|
|
แสนล้านดาวโรจน์
๐ แต่แสนล้านดาวโรจน์เริ่มโชติช่วง
ก็ส่องล่วงฟ้าไปจนไกลแสน
เผยพิสัยมืดมัวไปทั่วแดน
ตราบทิพแถนจดภาวะแห่งอบาย
๐ จึงเมื่อหม่นเมฆาเข้าคร่าข่ม
ปิดจันทร์ล่มดาวอับแสงลับหาย
เหลือบางส่วนแจ่มจ้า..ขึ้นท้าทาย
คือความหมาย..ไม่สิ้น..การดิ้นรน
๐ คือผู้หาญเย้ยยั่ว..ไปทั่วฟ้า
ทุกข์หนักหนา..เพียงไหนเอาใจป่น
แม้นมืดคล้ำคลุมคาทั้งสากล
ฤๅจักหม่นบังใจที่ใสเรือง
๐ แม้นแต่แสงดาวเดียวกลางเปลี่ยวหน
อาจไล่หม่นให้ลดช่วยปลดเปลื้อง
ดังศรัทธาชนผองเมื่อนองเนือง
จักเรื่อเรื้องให้เห็นปลายเส้นเดียว
๐ จากแสนล้านดวงดาวกลางหาวหน
ถึงแสนล้านใจคน..อันล้นเชี่ยว
เมื่อศรัทธาหลากหลายรวมสายเกลียว
ย่อมอาจเกรี้ยว กราดแสนย์ ท่วมแผ่นดิน
กลอนบทนี้เป็นฝีมือการประพันธ์ของคุณสดายุ ชอบมากเลยอ่ะ เลยขอเค้าเซฟเก็บไว้
| Create Date : 04 พฤศจิกายน 2548 |
| Last Update : 4 พฤศจิกายน 2548 12:53:03 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 280 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [