เหอๆๆๆ ถ้าเปิ้นเห็นเจ้าตัวนี้นะ คงจะตกกะใจพิลึก
นึกว่าหัวคนซะอีก หยึ๋ยยยยยย

เห็นโต๊ะทำงานจขบ.แล้ว

มีกำลังใจในการเก็บโต๊ะทำงานของตัวเองไงไม่รู้

พรุ่งนี้นะพรุ่งนี้ โต๊ะเราต้องเนี๊ยบ

หุหุ

พรุ่งนี้วันจันทร์

จะไปเก็บโต๊ะให้เรียบร้อยเลย

วันหนึ่ง และ วันหนึ่งของเจ้าของธุรกิจ
(ทุกเวลาที่มีการระบุ สมควรเติมคำว่า มักจะ ไว้ข้างหน้าเวลา)

ตื่นตอน เจ็ดโมงเช้า เพราะเสียงตามสายขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในท้องที่ซึ่งดันไปทำงานโดยที่เจ้าของพิ้นที่เขาไม่ต้อนรับ
เป็น องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นหนึ่งในหลายๆ องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น
ที่ใช้งบเป็น ใช้ได้หมดจด และรู้จักหางบประมาณมาใช้

เตรียมรับโทรศัพท์สายแรกตอนเจ็ดโมงครึ่ง
นอนแถกบนที่นอนต่อไปจนร้องเพลงชาติ
หลังจากนั้นเป้นเวลาของบุหรี่ตัวแรก
ซึ่งมักจะเป็นเช่นนั้นไปเรื่อยๆทุกครึ่งชั่วโมงจนกว่าจะนอนในราตรีหรือรุ่งอรุณถัดไป

หลังจาก บุหรี่ ชักโครก ฝักบัว อ่างล้างหน้า และ กาแฟ
ก็เป็นเวลางาน ( และ กาแฟ และ อินเตอร์เนท)
งานซึ่งหมายถึง การเห็นหน้าตากันจริงๆ ไม่ใช่การสั่งการตามสัญญานอิเลคทรอนิค
เวลาควรเริ่มประมาณ เก้าจุดสามศูนย์ ถึง สิบเอ็ดจุดสามศูนย์
แล้วแต่ปริมาณของอาการเมาค้างซึ่งแปรผันตามปริมาณของแอลกอฮอล์ซึ่งตัวเองจับกรอกไปเมื่อคืน

จากนั้นเป็นเวลาของสงคราม เล่ห์เหลี่ยม
การคดโกง การตระบัดสัตย์ และกิเลสตัณหา
ซึ่งพอจะเป็นไปได้ในโลกใบนี้
ความเลวทรามทั้งมวลจะมาทอดกายอยู่ตรงหน้าท่าน
เด็กและสตรีมีครรภ์ควรผ่านเลยไป
บุคคลธรรมดาก็เช่นกัน.....เพราะไม่เล่า
เนื่องจากไม่มีสิ่งใดน่าสนใจ น่าศึกษา และ น่าเอาเป็นเยี่ยงอย่าง

แล้วก็ถึงเวลาเลิกงาน....อันนี้พูดลำบาก
เพราะบ่อยครั้ง เมาแทบทรงตัวไม่อยู่ ก็ยังทำงาน
อาบน้ำกับน้องๆ โอ้โลมปฏิโลมกับนางนอกวรรณคดี
ก็ยังทำงาน

สิ่งที่แย่ที่สุดคือ การที่มนุษย์นอนหลับฝันว่ากำลังทำงาน
สิ่งที่แย่ถัดไปคือการที่รู้ว่าบริวารต้องใช้เงิน
แต่คาถาเนรมิตเงินดันเสื่อม
สิ่งที่แย่รองๆลงไปตามลำดับคือชีวิตทั่วๆไปที่มนุษย์พึงมีพึงเป็น

ชีวิตของนายจ้าง ตรงข้ามกับลูกจ้างพอประมาณ
แต่เชื่อเถิด เราต่างอยู่คนละหน้าของเหรียญซึ่งกำลังหมุน
และไม่รู้ว่าควรจะหงายไปทางไหนดี

จริงๆ ถ้าปราศจาก authority
พวกเราไม่มีตัวตนด้วยซ้ำ




.....

วันหนึ่ง ....วันหนึ่ง ของคนงานโรงงานทำเพ็ชร
"เราทำงานบริษัทเอ็ม.เค.เอส.จิวเวลรี อินเตอร์เนชั่นแนล จำกัด ซึ่งเป็นบริษัทผลิตอัญมณีส่งออกต่างประเทศ ทุกวันจะมีการใช้ครื่องแสกนตรวจตามร่างกายพนักงานอยู่หลังเลิกงาน แล้วยังให้ยามลูบคลำตามร่างกายพนักงานทุกคนอีก จนพนักงานที่นี่หมดความรู้สึกไปแล้ว นอกจากนั้นยังมีการซุ่มตัวอย่างทุกวัน ซึ่งวันหนึ่งมีพนักงาน 2-3 คนที่ถูกซุ่มตรวจ ซึ่งการซุ่มตรวจทุกวันเราก็ยอมรับได้ แต่การที่คุณสงสัยว่าเราขโมยของออกมาแล้วคุณมาจับเราแก้ผ้า เรารับไม่ได้จริง ๆ"
วันหนึ่ง วันหนึ่งของคนงานที่ผลิดกระเป๋า"samsoninte"
"ตลอดระยะเวลา 8-15 ปีที่พวกเราทำทำงานให้กับบริษัทนั้น พวกเราทุ่มเทเป็นอย่างมาก เราทำงานตั้งแต่ 8.00 น.ถึง 23.00 น. เราทำให้บริษัททุกอย่าง เราไม่เคยเลยที่จะหยุดงาน ถึงแม้ว่าจะไม่สบายก็ตาม เวลาเราไม่สบายเราก็หายาแก้ปวด ยาคลายกล้ามเนื้อมากิน เวลาเหนื่อยเราก็หาเครื่องดื่มบำรุงกำลังมากิน เวลาเราง่วงเราก็กินกาแฟ เวลาเราทำ โอทีถึง 5 ทุ่ม บริษัทก็แจกเครื่องดื่มบำรุงกำลังให้เราก็ต้องกิน

ต่อมาพอบริษัทมาบอกว่าตอนนี้กำลังประสบปัญหา บริษัทบอกให้พวกเราลาออกแล้วเซ็นใบสมัครใหม่ เพื่อต้องการลดสวัสดิการและลดค่าจ้างลงให้เหลือวันที่ 165 บาท เราก็ยอมเพราะเราต้องการให้บริษัทอยู่ต่อไปได้ พวกเราจะได้มีงานทำเช่นกัน เรายอมทำให้บริษัททุกอย่าง แต่ทางบริษัทไม่เห็นใจเราเลย

ตอนนี้บริษัทไม่ยอมรับเราทั้ง 73 คนกลับเข้าทำงาน โดยอ้างว่าไม่มีตำแหน่งงานว่าง แต่กลับแอบรับสมัครคนงานใหม่ภายในโรงงาน ทั้งผู้ชายและผู้หญิง ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมบริษัทถึงไม่เห็นใจพวกเราบ้าง เราต้องการงานทำ เพราะแต่ละคนต่างก็มีภาระทางครอบครัว"

...............................

วันหนึ่ง วันหนึ่ง ของใครอีกหลายคนในประเทศนี้

ช้าบ้าง ไวบ้าง..แต่ก็ผ่านไปอีกวันหนึ่งจริง ๆ ค่ะ