต่อไปที่ น้องรวัลย์รอๆๆๆๆๆๆๆ...จนได้เจอกับน้องเดลอันเป็นที่รักยิ่งนั้น พี่พู่ขอรอให้น้องรวัลย์มาเล่าเองนะคะ เพราะว่า พี่พู่อยากให้ทุกคน ได้ฟังจากน้อง จะได้รู้ว่า she ปลื้มใจ ขนาดไหน

อยากอ่านต่อเร็วๆจัง...

ตอนนี้แก้วขี้เกียจทำงานมากเลย แต่เป็นช่วงงานเข้า..วันนี้ก็นั่งทำงานอยู่บ้าน (ดีที่ไม่ต้องไปออฟฟิศ)...เบื่อๆก็ไปเล่นกะน้องหมา แล้วคอย refresh blog พี่นุช ว่าเมื่อไหร่จะมี review trip สุดมันจากพี่นุช พี่พู่เพิ่ม

หลังจากจบแมทช์สุดท้ายของวันนั้น พี่พู่กับน้องรวัลย์ก็เข้า Mode เดิมค่ะ วิ่งผลัด 4 คูณ 100 ออกจากสนาม วิ่งๆๆๆๆ ลงจาก Centre Court วิ่งไปที่หน้าประตูแรก (ตอนนั้นพวก guard ต้องเป่านกหวีดเลยค่ะ แล้วตะโกนบอกพร้อมทำสัญญาณมือว่าอย่าว่ง เพราะกลัวว่าจะมีคนตกใจ ว่าเกิดจราจลอะไร แต่พี่พู่กับน้องรวัลย์ก็ไม่สนใจค่ะ วิ่งกันต่อออกไปประตูหน้า เลี้ยวขวาออกไปเข้าคิวเพื่อขึ้น Suttle Bus

หลังจากที่เรารอคิวยาวประมาณ 500 เมตรได้ค่ะ Shuttle Bus ออกไปแล้วประมาณ 8 คัน จึงถึงคิวเรา

ระหว่างนั้นก็มีคนวิ่งแซงแถว ที่เราต่อคิวอยู่ไปขึ้น Shuttle Bus ด้วยนะคะ เรา 2 คนพี่น้องเริ่มเลิ่กลั่กแล้วค่ะ กลัวโดนแซงคิว แล้วก็ฟังไม่ออกว่า คนที่คุมคิวรถเค้าประกาศว่าไง น้องรวัลย์เลยหันไปถามหนุ่มตี๋ที่ยืนเข้าคิวอยู่ข้างหน้าเราว่า เราจะไปลงที่ Shanghai Stadium ต้องเข้าคิวตรงนี้ถูกแล้วใช่มั๊ย พ่อหนุ่มคนนั้นก็พยักหน้า เราเลยถามต่อว่า แล้วไอ่พวกที่วิ่งแข่งกันหน้าดำคร่ำเครียดกันเนี่ยเค้าไปไหนกัน

พ่อหนุ่มตี๋ อินเทรนด์ เลยเฉลยให้ฟังว่า คิวที่เราต่อแถวอยู่เนี่ย เราจะได้นั่งกันทุกคน แต่คนคุมคิวรถเค้าจะประกาศว่า ใครที่สมัครใจจะยืนไปเค้าก็จะให้ขึ้นหลังจากที่รถที่นั่งเต็มแล้ว ยูไม่ต้องตกใจหรอก เพราะยูเข้าคิวถูกแล้ว และจะได้นั่งกลับไปที่ Shanghai Stadium แน่นอนให้เตรียมตั๋วขากลับไว้เพื่อส่งให้เจ้าหน้าที่เค้าคอยเก็บก่อนขึ้นรถก็พอ เราก็เลยอุ่นใจ

แต่น้องรวัลย์หันกลับมาถามพี่พู่ว่า ตกลงเค้าอธิบายว่าไงคะ รวัลย์ไม่ทันฟัง

คือมัวแต่ดีใจเรื่องน้องเดลอยู่ ไม่ใช่ดีใจที่มันตกรอบนะคะ คือดีใจที่ได้เจอตัวเป็นๆ ใกล้ๆ อ่ะค่ะ สติไม่อยู่กับตัว ฟังอะไรไม่รู้เรื่องซะงั้น

พอเราได้ขึ้นรถนะคะ น้องรวัลย์ฉลาดมากค่ะ ชวนพี่พู่ไปนั่งท้ายรถ เพื่อที่ว่าจะได้ไม่มีใครมายืนเบียดเรา จะได้ไม่ต้องคอยระวังของและกระเป๋าตังส์ด้วย แถมยังถ่ายรูปพี่พู่โดยให้มองเห็นแถวของคนที่เข้าคิวรอจะขึ้นรถ Shuttle Bus ข้างหลังอีกเพียบ เดี๋ยวให้น้องรวัลย์เอารูปมาลงให้ดูนะคะ แล้วน้องๆ จะนึกออกว่ามันทรหดกันขนาดนี้

สรุปว่า 2 คนพี่น้องเมารถกันอีกตามเคยยยยยยยยยย

อยากบอกว่า ทางผู้จัดการแข่งขันรายการที่เซี่ยงไฮ้
เห็นใจแฟน ๆนักเทนนิสเป็นอย่างยิ่งค่ะ เลยไม่มีรายการ
บอกให้นักเทนนิสเดินไปออกทางอื่น (เหมือนในบางประเทศ)
ยังไงก็ต้องมาออกทาง player entrance
ถ้ายูมีความอดทนรอขวัญใจของยูได้
ยังไงก็ได้เจอแน่นอน

แล้วก็มีสาว ๆ ทั้งหลายอดทนรอจนได้เจอจริง ๆด้วย
ส่วนตัวนุชหมดสิทธิ์ตั้งแต่ยังไม่ไปแล้ว

คอร์ตซ้อมก็เหมือนกันค่ะ รายการนี้แปลกมาก
มี Practice Schedule แจ้งทุกวัน
ใครอยากไปเฝ้าใครเชิญตามสะดวกเลย

นุชถึงคิดว่าบรรยากาศรายการนี้มันเอื้อต่อการดูการเชียร์จริง ๆ เลย

และจะวิเศษกว่านี้นะ ถ้ามีที่พักให้ในนั้นเลย
สำหรับนักท่องเที่ยวที่ตั้งใจไปดูเทนนิสอย่างเดียว
จะได้ไม่ต้องเสียเวลาเดินทาง

จากการนั่งรถถึงสองชั่วโมงกว่า ๆ ในวันแรก
ทำให้เรากลัวมากว่า....เราจะต้องเจอสภาพแบบนี้ทุกวันเลยหรือเปล่าเนี่ย.....

โชคดีที่ขากลับ การจราจรโล่งมาก
รถวิ่งฉิวใช้เวลาแค่ครึ่งชั่วโมงถึงเซี่ยงไฮ้สเตเดียม
นั่งแท๊กซี่อีกแค่ 10 กว่านาทีเราก็กลับถึงโรงแรมแล้ว

นุชกับคุณแลนด์ไม่มีประสบการณ์เข้าแถวรอรถยาวเหยียด
แบบพี่พู่ เพราะเราชิงกลับก่อนทุกวัน
เราไม่เคยดูจนจบเลยค่ะ ยกเว้นรอบเซมิ

ตอนที่เราออกมาคืนแรก มีคนทยอยกลับกันไม่มากนัก
การผจญภัยของเราเลยมีแค่เดินหาจุดจอดรถสาย 1
ไปถึงแล้วก็เอาตั๋วให้คนขับดู เผื่อความแน่ใจว่า
เราขึ้นรถถูกคัน พอเค้าพยักหน้าว่าถูกต้องเราก็ขึ้นรถ
ไปยืนหลับ อิอิ คือขี้เกียจรอคันหลังน่ะค่ะ
เลยขึ้นไปเลยดีกว่า ประมาณครึ่งชั่วโมงก็ถึงที่หมายแล้ว

แจ้งข่าว MC นิดส์นึงนะคะ
MC ไปซ้อมอยู่ที่ Halle ค่ะ ตอนนี้ แล้วโปรแกรมต่อไปที่จะลงเล่นคือ Vienna นะคะ
แล้วก็กลับมาเล่นที่ Basel แล้วต่อด้วย Paris MS 1000 ค่ะ

แปลว่าเราจะได้เห็น MC (รึเปล่า?) กันวันที่ 26 นี้แล้วนะคะ ดีใจ ดีใจ คิดถึง คิดถึง

ขอบคุณที่แจ้งข่าวค่ะ
อิอิ อยากดูจังเลย จะมีเว็บไหนให้ดูไหมเนี่ย

นุชเขียนบล้อกใหม่แล้วนะคะ
เล่าเรื่องวัดจินอัน ตามไปอ่านไปเม้าท์กันได้ค่ะ