ขอประเดิมหน้าแรกด้วยการ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เพราะสิ้นสุดกันทีกับการรอคอยที่แสนทรมาน...ใจ
จะได้ดูกันแล้วสำหรับบทบาทที่แสนจะโหดร้าย
ของผู้ชายที่เรารักมากถึงมากที่สุด
หลังจากที่มัวไปหลงไหลหนุ่มอื่นอยู่ตอนนี้จิตใจ
คงกลับมาเป็นปกติเสียทีค่ะโอ๊ยยยตื่นเต้นๆๆๆ
อยากบอกว่าดีใจสุดๆๆค่ะ

ู^___^..ไม่ได้เข้าบ้านใหญ่มาเสียนานเ
ข้ามาทีก็ได้รับแต่สิ่งที่ดีๆและตื่นเต้นกลับไปอีกเพียบ
รักพี่แสงและบ้านแอนดริวจริงๆค่ะไม่เสียใจที่เกิดมา
ได้รักและบ้าผู้ชายคนนี้...แอนดริว เกร๊กสัน55555

โอ๊ย ตื่นเต้นๆๆๆ รู้สึกห่างหายจากการได้เม้นท์ในหน้าละครบอสนานมากกกก ดีใจๆๆๆๆๆ ไม่น่าเชื่อว่าจะได้ดูเร็วขนาดนี้ยังเตรียมตัวไม่ทันเลยเนี่ย อิอิ แต่นี่กำลังคิดว่าจะทำยังไง วันละครออนแอร์วันแรกดันต้องไปดูคอนเสิร์ต ตอนแรกคิดจะเบี้ยวพี่สาวไม่ไปดูด้วย ปรากฏว่าลองแย็บๆดูเบี้ยวไม่ได้ซะแล้ววว แง๊ๆๆๆ สงสัยจะตาดูคอนเสิร์ตแต่ใจอยู่กับหมอรุจแน่ๆเลยเนี่ย แง๊ๆๆๆ

พี่แสงขอบคุณนะคะสำหรับทีเซอร์ อุ้มยังไม่ได้ดูสดเลยเนี่ย จ้องจอรอไปได้ซักพักดันนอนหลับยาว 5555

อ้อๆ อ่านที่อ้อเขียนว่าไม่เสียใจที่ได้รักและบ้าผู้ชายคนนี้... ตรงคำว่ารักนี่ก็โอเคอยู่นะ แต่คำว่าบ้าผู้ชายนี่แปลกๆ อ่ะ 5555555 แต่จะว่าไปก็จริงอ่ะรู้สึกว่าพวกเราจะบ้าปู้ชายกันหัวปักหัวปำ

ไม่ได้เข้ามา 2 อาทิตย์แล้ว ไม่น่าเชื่อ พรุ่งจะได้ดูทีเซอร์วันนี้เองตอนดูกุหลาบร้ายกลายรัก ก็ไม่ค่อยได้สนใจ พอดีน้องโฟกัส ลูกสาว บอกว่า แม่จิบ แอนดริวมาแล้วนะ วันที่ 3 เมษายน เรายังไม่เชื่อเลยว่าจะได้ดูเร็ว พอมีโฆษณามาลูกสาวก็มาเรียกไปดู ยิ้มแก้วปริเลย หมายถึงแม่นะ ลูกสาวบ่นว่าเป็นเอามาก อาการหนักแม่เรา แต่ลูกสาวบอกว่า ดริวเล่นมงกุฏแสงจันทร์หล่อกว่า เคหาสน์สีแดงไม่เห็นหล่อเลย

เป็นยังไงล่ะอ้อ โดนเข้าไปเต็มๆ โทษฐานนอกใจจนขึ้นชื่อ 555555555

พี่แสง ไม่จริงๆๆ คนว่าโดมหล่อไม่ได้มีทั่วเมืองซะหน่อยอ่ะ อุ้มคนนึงล่ะบอกว่าโดมไม่หล่อ บอสหล่อที่ซู๊ด 55555 เอียงกันเห็นๆ

เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
จะได้ดูพี่หมอรุจแล้ว อิอิ
ดีใจเป็นที่สุดเลยค่า นับวันรอแล้วค่า

อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อิอิ

ดีใจจนบอกไม่ถูกเลยค่ะ เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ฝันดริวนะบอส..เพื่อนๆด้วย

ป.ล. หนูต้องเป็นคนที่บ้าแน่ๆ รอดูแต่โฆษณา จะดูทีเซอร์อ่ะค่ะ 55555

พอทีเซอร์ออกก็ปิดโทรทัศน์ทันที ประมาณว่า คนอื่นหมื่นแสนไม่สนใจ สนใจแต่พี่ดริวคนเดียวคร่า อิอิ

สวัสดีค่ะเพื่อน ๆ..

ขอบคุณค่ะคุณใหม่ที่ชมว่าคำอวยพรวันเกิดของพี่ถมที่อวยพรน้องมิวว่าขลังจริง ๆ
ต่อไปเป็นวันเกิดใครเอ่ย..ถมจะได้อวยพรอีกว่า"ขอให้สมหวังในสิ่งที่หวัง และถ้าความหวังนั้นคือคุณแอนดริวรับเล่นละครและมีข่าวเปิดกล้องละคร ค่ะ"
โอมเพี้ยง...

วันที่ 3 เมษายน 2554 ขอให้เพื่อน ๆ Fc มีความสุขมาก ๆนะคะ

และแล้วก็สิ้นสุดการรอคอยซักที ^^

แต่แอบใจหายนิดหน่อย ถ้า เคหาสน์สีแดง จบ
ดริว จะรับละครให้เราได้มีความหวังในการรอคอยไหมนะ

จากไทยรัฐ 27 มีนาคม 2554
//www.thairath.co.th/content/ent/159012
'แอนดริว' คืนจอควงคู่ 'มิ้นท์' ละครสุดคลาสสิก "เคหาสน์สีแดง"

สวัสดีค่ะ พี่ๆ เพื่อนๆ ทุกคน
และแล้ววันที่เรารอคอยก็ใกล้มาถึงแล้วเนอะ ดีใจจัง^^

สวัสดีพี่ๆ ด้วยคร้าาา
หลังจากลุ้นอยู่นาน....พี่หมอรุจ มาดขรึม ได้ฤกษ์ มาเจอกันซะที นู๋บีจะรอดูนะคร้าาา พี่ดริวลี่...

ว๊ายยยยยยยยยยยๆๆๆๆ
อ้อถูกใส่ร้าย อ้อถูกใส่ร้าย ชะชะช่า^_^
ไม่มีคำแก้ตัวใดๆ..เรื่องนอกใจ ..555555
เกินคำบรรยาย เพราะนอกใจเป็นกิจวัตรซะแร้วเรา
แต่ถึงจะนอกใจบ้างแต่ยังไงก็ยังยกให้พี่ดริวเป็นที่สุดของใจ
อยู่แล้วค่ะ ฮิ้ววววววว จนพี่ดริวบอกว่า
"พูดอย่างนี้กับทุกคนรึป่าวครับเนี่ย"
คำนี้ยังก้องอยู่ในใจอ้อเลยค่ะพี่แสง..แต่ก็เนอะระหว่างรอ
ก็ต้องหาหนุ่มๆเอาะๆมาทำให้แช่มชื่นหัวใจบ้างอะไรบ้าง
5555555555555555
พี่อุ้มจ๋า อ้อว่าคำว่าบ้าอ่ะใช้ได้ดีกว่าคำว่าคลั่งนะคะ คริๆ

โอ๊ยยยยช่วงนี้มีฟามสุขจริงจริ๊งงงงง
ขนาดลูกค้าด่ายังไม่โกรธเล้ย
เมื่อไหร่จะถึงวันที่3เนี่ย นับวันรอแล้วค่ะพี่ดริวขา ..อิอิ

เข้ามาลงชื่อรอดูค่ะ มีคนใจดีส่งข้อความมาบอก ขอบใจ้กิฟ

ช่วงนี้ไม่ได้เปิดคอมฯเลย กระจกตาเป็นแผลค่ะ แต่จะรักษาให้หายทันดูแน่เลย ไม่งั้นคงดูไม่สนุกแน่เลย

คิดถึงทุกคนนะคะ (ไว้ตาหายค่อยมาอ่านเม้นท์ของแต่ละคนใหม่ อิอิ)

Greeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeed

Finally, it's end of waiting time for Kehard See Daeng .........
I know it'll be worth the wait !!!
Andrew Gregson has never disappointed his fans .....
Our talented Pra-Ek will be back on screen real soon....
We all miss you ka ^__^

มีทู้โหวตมาฝากค่ะ อยากดูหมอรุจสุดโหด (หน้าแอบโหด 555 ) เร็วๆ เนอะ ใครน้าบอกว่าจะไปสมัครพันทิป รีบๆเลย อิอิ

กดตามรูปไปนะคะ

โหวตเรียบร้อยแล้วจ้า ไม่พลาดดดดดด

วันนี้เอาลิงค์บ้านใหม่มาแปะจ้าาาา ใครยังไม่เคยเข้าไปแวะไปเยี่ยมเยียนกันได้ อิอิ ช่วงนี้ชวยกันโปรโมทบอสเรากันสุดๆๆๆ ละครจะออนแว้วววว


Andrew Gregson Family

.

เข้ามาร่วมกรี๊ดดดดดดดดดคะ นับวันรอเคหาสน์สีแดงออนแอร์ 3 เมษา แหมขัดใจมากๆๆเลย ไม่นา มาศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ มาช่วงเดียวกับ เดอะสตาร์เลยอ่า แงๆๆ สงสัยต้องสลับช่องไปสลับช่องมา นั่นก้อเพื่อน นี่ก้อพี่ดริว เฮ้อออออออออ

ใครก้อได้ไปบอกพี่ดริวที ถ้ามี "แรงเงา" ติดต่อไป รับทีได้ไหมคะ โดยส่วนตัวอยากให้เล่นอ่า อยากให้พี่ดริวเล่นกะพี่จ อ่าๆๆๆ
ชาตินี้จะมีโอกาสไหมเนี่ยยยยยยย ชักช้าไม่ทันการเด่วพี่จ จะบินไปอิตาลีซะก่อน แงๆๆ

ขอบคุณค่าาาาาพี่แสง ชัดแจ๋วแหวววววววววววว
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ดูซ้ำหลายรอบแล้ว 55555

เข้ามากรีสสสสสสสสส

จะได้หลับได้นอนมั้ยคืนนี้

พี่แสงทำไมลุงเย็นของพี่แสงหล่อโฮกฮากขนาดนี้

ชอบลุคนี้มากมายเลยอ่ะค่ะ

อ้ายยยยยยยยยยยยยยยย

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ขอบคุณพี่แสงนะคะ ชัดแจ๋วแหววมากๆๆๆ เลยค่า อิอิ

วันนี้ดูคลิบนี้หลายรอบมากๆ ค่ะ พี่ดริวน่ารักเป็นที่สุดเลย 5555
นานๆ เล่นที ก็ติดตามด้วยนะครับ
อ้ายยยยยยยยย พี่คะ พี่ไม่ขอ ตาหนูก็แทบหลุดเข้าไปในจอทีวีแล้วค่า อิอิ


อยากยืมของวิเศษของโดเรม่อนมากเลยค่ะ เอามาช่วยให้พอพรุ่งนี้ตื่นเช้าขึ้นมาก็เป็นวันอาทิตย์ที่สามเลยอ่ะค่ะ อิอิ

ป.ล. เมื่อวานขำพี่สาวตัวเอง สงสัยไปดูทีเซอร์มา กลับมาบอกว่า นี่ๆ คนโปรดเธอจะมีละครแล้วนะ 5555555

ช่วงนี้มีฟามสุขจริงๆเลย นอกจากใกล้จะได้ดูเคหาสน์สีแดงแล้ว ยังมีข่าวดีอีกอย่าง ตอนนี้มีคนที่ทำซับละครจีนใน Youtube เค้าเข้ามาดูทางผ่านซับอังกฤษของพวกเราในช่อง AndrewGregsonFC แล้วจะเอาไปทำซับภาษาจีน เย่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ดีใจๆๆๆ บอสจะโกเมืองจีนแล้วอ่ะ อิอิ เพี้ยงๆๆ ๆขอให้คนดูแล้วชอบกันด้วยเถิ้ดดดดด แต่ว่ามั่นใจนะเรื่องนี้มใครดูใครก็ชอบอ่ะ เวลาจะไปหลอกใครมาเป็นแฟนละครบอส เอาเรื่องนี้ไปหลอกเค้ามารับรองไม่ผิดหวัง 5555

จอย ไม่เป็นไรหรอกไม่ได้เม้าท์สดตอนละครออนก็ไม่เป็นไร เพราะรับรองว่าวันรุ่งขึ้นก็ยังเม้าท์กันไม่เลิก 5555

ติ๋ว แต้งกิ้วหลายๆ สำหรับรูปหมอรุจอ่ะ แต่ละรูปกระชากใจคนไข้แถวนี้มากๆ รับรองไข้ไม่มีทางหาย 55555

ตะกี้นี้มีบอสออกสีสันบันเทิงแต่อดดูเลยมัวแต่โม้เรื่องผีอยู่กะกุ้ง แง๊ๆๆๆๆ เดี๋ยวรอดูของพี่แสง

สวัสดี ค่ะคุณอุ้ม..

ดีใจจังเลยที่คุณแอนดริวจะได้โกเมืองจีนเหมือนนักแสดงคนอื่น ๆ กับเค้าบ้าง ทั้งที่ตัวคุณแอนดริวไม่ค่อยอยากจะแสดงตัวเหมือนนักแสดงคนอื่น ๆ เลย (ที่เค้ามีแบคอับที่ดี ดี ค่ะ ) เฮ้อ..ฮ...อ..อ..

พี่แสงคะ คุณโมษกอุ้ม ช่วยกระตุ้นด้วยนะคะ..ถมจะติดตามข่าวค่ะ..

สวัสดีค่ะเพื่อน ๆขอให้มีความสุขในวันที่ 3 เมษายน 2554 นะคะ..

ถ้าถมขอพรได้ จะขอพรเดี๋ยวนี้เลย..ว่า..ขอให้คุณแอนดริวได้มีชื่อเสียงมาก ๆเลย ค่ะ..
สวัสดีค่ะ..เพื่อน ๆ..

สีสันวันที่28 มีนาคม

Hi everyone,

GREEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEED!!!!!!!!!!!!!!!!! AND THIS ONE IS FOR AUM AND KUNG, greeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeed!!!!

Oh my gosh!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! I can't seem to make myself stop smiling the past few days since the news from our spokeswoman, Khun Aum Gregson..Oooopssy....to Kung and Gift...but Aum totally deserves to be called Mrs. Gregson 55555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555...

I've been away for a few days, but my heart is still the same ja, "Ruk Drew Jai Drew" always and forever!!! I've checked this blog and fb often, but couldn't find the time to sit down to pour out my soul to Drew until tonight 55555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555...Seeing the excitement in all of us just makes me so glad and happy...word can't describe our we feel about our true Pra-Ek jing jing...he's the very best. We love you so much, Andrew!!!

Kung ja, I love reading your message. It made me laugh and smile. I love your sense of humor..."I can't die yet because I still need to hug and kiss Boss for Moung"...Amen to that sister, you can't die ka...you are my other half...the only half of me that will ever be able to get close to Drew in this life 55555555555...I hope not. I hope to meet him someday in a nice environment where everyone is relaxed, but I will make that Boss gets to eat ka 55555555 I will lead the way.....EAT EAT EAT EAT....eating is my way of enjoying life 555555. I also love to exercise so I guess it's not a bad thing right?

Aum Aum Aum....you are my eyes and hears 555555555555....Thanks for always keeping in mind with any news with Boss ja. Love you mak ka. Loved reading all the comments on here and on FB...they sure make me laugh...

That's all for now and good night to all.

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก รูปอะไรเนี่ยยยยยยย 5555
พี่แสงให้ดูรูปเรียกน้ำย่อยก่อนละครออนหรอคะ กี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ น่าดู อยากดูไวๆ อยากให้ถึงวันอาทิตย์แล้วเนี่ย เฮ่อออออ สลบดีกว่า กรี๊ดมากไปหน่อย 5555

อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

พี่แสง...จะฆ่านู๋ไงเนี่ย

ทำไมบอสหล่อ ดูดี น่ารัก ขนาดนี้

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย


กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด



อ้ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่ไหวแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ฮือๆๆๆๆๆๆ



ป.ล. เด่วมาใหม่นะคะ สงบสติอารมณ์ก่อนค่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ขณะที่เห็นรูป ท้องร้องขึ้นมาทันที อิอิ
พี่แสงขา เห็นแล้วน้ำย่อยออกฤทธิ์เลย 55555 อยากกรี๊ดแต่ให้เบลล์กรี๊ดแทนละกัน อิอิ

Greeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeed
Oops ! Excuse Us Pls !! If our greeds annoy you guys cuz Moung & Kung are back ka !!!! 55555555

Thanks Aum for texting me !! ... " Go to Blog now" 555
I so agree with you ka Moung...Aum is our eyes and ears ! She 'll never let us miss a thing about Boss !

Thanks P'Sang and Pau Jin Jong for all pics kaa....Drew is sooo wonderful handsome ...
My favorite pic is the second one from the bottom ka !! Remind me of I Tong !! 55555555
I think Drew's actually Ta-lent (Thai=ทะเล้น) and Talented ah ka ....

I wish we all could have SweetDrewDream tonight naka.....Boss will be in everyone 's dream and pls wait for your turn peacefully naka ...hahaha
Nite Nite Everyone zzzzzzzzzzzzzzzz

Kung Rujiroj :)

อ้ายๆๆๆๆ รุปน่ารักมากมายเลยค่า อิอิ
เห็นแล้วใจละลาย ไปเลย ทำไม๊ ทำไม สัปดาห์นี้ ผ่านไปช้าจังเลยคะ อยากให้วันอาทิตย์เร็วๆๆๆๆๆๆๆ

ขอบคุณ พี่แสง ขอบคุณเป่า ขอบคุณ พี่อุ้มนะคะ ที่โทรมาบิ้ว อิอิ

กรี๊ดดดดดดดดดดด น่าร๊ากกกกกกกกกก ^^

แวะมาแปะ link เรียกน้ำย่อยค่ะ อิอิ
เรียกน้ำย่อย หมอรุจ สุดหล่อ แอนดริว เกร้กสัน มิ้นท์ ณัฐวรา ก่อนลงจอ เคหาสน์สีแดง 3เมษายนนี้

ฝันดริวทุกคนนะคะ

เคหาสน์สีแดงไทยรัฐออนไลน์
โดย บทประพันธ์ ดวงดาว
จากบทละครโทรทัศน์ทางช่อง 3
โดย ศัลยา 29 มีนาคม 2554, 10:08 น.

ณ เคหาสน์สีแดงคร่ำที่ดูขรึม ขลัง บัดนี้ยิ่งวังเวง เมื่อทั่วทั้งเคหาสน์มีแต่เสียงคร่ำครวญของรุจ เด็กชายวัย 6 ขวบ ที่พร่ำร้องเรียกแม่ อ้อนวอนแม่อย่าทิ้งตนไป โดยมีพลตรีพลแสนเสนีณรงค์ผู้เป็นบิดามองอย่างสะเทือนใจ

ก่อนที่แม่จะลาจากไป แม่มองไปที่พลตรีพลแสนฯผู้เป็นสามี เอ่ยด้วยเสียงแผ่วเบาก่อนหลับตาแน่นิ่ง

"น้องลา...ฝากลูก..."

รุจซบหน้ากับตัวแม่ไม่มีเสียงใดๆนอกจากกายที่สั่นสะท้านด้วยแรงสะอื้น...

นั่นคืออดีตเมื่อ 15 ปีก่อนที่ยังฝังอยู่ในความทรงจำ

ที่เจ็บปวดของรุจ ซึ่งบัดนี้เขาคือรุจในวัย 20 เศษ นายแพทย์ ผู้มีความรู้ความสามารถยอดเยี่ยมจากประเทศอังกฤษ เขากลับมาแล้ว และไปที่บางปู สถานที่แห่งความทรงจำในอดีตที่บิดาเคยพามาพักผ่อน

รุจน์ได้ยินเสียงเพลงเต้นรำ มีสาวๆหนุ่มๆเต้นรำกันอย่างเพลิดเพลินสนุกสนาน แต่เขามายืนที่สะพานสุขตา มองน้ำทะเลเบื้องล่าง คิดถึงวันที่บอกแม่ว่า...

"คุณแม่...รุจจะเรียนแพทย์ จะเป็นหมอ จะรักษาคนนะครับคุณแม่ จะช่วยคนไม่ให้เจ็บไม่ให้ตายนะครับ"

แม้ปณิธานนั้นจะช่วยแม่ไว้ไม่ทัน แต่บัดนี้เขาสำเร็จแล้วและจะกลับมาทำตามปณิธานที่ตั้งไว้

ooooooo

รุจน์ยังจำได้ดีว่าเมื่อเขาอายุได้ 10 ขวบ บิดาก็รับอัมพากับอารยาลูกสาววัย 4 ขวบเข้ามาอยู่ที่คฤหาสน์สีแดง หรือ "บ้านรุจิโรจน์" เวลานั้นรุจแอบดูผู้มาใหม่ ได้ยินคุณพ่อพูดเบาๆกับอัมพาว่า

"บ้านรุจิโรจน์ขอต้อนรับแม่อัมพาอยู่ให้สบายไม่ต้องเกรงใจ" และบอกเมื่อเดินมาถึงหน้าห้องนอนของรุจว่า "ให้อารยาอยู่ห้องนี้ ฉันจะให้ช่างมาใส่เครื่องเรือนของเด็กเล็กๆให้"

รุจแอบมองความสัมพันธ์ของผู้ใหญ่ทั้งสองที่ค่อนข้างสนิทสนมกันด้วยความสงสัย ค้นหา...

หลังจากนั้นไม่นาน รุจก็เดินทางไปเรียนต่อต่างประเทศ เด็กชายในวัย 10 ขวบแต่งตัวโก้ แต่สีหน้าเรียบนิ่ง ราวกับไร้ความรู้สึก เดินไปลาแม่ทั้งสามที่เลี้ยงดูตนมาแต่อ้อนแต่ออก คือแม่ละม่อม แม่พร้อม และแม่พิน ทั้งสามแม่พากันเช็ดน้ำตาป้อยๆ พลตรีพลแสนฯมองดูความห่วงหาอาลัยของบรรดาแม่ ทั้งสามแล้ว เอ่ยขึ้นว่า

"ลากันให้พอ 15 ปีถึงจะได้พบกับคุณหนูอีก"

บิดาแตะแขนรุจเบาๆ เชิงเตือนอะไรบางอย่าง รุจลังเลอยู่อึดใจจึงหันไปจะไหว้ลาอัมพา เธอเข้ามากอดรุจไว้อย่างอ่อนโยน ในขณะที่รุจเองยืนตัวแข็งทื่อมือทั้งสองทิ้งอยู่ข้างตัว เมื่ออัมพาปล่อยรุจจึงยกมือไหว้ลา อัมพาบอกอารยาหรือน้อยในวัย 4 ขวบว่า

"น้อย ไหว้คุณพี่สิลูก"

"ไปแล้วกลับมาเร็วๆนะคะ" น้อยไหว้ส่งเสียงใส รุจมอง ด้วยสีหน้าเรียบเฉยจนอารยาที่ยิ้มแจ่มใสค่อยๆ เจื่อนลงเก้อๆ

ooooooo

วันเดียวกันนี้ อารยาในวัยแรกรุ่นกำลังยืนเศร้าน้ำตาคลออยู่ที่อีกมุมหนึ่งของสะพาน แต่ทั้งรุจและอารยาไม่เห็นกัน จนเมื่ออารยาหันกลับเดินเร็วๆ แต่ เพราะน้ำตาเต็มตาทำให้มองเกือบไม่เห็นทาง เธอจึงชนเข้าอย่างแรงกับรุจจนตัวเองเสียหลักเซจะล้ม ดีที่รุจคว้าแขนไว้ทัน เธอเบือนหน้าซ่อนน้ำตาและสะบัดแขนอย่างแรง แต่รุจก็ปราดเข้าไปคว้าไว้อีก มองหน้ากันนิ่ง ก่อนที่ชายหนุ่มจะพูดเสียงเรียบสนิทว่า

"ไม่มีใครสอนหรือว่าเมื่อชนคนแล้วควรจะขอโทษ"

"ขอโทษค่ะ" อารยาเอ่ยอย่างเร็ว เมื่อเขาบอกว่าไม่เป็นไร เธอพูดต่อทั้งที่กำลังสะอื้น "แต่คุณควรจะบอกตัวเองว่าคุณเป็นสุภาพบุรุษเพียงพอหรือไม่ ที่จะทวงแค่คำขอโทษจากผู้หญิงที่กำลัง..." พูดได้แค่นั้นก้อนสะอื้นก็แล่นขึ้นมาจุกที่ลำคอจนพูดไม่ออก

"ไม่เกี่ยวกับการเป็นสุภาพบุรุษหรือไม่ เราอยู่ในสังคมที่มีกติกา จะอารมณ์ยังไง เราก็ต้องอยู่ด้วยกันอย่างมีกติกา แค่คำขอโทษคำเดียวคงไม่ทำให้คุณเศร้าโศกไปยิ่งกว่านี้" รุจหยุดนิดหนึ่ง "ความจริงผมไม่ได้ตั้งใจจะทวงถามอะไร เห็นแล้วว่าคุณกำลังร้องไห้ แต่ถ้าคุณไม่ทำกิริยาดูหมิ่น..."

"ฉันไม่ได้ดูหมิ่นคุณ" อารยามองขวับ "ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะคิดหรือทำอย่างนั้น ดิฉันไม่รู้จักคุณ ไม่เคยเห็นหน้าคุณ จะดูหมิ่นคุณไปทำไม"

"คุณไม่คิดจะทำ แต่กิริยาของคุณผมพูดได้เต็มปากว่าคุณกำลังดูหมิ่น"

"คุณหาเรื่อง คุณหาเรื่องอย่างที่ไม่น่าจะมีเรื่อง ดิฉันไม่มีมารยาททางสังคม...ใช่...แต่ไม่ใช่เพราะดิฉันดูหมิ่นคุณ แท้จริงแล้ว ดิฉันไม่เคยคิดดูหมิ่นใครเลย ทุกคนเป็นมนุษย์

เท่ากัน แม่ของดิฉัน...สอนดิฉันเสมอให้นับถือความเป็นคน ไม่ให้คิดว่าใครต่ำกว่าเราเป็นอันขาด"

พูดถึงแม่แล้วอารยาน้ำตาไหลพราก แต่ยังพยายามกลั้นสะอื้นพูดต่อ
************

"แต่คุณ...คุณคงจะคิดเรื่องสูงเรื่องต่ำตลอดเวลา คุณถึงมาว่า...มาว่าดิฉันด้วยเรื่องที่ดิฉันไม่เคยคิดเลยว่าสำคัญ" เธอพนมมือไหว้เขา พูดย้ำ "ถ้าแม่ดิฉันอยู่ตรงนี้ แม่จะบอกให้ดิฉันขอโทษคุณอีกครั้งหนึ่ง หรือจะอีกกี่พันครั้งก็ได้ ถ้าคุณต้องการ"

"ไม่ต้อง" รุจเสียงห้วน เย็นชา มองตามอารยาที่หันเดินผละไปอย่างไม่ฟังเสียงอะไรอีกแล้ว

แต่เดินไปไม่ถึงอึดใจเธอก็เซตัวอ่อนยวบลง รุจพรวดไปถึงตัวประคองขึ้นมา อุ้มไปนั่งพิงราวสะพานแล้วปฐมพยาบาล ทำรวดเร็วคล่องแคล่วอย่างหมอมืออาชีพ เปิดดูเปลือกตา ปลดกระดุมคอเสื้อเม็ดหนึ่งและปลดตะขอกระโปรง

แต่พออารยารู้สึกตัว เธอคว้าคอเสื้อปิดมิดรีบติดตะขอกระโปรง รุจขอโทษและกำลังจะชี้แจง ถูกเธอตัดบทว่าไม่ต้องขอโทษ แค่บอกตัวเองว่าอย่าเที่ยวจาบจ้วงล่วงเกินอย่างนี้กับผู้หญิงอื่นอีก ถามประชดว่า

"อย่างนี้หรือมารยาททางสังคมที่คุณว่า...ฉวยโอกาส ทราม!"

เธอลุกพรวดไปแต่ก็สะดุดจะล้มอีก รุจคว้าแขนไว้ก็ถูกสะบัดจ้องหน้าอย่างไม่พอใจ รุจชี้แจงว่าตัวเองไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด อารยาสวนไปทันทีว่าไม่เชื่อ พูดเสียงสั่นว่าต่อไปก็หัดดูหมิ่นตัวเองบ้างได้แล้ว ทำเอารุจหน้าเครียดจ้องหน้าเธอดุๆ แต่เธอก็ยังสู้ตา จนเขาเอ่ยว่า

"คุณยังเด็กมีเวลาอีกมากที่จะเรียนรู้ว่าอย่าตัดสินใครเพียงแค่เห็น"

"แค่นี้ก็พอแล้ว ฉันรู้แล้ว" อารยาสะบัดมือสุดแรงแล้วผละไป รุจได้แต่มองตาม

ooooooo

กลับถึงเคหาสน์สีแดง "บ้านรุจิโรจน์" อารยาวิ่งเข้าบ้าน ขึ้นตึก ตรงไปที่ห้องนอนของอัมพาที่นอนป่วยอยู่ เข้าไปขอโทษแม่ที่ทิ้งไปนาน เล่าว่าไปบางปูมา ไปพบคนไม่ดี เป็นคนไม่ดีที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา อารยา เล่าจนอัมพาต้องเอามือแตะปากลูก ส่ายหน้าไม่อยากให้พูดต่อ อารยาซบหน้ากับแขนแม่ ตัดพ้อ...

"แม่ไม่ว่าใคร แม่เห็นทุกคนดี แต่ทำไม...ทำไมแม่ต้องไม่สบายมากขนาดนี้ น้อยไม่เข้าใจ"

อัมพาไม่พูดต่อแต่ถามว่าเมื่อไหร่รุจจะกลับมา แม่อยากพบรุจ อารยาบอกว่าเขากลับมาแล้ว แต่ไม่ยอมกลับบ้าน ไม่ ทราบว่าเพราะอะไร

เวลาเดียวกันนั้น ที่ข้างล่าง ขุนประจญคดีทนายความ บ้านรุจิโรจน์เอาซองเงินเดือนมาให้แม่ทั้งสาม ถูกรุมถามว่าคุณหนูของพวกตนอยู่ไหน รู้ว่าคุณหนูกลับมาแล้ว อย่าปิดบังกันนะ รุมถามกันเสียจนขุนประจญคดีต้องบอกให้พูดทีละคน

เมื่อพูดทีละคน ทั้งสามแม่ก็ถามเหมือนกันว่าคุณหนูไปซ่อนตัวอยู่ไหน ขุนประจญฯจำต้องบอกว่า

"คุณหนูกลับมาแล้ว อยู่ ณ ที่แห่งหนึ่งและยังไม่กลับบ้าน"

"ทำไม" สามแม่ถามพร้อมกัน ขุนประจญคดีตอบไม่ออก แต่พอออกไปขึ้นรถที่จอดรออยู่ข้างนอกขับออกไป ครู่เดียวก็จอดรับรุจที่ยืนรออยู่ เขาก้าวขึ้นรถเงียบๆ ขุนประจญคดีจึงบอกว่า

"ถ้าไม่รีบออกมา แม่แกสามคนคงจะเอามีดมาง้างปากผมให้พูดว่าคุณหนูจะกลับรุจิโรจน์เมื่อไหร่" พูดแล้วเห็นรุจนั่งนิ่งเงียบ ขุนประจญฯพยายามหว่านล้อม ขอร้องเขาก็ยังคงนิ่งและยิ้มนิดๆเป็นบางครั้ง กระทั่งสุดท้ายถามว่าจะร่อนเร่ไปถึงไหนทำไมยังไม่ยอมกลับบ้าน เขาก็ยังคงนิ่งตามเคย

ooooooo

5 ปีสุดท้ายก่อนกลับเมืองไทย รุจ รุจิโรจน์รู้จักกับเสาวรสที่เรียนอยู่ที่อังกฤษเหมือนกัน ทั้งคู่คบหากันฉันคนรัก จนเมื่อกลับเมืองไทยก็นัดพากันไปเที่ยวชายทะเลประสาคนรัก

แม้จะคบหากันมา 5 ปี แต่เสาวรสก็รับรู้เรื่องราวของเขาน้อยมาก แม้แต่ที่คุณพ่อเขาส่งหนังสือไทยไปให้อ่านเพื่อไม่ ให้ลืมภาษาไทยเขาก็ไม่เคยเล่าให้เธอฟัง เธอตัดพ้อนิดๆว่า

"ห้าปีที่ลอนดอน รุจไม่เคยบอกเสาวรสสักคำว่าต้องทำอะไรๆอย่างที่ว่านี่"

"ก็นี่ไง กลับมาบอกที่กรุงเทพฯแล้วไง ยังดีกว่าไม่บอกที่ไหนเลย ไม่ว่าเป็นลอนดอนหรือกรุงเทพฯ"

เสาวรสฉะอ้อนถามว่ายังมีอะไรที่ยังไม่ได้บอกอีกไหม เขาตอบเรียบๆว่ามีและสำคัญมากด้วย แต่ต้องรอตอนไปส่งที่บ้านเธอก่อนแล้วจะบอกเมื่อกลับถึงบ้าน เสาวรสแนะนำรุจแก่พระศัลยแพทย์ พิสุทธิ์ผู้เป็นบิดาว่า

"หมอรุจค่ะคุณพ่อ กลับจากลอนดอนมาพร้อมกับลูก"

หลังจากนั้นหนุ่มสาวแยกไปนั่งคุยกันที่สวนหน้าบ้าน เธอทวงว่าบอกได้หรือยัง รุจจึงพูดเป็นการเป็นงานว่า "อีก 6 เดือนผมจะขอหมั้นเสาวรสและการแต่งงานจะตามมา"

"ทำไมต้อง 6 เดือนคะรุจ" เสาวรสไม่ชอบใจ

รุจตอบนิ่งๆ ว่า ตนจะไม่อยู่ในพระนครเป็นเวลาเท่านั้น เพราะจะไปอยู่ต่างจังหวัด เสาวรสถามอย่างรับไม่ได้ว่าทำไมต้องทำอย่างนั้น ก็ยังคงได้รับคำตอบนิ่งๆ เรียบๆ ว่าเพราะอยากให้เป็นอย่างนั้น เธออ้อนว่า
***************
"แต่เสาวรสอยากให้เป็นอีกอย่าง เราแต่งงานกันก่อน จัดงานให้หรูหรา ให้ชาวพระนครตะลึงประทับใจกับงานแต่งงานแบบตะวันตกแท้ๆ ที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน แล้วต่อจากนั้น..."

"เสาวรส" รุจขัดขึ้น "ฟังผมนะ สิ่งที่ผมจะพูดต่อไปนี้ ผมคิดและไตร่ตรองเหตุผลทุกอย่างแล้ว...ขอบคุณ..." เขาเอ่ย เมื่อเห็นเธอตั้งใจฟัง "ผมเพิ่งเรียนจบในวิชาการแพทย์ที่แทบไม่มีใครเรียนในประเทศไทย ผมอยากทำงานในวิชาที่ผมเรียนมาอย่างเต็มที่ก่อนที่จะต้องแบ่งเวลาให้กับครอบครัว เพราะ..."

เสาวรสทำท่าจะพูด รุจรีบห้าม

"เดี๋ยว กรุณาฟังผมก่อน เพราะถ้าผมมีครอบครัว ผมนิยมความเป็นแฟมิลี่แมน จนใจที่ไม่ทราบคำในภาษาไทย แต่ผมจะเป็นผู้ชายของครอบครัว ผมจะเห็นครอบครัวสำคัญที่สุด ผมจะรักภรรยา ซื่อสัตย์ต่อภรรยา ผมจะรักลูกและเลี้ยงลูกให้ดีที่สุด ฉะนั้น ผมขอเวลา 6 เดือน ที่จะทำตัวผมให้มั่นคงกับงานอาชีพก่อน ผมจึงจะเป็นอิสระในเวลาดังกล่าว"

เสาวรสทนฟังจนจบ เธอแค่นหัวเราะถามว่า "พูดจา เป็นภาษาหนังสือมากเลยท่องมาเหรอ" เมื่อเขายอมรับว่าใช่ เขียนและท่องมา เธอถามงงๆ ว่าต้องขนาดนั้นเชียวหรือ ตั้งใจอะไรขนาดนั้นเชียว

"นั่นแสดงว่าผมให้ความสำคัญกับเรื่องนี้ ผมถือเป็นเรื่องจริงจังและผมตั้งใจบอกคุณ เพราะผมถือว่าคุณเป็นคนสำคัญ" แม้จะพูดด้วยสีหน้านิ่ง น้ำเสียงเรียบ แต่มีความจริงจังในที

เสาวรสไม่พอใจลุกขึ้นหันหลังให้ ถามว่าเขารักตนมากแค่ไหน เขาตอบทันทีมิพักต้องคิดว่ารักมาก เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ตนรักและหวังจะเป็นคนสุดท้ายด้วย

เสาวรสหันกลับโผเข้าซุกไซ้เขาหมายใช้ไฟอารมณ์ หลอมใจเขาให้อ่อนลง แม้รุจจะกอดตอบมองด้วยความรักใคร่ แต่เมื่อเธอขอให้แต่งงานกันก่อนแล้วอยู่ในพระนครสักพักค่อยว่ากัน เขากลับดันตัวเธอออก สีหน้าแววตากลับขรึมนิ่งเหมือนเดิม บอกเธอว่า

"ทุกอย่างที่ผมพูดกับคุณ ผมคิดแล้วและไม่ขอเปลี่ยนแปลง"

เสาวรสกรี๊ดออกมาอย่างทนไม่ได้ พอดีพระศัลยแพทย์ พิสุทธิ์โผล่มาเห็นตกใจรีบผลุบหายไป

"คุณเป็นคนแปลกประหลาดที่สุด คุณบอกรักฉัน รักมากเสียด้วย แต่คุณปัดข้อเสนอของฉันไม่ไยดี คุณไม่อยากได้ฉันเหรอ ไม่ต้องการฉันเหรอ ฉันพร้อมที่จะเป็นเมียคุณ" เสาวรสเสียงดังขึ้นทุกที

"เสาวรส ผมต้องการคุณยิ่งกว่าผู้หญิงคนไหนในโลก" รุจย้ำ เธอถามว่าแล้วยังไง เขาตอบเรียบๆ หนักแน่นตามเคยว่า "ผมหวังว่าคุณจะเป็นภรรยาของผมในอีก 6 เดือนข้างหน้า"

ooooooo

ในการไปดื่มน้ำชาด้วยกันที่โรงแรมราชธานี ขุนประจญคดีถามรุจว่ามีเหตุผลอะไรถึงไม่กลับบ้านหรือไม่มีเหตุผล เขาตอบสั้นๆว่า "มีครับ" แล้วความคิดเขาก็หวนกลับไปสู่อดีตที่แอบเห็นอัมพาไปพบกับนายชิดชายโฉดที่รมยาจนคนทั้งบ้านหลับแล้วข่มขืนเธอ เวลานั้นรุจเห็นนายชิดท่าทางเร่งร้อน ก็ได้แต่สงสัย

"ตอนคุณพ่อสิ้น คุณหนูก็ไม่ยอมกลับมาดูใจท่าน ท่านคอย ท่านคิดถึงคุณหนู ท่านเพ้อถึงคุณหนูจนสิ้นใจ" เสียงขุนประจญคดียังคงเล่าต่อ รุจนิ่งฟังด้วยสีหน้าเรียบเฉยจนยากจะอ่านความรู้สึกได้

สุดท้ายขุนประจญคดีขอร้องให้เขากลับบ้าน กลับได้รับคำตอบที่ทำให้อึ้งสนิทว่า

"ผมพร้อมจะไปทุกแห่งในโลก นอกจากรุจิโรจน์ เพราะรุจิโรจน์มีคนที่ผมไม่ประสงค์จะอยู่ด้วย"

เป็นเวลาเดียวกับที่อัมพาเข้าไปจุดธูปในห้องพระ ภาวนาด้วยความรุ่มร้อนใจว่า

"ขอคุณพระดลใจให้คุณรุจกลับมา ให้ลูกได้พูดกับเธอ บอกเธอถึง..." อัมพาพูดไม่ออกมีแต่สีหน้าที่บ่งบอกถึงความ เจ็บปวดใจ เว้นไว้แล้วจึงพูดต่อ "บาปกรรมจะได้หมดสิ้นเสียที ลูกจะได้ตายตาหลับ"

ooooooo

ณ สถานที่ท่องเที่ยวทางเหนือ วันนี้ภาคินัยเจ้าของไร่รวงผึ้ง พี่ชายคนโต มีน้องสาวคนรองคือภคินีและน้องสาวฝาแฝดอีกคู่หนึ่งคือ ดาริกากับกุมารี ทั้งหมดมีน้าสังวาลย์เป็นคนคอยดูแลอย่างดี ทุกคนพากันไปเที่ยวตามสถานที่ท่องเที่ยวทางเหนือ

หลังจากไหว้พระแล้ว ก็พากันไปเล่นน้ำตก ขี่ช้างเล่น ระหว่างนั้นภคินีรู้สึกเวียนหัวจึงพากันลงจากหลังช้าง ภคินีหน้ามืดเป็นลมจนต้องพาไปนอนพักที่ผ้าปูซึ่งน้าสังวาลย์รีบไปปูไว้ ภาคินัยถามหายาลม น้าสังวาลย์ไม่ได้เอามา จึงเรียกดาริกา กับกุมารีมานั่งจับมือภคินีนวดคนละข้าง

มีนักท่องเที่ยวผู้มีน้ำใจมาเจออาสาจะไปหายาลมมาให้ รุจมาเจอพอดี เขาบอกว่าตนเป็นหมอแล้วรีบลงมือปฐมพยาบาล

คืนนี้ รุจจึงได้ไปทานขันโตกที่ไร่รวงผึ้งร่วมโตกเดียวกับภาคินัยและภคินีรวมทั้งเพื่อนชาวเหนืออีกสองสามคน ได้ชมฟ้อนสะล้อซอซึง และเต้นรำกันสบายๆในหมู่คนกันเอง รุจออกไปเต้นรำกับภคินี เด็กสาววัยใสที่ไร้มารยา

เสร็จจากทานขันโตก พากันไปนั่งคุยที่ห้องนั่งเล่นบ้านรวงผึ้ง จนครู่ใหญ่รุจจึงขอตัวกลับเพราะพรุ่งนี้ต้องเข้าเวรแต่เช้า

"อยู่อีกครึ่งชั่วโมงเถอะนะคะ เดี๋ยวจะปล่อยโคมลอยแล้ว" ภคินีชวนยิ้มใสซื่อ รุจจึงนั่งลง

ooooooo

สวัสดีค่ะ พี่แสง..
เห็นรูปที่พี่มาให้น้อง ๆ ได้ดูแล้วดีใจมาก ๆ เลยค่ะ ..
ทำให้เกิดอาการอยากดูละคร"เคหาสน์สีแดง"เร็ว ๆจังเลย ค่ะ..จริงไหม๊?.คะคุณนางฟ้ากุ้ง คุณม่วง น้องกิฟ..

คุณพี่แสง คุณอุ้ม คุณม่วง คุณกิฟ คุณเบลล์ คุณนางฟ้ากุ้ง น้องบัว คุณใหม่ คุณจอย แม่จิบ น้องมิว คุณนิน คุณติ๋วติ้ว คุณนู๋บี คุณอ้อ คุณ auddy และเพื่อน ๆ Fc ทุก ๆคน(คงมีความสุขมาก ๆเลยนะคะในวันที่ 3 เมษายน และทุกวันศุกร์ เสาร์และอาทิตย์ที่ละคร "เคหาสน์สีแดง" ฉายน่ะค่ะ..

ถมอยากให้เพื่อน ๆ มีความสุขที่ได้ดูละครที่เรารอคอยแต่อย่าลืมดูแลสุขภาพนะคะ อากาศแปรปรวนจังเลย..เดี๋ยวจะไม่สบายกัน ค่ะ..

OMG!!!!GREEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEED!!! OMG.......GREEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEED!!!

I have so much energy screaming and shouting because of the news with, "Red Mansion"...Greeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeed!!!

Kung Gregson ka, what's your real name ka? Just in case if I happened to be the witness at your special day with Drew 5555555555...

SweetDrewDream(s) everyone and I'm going to have a wonderful day thinking of Drew....Love him so much.

P. S, the 5th picuture down is my favorite. He is so relaxed and happy. His body posture reminds me of M&G day with all of you.

พี่แสงทำไมเครื่องจอยมันถึงไมขึ้นรูปที่พี่แสงแปะ
จะเป็นอย่างนี้ทุกทัเลย
โอ้ยอยากเห็นจังเลย แต่ขอบคุณพี่แสงนะค่ะ เดี๋ยวลอง
เข้ามาใหม่

เย้!!!! เห็นแล้วค่ะ
ดริวน่ารักจังเลย โอ้ยดีใจทำไรไม่ถูก
ขอบคุณค่ะพี่แสง

พี่แสง...

อ่านเรื่องย่อแล้วเข้าใจง่ายขึ้นนะ แล้วไม่เหมือนบทประพันธ์เลย
เปิดเนื้อเรื่องแบบนี้ดูน่าสนใจกว่าเป็นกอง
ยังกลัวอยู่เลยว่าเปิดเรื่องมาจะน่าเบื่อรึป่าว

สมแล้วที่เชื่อมือคุณศัลยาบวกกับฝีมือของเป่าอีก
ละครต้องน่าดูมากเลยค่ะ..นับวันรอแล้วค่ะ

ขอบคุณสำหรับรูปอิริยาบทน่ารักๆ ที่หาดูไม่ได้ในละครของหมอรุจ เพราะรู้สึกว่าจะเป็นเสือยิ้มยากจริงๆ เห็นภาพแบบนี้แล้วชื่นใจจริงๆ มุมที่น่ารักของคุณหมอ..น่ารักจริงๆ

ว่าแต่...พี่แสงทำของเสร็จรึยังอ่าาา...นู๋อยากโดนของบ้าง 555

วันนี้มีเรื่องตื่นเต้ลอีกแล้ว ข่าวว่าแอนดริวจะมาปรากฎตัวที่่มาลีนนท์ มาถ่ายรายการสีสันบันเทิง กิฟรีบกระจายข่าวพี่ๆน้องที่ทราบข่าวก็ตื่นเต้นทำอะไรไม่ถูก ออกมาทีไรกะทันหันทู้กที ยังไงก็ขอให้ได้เจอนะคะ

ลืมรูปง่ะ

เห็นรูปหมอรุจแล้วใจจะละลายแย้วววววววว ขอกรี๊ดให้เสียงแห้งหน่อย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด อิอิ

ขอบคุณพี่แสง และทุกคนที่นำรูปมาแชร์กันนะคะ

ขอบคุณพี่กิฟนะคะ ที่โทรมาบอกก่อนเลย แต่หนูไม่สามารถไปได้อ่ะค่ะ ตัวไม่ไป ใจไปแล้วอ่ะ อิอิ

ขอบคุณพี่ติ๋วด้วยนะคะ ที่เก็บภาพมาฝากและเล่าเรื่องราวให้หนูฟัง แบบว่าหนูไม่ค่อยไหวนะคะ พี่ติ๋ว
ขออนุญาติหลังไมค์หาพี่ติ๋ว พี่ติ๋วเล่าให้ฟังทุกรายละเอียด อิอิ
ส่วนรูปรอดูอยู่นะคะ พี่แสงจะแปะเร็วๆ นี้ใช่ป่าาวคะ หนูอยากดูๆๆๆๆๆๆ

ป.ล. เห็นมานิดหน่อย พี่ดริวคะ หล่อไม่ยอมเปลี่ยนแปลง อาฮ้าาาาาาาาาา อิอิ
อ่อ ลืมๆ ขอบคุณพี่นิดหน่อยกะมิวด้วยนะคะ ที่ไปเก็บภาพมาให้ ขอบคุณค่า ^^

อันนี้ข่าวจากสยามดารา

''แอนดริว - มิ้นท์''ฉากแรกก็ฉะกัน..''ชาม'' ไม่สนเต้นยั่ว''แอนดริว''

ออกอากาศให้ได้ชมกันในวันอาทิตย์ที่ 3 เมษานี้แล้ว
สำหรับละครรักหวาน โรแมนติก ''เคหาสน์สีแดง''
ผลงานการกำกับของ ''อาตู่'' นพพล โกมารชุน แห่งค่าย เป่า จิน จง
อย่าพลาด!! เพราะแค่ฉากแรกก็ทำเสียวหัวใจซะแล้ว
กับฉากเปิดตัวของพระนาง ''แอนดริว เกร็กสัน'' กับ ''มิ้นท์'' ณัฐวรา วงศ์วาสนา
และนางร้ายมือใหม่อย่าง ''ชาม'' ไอยวริญท์ โอสถานนท์

อาตู่เลยขอยกกองไปถ่ายทำกันไกลถึงทะเลสัตหีบ ทั้งลงเรือ ข้ามน้ำ ข้ามทะเล
เพื่อนำภาพสวยๆ มาฝากแฟนละคร เป็นฉากที่ หมอรุจ (แอนดริว)
มาเที่ยวบางปูหลังจากกลับจากเรียนเมืองนอก อาตู่เลยให้แอนดริวนั่งเท่
ปล่อยอารมณ์แบบเทกเดียวผ่าน แต่ต้องมาตายตอนที่เจอ น้อย อารยา (มิ้นท์)
เพราะในเรื่องต้องปะทะคารม เมื่ออารยาเดินมาชนกับหมอรุจอย่างจัง
จนอารยาอยู่ในอ้อมกอดของรุจแบบไม่ทันตั้งตัว เมื่อตาประสานตาแนบชิด
ฉากนี้มิ้นท์ถึงกับหลุดเขิน ขอโทษยอมรับว่า ''เพราะเป็นฉากแรกที่เข้าฉากกับพี่ดริวนี่ค่ะ''
เท่านั้นยังไม่พออาตู่สั่งให้ชิดใกล้กันอีกให้แอนดริวอุ้มมิ้นท์ที่ต้องเป็นลม
ฉากยากเลยตกเป็นของแอนดริวที่แอบโอดครวญ จนนางเอกเราเขินแก้มแดง








ต่อเนื่องมาถึงฉากของนางร้าย เสาวรส (ชาม) กันบ้าง
กับฉากรักของเสาวรสและหมอรุจ ที่โชว์ความหวานด้วยการเต้นลีลาศ
งานนี้อาตู่เลยสั่งให้ทั้งคู่ ไปเรียนเต้นลีลาศกับ อ.บุญเลิศ ลีลาศกันเลยทีเดียว
ตอนเริ่มเต้นแม้จะเรียนมาแล้ว แต่ชามและแอนดริวก็มีหลุดเหยียบเท้ากันเอง
เพราะนับผิดจังหวะ แถมชามต้องเต้นและใช้สายตายั่วยวนให้หมอรุจหลงใหลแบบหัวปักหัวปำ
รับรองว่าใครที่ได้ดูต้องหลงเสน่ห์ความสวยเปรี้ยวของเสาวรสแน่นอน

ว้าวววววววว รูปสวยมากน้องบัว
ขอบใจนะจ้ะ..น้องบัวน่ารักเสมอ

เอ..วันนี้มีแต่เรื่อง happy happy เนอะ

ฝันดริวทุกคนนะค..ไปนอนแว้วว
พึ่งจะเคลียงานเสร็จ เพราะพึ่งจะเคลียงานเสร็จ อิอิ

แก้ค่ะ...
พึ่งจะเคลียงานเสร็จ เพราะมัวแต่ไปหาปู้ชาย 555

ตอนที่ 2
ไทยรัฐออนไลน์
โดย บทประพันธ์ ดวงดาว
จากบทละครโทรทัศน์ทางช่อง 3 โดย ศัลยา
30 มีนาคม 2554,

ด้วยความรู้สึกที่อ้างว้าง อารยาพายเรือไปบ้านพนาเวสที่อยู่ใกล้กัน เธอสนิทสนมกับชาลีที่โตมาด้วยกัน แต่เวลานี้เขากำลังจะจบเป็นเรือตรีแล้ว อีกทั้งทุกคนในบ้าน ทั้งคุณนายพนาเวสและวัฒนา

พี่สาวของชาลีก็เอ็นดูเธอเหมือนคนในครอบครัว

หลังจากเล่าความอัดอั้นให้ฟังแล้ว ชาลีบอกว่าถ้าอยู่ที่บ้านรุจิโรจน์ไม่ได้ก็ให้มาอยู่ที่พนาเวสด้วยกัน อารยาขอบคุณ รำพึงรำพันถึงแม่ คร่ำครวญว่าอยากตายตามแม่ไป

ชาลีปลอบจนค่อยคลายหายโศก จึงพายเรือมาส่งที่ท่าน้ำบ้านรุจิโรจน์

รุจเริ่มทำงานแล้ว เมื่อเขาอยู่กับคนไข้ เขามีมนุษยสัมพันธ์ ดีเยี่ยม มีน้ำใจมีเมตตา จนคนไข้ทุกคนรักมาก แต่แล้วเขาก็ต้องกลับกรุงเทพฯ เมื่อขุนประจญคดีมาแจ้งว่าอัมพาเสียชีวิตแล้ว เขาจำเป็นต้องกลับไปเป็นประมุขของรุจิโรจน์

วันต่อมา อารยาก็ได้รับโทรเลขจากขุนประจญคดีว่ารุจจะกลับบ้านรุจิโรจน์สัปดาห์หน้า

พอแม่ทั้งสามได้ข่าวพากันดีอกดีใจ อารยาพลอยยิ้มดีใจไปด้วย

ระหว่างที่รุจนั่งรถไฟกลับ เจอกับภาคินัยที่กำลังเดินทางเข้ากรุงเทพฯเพื่อไปทำธุระ ทั้งสองจึงนั่งมาด้วยกันจนถึงสถานีหัวลำโพง เจอเสาวรสมารับ รุจจึงแนะนำให้เธอรู้จัก กับภาคินัยว่า เขาอยู่เชียงรายเป็นเจ้าของไร่ยาสูบ เสาวรสสนใจ มากชมกับรุจขณะไปนั่งดื่มน้ำชากันว่า ท่าทางโก้ดีแต่เสียดายอยู่บ้านนอก ถามรุจว่าเขาจะไปไหนต่อ เขาบอกว่ากลับบ้าน เธอถามอย่างตื่นเต้นว่าบ้านอยู่แถวไหน สาทรหรือสีลมละแวกบ้านตนหรือเปล่าจะได้กลับด้วยกัน

"บ้านผมอยู่ปากน้ำ" รุจตอบนิ่งๆ เสาวรสทำหน้าผิดหวัง บ่นว่าบ้านนอกจัง ถามว่าบ้านที่กรุงเทพฯไม่มีหรือ

เมื่อเธอกลับถึงบ้าน ยังบ่นกับพ่อว่ารุจไม่มีบ้านในกรุงเทพฯ ตอนอยู่เมืองนอกก็สปอร์ตดี แต่ที่เมืองไทยเขาอยู่ถึงปากน้ำ บ้านนอกแท้ๆ ตนเห็นจะไม่ไหวด้วยแล้ว พ่อเธอฟังแล้วก็เออ ออห่อหมกกับลูกด้วย

ooooooo

ทุกคนที่เคหาสน์สีแดงพากันตื่นเต้นดีใจมากเมื่อรุจกลับถึงบ้าน ระหว่างนั้นอารยามองจากหน้าต่างชั้นบนลงมาไม่เห็นหน้าเขา จนเมื่อเขาจะเข้าชายคาเขาเงยหน้ามองขึ้นไปที่หน้าต่าง อารยาตกใจหลบแว้บใจเต้นระทึกเมื่อเห็นหน้าเขาเต็มตา! ใจสั่นหวิวครู่หนึ่งจึงบอกตัวเองว่าต้องไม่กลัวผู้ชายคนนี้

บรรดาแม่ทั้งสามตื่นเต้นดีใจมาก รุมกันถามว่าจำตนได้ไหม จนรุจต้องบอกว่าให้ถามทีละคน ทุกคนถามว่าจำตนได้ไหม รุจจำได้ทุกคน บรรยายแม่แต่ละคนละเอียดยิบ จนแม่ทั้งสามยิ้มแก้มแทบปริ สุดท้ายเขาบอกว่า

"หนูจำได้ทุกอย่างยังปฏิบัติไม่เคยเปลี่ยน ขอเปลี่ยนอย่างเดียวขอไม่เรียกตัวเองว่าหนูนะจ๊ะ"

แม่ทั้งสามร้องพร้อมกันอย่างเสียดายราวกับสูญเสียคุณหนูของตนไป

ooooooo

แม่พร้อมเตรียมทำอาหารเย็นให้คุณหนูของตนทานพร้อมคุณน้อย อารยาแอบได้ยินทำหน้าสยองส่วนรุจสีหน้าเรียบเฉย แม่ละม่อมบอกว่าห้องนอนของเขาอยู่ที่ห้องเดิมของคุณพ่อ กำชับว่า

"เข้าห้องต้องล้างมือก่อนนะคะ แล้วไปห้องพระไหว้พระเรียนคุณพ่อด้วยว่ากลับมาแล้ว ต่อไปนี้จะไม่ไปไหนอีก"

"ขอพวงมาลัยพวงหนึ่ง ฉันจะไหว้พระ" รุจบอกแล้วเดินขึ้นบันได อารยาที่กำลังชะโงกแอบดูอยู่ถอยหลบแทบไม่ทัน

ระหว่างขึ้นบันได เขานึกถึงอดีตที่พ่อบอกให้เขาย้ายไปนอนห้องแม่และจัดห้องของเขาให้น้องคนใหม่ ซ้ำยังไม่ให้เอาเจ้าเงาะลูกสุนัขขนปุกปุยไปอยู่ด้วยอ้างว่าเสียงดังน่ารำคาญ เวลานั้นเขาสะอื้นในอกถามพ่อว่าทำไมถึงฟังเสียงหมาของตนไม่ได้ แล้วทำไมเสียงเด็กเล็กๆ ลูกของอัมพาคุณพ่อถึงทนฟังได้

และแม้วันนี้ 15 ปีผ่านไป ความคับข้องใจของเขาก็มิได้ลดหย่อนผ่อนเบาลงเลย ยังฝังใจว่าอัมพากับลูกมาแย่งทุกสิ่งทุกอย่างจากเขาไป บอกแม่ละม่อมที่พาขึ้นห้องไปว่า เกลียดทั้งแม่ทั้งลูก เกลียดเด็กคนนั้น

ooooooo

เมื่อขึ้นไปที่ระเบียงดาดฟ้า เจออารยาในชุดดำยืนอยู่ เขาจำได้ว่าคือหญิงสาวที่โต้เถียงกับเขาอย่างเผ็ดร้อนที่บางปู เธอหันมาไหว้เอ่ยเสียงอ่อน เชิญให้ตรวจดูบ้านให้ทั่วและขอโทษเขาสำหรับวันนั้นที่บางปู เขาบอกว่าไม่จำเป็นต้องพูดถึง ตนไม่ได้สนใจจะจำ แล้วเดินจากไปทันที

อารมณ์พลุ่งพล่านทำให้เขาไม่รู้ว่าอารยาเดินตามมา จนเขาไปหยุดยืนดูรูปที่แขวนอยู่นานจนเธอเอ่ยขึ้นว่า

"คุณได้ยืนดูอยู่นาน...มันถูกแขวนอยู่ตรงนี้นานแล้ว ด้วยคำสั่งของคุณลุงท่าน เอ้อ...คุณพ่อของคุณ แต่...ดิฉันจะปลดลงค่ะ"

"ไม่จำเป็น ปลดลงก็ไม่ได้ทำให้อะไรเปลี่ยนไปได้" น้ำเสียงเขาเย็นชาประชดในทีจนอารยานิ่งงัน

000000000

ทันใดนั้นชาลีมาร้องเรียกที่ท่าน้ำ อารยาหันมอง ชาลีบอกว่าอาหารพร้อมแล้วทุกคนคอยเธออยู่คนเดียว รุจได้ยินเดินมาดูที่ระเบียง ชาลีหยุดกึก รุจมองอย่างไม่ชอบใจถามว่านั่นเป็นใคร

อารยาบอกว่าชื่อชาลีเป็นเพื่อนบ้านกับเรามาตั้งแต่เด็ก วันนี้มีนัดทานข้าวเย็นกัน แล้วขออนุญาตเขาจะไปบอกชาลีว่าไม่ไปแล้ว รุจขัดขึ้นทันทีว่า


"ไม่จำเป็น วันแรกที่กลับมาเมืองไทย ฉันอยากจะทานอาหารคนเดียว" พูดแล้วเมินไปทางอื่น จนอารยานิ่งอึ้ง

เมื่ออารยาลงไปหาชาลี ทั้งสองพูดอะไรกันสองสามประโยค ชาลีเงยหน้าขึ้นมองแล้วพายเรือจ้ำพรวดไปอย่างเร็ว

รุจยืนมองตามเรือลำนั้นไปด้วยสายตาเหยียดหยัน

ooooooo

คืนนี้รุจเข้าไปในห้องพระ จุดธูป 3 ดอก ไหว้พระ และวางพวงมาลัยที่หน้าโกศกระดูกของบิดาบอกกล่าวว่า

"คุณพ่อครับ ผมกลับมาแล้วครับ รุจิโรจน์ยังเหมือนเดิม เหมือนเมื่อวันที่ผมจากไป ผมขอโทษที่ทิ้งคุณพ่อไปนานมาก แต่ถึงอย่างไร ผมทราบว่าคุณพ่อก็มีความสุขดี"

แม่ละม่อมกับแม่พินที่อยู่ด้วยมองหน้ากัน แม่ละม่อมติงเบาๆว่าอย่าพูดอย่างนั้นกับคุณพ่ออีกรู้ไหม เพราะว่า...

"ถ้านับวันที่คุณพ่อทุกข์เพราะคิดถึงคุณหนู แม่ม่อมยืนยันว่า มีมากกว่า...มากกว่าวันที่คุณพ่อมีความสุขอย่างที่คุณหนูคิด"

รุจแย้งทันทีว่าไม่จริง อย่ามาพูดหลอกกัน ตนรู้และเข้าใจเรื่องชีวิตดี พูดเสียงเครือน้อยๆว่า

"เด็กผู้ชายคนหนึ่งจะมีความหมายอะไรกับผู้ชายที่ยังมีเลือดเนื้อ มีความเหงามีความต้องการ"

แม่พินติงว่าอย่าพูดดูถูกคุณพ่ออย่างนั้น รุจสวนไปว่าตนเข้าใจทุกอย่าง ตนไม่โทษใคร แต่จะห้ามตนรู้สึกโกรธ รู้สึกเสียใจ รู้สึกผิดหวังนั้นห้ามไม่ได้ แม่พินพยายามแก้ต่างให้เจ้านายแต่รุจไม่อยากฟัง แม่ละม่อมจึงขัดขึ้นว่ายังไงตน

ก็ต้องพูดเพราะคุณหนูเข้าใจผิดมา 15 ปี คิดว่าท่านไม่รักแต่รักคนอื่นมากกว่า

แม่พินเห็นบรรยากาศอึดอัด ตัดบทว่าเราไม่น่าพูดกันในวันแรกที่คุณหนูกลับมา เอ่ยขอโทษเขา

เมื่อสองแม่กลับไปที่ห้องนั่งเล่นของตัวเอง ยังปรารภกันด้วยความกังวลกับความฝังใจของรุจ เกรงว่าทุกอย่างจะไปลงที่อารยาคนเดียว

"อย่าเพิ่งลงโทษคุณหนูของฉัน รอดูไปก่อน คุณน้อยน่ะ ต่อให้คนที่ใจแข็งเป็นเหล็กยังไงก็ต้องอ่อนเมื่อพบเธอ" แม่พินมั่นใจในความเพียบพร้อมที่เป็นเสน่ห์ของอารยาจะเอาชนะใจรุจได้

ooooooo

ชาลีรับอารยาไปถึงบ้านพนาเวส เล่าเรื่องที่เจอรุจให้แม่กับพี่สาวฟัง ทั้งสองจำรุจได้ วัฒนาพูดแหยงๆว่าตอนเด็กๆมาเล่นกันเจอนัยน์ตาคมกริบของเขาทีไรตนกลัวจนบอกไม่ถูกทุกที

หลังทานข้าวเย็นแล้ว เกือบสามทุ่ม ชาลีจึงพายเรือไปส่งอารยาที่บ้านรุจิโรจน์ ย้ำกับเธอว่าถ้าไม่สบายใจอะไร คนแรกที่เธอต้องบอกคือตัวเขา อารยาให้สัญญาด้วยความเต็มใจที่สุด

เมื่อมาถึงท่าน้ำบ้านรุจิโรจน์ ทั้งคู่หยอกล้อกันเล็กน้อยประสาคนสนิทที่เคยเล่นด้วยกันมาแต่เด็ก หารู้ไม่ว่ารุจมอง

อยู่ที่ข้างบน เขาเขม้นมองอย่างไม่พอใจ

เมื่ออารยาเดินเข้าตัวตึก ทันใดนั้น มีเสียงโทรศัพท์

ดังขึ้น เธอจะไปรับสาย เขาบอกว่าไม่ต้องแล้วเดินไปรับเอง

ปรากฏว่าเป็นสายจากเสาวรส ทักทายกันอย่างหวานหยดย้อย รุจนัดว่าสัปดาห์นี้จะไปหาเพราะสัปดาห์หน้าเขาจะเริ่มทำงานแล้ว

คุยโทรศัพท์เสร็จ เสาวรสเดินตามหาพ่อ ไปเจอพ่อกำลัง นัวเนียอยู่กับนวลสาวใช้วัยขบเผาะ เสาวรสโกรธจี๊ด ตบตีนวล จนสลบหาว่ามาให้ท่าพ่อหวังกอบโกย

พระศัลยแพทย์พิสุทธิ์เป็นคนกลัวลูกจนหงอ พอเสาวรสเดินไปจึงรีบโผเข้าไปดูแลนวลที่สลบอยู่ หลังจากนั้นพระศัลย์ฯโอ๋ลูกว่าไม่เคยเห็นใครดีกว่าลูกเลย แต่พอเอ่ยถึงแม่ เธอตัดบททันทีว่าไม่อยากฟังเรื่องของเขา พูดอย่างเลือดเย็นว่า

"ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่แม่ของใครทั้งสิ้น ต่อให้เขาไปมีลูกอีกกี่คนเขาก็ทิ้ง เพราะเขาไม่มีความเป็นแม่ให้ใครเลย"

ระหว่างนั้นนวลมาขอลาออก เสาวรสถามประชดว่าได้ไปเท่าไรแล้วล่ะ นวลบอกว่าตนไม่เคยได้อะไรเลยเสียอย่างเดียว พูดแล้วมองหน้าพระศัลย์ฯบอกเสาวรสว่า "ท่านรู้ดี" เสาวรสเริ่มรู้สึกผิดบอกพ่อว่าอย่าเพิ่งให้นวลไป

รุ่งเช้าเสาวรสเอาซองเงินให้พ่อฝากให้นวลด้วย พระศัลย์ฯ เดินออกไปครู่เดียวก็กลับมาบอกว่านวลไปแล้ว ส่วนตัวเองก็จะออกข้างนอกบอกเสาวรสว่าจะไปแสดงตัวเพื่อรับบำนาญ ถามลูกสาวว่านัดหมอรุจไว้รึเปล่า เธอบอกอย่างไม่ยี่หระว่า

"รุจยังไม่ใช่ชอยส์ในขณะนี้ค่ะ นอกจากหนูจะไม่มั่นใจเรื่องฐานะบ้านช่องของเขาแล้ว เขายังทำให้หนูโกรธมากตั้งแต่ เพิ่งกลับมา เพราะเขาทำเหมือนหนูไม่มีความหมาย

"เขาเป็นรุจิโรจน์นะลูก รุจิโรจน์ตระกูลเก่าแก่...สมบัติมากมาย" พระศัลย์ฯติงเสียงอ่อน

ooooooo

คืนนี้ขณะที่อารยาเอาแจกันดอกไม้ไปวางที่หน้ารูปอัมพาและพูดคุยกับรูปแม่ระบายความอัดอั้นอยู่นั้น รุจมายืนฟังอยู่ เขาพูดเยาะเย้ยที่เธอคุยกับรูป แล้วถามว่าอัมพาแม่ของเธอคิดอย่างไรกับตน

"ท่านบอกว่าคุณรุจเป็นคนดี เนื้อแท้ของคุณรุจเป็นคนมีเมตตา และยุติธรรม ดิฉันไม่ทราบว่าทำไมแม่ถึงคิดอย่างนั้น ในเมื่อแม่ก็รู้ว่าคุณเกลียด..." พูดได้แค่นั้นเธอก็เสียงสั่นก้อนสะอื้นแล่นขึ้นมาเป็นริ้วจนพูดไม่ออก รุจยืนมองเฉย สุดท้ายบอกเธอไปได้แล้ว พออารยาไป เขากลับเป็นฝ่ายยืนอย่างครุ่นคิดอยู่ตรงนั้น

รุ่งเช้า หลังจากใส่บาตรแล้ว อารยาเห็นสุคนธ์หลานสาวของแม่ละม่อมกำลังร่ำลาบรรดาแม่ๆ เธอบอกให้รอเดี๋ยวจะฝากเสื้อให้ไปช่วยใส่ด้วย ว่าแล้ววิ่งขึ้นไปที่ห้องเพื่อเอาเสื้อให้สุคนธ์และเอาเสื้อปักลายที่แม่พินวาดมาให้ดูด้วย พอวิ่งก็ชนเข้ากับรุจที่เดินอ่านหนังสือลงมาจนตัวเองเซรุจคว้าไว้เลยถลำเข้าไปในอ้อมอกเขา เธอขอบคุณเขาเสียงประหม่าถามว่า เจ็บไหม รุจนิ่งไม่ตอบเดินลงบันไดไปเลย

จนเข้าไปในห้องแล้วอารยายังใจเต้นไม่เป็นส่ำกับสัมผัสเมื่อครู่นี้ ต้องสะบัดหน้าไล่ความรู้สึกนั้นหยิบเสื้อที่จะให้สุคนธ์รีบลงไป เจอแม่พินถามหาเสื้อลายปักที่วาดให้ อารยาบอกว่าลืมแล้วจะวิ่งขึ้นไปเอา

"คุณน้อยไม่ต้องหรอกค่ะ คุณหนูคงคอยรับของเช้าอยู่แล้วค่ะ รีบไปเถอะ" แม่พินห้ามไว้

"น้อยไม่ไปหรอกค่ะ คุณรุจไม่ทานข้าวกับน้อยหรอกค่ะป้า เธอชอบรับทานคนเดียว"

กลายเป็นเรื่องทันที เมื่อแม่พร้อมกับแม่พินพูดกันอย่างไม่สบายใจว่าทำไมอารยาพูดอย่างนั้น แม่พินจะไปถามให้รู้เรื่อง รุจห้ามไว้บอกว่าไม่ต้องตามใครทั้งนั้น บอกแม่พินว่า

"ฉันขอห้ามเด็ดขาด ในเมื่อเขาไม่อยากมาทานกับฉันก็ไม่ต้องบังคับเขา และต่อไปนี้จัดให้ฉันทานข้าวคนเดียว" พูดแล้วยกกาแฟจิบ เห็นแม่พินขยับตัวเขาสั่งเสียงเข้ม "แม่พิน ฉันห้ามแล้วนะ"

ooooooo

สามแม่แอบไปต่อว่าอารยาจนได้ คาดคั้นถามว่ามีอะไรในใจกับรุจ รู้ไหมพูดอย่างนั้นทำให้คุณหนูของตนเสียใจ ทำไมถึงว่าคุณหนูชอบทานข้าวคนเดียว อารยานิ่งอยู่นานสุดท้ายบอกว่าตนทราบก็แล้วกัน

ความอึดอัดคับข้องใจทำให้อารยาไม่ไปเรียนทำขนมกับคุณแม่ของชาลี เมื่อชาลีมารับ เธอฝากเขาไปขอโทษด้วย แล้วเธอก็ไปหารุจที่ห้องหนังสือซึ่งเขาใช้เป็นที่ทำงานด้วย พรวดเข้าไปเลยถูกตำหนิว่าทำไมไม่เคาะก่อน เธอออกไปเคาะแล้วเข้ามาใหม่ รุจทำหน้าหน่ายถามว่ามีเรื่องอะไรให้รีบพูด เดี๋ยวท่านขุนประจญคดีจะมาพบด้วยเรื่องสำคัญกว่าเรื่องของเธอ

เมื่ออารยาถามเรื่องที่เขาบอกว่าอยากทานข้าวคนเดียว เขายอมรับว่าใช่ อารยาจึงเล่าอย่างอัดอั้นว่าพอตนบอกแม่ทั้งสามไปเช่นนั้น ก็ถูกตำหนิว่าทำในสิ่งที่ไม่สมควรกับคุณหนูของแม่เหล่านั้น รุจบอกให้เธอบอกไปเลยว่าเขาเป็นคนพูด อารยาเกี่ยงให้เขาพูด เธอพูดเสียงสั่นว่า

"คุณควรจะบอกว่าเป็นความประสงค์ของคุณ คุณควรจะพูดเอง เพราะแค่ดิฉันบอกเพียงว่าคุณชอบรับประทานอาหารคนเดียวดิฉันก็ยังโดนดุมากมาย ถ้าดิฉันบอกว่าคุณเป็นคนพูด แต่คุณไม่ยอมรับ ดิฉันจะโดนขนาดไหน"

"อย่างนั้นหรือ" รุจถามอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว ทำให้ อารยายิ่งว้าวุ่นที่ทำอะไรเขาไม่ได้ รุจเห็นดังนั้นย้อนถามว่าเธอโมโหใครมา อารยาไม่หลงประเด็นย้ำถามว่าทำไมเขาไม่พูดเอง เขากลับก้มหน้าอ่านหนังสือ ทำให้อารยาเคว้งอยู่ตรงนั้น สุดท้ายต้องออกจากห้องไปเองอย่างกดดันมาก

ooooooo

ครู่ใหญ่ ขุนประจญคดีมาพบรุจ เอาเอกสารเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ทั้งหมดของบ้านรุจิโรจน์ รวม ทั้งทรัพย์สินอื่นมาให้เขา แจกแจงรายละเอียดแล้ววางโฉนดกับเอกสารทั้งหมดลงย้ำกับเขาว่าต้องดูด้วย

รุจไม่แยแสชวนว่าเดี๋ยวไปหาข้าวทานที่บางปูกันดีกว่า ขุนประจญคดีเริ่มหงุดหงิดเสียงเข้มขึ้น บอกให้เขาต้องดู ย้ำถึงความยากเย็นกว่าจะได้สมบัติเหล่านี้มาของบรรพบุรุษ อย่าดูถูกความเหนื่อยยากของท่านเหล่านั้น รุจจึงจำต้องไปเปิดตู้เซฟดู

ในตู้เซฟมีกล่องเครื่องเพชร เครื่องทองอยู่มากมาย แต่เปิดดูทุกกล่องว่างเปล่า รุจอารมณ์พลุ่งขึ้นทันที นึกถึงนายชิดที่มาแอบพบกับอัมพา และเสียงหัวเราะของอารยาที่หยอกล้อกับชาลีขึ้นมาทันที

เมื่ออารยากลับขึ้นมาที่หน้าตึก เจอรุจลงมาพอดี สายตาที่เขาจ้องเธอนั้นเหมือนจะให้ทะลุถึงหัวใจ ทีแรกอารยาก็หวั่นๆ แต่สุดท้ายเธอฮึดจ้องตอบทั้งยังถามว่า "ดิฉันทำอะไรผิดอีกหรือคะ"

รุจมีแววเยาะในสีหน้าแล้วจะเลี่ยงไป อารยาพรวดไปขวางไม่ยอมให้ไป ถามย้ำซ้ำๆว่า "ทำไม...ทำไมคะ...ทำไม คุณต้องบอกว่ามีเรื่องอะไรอีก" รุจสั่งให้หลีก เธอไม่ยอมหลีกจ้องหน้าเขาเขม็ง พูดเสียงแข็ง "ดิฉันไม่หลีก คุณยังไปไม่ได้"

ทั้งสองยืนจ้องกันอย่างไม่มีใครยอมใคร

เข้ามากรี๊ดผลงานเยอะแยะมาำกมาย ภาพสวยมากกกกกกก

ในที่สุดก็จะได้ดูเเคหาสน์สีแดงซะที แต่บทจะมาก็มาแบบ
ไม่มีปี่มีขลุ่ยเลย สงสัยจะจริงที่เขาว่าได้มาเสียบแทนเรือน
หอรอเฮี้ยน ซึ่งทำ CG ไม่ทัน แต่อย่างไรก็ช่างเถอะ
จะได้ดูกันวันอาทิตย์นี้แล้ว ช่วงนี้จะมีข่าวคราวค่อนข้าง
เยอะหน่อย ขอบคุณทุกๆคนที่เอารูปและข่าวมาแบ่งปันกัน
วันนี้ในไทยรัฐก็มีข่าวเคหาสน์ด้วย เป็นตอนที่หมอรุจกับ
เสาวรสไปเที่ยวทะเลกัน ชามใส่ชุดว่ายน้ำด้วย แต่คุณหมอ
ไม่เห็นใส่ชุดว่ายน้ำเลย บังเอิญเวปของไทยรัฐนี่ อ่านได้
อย่างเดียว ก๊อปก็ไม่ได้อะไรก็ไม่ได้ คุณแสงคนเก่งช่วยเอา
มาให้พี่ป้าน้าอาแถวนี้ได้ดูด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
เอ...ใครเห็นหนังสือที่เป็นบทโทรทัศน์แล้วบ้าง จะได้ไปซื้อ
มาอ่านก่อน สงสัยสำนักพิมพ์ก็ตั้งตัวไม่ทันเหมือนกัน

GREEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEED!!!

P' Tew, how did you always get so lucky meeting Boss all the time 55555555555555555555555555555555555555555555555555....greeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeed!!! Loved his expressions!!!

Please provide the details/background on how this "thing with Drew" happened...pleaseeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee!!!

Good night!

มีกระทู้นี้ด้วยค่ะ //www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A10403083/A10403083.html

แล้วก็ข่าวตามนี้ค่ะ//www.starupdate.com/news_detail.asp?News_ID=r373

ภาพจาก //www.starupdate.com/news_detail.asp?News_ID=r373 ค่ะ

ขอบคุณทุกๆคนค่ะที่ช่วยถ่ายรูปถ่ายคลิป แปะข่าวแปะรูปให้ดูกัน อิอิ ช่วงนี้ถือว่าเป็ฯช่วงที่แฟนคลับแอนดริวมีฟามสุขที่ซู๊ดดดดดดด เลยมีข่าวคราวมีเรื่องตื่นเต้นให้ดูทุกวัน

วันนี้ง่วงเหงาหาวนอนมาก เพราะเมื่อคืนน้องเฝ้าพี่แสงแปะวิดีโอจนเกือบตีสาม 5555 ช่วงนี้รู้สึกจะอึดมาก ตาเริ่มจะเป็นหมีแพนด้า สิวเริ่มเกรอะกรัง เดี๋ยวว่าจะไปให้หมอรุจรักษาสิวซะหน่อย 55555

รูปเล่นเทนนิสน่ารักดี ดูเป็นธรรมชาติ

โอ๊ยยยยยยยยยยยยย
พี่แสงขาอ้อไม่ไหวแล้วค่ะ ต้องการหมอมารักษาใจด่วนค่ะ
ไม่ไหวแล้ว ตอนนี้มีอีกอาการนึงค่ะที่เกิดขึ้นกับอ้อ
คือตอนนี้พูดอะไรไม่ได้ กรี๊ดดได้อย่างเดียว กรี๊ดๆๆ
2-3 วันนี้กรี๊ดตลอด หัวใจก็เต้นตึกตักๆๆตลอดๆๆ
พี่หมอรุจจะหล่อไปไหนยิ่งดูคลิปเปิดตัววิก3แล้ว
อยากบอกว่าอิจฉาๆๆๆคุณพี่แมร์กะคุณชาร์มจริ๊งงงง
อากาศยิ่งหนาวๆอยู่ อ้ออยากได้อ้อมกอดจากพี่หมอบ้างอ่ะ
ขำพี่แมร์คงเขินน่าดูนะคะเนี่ย...อิอิ
โอ๊ยยยมีความสุขจริงๆค่ะตอนนี้นับวันนับเวลา
ให้ถึงวันที่3เร็วๆค่ะ ยังไงต้องขอบคุณพี่ติ๋ว พี่หน่อย
และน้องมิวมากๆนะคะที่เป็นหน่วยกล้าตายฝ่าอากาศที่หนาวเหน็บไปหาพี่หมอ เพราะมันได้ทำให้หัวใจของพวกเราทำงานหนักอีกแล้ว อิอิ^___^
สำหรับคืนนี้ฝันดริวค่ะทุกคน...คิดถึงพี่ดริวจัง...โอ๊ยยๆๆๆ

สวัสดีค่ะ เพี่อน ๆ..

ช่วงนี้เพื่อน ๆคงมีแต่ความสุขมาก ๆ นะคะ..
รอให้ถึงวันที่ 3 เมษายน..เร็ว ๆ เนาะ..

สวัสดีค่ะเพื่อน ๆ อากาสเริ่มดีแล้ว ขอให้มีความสุขมาก ๆนะคะ..

แต่ว่าชาวไต้ ยังน่าเป็นห่วงนะคะ ..

ไทยรัฐออนไลน์
โดย บทประพันธ์ ดวงดาว
จากบทละครโทรทัศน์ทางช่อง 3 โดย ศัลยา
ตอนที่ 3


ระหว่างหลบไปที่บ้านพนาเวส อารยาปรารภกับวัฒนาว่าที่จริงไม่อยากทำอย่างนี้เลย แต่ไม่อยากเห็นหน้ารุจ วัฒนาคาดว่าเขาคงโกรธ แต่ก็พึมพำว่า

"คุณรุจจะรู้ตัวไหมว่าพอเขาก้าวเข้ามาในเคหาสน์สีแดงแห่งนี้ ชีวิตคนคนหนึ่งก็ไร้ความสุขทันที"

ที่บ้านรุจิโรจน์ รุจต้อนรับแขกพิเศษอย่างดีเยี่ยม โดย เฉพาะกับภคินี เขาถามอย่างห่วงใยในสุขภาพของเธอ แนะนำให้ออกกำลังกาย เขาอบอุ่นอ่อนโยนจนภคินีหัวใจหวั่นไหว เมื่อลากลับเธอหวังว่าเราคงได้พบกันอีก รุจตอบอย่างอ่อนโยนว่า

"ครับ รุจิโรจน์พร้อมต้อนรับภคินีเสมอ เชิญมาอีกเมื่อมีโอกาส"

แต่พอส่งแขกแล้วเท่านั้น สีหน้าที่ยิ้มแย้มอ่อนโยนของเขาก็กลับกลายเป็นเครียดเมื่อนึกถึงอารยา เดินจ้ำกลับมาคาดคั้นกับแม่พินว่าอารยาไม่ได้ยินที่นายสุขไปเรียกหรือ แม่ทั้งสามเชื่อไหม

แม่พิน แม่ละม่อม และแม่พร้อมต่างลำบากใจแต่ก็พยายามพูดปกป้องอารยาว่าไม่ได้ยิน รุจบอกว่าเดี๋ยวเธอกลับมาตนจะเป็นคนถามเอง ทำเอาแม่ทั้งสามหน้าจ๋อย ตกเย็นก็พากันไปดักรออารยาที่ท่าน้ำ

อารยากำลังจะกลับพอดี เธอปรารภกับวัฒนาว่าไม่รู้จะโดนพวกป้าๆเอ็ดรึเปล่าเพราะพอทำอาหารเสร็จก็หนีมานี่เลย วัฒนาคาดว่าป้าพร้อมอาจจะโกรธ แต่อีกสองป้าจะมาโกรธเธอเรื่องอะไร

"ป้าทุกคนพร้อมจะโกรธคนที่คุณรุจโกรธ" อารยาพูดหน้าเจื่อนๆ

ooooooo

พอกลับมาถึงท่าน้ำบ้านรุจิโรจน์ อารยาก็ถูกแม่ทั้งสามรุมกันถาม รุมกันต่อว่าที่ทิ้งพวกตนไป อารยา รีบขอโทษ แม่ละม่อมบอกว่าไม่ต้องขอโทษแต่วันหลัง จะทำอะไรคิดให้ดีก่อนว่าทำถูกต้องเหมาะสมไหม

แม่พินตัดบทว่าให้อารยาไปฟัง รุจถามเองดีกว่า เธอปฏิเสธอย่างเร็วว่าตนไม่อยากฟังขอไม่พบคุณรุจ เลยถูกแม่พินเตือนสติว่า

"คุณน้อย คุณหนูเป็นผู้ปกครองคุณน้อย ไม่ฟังวันนี้วันต่อๆไปก็ต้องฟัง" แต่พออารยาจะเดินไป แม่พินก็เรียกไว้ ถามอย่างมีเจตนาว่า "คุณน้อยไม่ได้ยินที่นายสุขเรียกใช่ไหมคะ"

แม่พินถามนำจนถูกแม่ละม่อมเรียกปราม แต่แม่พินก็ยังตามไปยืนประจันหน้าอารยา จ้องตาย้ำ

"ไม่ได้ยินใช่ไหมคะคุณน้อย ไม่ได้ยินอะไรเลย"

เมื่ออารยาไปพบรุจที่ห้องทำงานของเขา รุจบอกว่าวันนี้เธอตั้งใจขัดคำสั่งเขา ทั้งที่เธอเป็นคนพูดเองว่ามีอะไรให้บอก อารยายืนยันว่าตนไม่ได้ตั้งใจจะขัดคำสั่งเขา แต่ไม่ได้ ยินนายสุขเรียกจริงๆ

"ถ้าอย่างนั้น ฉันจะลงโทษเธอ ต่อไปนี้ให้เธอมารับประทานกับฉันทุกมื้อ จนกว่าฉันจะไปทำงาน" อารยาทำเสียงประหลาดใจว่าทุกมื้อ? เขายืนยันว่า "หลังจากอาทิตย์หน้าที่ฉันไปทำงานแล้ว ยกเว้นแค่มื้อที่ฉันไม่ได้รับทานที่บ้าน สรุปคือ ทุกมื้อที่ฉันอยู่บ้าน เข้าใจที่ฉันสั่งเธอหรือไม่ จะทำตามคำสั่งหรือไม่"

"เข้าใจค่ะคุณรุจ ทุกมื้อที่คุณอยู่บ้าน" อารยาฝืนใจพูด เดินไปถึงประตูก็หันกลับมาถาม "ในเมื่อคุณอยากทานอาหารคนเดียว ทำไมคุณถึงให้ดิฉันร่วมโต๊ะ" แต่เขาทำหูทวนลมก้มหน้าอ่านหนังสือซะงั้น จนอารยาต้องเดินออกไปอย่างกดดันมาก

เดินผ่านรูปอัมพาที่แขวนอยู่ อารยาหยุดมองรูปแม่พูดกับรูปอย่างอัดอั้นว่าไม่รู้จะทำตัวอย่างไรกับการอยู่บ้านนี้โดยไม่มีแม่ บอกรูปแม่เสียงเครือว่า

"น้อยไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงใจร้าย แต่น้อยก็จะอดทน อย่างที่แม่ขอน้อยไว้"

อารยาไม่รู้ว่ารุจมายืนฟังเงียบๆอยู่ข้างหลัง พอหันมองเขาหน้านิ่งสนิทแล้วเดินผ่านไป เธอใจหายวาบ แล้วก็โล่งใจที่ไม่มีเรื่อง

ooooooo

จนถึงเวลาอาหารเช้า อารยามานั่งตามคำสั่ง เธอทำท่าจะพูดอะไรแล้วไม่พูด พอเขาถามเธอบอกว่าต้องขอโทษที่ไม่อาจทำตามคำสั่งให้มาร่วมทานอาหารกับเขาได้ เขาขอเหตุผล เธอตอบกลัวๆกล้าๆ

"เพราะดิฉันไม่คิดว่าคุณอยากให้ดิฉันร่วมโต๊ะ พอๆกับที่ดิฉันก็ไม่สบายใจที่จะร่วมโต๊ะกับคุณรุจ"

"คำสั่งก็ต้องเป็นคำสั่งอยู่ดี ไม่ว่าเธอจะสบายใจหรือไม่สบายใจ ถ้าเธอไม่มีเรื่องอะไรที่ต้องหนีหน้าฉัน ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรไม่ใช่หรือ" ถามจ้องหน้าเหมือนจะให้ตอบ แต่พอเธอทำท่าจะพูด เข้าก็ตัดบท "และฉันไม่ต้องการให้มีการโต้เถียงระหว่างเวลารับประทานอาหารอีก"

อารยาลุกพรวดอย่างสุดที่จะทนกับการกดดันได้ แต่เขาก็ยังคงนั่งทานอาหารไม่สนใจอะไรเลย

หลังจากอารยาไปเก็บมะลิเสร็จ ขุนประจญคดีมาถึงพอดีถามหารุจ เธอบอกว่าไม่ทราบ เห็นสีหน้าเธอไม่ดีท่านเดาได้ว่าไม่สบายใจเรื่องอะไร ปลอบใจว่า

"คุณน้อย คนเราไม่เคยอยู่ด้วยกัน ต้องปรับตัว คุณหนูไม่มีอะไรน่ากลัวมากหรอก เชื่อลุง" เมื่อเธอรับคำ ท่านย้ำ "เชื่อลุง... เหมือนที่ลุงเชื่อมั่นในตัวคุณน้อย" อารยายกมือไหว้ ท่านมองอย่างเห็นใจ

ครั้นคุยกันต่อขุนประจญคดีจึงรู้ว่าเธอไม่สบายใจเพราะรู้ว่ารุจไม่ชอบหน้าตน คาดว่าจะเป“นเรื่องสมบัติเพราะไม่น่า

จะมีเรื่องอื่น แล้วเธอก็ตัดปัญหา บอกขุนประจญคดีว่า จะไม่ขอเกี่ยวข้องกับสมบัติของรุจิโรจน์แม้แต่ชิ้นเดียว ไม่อยากได้ของคนอื่น ไม่อยากชุบมือเป”บ ย้ำกับขุนประจญคดีว่า

"น้อยยังต้องอยู่ที่บ้านนี้เพราะแม่สั่งไว้ก่อนตาย ไม่ว่าจะเป“นตายร้ายดีอย่างไรให้น้อยทนอยู่จนกว่าจะมีเรื่องที่ทำให้ เสื่อมเสียเกียรติยศน้อยถึงจะไปจากบ้านนี้ แต่ทรัพย์สมบัติน้อยไม่อยากได้ เงินเดือนที่ลุงขุนให้กับน้อยตามคำสั่งของคุณลุง น้อยก็ขอไม่รับค่ะ และต่อไปนี้คุณรุจคงไม่คิดว่าน้อยมีเรื่องป”ดบังซ่อนเร้นเขาอีก"

ooooooo

กลางวันวันนี้ รุจนัดเล่นเทนนิสกับเสาวรส ทั้งคู่ฝีมือสูสีกัน แต่สุดท้ายรุจก็ตีชนะ เธอโมเมว่า คนชนะต้องถูกปรับเลี้ยงข้าว รุจขำๆแกมเอ็นดูกับกติกาของเธอ แต่เพียงครู่เดียวเธอก็จะรีบกลับอ้างว่านัดเพื่อนไว้ รุจจะไปส่งก็ไม่ยอมให้ไป ถามว่าเป็นใครก็ไม่ยอมบอก รุจไม่ขัดใจแต่ติดใจสงสัย

ที่แท้เธอนัดภาคินัยพบกันที่บ้าน เธอกลับไปถึงปรากฏว่าเขามารออยู่แล้ว เธอขอโทษอ้างว่ามาช้าเพราะติดธุระ สนทนากันอย่างสดชื่นด้วยภาษาไทยคำฝรั่งคำ จากนั้นชวนไปหาอะไรแพงๆทานกัน

ระหว่างขึ้นไปแต่งตัว พระศัลยแพทย์พิสุทธิ์ถามว่าคนนี้หรือที่ลูกเลือกแล้ว ดูๆ ไม่น่าจะดีกว่าหมอรุจ เธอบอกว่ายังไม่ใช่แต่เขาเร้าใจกว่ารุจ แต่งตัวเสร็จลงมาเธอชวนไปรถของตนดีกว่า อาสาจะขับรถให้สุภาพบุรุษชาวไร่นั่งสักวัน

ระหว่างทาน เที่ยว และเต้นรำกันนั้น เสาวรสหวานเสียจนภาคินัยเคลิ้ม ยิ่งเธอปล่อยตัวตามอารมณ์เขา ภาคินัยก็แทบจะหลง

ooooooo

ท่านขุนประจญคดีรอจนรุจกลับมาถามว่าเปิดเซฟหรือยัง เช็กของหรือยัง เขาตอบว่าเปิดแล้วและเช็กแล้วด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่ปกติมาก ท่านขุนฯจึงเอาพินัยกรรมให้ดู รุจถามว่าทำไมเพิ่งเอามาให้ ท่านขุนฯบอกให้เขาอ่านพินัยกรรมเสียก่อนก็จะรู้ แต่ไม่ว่าจะอ่านเมื่อไรเขาก็เป็นทายาทคนเดียวมีสิทธิ์ตามกฎหมายทุกอย่างอยู่แล้ว

รุจไม่อ่านและขอตัว เขาไปดูที่เซฟอีกครั้ง ความคิดพุ่งไปสู่อัมพากับชิด และอารยากับชาลีอีกครั้ง เขากระแทกตัวลงนั่งอย่างเจ็บแค้น

การไม่อ่านพินัยกรรมของรุจ ยังความงุนงงและว้าวุ่นใจแก่ท่านขุนประจญคดีและบรรดาแม่ทั้งสามมาก ไม่มีใครกล้าถามว่าทำไมไม่อ่าน ทุกคนอยากรู้ความสำคัญในพินัยกรรมแต่ท่านขุนซึ่งเป็นผู้ร่างก็ไม่ยอมแย้มด้วยเหตุผลว่า เป็นความประสงค์ของท่านนายพลสั่งลูกชายท่านให้ดำเนินการ ฉะนั้น ควรให้คุณหนูรู้ก่อนใคร

จนวันต่อมารุจก็ยังไม่ยอมอ่านพินัยกรรม แต่เมื่อมาเจอแม่พินกลับบอกให้ช่วยซ่อมผ้าปักที่ถูกตัวอะไรแทะจนชำรุดให้ด้วย บอกแม่ทั้งสามว่าจะเข้าพระนครไม่รับทานข้าวเย็น พูดแล้วออกไปเลย

แม่ทั้งสามและท่านขุนฯพากันนิ่งอึ้ง ต่างรู้สึกสงสัยที่รุจเข้าพระนครบ่อยมาก บ่อยจนผิดสังเกต ต่างเชื่อว่าไปหาผู้หญิง แต่เป็นผู้หญิงที่ไหนไม่มีใครตอบได้

ooooooo

แม่พินพาอารยาที่มีฝีมือในการเย็บปักถักร้อยเข้าในห้องรุจเพื่อหาผ้าปักผืนนั้น เจอรองกรอบรูปถ่ายเสาวรสอยู่ แม่พินกับอารยามองดูรูปอย่างพินิจพิจารณา อารยาถามว่าสวยไหม แม่พินตอบเสียงดังฟังชัดว่าไม่สวย อารยาหัวเราะกิ๊กบอกว่าสมมติว่าเอาหมวกออกให้แม่พินดูใหม่

ระหว่างนั้นรุจเข้ามาเงียบกริบไม่มีใครรู้ตัว อารยาทำท่าเปิดหมวกถามแม่พิน

"เอ้า เอาหมวกออกแล้ว เธอสวยมากนะคะ สมกันกับ..." อารยาหยุดกึกหน้าซีดเผือดเมื่อเห็นรุจยืนฟังอยู่ แม่พินเองก็หน้าเจื่อน

เป็นเรื่องทันที รุจดุด่าอารยาอย่างเกรี้ยวกราดรุนแรงที่เข้ามาในห้องเขาโดยไม่มีหน้าที่ แม้แม่พินจะพยายามชี้แจงว่าเป็นคนชวนมา เขาก็ยังตะแบงว่า ชวนแล้วถ้ามีความยั้งคิดก็จะไม่ไปตามคำชวน แล้วบอกแม่พินว่า

"ฉันจะเข้าไปในพระนคร วันนี้เป็นวันเกิดของเพื่อน ฉันอาจจะกลับค่อนข้างดึก แม่ทั้งสามควรจะนอนก่อน อย่าคอยฉัน เดี๋ยวจะไม่สบาย" พูดแล้วเดินออกไปพร้อมกับกล่องของขวัญผูกโบว์ในมือ

ooooooo

รุจเอาของขวัญไปเซอร์ไพรส์วันเกิดเสาวรส หารู้ไม่ว่าเธอนัดกับภาคินัยไว้แล้วว่าจะไปฉลองวันเกิดที่บ้านเขา เธอปฏิเสธการชวนไปกินดื่มกับรุจ อ้างว่านัดกับเพื่อนนักเรียนสมัยมัธยมไว้แล้วล้วนแต่เป็นหญิงจึงไม่อยากชวนเขาไป รุจไม่ติดใจอวยพรให้เธอสนุกกับปาร์ตี้เฉพาะผู้หญิงของเธอให้เต็มที่แล้วลากลับ

เสาวรสไปฉลองวันเกิดตัวเองที่บ้านภาคินัยซึ่งเป็นบ้านหรูหราร่ำรวยถูกใจเธอมาก น้าสังวาลย์เป็นคนจัดการดูแลเรื่องอาหารให้เป็นพิเศษ 3 ที่ คือภาคินัย ภคินี และเสาวรส

เสาวรสพอใจมากกับการจัดงานที่สมบูรณ์แบบนี้ ส่วนภคินีแอบมองเพื่อนสาวของพี่ชายอย่างพิจารณา จนดึกเธอปรารภกับน้าสังวาลย์ว่าไม่ชอบเพื่อนของพี่คนนี้เลย ดูจงใจโปรยปรายเสน่ห์ และพี่ชายก็วิ่งตามเก็บเสน่ห์ของเธอตั้งแต่โต๊ะกินข้าวไปถึงเฉลียง น้าสังวาลย์หัวเราะขำๆ แต่ภคินีไม่ขำ ย้ำว่า

"น้องดูไม่ผิดหรอกคุณน้า เชื่อเถอะว่า พี่ชายน่ะเป็นคนที่เท่าไหร่ของเขาไม่รู้ ผู้หญิงสวยที่บริหารเสน่ห์อยู่ตลอดเวลาอย่างนี้เหรอจะไม่มีคู่รัก"

ooooooo

ถูกรุจด่าว่าอย่างสาดเสียเทเสีย ไม่ว่าจะขยับทำอะไรเหมือนจะผิดไปหมด ทำให้อารยาเสียใจอัดอั้นใจ หายตัวไปจนพวกแม่ตามหากันวุ่น แม่พร้อมเป็นคนไปตามที่บ้านพนาเวส ชาลีรีบมาช่วยตามหา ยิ่งเมื่อรู้จากแม่พร้อมว่าอารยาร้องไห้หนักอย่างที่ไม่เคยร้องมาก่อน เขาก็ยิ่งเป็นห่วง

เวลาเดียวกัน รุจกลับมาอย่างผิดหวัง พอเข้าห้อง เขาหยิบรูปเสาวรสวางไว้บนโต๊ะโดยไม่มีผ้ารอง เขาไม่รู้ว่าบรรดาแม่ๆกำลังวุ่นวายกับการตามหาอารยาที่หายตัวไป

อารยาไปฟุบหน้าร้องไห้อยู่ในสวนตั้งแต่บ่ายจน

กระทั่งกลางคืนชาลีจึงตามไปเจอ เขาปลอบโยนอย่างอบอุ่นเช่นเดียวกับที่เคยทำกับเธอสมัยเด็ก ถามจนรู้เรื่องที่เกิดขึ้นเธอบอกชาลีว่า

"น้อยโกรธตัวเองที่ละลาบละล้วงเรื่องของเขา เขาเป็นผู้ใหญ่ น้อยเป็นเด็ก น้อยไม่ควรอย่างยิ่งชาลี น้อยผิดจริงๆ"

ชาลีชวนอารยาไปที่บ้านเขา เธอติงว่าค่ำแล้ว ชาลีเร่งว่าช่างเถอะไปกินข้าวกันแล้วรีบกลับ พูดอย่างมั่นใจว่า "เขาไม่อยู่ ชาลีรู้ ไปหาคู่รักเขามั้ง...ใช่ไหม"

ชาลีพาอารยารีบเดินไปทางท่าเรือ เขาเร่งให้เดินเร็วๆ เดี๋ยวผู้ปกครองกลับมาจะอดเสียเปล่าๆ แต่หารู้ไม่ว่ารุจยืนมองกิริยาของทั้งสองอยู่หน้ามุขที่ห้อง

เห็นความสนิทสนมของอารยากับชาลี เขานึกเห็นภาพอัมพาแอบพบกับชิดขึ้นมาอีก ความแค้นพลุ่งพล่านขึ้นมา เขาเดินกลับเข้าห้องอย่างเร็ว ผ่านรูปเสาวรสที่เพิ่งเอามาวางจับคว่ำลงอย่างแรง

ครู่หนึ่งเขาลงไปที่ท่าน้ำ นายสุขตามไปอยู่ใกล้ๆชี้ให้ดูแปลงดอกไม้เล่าว่า

"คุณน้อยขอรับคุณหนู เธอปลูกคนเดียวขอรับดอกไม้ หมดเนี่ย มือเย็นขอรับ ปลูกอะไรก็งาม" รุจพูดแค่ว่างั้นรึ นายสุขบ่นว่า "เสียดายอีกหน่อยอาจจะไปปลูกบ้านพนาเวสแล้วมั้ง"

รุจบอกให้นายสุขจะไปไหนก็ไปพลางเขาก็หันหลังจะเดินกลับ แต่เห็นเงาตะคุ่มๆกลางคลอง แต่ยังดูออกว่าเป็นอารยากับชาลี เขม้นมองเห็นเรือหยุดและมีการเคลื่อนไหวคล้ายปลอบประโลมกันในเรือ เขาหันหลังเดินตัวตรงกลับไปทันที

เป็นเรือที่ชาลีพายพาอารยามาส่งนั่นเอง เมื่อมาถึงท่าน้ำ ต่างโบกมือลากันหย็อยๆ แต่พออารยาเงยหน้ามองขึ้นไป เธอยืนตัวแข็งทื่อแทบกลายเป็นหิน เมื่อเจอสายตาเย็นชาของรุจจ้องอยู่

ooooooo

อารยาตัดสินใจขึ้นไปหารุจเอ่ยขอโทษเขาที่ทำในสิ่งที่ไม่สมควรอย่างยิ่ง เขาตอบอย่างเย็นชาว่าเมื่อรู้แล้วก็อย่าทำอีก เขายังตำหนิไปถึงอัมพาว่าไม่ อบรมมารยาทที่ดี ทำให้อารยารับไม่ได้ที่ลามปามไปถึงแม่ พยายามชี้แจงถึงการอบรมของแม่ที่ให้เคารพนับถือเขา มีอะไรที่ทำได้ก็ให้ทำสุดความสามารถ

แต่อคติฝังใจลึกเกินกว่าจะลบเลือน รุจยิ้มหยันกับคำชี้แจงของอารยา จนเธอโพล่งออกมาว่า

"ทำไมคุณตัดสินคนแค่พบกันไม่กี่วัน คุณตัดสินคนอย่างนี้เสมอหรือคะ คนนะคะไม่ใช่ใครที่เจ็บป่วยดูอาการแล้วจะบอกได้เลยว่าเป็นโรคอะไร" พูดแล้วหันหลังเดินไปทันที

รุ่งขึ้นเมื่อพบกันที่โต๊ะอาหาร อารยาขอโทษเรื่องเมื่อคืนนี้อีก เขาถามว่าถ้าพูดใหม่เธอจะพูดว่าอย่างไร อารยาตอบทันทีว่าพูดเหมือนเดิม รุจโพล่งไปทันทีว่าถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องขอโทษเพราะตนก็เชื่อมั่นในคำพูดของตัวเองเหมือนกัน ว่าแล้วลุกไปเลย

พอนายสุขขับรถพารุจออกไปเท่านั้น ยายจ้วนอดีตคนใช้ที่ถูกให้ออกก็โผล่หน้าเข้ามา ตรงดิ่งไปที่ครัว ไปหาแม่พร้อมขอกลับมาทำงานใหม่ แม่พร้อมไม่รับก็ไปหาแม่พินคร่ำครวญถึงความลำบากสัญญาว่าจะเลิกเล่นไพ่จะตั้งใจทำงาน แม่พินตอบอย่างเย็นชาว่าไม่ได้ สุดท้ายไปหาแม่ละม่อมก็ไม่สำเร็จอีก ยายจ้วนเจ็บใจนักบอกว่าคุณหนูของตนกลับมาแล้ว ตนจะขอคุณหนูและจะต้องกลับมาอยู่ที่นี่ให้ได้

ooooooo

วันนี้รุจไปทำงานเป็นวันแรก เขาไปหาเสาวรสเพื่อขอกำลังใจจากคนรักแต่เสาวรสยังไม่ตื่น เขาจึงไปที่โรงพยาบาล

ตกเย็นกลับมาพบขุนประจญคดีมารออยู่แล้วด้วยความมุ่งมั่นว่าเป็นตายอย่างไรก็ต้องให้รุจรับรู้ข้อความในพินัยกรรมให้ได้

ต่อหน้าแม่ทั้งสาม ขุนประจญคดีแจ้งแก่รุจว่า ท่านนายพลมีความประสงค์ให้เขาสมรสกับอารยา รุจฟังอย่างเย็นชาแย้งว่าท่านไม่ได้แสดงความประสงค์นั้นอย่างชัดเจนไม่ใช่หรือ ขุนประจญคดีย้ำว่าท่านไม่เคยพูดชัดแต่ท่านแสดงอย่างชัดแจ้งในพินัยกรรมของท่าน

"เรื่องนี้ขอยุติแค่นี้" รุจตัดบทเหตุผลของเขาคือเพราะอารยาเป็นลูกของอัมพา ระบายความอัดอั้นจนแม่ทั้งสามตะลึงอึ้งว่า "ทำไมคุณพ่อจึงต้องการให้ผมแต่งงานกับลูกคุณอัมพา ใจคอคุณพ่อจะทำลายจิตใจผมซ้ำแล้วซ้ำอีกหรือ ผมไม่มีเรื่องอะไรที่จะรังเกียจอารยา

แต่ผมแต่งงานด้วยไม่ได้ ผมจะไม่ยอมจมอยู่กับลูกของผู้หญิงที่ผมเกลียดจนตลอดชีวิตเป็นอันขาด"

เสียงรุจดุดันเด็ดขาดจนทุกคนในห้องเงียบกริบ

รุจยืนยันไม่มีการแต่งงานระหว่างตนกับอารยาเด็ดขาดเพราะตนเกลียดอัมพาและอารยาเป็นลูกอัมพา ขุนประจญคดีอ้างว่าท่านนายพลต้องการให้เขาได้สิ่งที่ดีที่สุด

ไม่ว่าใครจะหว่านล้อมอย่างไรอ้างพินัยกรรมอย่างไร รุจก็ยังยืนกระต่ายขาเดียวไม่พูดเรื่องนี้อีกขอให้เรื่องนี้จบแค่ในห้องนี้เท่านั้นพอ นั่นคือคำขาดที่ใครก็ไม่กล้าโต้แย้งอีกเลย

ooooooo

อารยาไปเก็บดอกไม้กลับมาได้ยินเสียงขุนประจญคดีเอ่ยชื่อตนอยู่แว่วๆ แต่พอถามก็ไม่มีใครยอมเล่าอะไรให้ฟัง เธอระบายความอัดอั้นว่าตนอยู่ที่นี่อย่างมืดมนทำอะไรก็ไม่ถูกไปหมด แต่ไม่มีใครบอกก็ไม่เป็นไรสักวันตนต้องรู้อยู่ดี

ส่วนขุนประจญคดีก็ถูกสามแม่รุมซักไซ้ที่ศาลาในสวน ถามอะไรก็บอกแต่ว่าไม่รู้ จนสุดท้ายถามเรื่องการแต่งงานของรุจ จึงร้องอ๋อ บอกว่า

"ท่านเขียนไว้ในพินัยกรรมให้คุณหนูแต่งงานกับคุณน้อย เธอเป็นคนดี ถ้าคุณหนูได้ครองคู่กับคุณน้อย คุณหนูจะมีความสุขมาก แต่ที่ฉันไม่บอกแม่ทั้ง 3 คนเพราะว่าฉันอยากได้คำตอบจากคุณหนูก่อนว่าเธอจะว่ากระไร"

พูดแล้วรีบขอตัวเพราะนึกได้ว่ายังไม่ได้บอกรุจเรื่องอารยาไม่ขอรับเงินเดือน แม่พินกับแม่ละม่อมบอกให้อารยาไปพูดเองอย่างมีเจตนา สุดท้ายท่านขุนฯเห็นด้วยอย่างเข้าใจ เจตนาของสองแม่

ครั้นท่านขุนฯไปบอกอารยา เธอถามว่าทำไมต้องให้พูดเอง ท่านขุนฯอ้างว่าเพราะรุจเป็นผู้ปกครองของเธอ ตัดบทแล้วกลับไปเลย ทำเอาอารยาหน้าเครียด

จนกระทั่งเช้า ขณะรุจอยู่ในห้องทำงาน อารยาไปยืนลังเลที่หน้าประตู รุจเงยหน้าเห็นลุกมาที่ประตูถามว่ามีธุระอะไร อารยาอึกอักกำลังจะพูด เขาก็ตัดบทว่าถ้าไม่มี...แล้วปิดประตูเลย

รุจแสดงความห่างเหินเย็นชาต่ออารยาจนเธอตัวลีบ แม้แต่แยมเปลือกส้มที่เธอทำเขาก็ไม่แตะ แต่เธอก็ยังหาทางจะบอกเขาเรื่องไม่รับเงินเดือน เดินตามไปใกล้รถที่เขาจะออกไปทำงาน พอดีได้ยินเขารับโทรศัพท์ พูดหวานกับปลายสาย

"เฮลโล...รุจพูด คิดถึงเสาวรสนะครับ จะรีบไปเดี๋ยวนี้เลยครับ"

รุจไปหาเสาวรสทันทีจนเธองง พูดหวานกันสองสามคำ เธอเร่งให้รีบไปทำงานเดี๋ยวสาย เขาบอกว่าเสาร์อาทิตย์นี้จะมารับ เธอปฏิเสธทันทีว่าไม่ได้ จะไปบ้านพักที่หัวหินกับคุณพ่อ ครั้นเขาขอขับรถให้เธอก็ไม่เอาอ้างว่าไม่รู้ทางเหมือนคุณพ่อ และ "เราไปกันสองพ่อลูกจะเร็วกว่า"

ที่แท้เธอโกหกทั้งเพ ครั้นพระศัลย์ถามว่าแล้วเธอจะไปไหนแน่ ไปกับใคร เธอลอยหน้าบอกว่าบางคนที่ลึกซึ้ง

พระศัลย์หันกลับมาก็เจอพิศสาวใช้ที่ส่งสายตามาอย่างมีความหมายก็ตาพราวขึ้นมาทันที

ooooooo

เสาวรสมีนัดกับภาคินัยนั่นเอง ภคินีถามพี่ชายว่ารักผู้หญิงคนนี้หรือ พูดอย่างน้อยใจว่าพี่ชายไป

พบเขามากกว่าน้องเสียอีก ภาคินัยปลอบน้องว่าไม่เคยรักใครมากไปกว่าน้อง ขอร้องว่าอย่าพูดอะไรแบบนี้กับ

พี่อีก ถามว่าน้องไม่ชอบเสาวรสตรงไหน ภคินีบอกว่า ไม่จริงใจ ที่สำคัญเชื่อว่าเธอจงใจล่อพี่ชายให้รัก

แต่เมื่อพี่ชายบอกว่าถ้าเขารักพี่จริง น้องก็ต้องยอมรับเพราะนั่นคือสิ่งที่ดีสำหรับพี่ ภคินียอมรับ แต่ถ้าหากพิสูจน์ได้ว่าเสาวรสทำเพราะเหตุอื่นเล่า ภาคินัยรับรองว่าไม่มีเหตุผลอื่น มีเหตุผลเดียวนี้แหละ

หลังจากนั้นเธอยังปรับทุกข์กับน้าสังวาลย์ว่าเป็นห่วงพี่ชายเรื่องนี้

วันเวลาเดียวกันนั้น ระหว่างที่เสาวรสกำลังกินดื่มเที่ยวซื้อของแพงหรูๆและพากันเข้าโรงแรมกับภาคินัยนั้น หมอรุจ รุจิโรจน์ กำลังมุ่งมั่นกับการรักษาคนเจ็บป่วยจนถึงกลางคืนก็เหนื่อยแทบหมดแรง

จนดึกขณะนั่งพักเอาแรง เมื่อพยาบาลมาตามหมอรุจก็คว้าเสื้อกาวน์ใส่ออกไปอย่างเร็ว

เวลาเดียวกัน ภาคินัยก็ประคองเสาวรสพาไปส่งบ้าน เธอหอมเขาฟอดหนึ่งจนชายหนุ่มเคลิ้มตาปรอย...

ooooooo

ตอนที่ 4

หลังจากเห็นรูปเสาวรสในห้องนอนของรุจแล้ว แม่พินอัดอั้นอยู่นาน จนคืนนี้ทนไม่ได้เลยเล่าให้ แม่พร้อมกับแม่ละม่อมฟังว่าคุณหนูมีคู่รักแล้ว ตนเห็นรูปในห้องนอน คุณน้อยก็เห็นด้วย

"อย่างนี้ คุณชาลีของฉันก็มีหวัง" แม่พร้อมที่เอาใจช่วยชาลีอยู่ยิ้มย่อง

เวลาเดียวกัน ที่ท่าน้ำ ชาลีพายเรือมาส่งอารยา พอขึ้นท่าเธอมองไปที่ตึกทันที ชาลีถามว่ากลัวหรือ เธอบอกว่าไม่ เขาไม่อยู่ไปอยู่เวร ชาลีจึงนัดพรุ่งนี้จะมาใส่บาตรด้วย

รุ่งเช้า ชาลีมาตามนัด ทั้งสองใส่บาตรแล้วคุกเข่าคู่กันไหว้พระรูปสุดท้าย นายสุขขับรถพารุจกลับจากอยู่เวรที่ โรงพยาบาลพอดี ชายหนุ่มมองด้วยสายตาคมกริบ สีหน้าเครียดนิดๆ นายสุขหันมองหน้าอย่างขอความเห็น เมื่อรุจพยักหน้านายสุขจึงขับรถเข้าไป

อารยาเห็นเขากลับมาก็ดึงแขนชาลีพาไปหา แต่นายสุขออกรถแล้ว อารยาพึมพำเบาๆว่า ไม่ทัน...ไปแล้ว แต่ชาลีเชื่อว่าเพราะเขาเห็นเราเลยไป เขาไม่อยากทักตน

"ไม่ใช่ ชาลีอย่ามองเขาในแง่ไม่ดีนะจ๊ะ เขาไม่มีอะไรที่ไม่ชอบชาลีนี่" อารยาพูดอย่างมีจิตใจงามบริสุทธิ์ แต่ชาลีขมวดคิ้วมองตามรถไปไม่วางตา

เมื่อกลับถึงบ้านพนาเวส ชาลีเล่าให้พี่สาวกับแม่ฟังว่า

"เขาหยิ่ง ถือตัว ดูถูกคน มองเราเหมือนเราเป็นเศษดินเศษหินหล่นอยู่ตามถนน" คุณนายมองหน้ากันกับวัฒนาอย่างไม่สบายใจ วัฒนาทักท้วงว่าเขายังไม่ได้พูดกับชาลีเลยไปว่าเขาอย่างนั้นได้ไง "แค่เห็นสายตาก็รู้ สายตาเขาน่ะพี่หนูนา" ชาลีมั่นใจมากกับความรู้สึกของตัวเอง

ooooooo

ถึงเวลาอาหารเช้า รุจนั่งจ้องอารยาจนเธอตัวลีบ เขาพูดขึ้นก่อนว่า "ฉันกำลังรอฟังอยู่" แต่ไม่ทันที่อารยาจะพูดอะไร เสียงแม่พร้อมก็เข้ามาพร้อมชามข้าวต้มกุ้งบอกให้ทานเสีย ทานแล้วอาบน้ำนอนเลยเพราะคุณหนูไม่ได้นอนมาทั้งคืน

พอรุจรับคำ แม่พร้อมก็หันไปทางอารยาบอกว่าชาลีโทร.มาว่าจะชวนไปบางปู สีหน้ารุจเข้มขึ้นทันที แม่พร้อมยังบอกอีกว่า ชาลีให้ถามด้วยว่าคุณน้อยว่างไปกี่โมงให้โทรศัพท์ บอกเขาด้วย

รุจหงุดหงิดขึ้นมาทันทีทะลุกลางปล้องบอกแม่พร้อมว่าข้าวต้มเค็มไปหน่อยเลยต้องหยุดทานกลางคัน ขอโทษแล้วลุกไปเลย อารยาผิดหวังมากลุกตามไปจนถึงบันได เธอเรียกเขา พอเขาหยุดเธอก้าวเข้าไปจนใกล้ รุจหันมาเห็น เขาถอยห่างออกไปด้วยกิริยาที่บ่งบอกถึงความรังเกียจอย่างเห็นได้ชัด

อารยาหน้าเสีย ใจสั่นหวิวพูดไม่ออก จนเขาบอกว่ารอฟังอยู่ เธอจึงรวบรวมความกล้าบอกว่า

"เรื่องเงินค่ะ เงินเดือนค่ะ เงินเดือนหนึ่งร้อยบาท คุณรุจไม่ต้องจ่ายเงินนั้นแล้ว ต่อไปนี้ดิฉันไม่ขอรับเงินเดือนนะคะ ขอบพระคุณที่อุปการะดิฉันตลอดมา" อารยายกมือไหว้นอบน้อม

"เพราะอะไรฉันอยากรู้เหตุผล"

"ค่ะ...เหตุผลคือ ครั้งหนึ่ง คุณรุจพูดว่าดิฉันมีเรื่องปิดบังซ่อนเร้น ดิฉันไม่ทราบว่าคุณรุจหมายถึงอะไร พยายามคิดหลายครั้ง ปรึกษากับพี่หนูนา คิดกันเองนะคะว่าคงเป็นเรื่อง...เอ้อ...ทรัพย์..."

อารยาหยุดนิดหนึ่งมองหน้ารุจเห็นจ้องเขม็ง เธอรวบรวมกำลังใจรีบพูดต่อ "ทรัพย์สมบัติ ดิฉันจึงอยากยืนยันกับคุณรุจว่าดิฉันไม่...ไม่...ไม่ได้อยากได้ทรัพย์สินของคุณรุจ"

เธอผ่อนลมหายใจเบาๆอย่างโล่งใจที่พูดได้จนจบ รุจถามห้วนๆว่า จบหรือยัง เธอบอกว่าจบแล้ว เท่านั้นเองเขาก็หันเดินขึ้นบันไดไปเฉยๆ อารยายืนเหวอกับท่าทีเย็นชาของเขา

ooooooo

ความสับสน ว้าวุ่น อัดอั้น ทำให้อารยาหนีไปที่สวน พรวนดินไปร้องไห้ไป แม่พร้อมมาเห็นกลับไปบอกแม่ละม่อมกับแม่พิน คาดว่าเธอเสียใจที่ถูกคุณหนูเอ็ด แต่เอ็ดเรื่องอะไรไม่รู้ แม่พินนึกได้บอกว่า

"ยายจ้วน ฉันรู้ว่าใครที่มาพูดให้คุณหนูเชื่อ จำได้ไหมที่นายสุขบอกว่ายายจ้วนมาคุยกับคุณหนูที่ประตูบ้าน นั่นแหละไม่ผิดหรอก...ยายจ้วน"

จากนั้น นายสุขไปตามหายายจ้วนเจอที่ตลาดกำลังวางเขื่องมาเก็บค่าเช่าจากพวกแม่ค้าอยู่ พอบอกว่าแม่ละม่อมบอกให้ไปพบ ยายจ้วงก็เชิดหน้าจนเหนียงสะบัด บอกว่าถ้าแม่ม่อมอยากเจอให้มาหาตนเอง ตนไม่ลดตัวไปหาหรอก

รุจทานกลางวันเสร็จ มณียกจานผลไม้เข้ามาวางกระซิบบอกว่า คุณน้อยเป็นคนปอกทิ้งไว้ ตัวไปไหนไม่รู้ เขาทำเฉย แต่ครู่หนึ่งก็ลุกไปที่สวนเจออารยาถือเสียมเล็กๆพรวนดินอยู่ อย่างเศร้าสร้อย

ขอบคุณค่ะพี่แสง น่ารักมาก

วันนี้ไปตั้งทู้ไว้ที่พันทิป เอารูปจากช่อง3 ไปแปะไว้
อยากให้คนเข้ามาดูเยอะๆ เลยเอารูปสวยๆไปโปรโมท อิอิ
เสื้อผ้า ฉาก แสง สวยมาก

เข้าไปแจมได้นะคะ

//www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A10405932/A10405932.html

คุณหมอ...ที่หล่อที่หล่อที่สุด เท่ห์ อบอุ่น ดูดี
ทุกอิริยบท หาที่ไหนไม่มีอีกแล้ว นอกจากหมอรุจ
คนนี้คนเดียว อีกแค่สองแล้วซิช่วงเวลาแห่งรอยยี้ม
ช่วงเวลาที่รอคอยกันยาวนาน HAPPYYYY

สงสารนางเอกจังมีแต่คนชอบว่า เขาก็เล่นเก่งเหมือนกัน
ทำไมไม่มีเรื่องย่อขายนะ

วันนี้เป็นวันดริวของพี่อุ้ม อิอิ ขอให้พี่อุ้มมีความสุขมากๆนะคะ เคหาสน์สีแดง OnAir เป็นของขวัญวันเกิดที่พิเศษจริงๆ

อย่าลืมเปิดช่อง 3 นะคะ พรุ่งนี้ 1 ทุ่ม ห้ามพลาด

ขอคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิทั้งหลายอวยพรให้พี่อุ้มมีความสุขสมหวังในสิ่งที่ปรารถนา สุขภาพแข็งแรง รูปสวยรวยทรัพย์ จิตใจแจ่มใส ตลอดปี ตลอดไปนะคร้า ...สุขสันต์วันเกิดคร้าาา

พี่อุ้มขาาาาาาาาาาาาาา สุขสันต์วันเกิดนะคะ
แหมๆ ใครจะแฮปปี้กับวันเกิดปีนี้ ได้เท่ากับพี่อุ้ม จริงไหมเอ่ย อิอิ
ได้ดูเคหาสน์เป็นของขวัญด้วยนะคะ เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆ

ขอให้พี่อุ้มมีความสุขมากๆ นะคะ สมปรารถนาทุกสิ่งหวังเลยนะคะ

เย้ๆๆๆมาอวยพรท่านโฆษกประจำbgของพวกเราค่ะ
ขอให้พี่อุ้มถูกหวยๆๆทุกงวดนะคะถึงแม้จะถูกน้อยแต่
ถ้าถูกบ่อยๆก็รวยได้ค่ะ ..อิอิแล้วก็ขอให้บอสเปิดรถลงมา
แล้วบอกว่า HBDครับพี่อุ้ม...อ๊ากกกกกกก
สาธุ........ ^______^

ช่วงนี้หัวใจทำงานหนักค่ะ ก็บอสดริวอ่ะหล่อเหลือเกิน
แต่ละรูปที่ปล่อยมา..โอ๊แม่เจ้า..
พรุ่งนี้แล้วค่ะ..ที่พวกเราจะได้มีความสุขกัน อิอิ
อ้อขอให้ทุกคนมีความสุขกับการดูละครบอสพรุ่งนี้นะคะ

ฝันดริวจ้าา

ไม่น่าเชื่อ พรุ่งนี้รอดู เปิดกองวิก 3 ตอนเย็นอย่าลืมดู พร้อมกันที่หน้าจอทุกคนห้ามพลาด อิจฉาคุณกาละแมจัง โดนบอส โอบไหล่ด้วย

ขอบคุณทุกๆคนสำหรับทุกคำอวยพรนะก๊าบบบบ

วันเกิดปีนี้เป็นปีที่พิเศษจริงๆเลย อิอิ นอกจากจะได้คำอวยพรจากทุกๆคนแล้ว ยังได้รับของขวัญชิ้นโตมากกกกกกจากบอสโดยที่บอสไม่รู้ตัว เอิ๊กๆๆๆ มีฟามสุขที่ซู๊ดดดดด

ขอบคุณพี่แสงมากนะคะสำหรับคลิปสีสันบันเทิง ได้ดูของวันนี้แล้วยิ่งอยากดูมั่กๆๆ บอสเล่นเก่งอ่ะ ดูจากเบื้องหลังนี่บอสก็ดูผ่อนคลายดี นึกว่าจะขรึมตลอดๆ จนกลัวว่าถ่ายเสร็จบอสจะคิ้วผูกโบว์ถาวร 5555

ไปนอนแล้วคร๊าบบบ พรุ่งนี้ขอให้มีความสุขกับการดูละครบอสทุกคนะคร๊าบบบ วันที่รอคอยมาถึงแล้ว เย่ๆๆๆ

ปล.1 อย่าลืมดูเปิดกองวิก 3 ก่อนละครด้วยนะ ทุ่มสิบห้านาที
ปล.2 พรุ่งนี้โดดไม่ไปดูคอนเสิร์ต จะได้เกาะขอบจอพร้อมทุกๆคนแล้วจ้า เย่ๆๆๆๆ

สุขสันต์วันเกิดค่ะ คุณโฆษกอุ้ม..

ขอให้มีความสุขมาก ๆเลยนะคะ ปีนี้คงเป็นปีที่ครบรอบวันเกิดที่มีความสุขมาก ๆ..(ใช่ไหม๊คะอุ้ม)
เพราะได้รับของขวัญชิ้นสำคัญจากช่อง 3 ที่เคหาสน์สีแดงออนแอร์วันเกิดของคุณอุ้ม..

ขอให้โชคดีและมีความสุขตลอดไปนะคะ..
ขอให้สมหวังในสิ่งที่หวังทุก ๆเรื่อง (ถ้าสิ่งที่หวังคือเคหาสน์สีแดงเร็ตติ้งกระฉูด คุณแอนดริวมีข่าวรับเล่นละครต่อ มีถ่ายโฆษณา หรือถ่านแบบปกหนังสือ พี่ถมขออวยพรให้สมหวังนะนะ)..

ขอให้เพื่อน ๆ Fcมีความสุขมาก ๆนะคะ..

เราจะได้เจอกันแล้วคืนนี้นะคร้าาาาาา เย้ๆๆๆ