๓๐๐     ส่วนปุตตาพอดาบ่ฅิด เกือบตายคะด้างกลางฅืน

โอยข้าพ่อนี้ เกือบดาเสียหลืม เกือบซุมทืนกับปู่ร้อยเถ้า

เพื่อนได้บุบตี ราวีลูกเต้า ค็อาชญาเราพ่อนี้

๓๐๑ .................. .................... .......................

.................. ได้เข้าใจผวน บ่ร่ำเพิงควรทังเหนือและใต้

ย้อนความโสกา โกธาเดือดไหม้ ปู่เถ้านายเรือส่อฟ้อง

๓๐๒ กินแหนงบ่ถามสองเจ้าพี่น้อง หื้อรู้เรื่องถ้อยวาทา

นับได้นับคึด มืดเหมือนหลับตา จนเสียเวลากินแหนงใจ้ ๆ

มีน้ำตาไหล ดวงไธยวู่ไหม้ เหมือนเปียวไฟลนอาบเนื้อ

๓๐๓ ว่าเจ้าปุตตาสองราลูกเชื้อ แม่มีอยู่ห้องใดชา

ขอเจ้าลูกรัก จุ่งบอกไขจา จักเอาแม่ราฅืนมาอยู่ห้อง

พ่อคึดใจเถิง ร่ำเพิงอ่วงข้อง ชุวันยามบ่ช้า

๓๐๔ คันสองกุมมารไขการตอบท้า ค็เร็วรีบได้ไพพลัน

แล้วสั่งเรียกร้อง ริพลฉกัรจ์ เสนาทันออกมาเปนฝ้า

เกณฑ์กันเส็จสะ เข้ามาชุหน้า ทารถยานละไล้

๓๐๕ ไพเถิงสะเพาปู่เถ้าเอาไว้ ในท่ากว้างนาที

อถะเมื่อนั้น นางมเหสี หันใส่สามีผัวแพงที่ไหว้

นางมีตัวตน อดธนบ่ได้ แล่นออกมาไวกราบท้าว

๓๐๖ มีน้ำตาไหลลงยวะย้าว ปุนสังเวทเจ้าสามองค์

นางกลิ้งท่าวล้ม ลืมสติตน กลางหมู่ริพลที่ในท่ากว้าง

บ่ทันได้จา สักคำกล่าวอ้าง ยังตนนางงามมิ่งมิตต์

๓๐๗ สยบตนตายขาดเสี้ยงชีวิต ริมพระบาทเจ้าปาทา

ส่วนสองพี่น้อง ค็เข้าไพหา หันพระมาดาสยบท่าวกลิ้ง

ส่วนสองกุมมาร ค็เลยท่าวดิ้น สยบลืมฅิงท่าวพะ

๓๐๘ ส่วนโพธิสัตว์หน่อเจ้าราชะ หันเมียลูกเต้าเมือมอรณ์

สมภมิตท้าว ค็เลิยเหงาหมอง น้ำตาพังนองสะอึอืดไห้

................... ................... สยบท่าวไพมะม้อย

๓๐๙ ลวดตายทวยกันกับนางหน่อน้อย บ่เหลือเศษได้สักคน

เสนาลูกน้อง ท่าวตายเหมือนขอน กองไขว่นอน ทังเจ้าและข้า

ที่นั้นอินทา เลงลงลุ่มหล้า จักขุญาณส่องท้า

๓๑๐ บังฅับฝนตกลงมาง้างฟ้า ดับโสกเส้าเววน

ที่นั้นและ ริพลทังตน พระญาและฅนปุตตาลูกเต้า

................ ............... ..........................

๓๑๑ ................. ................... ..........................

.................. ................ กับทังเมียแพงบ่หายโสกเส้า

โพธิสัตถา จากับหน่อเหน้า นางเกสินีนาศไธ้

๓๑๒ ถามทุกข์และสุขเมื่ออยู่ป่าไม้ ข้ามน้ำท่ากว้างคงคา

นางค็กราบนบ บอกไหว้ธูลสา ตามเวลาเมื่อปู่เถ้าไพได้

เพราะเวรและกัมม์ มาทันตอบให้ ค่อยอตสาห์ไพต่ำช้า

๓๑๓ มาเปนทุกข์ใจอยู่กับพ่อค้า แม่หมองหม่นหน้าทังวัน

ตัวข้าแม่นี้ ยังหวังได้หัน ขอหน้าบุญทันได้พลันพบเจ้า

บ่ใช่ใฅ่เปน เมียพรางปู่เถ้า ในใจยิงเลาบ่มัก

๓๑๔ ปู่เถ้าพาลาบ่ได้เฟื้อฟัก กับตัวแห่งข้ายิงเลา

พอนับอยู่ท้อง ห้องสะเพาเขา หัวใจยิงเลาบ่ลืมรักเจ้า

คันคึดใจหา ปุตตาลูกเต้า กับจอมองค์เลาหน่อพระ

๓๑๕ หัวใจแห่งยิงเพียงจักแตกยะ คึดหารอดเจ้าสามี

ส่วนสมภมิต ได้ยินวาจี นางเกสินีไขจาตอบเจ้า

ว่าโอยทุกขัง วิบากแห่งเจ้า หากตามทวยมาบ่แคล้ว

๓๑๖ ชาติหลังแต่อั้นล่วงแล้ว นางน้องแก้วเทวี

หันผัวท่านไธ้ แก่เถ้าดีหลี แม่เกสินี ไขจาเล่าเหล้น

เพรียกชิกัน เนืองนันเปนเส้น ว่าผียักข์เยนยักข์ร้าย

๓๑๗ ............. ............... เขาจาว่าหย้อเลิงๆ

วิบากนั้นและ หากได้มาเถิง ได้เปนเมียเลิงนายร้อยปู่เถ้า

วิบากยิงใด มาปังตอบเจ้า ตนองค์เลาน้องนี้

๓๑๘ เวลาชุกัมม์มาทันตอบชี้ เวรที่หนี้มาทัน

กาลนั้นและ จุท่านผิดกัน ช่างเก็บเอาคำมาสนส่อส้า

หื้อท่านผิดกัน จนได้หลีกหน้า ลวดมีเวรมาจ่องคล้อง

๓๑๙ วิบากเราทังสองพี่น้อง ได้พลัดลูกเต้ากุมมาร

ค็เวรก่อนนั้น ทวยมาหลายปาง เอานกพรากรังเมื่อปางก่อนกี้

ลวดมีเวรกัมม์ มาทันรอดหนี้ สยองทวยมาจ่องชัก

๓๒๐ ส่วนไชยเสนกับไชยทัต เพื่อนบุบฅาดเขี้ยนตีรา

แล้วค็ผูกมัด จ่องชักอัตตา เอากุมมาราสององค์ลูกเต้า

ค็วิบากเถิง รอดเทิงเจื่องเจ้า ยังสององค์เลาเดี่ยวนี้

๓๒๑ เพราะเวรของหลังมาปังตอบชี้ ปางเมื่ออี้มีมา

กาลก่อนนั้น เขาเลี้ยงอัตตา งัวฅวายนานาพลัดนมแต่หน้อย

เขาหากได้ขาย งัวฅวายไพจ้อย หื้อพลัดนมนางแม่เชื้อ

๓๒๓ ท่านได้จูงหนีเมินนานรั้งเรื้อ แล้วปุดหลูดได้ฅืนมา

ส่วนสองพี่น้อง ค็มีตัณหา มีใจโกธา ในใจเคียดไหม้

ได้ไล่ออกหนี บุบตีใจ้ ๆ หนีเร็วไวบ่ช้า

๓๒๔ เพราะเหตุว่ากัมม์เวรทันตอบท้า สยองตอบส้ายมาเทิง

ฅนเรามนุสส์ ควรเข้าใจเถิง หื้อคึดร่ำเพิงเถิงองค์ท้าวเจ้า

หื้อจำใส่ใจ เนิอนายน้องเหน้า กัมม์เวรมีคู่เชื้อ

๓๒๕ ส่วนโพธิสัตว์พระองค์หน่อเนื้อ วิบากได้หลายอัน

แล้วขอเชิญน้อง เมืออยู่ทวยกัน เมือแฝงเทียมทันร่วมซ้อนแอ้มป้อง

นางเกสินี ค็ลาพรากห้อง กลางสะเพาทองท่าท้าง

๓๒๖ บทนี้ยาววางคำยอบยั้ง ค่อยฟังบทหน้าต่อแถมไพ ก่อนแลนายเหิย๚