ควรทำอย่างไร เมื่อข้อไหล่(ข้อต่อ)เคลื่อนหรือหลุด

จริงๆแล้วเขียนเรื่องนี้ลงสเปซ แต่เห็นว่าน่าจะมีประโยชน์กับคนอื่นๆบ้าง(มั้ง?)+ปล่อยให้บล๊อกนี้ร้างมานามากกกกกแล้ว เลยเอามาลงที่นี่ด้วย หัวข้อdHไปก๊อปเค้ามาอีกนะ... = ="

ใครอยากอ่านเรื่องจริงๆเต็มๆเชิญทางนี้เลยคับ >>>> ทำอย่างไร! เมื่อข้อไหล่เคลื่อนหรือหลุด โดย อ.นพ.เอกวิทย์ เกยุราพันธุ์

ไปเจอบทความนี้แบบไม่ได้ตั้งใจตอนที่กำลังหาข้อมูลเกี่ยวกับโรคตาขี้เกียจกับภาวะปัญญาอ่อนอยู่ (อย่าถามว่าหาทำไม มันเป็นหนึ่งในหลายพันล้านโปรเจคที่สัญญากับเพื่อนเอาไว้ว่าจะทำให้เมื่อชาติเศษที่ผ่านมา -*-) หาไปเรื่อยจนไปถึงเว็บ bangkokhealth.com ไม่แน่ใจว่าเป็นเว็บอิสระหรือว่าเป็นของโรงพยาบาลไหนรึเปล่า แต่เห็นหัวข้อข้างๆมันใกล้เคียงกับปัญหาในชีวิตเลยลองคลิกเข้าไปดู ให้ทาย...ว่าหัวข้ออะไร



...



........



............




รู้ยัง...




...-*-...




ยังอีก?




ลองกลับไปดูหัวข้อนี้สิค้าบบบพี่น้อง บอกกันโต้งๆอยู่แล้ว




...แฮ่ม...


เฉลยๆ เสียเวลา -*-

หัวข้อกระดูกและข้อนั่นเอง

เพื่อนๆเราเกือบทุกคนจะรู้กันอยู่แล้วว่าเราเคยเข่าหลุดมาก่อน เพราะฉะนั้นเราเลยสนใจเรื่องโรคหรือลักษณะอาการเกี่ยวกับข้อต่อเป็นพิเศษ

แล้วถ้าเพื่อนๆคนไหนพลาด...ย้ำว่า พลาด...ถามขึ้นมาว่า หลุดได้ยังไง หรือว่าเป็นยังไง ก็จะต้องนั่งทนเราเล่าเรื่องเข่าหลุดด้วยความเมามัน(เรา)และมีสีหน้าสยดสยอง(ของคนฟัง)เป็นภาพประกอบ

ไม่รู้จะกลัวอะไรกันนักหนา...คนที่เข่าหลุดน่ะ...me นะเฟ้ย!!!

หรือว่าเราจะจิตเกินไป...

...อืม...

ช่างเหอะๆ กลับมาเรื่องบทความที่ไปเจอมาต่อ...
จริงๆแล้วเรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับเราโดยตรงเท่าไหร่ เพราะเราเข่าหลุด แต่นี่มันเรื่องไหล่หลุด แต่เห็นมันเป็นเรื่องเกี่ยวกับข้อต่อเหมือนกันเลยลองเข้าอ่านดู
เพราะในความเป็นจริงแล้ว ข้อต่อทุกจุดในร่างกายของเราสามารถหลุดได้เหมือนกันหมด

จริงๆนะ คุณอาจารย์หมอบอกมา


ต่อไปนี่คือบทสนทนาที่เราต้องเผชิญ ถ้าเราบอกใครสักคนว่าเราเคยเข่าหลุด

me: เอ้ยๆพื้นลื่นว่ะ ช้าหน่อยดิ เดี๋ยวเข่าเราหลุด (ถ้าพื้นปกติจะเดินกันเร็วปานกระบือหายยกคอก)
SBD(somebody): ห๊ะ?
me: เออ จริงๆ เดินช้าหน่อยดิ
SBD: ก็ได้ๆ อะไรจะขนาดนั้นวะ
me: จริงๆ มันหลุดได้จริงๆ เดี๋ยวแกนั่นแหละจะสยองเอง
SBD: ...จริงจังอ่ะ?
me: เอออออออ
SBD: มันง่ายขนาดนั้นเชียว
me: เออ -*- คนอื่นไม่ แต่ตูใช่
SBD: ทำไมวะ
me: ก็เคยหลุดมา 2 ครั้งแล้วอ่ะ มันเลยหลุดง่าย
SBD: ห๊ะ! แล้วแกไปทำอีท่าไหนให้มันหลุดวะ
me: ท่าพับเพียบ
SBD: -*-
me: = = (หงึกๆ พยักหน้ายืนยัน)

อันสุดท้ายนี่ไม่ได้กวนน่อ มันลงท่าพับเพียบจริงๆค่า แต่ทำไมบอกใครไปถึงได้ทำหน้าแบบหนูไม่(น่า)เชื่อกันทุกคนเลยหว่า
อันที่จริงตั้งแต่ที่หลุดครั้งแรกเมื่อตอนม.ปลาย เราเองก็คิดอยู่บ่อยๆว่า ทำไมมันถึงหลุดวะ แค่ล้มเองนะ
และแล้วเราก็ได้ไปเยือนบางอ้อเมื่อเข่าหลุดครั้งที่ 2...ปีที่แล้วนี่เอง

อันนี้ลอกมาจากบทความข้างบนนะคะ
สาเหตุของข้อไหล่หลุด ส่วนใหญ่เกิดจากอุบัติเหตุ เช่น แขนถูกกระชาก หรือกระแทก โรคลมชัก ไฟฟ้าช็อต ในบางกรณีอาจเกิดขึ้นจากโรคอื่นๆ เช่น การบาดเจ็บของเส้นประสาทต้นแขน ภาวะเส้นเลือดในสมองตีบ หรือภาวะที่เส้นเอ็นทั่วร่างกายหย่อนแต่กำเนิด (Ehler - Danlos syndrome, Marfan’syndrome)

อิฮั้นเป็นตรงที่เน้นไว้นั่นแหละผสมๆไปกับอุบัติเหตุ

หมอทำการทดสอบด้วยวิธีที่ง่ายขาดใจ แต่ได้ผลฮ่ะ
ลองทำดูได้ เผื่อใครมีอาการเดียวกันจะได้ระวังตัวเอาไว้แต่ไม่ต้องถึงกับวิ่งโร่ไปหาหมอหรอกนะจ๊ะ
หมอยกแขนเราตั้งขึ้น แล้วก็ดึงนิ้วโป้งลงมาจนติดกับแขนเราเอง(ข้างเดียวกันเน้อ)โดยที่เราไม่รู้สึกเจ็บเลยสักติ๊ดดดดดด

ณ เวลานั้น...
me: = =? (หมอเล่นไรอ่ะ หนูเจ็บเข่านะไม่ใช่แขนหรือว่าข้อมือ)
นักศึกษาแพทย์: =[]= (ตอนนั้นนึกจริงๆว่าตกใจอะไรกันฟะ ตูเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เกิด...คือ...ยังไม่รู้ตัวว่าคนอื่นเค้าทำไม่ได้กัน)
หมอ: ^ ^ (หมอยิ้มตลอดเวลาจริงๆ หมอยิ้มเก่งเป็นปกติหรือว่าดีใจที่เจอเคสแปลกๆ นานๆเจอทีคะ -*-)

แล้วคุณอาจารย์หมอก็พูดขึ้นว่า...ที่หนูเข่าหลุด เป็นมาจากอาการของเอ็นทั่วตัวยืดหย่อนผิดปกติน่ะ


ห๊ะ??? ได้ยินแล้วก็เหวอ อดใจไม่อยู่ต้องสะกิดหมอยิกๆๆๆ

หมอขา โรค(บ้า)อะไรคะนั่น หนูไม่รู้จัก...

คุณอาจารย์หมอก็ช่างแสนดีอธิบาย+เลคเชอร์อีกทีไปพร้อมๆกัน (นักศึกษาแพทย์มายืนดู(เรียน)กันเป็นฝูง เข่าหลุดทีไรได้กลายร่างเป็นอุปกรณ์ประกอบการสอนเคลื่อนที่ทุกทีสิพับผ่า...)
จริงๆแล้วคุณอาจารย์หมอก็ไม่ได้อธิบายอะไรมากบอกแค่ว่า เอ็นทั่วตัวหนูน่ะ มันยืดหย่อนมากผิดปกติมนุษย์มนาเค้า ทำให้ไม่สามารถยึดข้อต่อเอาไว้ได้แน่นพอ ข้อต่อทุกส่วนในร่างกายเลยหลุดได้ง่าย (สำนวนเราเอง แต่ใจความประมาณนี้)

เหวอรอบ 2

...ซวยแล้วไง...

me: เอ่อ..หมายความว่า...มัน(เข่าหนูอ่ะ)จะหลุดได้อีกเหรอคะ ครั้งที่ 3..4..5..อ่ะ
หมอ: ครับ
me: ข้อต่ออื่นด้วยเหรอคะ...
หมอ: ก็มีความเป็นไปได้ครับ อย่างน้อยก็ง่ายกว่าคนทั่วไป
me: T^T แล้วต้องรักษายังไงคะ
หมอ: รักษาไม่ได้ครับ ต้องออกกำลังให้กล้ามเนื้อช่วยยึดเอ็นอีกทีถึงจะช่วยได้
me: TT [] TT (โอ้...อนาทชีวิต)

(ข้อมูลอื่นๆเกี่ยวกับข้อต่อหลุด เชิญที่บทความต้นฉบับตามลิงค์ข้างบนนะคะ)


จริงๆแล้วสำหรับเราการที่เข่าหลุดก็ไม่ใช่เรื่องที่เลวร้ายมากมายอะไร
ทุกครั้งที่หลุดถึงจะเจ็บมาก แต่แป็บเดียวก็หาย(มันชาน่ะ...)
แต่ออกแนวน่ารำคาญมากกว่า
เพราะพอหลุดกันที ต้องไปหาหมอกันที(ถึงหลายๆที ตามแต่หมอจะอยากเจอใบหน้างามๆของเรา) นั่งx-rayกันที ทำกายภาพฯกันอีกหลายที
ทีนึงนี่ก็นานเป็นเดือนเลยนะ เสียเวลาอ่ะ...

แต่ในความน่ารำคาญ ก็ถือโอกาศที่ดีแบบแปลกๆได้
เช่น ได้ออเสาะแม่เต็มที่(เวลาปกติ อ้อนมากอาจโดนเตะได้)
ได้ใช้น้องเต็มเหนี่ยว(ทั้งๆที่ความจริงวิ่งหน้าแรดได้ตั้งแต่วัน 2 วันแรกจนทำคู่หูคู่ฮาตกใจจนช๊อกมาแล้ว)
ได้เห็นการรักษาพยาบาลในห้องฉุกเฉิน(ถ้าไม่ใช่คนไข้ หรือว่าเป็นหมอ/พยาบาล/นักศึกษาแพทย์ ใครเค้าจะให้เข้าไปนั่งเล่นในห้องฉุกเฉินค้า)
ได้เห็นแผลเหวอะๆ(ออกแนวจิตละ...)
ได้นั่งมองหมอเด็กหล่อๆ(อันนี้ออกแนวหื่นละ...แล้วก็ไอ้ที่ว่าเด็กน่ะหมายถึงตัวหมอเองนะค้า ไม่ได้หมายถึงหมอรักษาเด็ก 55+)

3 ข้อสุดท้ายนี่ ทำทุกครั้งที่หมอนัดเลยนะ รอหมอนานอ่ะ มันว่างงงงงงงงงงงงงง
มีครั้งนึงได้เห็นคนไหล่หลุดแบบจังๆเลยด้วย เพิ่งจะหลุด+ยังไม่ได้ดันกลับเข้าที่(ทำถูกต้องแล้วค่ะ!!! กรณีเรา ครั้งแรกเราดันกลับเข้าเองเพราะไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเค้าห้ามเพราะเดี๋ยวจะเจ็บหนักกว่าเดิม ส่วนครั้งที่ 2 มันกลิ้งกลับเข้าไปเองน่อ)
เราก็นั่งมองตาปริบๆ หมอก็มะรุมมะตุ้มรุมวิเคราะห์ รุมรักษากันไป(ห้องฉุกเฉินนี่หมอเยอะดีจริงๆ)
มองไหล่เค้าที ก้มมองเข่าตัวเองที
เฮ้อออ...สภาพเราดีกว่ามากๆ

ไหล่หลุดนี่น่าสยองกว่ากันเยอะ!!!!

Create Date : 04 ตุลาคม 2551 Last Update : 4 ตุลาคม 2551 1:18:34 น. Counter : 2378 Pageviews.		7 comments
Share Tweet