|
|
|
ลิขิตหัวใจ
"ปาย ยกกับข้าวที่เหลือออกมาให้แม่ด้วยลูก..เร็วหน่อยนะลูก แขกของคุณพ่อกำลังจะมาถึงแล้ว"เสียงแม่ตะโกนบอกอยู่ทีโต๊ะอาหาร
"คะ..แม่"ปายตอบรับ
ไม่นานนักก็มีเสียงรถบีบแตรอยู่หน้าบ้าน
แม่บอกปายให้วิ่งไปเปิดประตูรั้ว หลังจากที่ปายกล่าวทักทายเพื่อนคุณพ่อพร้อมเชิญเข้าบ้าน ขณะนั้งเองก็เหลือบไปเห็นผู้ชายที่มาด้วย ปายพยายามนึกแต่ก็นึกไม่ออกว่าเคยเจอผู้ชายคนนี้ที่ไหน..แต่ไม่ได้ติดใจรีบเชิญเข้าบ้านตามมารยาท
บนโต๊ะอาหารทุกอย่างดำเนินไปด้วยบรรยากาศสนุกสนายครื้นเครง
"เออ..เราไม่ได้เจอกันมานานเท่าไหร่แล้วนะเนี่ย"พ่อปายกล่าวกับเพื่อน
"นั่นนะสิ..คิดถึงบรรยาศเก่าๆนะ เมื่อก่อนครอบครัวของเราไปมาหาสู่กันเสมอๆ
ยิ่งตอนที่ยายปาย กับตาเอกยังวิ่งไล่จับกันอยู่เลย ฮ่าๆๆๆ ดูสิเดี๋ยวนี้โตเป็นสาวซะจนลุงจำไม่ได้ สวยเหมือนแม่เลยนะ"ฝ่ายเพื่อนกล่าวตอบ
"แหม..ยังปากหวานเหมือนเดิมนะคะ แล้วทำไมไม่พาคุณยุมาด้วยกันล่ะคะ"แม่ปายกล่าวบ้าง
"โอ๊ย! รายนั้นน่ะ นั่งรถไกลๆไม่ค่อยได้หรอกแต่ฝากความคิดถึงมาด้วยนะ"เพื่อนพ่อกล่าว
พ่อถามปาย"เออนี่แน่ปาย..จำตาเอกได้ไหม ตอนเด็กๆเห็นตีกันทุกวัน ฮ่าๆๆๆ โตขึ้นจำกันได้ไหมนี่"
ปายพยายามนึก..นึก..และนึกแต่ก้อจำไม่ค่อยได้คับคล้ายคับคราว่าจะลืม แต่ก้อหันมายิ้มกับพ่อและลุง แล้วก้อหันไปจ้องหน้าเอก ซึ่งก้อมีสายตาที่จับจ้องตอบกลับมาก่อนหน้านี้อยู่แล้ว เอกยิ้มตอบเมื่อปายหันมาจ้องหน้า ผู้ใหญ่ไม่ได้ใส่ใจต่างคุยกันตามประสาเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันมานาน
แม่บอกปายให้ไปยกมะพร้าวแก้วในครัวมาเสริ์ฟ เอกอาสาไปช่วย
ทั้งสองเดิมตามกันเข้าไปในครัว
เอกเอ่ยถามปาย"สบายดีไหม"
ปายกล่าวตอบ"ค่ะ..แล้วคุณล่ะ"
เอกตอบ"ปายเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ..เอกยังจำภาพเด็กตัวดำหน้าตามอมแมมแก้มเลอะน้ำมูกได้อยู่เลย"
ปายหันมามองหน้าเริ่มไม่ค่อยพอใจ กล่าวตอบ"ขอโทษนะปายจำคุณไม่ได้.."แล้วก็พยายามนึกแต่ก้อนึกไม่ออก
"จำเอกไม่ได้จริงๆเหรอยายาลูกโป่ง"เอกกล่าวถาม
"ก็จำไม่ได้สิ..คงไม่อยากจำมั๊ง"ปายเริ่มหงุดหงิด แต่ก็พยายามนึกก็นึกไม่ออก
ทั้งสองช่วยกันยกขนมออกไปข้างนอก
ระหว่างทานปายมักเหลือบตาไปมองเอกแต่ทุกครั้งที่มองก้อจะเห็นหน้าเป็นๆของเอกจ้องอยู่ก่อนเสมอ จนปายอึดอัด
"แม่คะ ปายขออนุญาตเก็บจานไปล้างนะคะ"ปายพูด
"จ่ะ ทำดีๆละระวังของแม่แตกหมด"แม่กล่าวตอบ
"ผมช่วยนะครับ"เอกอาสา
แล้วทั้งคู่ก้อช่วยกันเก็บจานอาหารบนโต๊ะไปล้างในครัว
ส่วนผู้ใหญ่ก็ย้ายไปคุยกันที่ห้องนั่งเล่น
"คุณออกไปข้างนอกก็ได้นะ ฉันล้างคนเดียวได้"ปายบอก
"ไม่เป็นรัยผมช่วยนะ"เอกยืนยัน
"บอกไม่เป็นไรไงล่ะ..คุณเป็นแขกเราไม่เสียมารยาทหรอก"ปายตอบ
"ไม่เป็นรัยผมคนไทย..ไม่ใช่แขก คุณนี่ตาไม่ดีหรือป่าว"เอกหัวเราะอย่างสะใจ
ปายยกขากระแทกขาเอกอย่างแรง จนเอกร้อง
"นี่ยายลูกโป่งทำอะไรเนี่ยเจ็บนะ"เอกครวญ
"ก็อยากมาปากเสียทำมัยล่ะ"ปาย
"แค่พูดเล่น ขำๆ เท่านั้งเอง"เอก
"ขำตายล่ะ เชิญขำไปคนเดียวนะ แล้วก็ล้างคนเดียวด้วย"ปายพูดจบก้อหันไปเปิดตู้เย็นหยิบผลไม้มาปอก
เอกล้างจาน-ชามคนเดียว หันมามองยิ้มๆ ขณะที่ปายก้อชำเลืองมองเป็นระยะๆ
"ไม่น่าเชื่อนะว่าโตขึ้นหน้าตาจะเปลี่ยน"เอก
"เปลี่ยนยังไงพูดให้ดีนะ"ปาย
"ก็ดูดีขึ้นกว่าที่คิด ฮ่าๆๆๆ"เอก
"นายคิดอะไร"ปายเริ่มขึ้นเสียง
"เปล่า"เอกอมยิ้มแล้วหันไปล้างต่อ
ปายเอาผลไม้มาล้างในอ่างข้างๆ (ติดตามตอนต่อไป..)
| Create Date : 23 ตุลาคม 2550 | | |
| Last Update : 23 ตุลาคม 2550 10:51:56 น. |
| Counter : 201 Pageviews. |
| |
|
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [