Sprezzatura.........2
By Pete Bodo
sprezzatura เป็นภาษาอิตาเลียน
ความหมายดั้งเดิมของคำ ๆ นี้ Pete Bodo บล็อกเกอร์ของเทนนิสดอทคอม
บอกไว้ว่า
sprezzatura is the ability to make difficult things look easy.
บล็อกเกอร์คนนี้คงเป็นแฟนเฟดชนิดเหนียวแน่น
เพราะมองเฟดได้ในแง่ดีสุด ๆขนาดนี้
ตามหลักการแล้วการเขียนบล็อก การเขียน article ทั้งหลาย
ต่างจากการเขียนข่าว เพราะมันเป็นการเขียนถึงข้อเท็จจริง
ที่ผสมกับความเห็นส่วนตัวของผู้เขียน
ไม่เหมือนข่าวที่ต้องเขียนตามข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้น
โดยไม่ต้องใส่ความคิดเห็นส่วนตัวลงไป
ดังนั้นคนเขียนบล็อก คนเขียน articel นิยมชมชอบใคร
ก็สามารถหยิบยกจุดดีจุดเด่นของคน ๆนั้น
มาเขียนได้โดยไม่ขัดกับการหลักการสื่อสารมวลชน
ขึ้นอยู่กับวิจารณญาณของผู้อ่านว่าจะเลือกเชื่ออะไร
จะเลือกเห็นแย้งตรงจุดไหน
และตามทฤษฎีสื่อสารมวลชนแล้ว ผู้อ่านก็จะเลือกเชื่อ
กับสิ่งที่สอดคล้องกับทัศนคติดั้งเดิม และความเชื่อของตัวเองอยู่ดีแหละ
ดังนั้นจึงไม่แปลกอะไร ที่กลุ่มแฟนคลับเฟดทั้งหลายจะเลือกอ่าน เลือกรับรู้
และตีความสารที่อ่านให้สอดคล้องกับความเชื่อทีตนเองมีอยู่
ไม่ได้เกี่ยวกับการที่แฟนคลับเฟดไม่ยอมรับความจริงแต่อย่างใด
มันเป็นไปตามหลักวิชาการค่ะ
แนวคิดเรื่อง Selective Exposure
การเลือกเปิดรับสื่อ การเลือกรับรู้ และการเลือกตีความ (สาร)
โดยไม่จำเป็นที่จะต้องมีแฟนคลับเฟดคนใดทำตัวเป็น Opinion Leader
ชี้นำ โน้มน้าว หรือชักจูง แฟนคลับเฟดคนอื่น ๆ
ก็ยินดีจะเลือกเปิดรับข่าวสาร เฉพาะที่ตัวเองอยากรู้อยู่แล้ว
แนวคิดนี้เป็นที่ยอมรับในวงการสื่อสารมวลชน
มาเป็นระยะเวลาเกือบ ๆ จะร้อยปีได้แล้วมั๊ง
คุยเรื่อยเปื่อยอยู่นาน มาเข้าเรื่อง sprezzatura ต่อจากเมื่อวนนี้ดีกว่า
Federer is light on his feet, blessed with remarkable feel,
and he possesses stores of stamina and determination
that are concealed rather than advertised.
Nobody looks at him and thinks "next generation," or "specimen."
Guys who play, look, and even talk like Federer aren't supposed to have a shot in this game anymore,
and the fact that they do
(or that he does, proving that at least in theory the possibility exists)
is one of the things that makes tennis worth watching and following.
The game was supposed to leave his kind behind,
yet here is Federer, not only stubbornly clinging to existence,
but actually outlasting and proving himself more durable than the specimens.
Does he think about these things? Hardly.
ในเฟรนช์ โอเพ่น ปีนี้คงปฏิเสธไม่ได้ว่า รอบที่วิกฤตที่สุดของเฟด
คือรอบเซมิที่แข่งกับน้องเดล ที่อย่าว่าแต่คนดูเลยที่เสียดายแทนน้องเดล
เฟดเองก็บอกว่า เสียดายเหมือนกัน
After winning his semifinal over Juan Martin del Potro,
Federer said: "Even though (I'm happy I won),
I was sad for him, because, you know, he's a young player.
You always think that there aren't that many opportunities,
that many chances for younger players, you know.
So I was a bit sad for him when I won."
บล็อกเกอร์รายนี้ยังอุตส่าห์แว้งกลับไปหา จิมมี่ คอนเนอร์ส อีกแน่ะ
Swaggering bad boy Jimmy Connors, upon reading that,
would probably lick his chips and say,
"Get me this weenie."
And if that were somehow to have been possible,
I know this: Jimbo would have gotten five games, max.
Both as a player and personality, Federer embodies this wonderful Italian word, sprezzatura.
It's a difficult word to translate,
but the Canadian philosopher Mark Kingwell wrote about it
compellingly in an utterly delightful book, Catch and Release.
Fundamentally, sprezzatura is the ability to make difficult things look easy.
It's simply astonishing to me that in this day and age in tennis,
a player who so conspicuously embodies this notion of sprezzatura
can be the leading player of his generation.
Federer is no less an iconic figure in his sport than is NFL quarterback Brett Favre in football.
Favre holds that position because he seems the archetypal football player,
but Federer earns his distinction while being absolutely atypical.
He frequently seems to think, act, and express sentiments
nothing like those of a host of iconic tennis players
whose qualities were often trumpeted as germane to their station:
the bullishness of Vilas, the toughness of Ivan Lendl,
the fire of a John McEnroe, the explosive power of a Pete Sampras,
that subtle communication of menace
that informed the glowering visage of Pancho Gonzalez,
or the scary, almost rodent-like bloodlust of Jimmy Connors.
But all of pale alongside the easy,
it's-no-big-deal domination with which Federer rules.
........ยังมีต่อ....... |
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
วันนี้ตื่นสายมาก ๆ ชนิดไม่เคยมีโอกาสตื่นสายแบบนี้มานานแล้ว