Once upon a time ...
Group Blog
 
All blogs
 

Dark Tall and Handsome #1

งานนี้เคยส่งไปลง web ของ love stories เพื่อประกวดในปี 2543 แล้วมีคนโหวตเข้ามาให้คะแนน รู้สึกว่าจะได้ที่ 3 นะ

อยู่ ๆ ฉันก็ได้มานั่งในบริเวณบ้านของพ่อผิวคล้ำ ไม่เคยนึกฝันมาก่อนว่าจะได้ใกล้ชิดกับเขาถึงเพียงนี้ ได้จับจ้องมองหน้า ได้แตะเนื้อต้องตัว ได้สัมผัส ลูบไล้ อากาศยามSpring กำลังดี ต้นไม้เริ่มผลิใบ ดอกไม้หลากสีสันแข่งกันอวดเรือนร่างไปทั่วบริเวณ ทั้งตามหน้าบ้านหรือที่ขึ้นอยู่ตามริมทาง อากาศไม่เย็นจัดเหมือนช่วงปีใหม่และไม่ร้อนจัดเท่าตอน Summer ยิ่งได้ใช้เวลาอยู่กับเขา ไม่มีอะไรจะเป็นสุขไปกว่านี้แล้ว

ฉันย้ายมาอยู่บ้านหลังนี้เมื่อ Summer ที่ผ่านมา ห้องนอนของฉันอยู่ชั้น 2 หลังบ้านของฉันติดกับรั้วบ้านของเขา บ้านเขาใหญ่และมีบริเวณกว้างโดยเฉพาะเมื่อเทียบกับบ้านเช่าเล็ก ๆ เนื้อที่ไม่กี่ตารางฟุตของฉัน ฉันมองเห็นพ่อผิวคล้ำจากหน้าต่างห้องนอน เขาแยกบ้านมาจากบ้านหลังใหญ่ มีโรงรถที่ดูคล้าย workshop อยู่ค่อนมาทางริมรั้ว บ้านไม้หลังเล็ก ๆ ของเขาอยู่ท้ายสุดของบริเวณ

ชีวิตช่วง Summer ของฉันแวดล้อมไปด้วยเพื่อนคนไทย เวลาที่นอกเหนือไปจากการทำงานพิเศษ เรานั่งดูโทรทัศน์ เล่นไพ่ เล่นหมากรุก พูดคุยกันเรื่องต่าง ๆ บางวันก็ยกขบวนไปออกกำลังกายที่โรงยิม เล่นโรลเลอร์เบลดที่ลานกว้าง กลับมาอาบน้ำ ทำกับข้าวกินกัน นั่งคุยกันต่อจนดึก ไม่เคยสนใจมองเขาเลยในช่วงนั้น พอเปิดเทอม Fall เพื่อนก๊วนนี้แยกย้ายกลับบ้านที่เมืองไทยบ้าง ย้ายไปเรียนเมืองอื่นบ้าง ฉันอยู่กับพี่คนไทย 2 คน ห้องของฉันอยู่ทางหลังบ้าน เริ่มเหงา นั่งนับเวลาจบเพื่อกลับบ้านไปใช้ชีวิตร่วมกับครอบครัวและเพื่อน ๆ เหมือนสมัยก่อน

เข้า Fall ใบไม้เริ่มเปลี่ยนสีแล้วก็ร่วง ฉันเปิดมู่ลี่ มองผ่านมู่ลี่ไปข้างนอก พบเขาอยู่ที่นั่น ดูเขาสันโดษ บริเวณบ้านหลังเล็กของเขามีเพียงเก้าอี้กับโต๊ะตัวเล็ก ๆเท่านั้น คนจากบ้านหลังใหญ่ทำอาหารมาให้เขาทุกวัน วันหยุดกระมังที่เขาไปร่วมวงกับบ้านใหญ่ แต่โดยปกติ เขาจะอยู่ที่นั่น
เขาจะรู้มั้ยนะว่าฉันแอบมองเขาทุกวัน ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมจึงสนใจเขานัก อยากรู้จัก อยากให้เขาได้ชิมอาหารไทย อยากมีเขาอยู่ใกล้ ๆ มีเพื่อนคนไทยมานั่งคุยกันในห้องนอน ฉันเล่าให้เธอฟังเกี่ยวกับเขา เธอมองออกไปดูบ้างแล้วทำหน้าแบบ…ไม่ใช่ Spect ของเธอน่ะ

ยามฉันทำกับข้าว ฉันจะเปิดหน้าต่างและประตูในครัวที่อยู่หลังสุดของบ้านเพื่อระบายอากาศ กลิ่นไก่ผัดพริกกระเพราหรือแกงต่าง ๆ จะได้ไม่วนเวียนอยู่แต่ในบ้าน แรก ๆดูเขาไม่พอใจ ส่งเสียงอะไรมาก็ไม่รู้ ฟังไม่เข้าใจ หลัง ๆคงชินเลยเงียบไป จะตำส้มตำ ใช้ครกโขลกพริก กระเทียมเสียงดังแค่ไหนก็ดูจะรับได้ เรื่องเพลงไทยก็เหมือนกัน มีอยู่วันหนึ่ง อยากฟังเพลงไทย เอาดนตรีไทยมาเปิดฟังระหว่างกินข้าว เขาโวยวายมาเสียงดังจนฉันต้องรีบหรี่เสียง ลาวครวญคงจะเศร้าไปสำหรับเขากระมัง แต่ฉันไม่ใช่คนยอมแพ้อะไรง่าย ๆหรอกนะ เปิดแทบทุกวันแล้วค่อย ๆเพิ่มความดังของเสียง ในที่สุดเขาก็เงียบเสียงไป คงชินหรือไม่ก็เลี่ยงไม่ได้

เขาเคยคิดแอบมองฉันบ้างมั้ยนะ ยามเย็น ถ้าฉันต้องลงไปทำอะไรในครัวหรือกินข้าว บางทีจะเปิดมู่ลี่แล้วเปิดหน้าต่างให้อากาศระบาย เขาน่าจะมองผ่านรั้วไม้ออกมาเห็นความเคลื่อนไหวของฉัน โรงรถที่เป็น Workshop กับบ้านหลังเล็กของเขามักอยู่ในความมืด ถ้าเขามองมา ฉันคงไม่รู้ตัวว่าถูกมอง แต่ฉันไม่ถือหรอก ก็ฉันเองแอบมองเขาอยู่ทุกวันนี่นะ พักหลังชักมู่ลี่ขึ้น ยามอ่านหนังสือเบื่อ ๆก็ลุกไปยืนมองบ้านเขา ฝันอยากมีบ้านหลังเล็กชั้นเดียวแบบนั้นบ้าง มีบริเวณให้เดินเล่น แวดล้อมไปด้วยไม้ใหญ่ จะสมบูรณ์กว่านี้ถ้ามีเขาอยู่ด้วย พ่อผิวคล้ำที่จะช่วยเติมความสนุกสนานในชีวิตฉันมากขึ้น รูปร่างและกล้ามเนื้อที่เห็นยามเขาเคลื่อนไหวบอกได้ว่าเขาจะปกป้องฉันจากอันตรายทั้งหลายได้ เราห่างกันแค่เพียงรั้วไม้กั้นนี่เองแต่ไม่รู้ว่าเมื่อใดเราจึงจะมีโอกาสได้รู้จักกัน

ยามใบไม้ร่วงหมดต้น อากาศเริ่มเย็นลง บ้านเขาไม่มีแสงไฟ เขาจะหนาวมั้ยนะ หวังว่าบ้านหลังนั้นคงอุ่นพอสำหรับเขา ฉันได้ยินเสียงครางมาบ้างบางคืน ถ้าช่วงไหนหนาวจัด เขาจะย้ายตัวเองไปอยู่บ้านหลังใหญ่ชั่วคราว บ้านนั้นคงมีเตาผิงช่วยบรรเทาความหนาวได้ดี ส่วนฉันน่ะหรือ มี Heater คู่ชีพติดไว้ในห้องนอนอยู่แล้ว ครั้งหนึ่งหิมะตก เขาได้ไปอยู่ในบ้านใหญ่หลายวัน หิมะตกเพียง 2 วันแต่บริเวณบ้านไม้หลังเล็กของเขาเต็มไปด้วยเกล็ดน้ำแข็งสีขาว เช้าวันนั้น ฉันมองออกไปเห็นเขาออกมาเดินสำรวจรอบบ้าน คงต้องรออีก 2-3 วันให้หิมะละลายเมื่ออากาศอุ่นขึ้น เฮ้อ! อยากรับเขามาอยู่ด้วยจัง เขาคงเข้ากับคนบ้านใหญ่ได้ดีนะ แม้ว่าสีผิวจะต่างกัน คนอื่นผิวขาว ผมทอง ส่วนเขาน่ะ ผิว…คล้ำ ตาดำ ช่างเป็นความแตกต่างของสีผิว ความแตกต่างนี่เองเป็นเหตุที่ทำให้เขาต้องแยกตัวออกมาอยู่ท้ายบ้านเพียงลำพัง

ฉันนึกถึง Valentine ที่ผ่านมา คนไกลบ้านไร้คู่อย่างฉันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเหงา มองไปที่บ้านเขา เขายังไม่มีใครมาอยู่ร่วมชายคาเดียวกันเหมือนกันแต่จะมีสาวที่อื่นอีกหรือเปล่าก็สุดจะคาดเดาได้ อยากสื่อความในใจให้เขารู้จัง นึกถึงการ์ตูนญี่ปุ่นที่เคยอ่าน เด็กผู้หญิงจะเอา Chocolate ไปให้หนุ่มที่ตัวเองแอบชอบ ถ้าฉันทำ Chocolate Cake ไปให้เขา เขาจะรู้มั้ยนะว่าฉันคิดอย่างไร ฝีมือทำเค๊กของฉันไม่แพ้ใครหรอกนะ ได้แต่คิดเท่านั้นเอง ฉันไม่ใช่หญิงไทยใจกล้าที่จะบุกเข้าไปบ้านใครง่าย ๆนี่นา อีกอย่าง ท่าทางเขาดูดุใช่ย่อย ตาดำจัดของเขาบอกอย่างนั้น ฉันจัดการทำความสะอาดบ้านบ่ายวันนั้น วันแห่งความรักของใครหลายคนรวมทั้ง roommate ของฉันด้วย เอาถุงขยะออกไปทิ้งในถังขยะหลังบ้านระหว่างที่อบเค๊ก ไม่ได้ทำให้เขาหรอกนะ มองเห็นเขาผ่านรั้วไม้ที่กั้นระหว่างเรา ได้ยินเสียงผู้ชายในโรงรถพูดกับเขา คล้ายว่าพ่อผิวคล้ำของฉันจะไปยุ่งวุ่นวายกับอุปกรณ์อะไรในนั้นกระมัง ถังขยะใกล้เต็ม ฉันจึงลากถังใบใหญ่นั้นออกจากทางหลังบ้านไปที่ทางเท้า รถเก็บขยะจะมาเก็บในวันถัดไป





 

Create Date : 01 เมษายน 2549    
Last Update : 26 ตุลาคม 2550 19:12:01 น.
Counter : 424 Pageviews.  

Dark Tall and Handsome #2

แล้วฉันก็เจอเขาที่นั่น เขาเดินออกมาจากโรงรถ ผ่านทางด้านข้างของบ้านหลังใหญ่ในขณะที่ฉันลากถังขยะใบโตผ่านหลังบ้านของเพื่อนบ้านอีกหลายหลังออกไปถึงทางเท้าพอดี เราห่างกันไม่ถึง 10 ก้าว ใจฉันเต้นแรง เขาตัวใหญ่กว่าที่ฉันคิด หน้าตายามเห็นใกล้ ๆ ก็เอาเรื่องไม่เบา ฉันหยุดอยู่ตรงนั้น หันซ้ายหันขวา ไม่เห็นมีใครอยู่แถวนั้น ฉันจะเริ่มทำความรู้จักกับเขาอย่างไรดีนะ ระหว่างที่ฉันกำลังยืนนิ่งตัดสินใจ เขาก็เป็นฝ่ายเดินเข้ามาหาฉันเอง โอ๊ย! ตายแล้ว มือไม้ฉันสั่น เหงื่อเริ่มซึม….

“Alan, sit!” เสียงคนที่คุยกับเขาในโรงรถหยุดเขาไว้ตรงนั้น ตรงที่ห่างจากฉันเพียงไม่กี่ก้าว ฉันเงยหน้ามองเจ้าของเสียง ผมเขาสีน้ำตาลทอง ตาเขาสีน้ำตาลเช่นกัน หน้าตาเขาเหมือนหนุ่มตะวันตกทั่วไป ชุดเขามอม มือไม้เปื้อนไปด้วยรอยน้ำมัน

“Can I touch him? Is he mean?” ฉันถามคนตัวใหญ่ถึงความดุของพ่อผิวคล้ำที่นั่งตาแป๋วอยู่ตรงสนามหญ้าหน้าบ้าน บ้านที่นี่ไม่มีรั้ว ถัดจากทางเท้าก็เป็นสนามหญ้าที่ถือว่าเป็นบริเวณของบ้าน แล้วจึงเป็นตัวบ้าน

“ไม่หรอก” เขาส่ายหน้าประกอบพร้อมกับกระดิกนิ้วเรียก Good boy ของเขามาใกล้ตัว “เขาชื่อ Alan ส่วนผมชื่อ Roy” เขาแนะนำตัวแล้วนั่งยอง ๆ พลางลูบหัวของหนุ่มขนดำไปมา เอ! ตกลงขนนี่ดำด้วยรอยน้ำมันหรือดำตามธรรมชาติกันแน่นะ

“ฉันชื่อเมย์ค่ะ” ฉันนั่งยอง ๆ ตามเขาบ้างแล้วค่อย ๆ เอื้อมมือไปแตะขนดำมันที่ลำคอก่อนจะลูบไปทั่วตัว ลิ้นแดงยาวหันมาเลียมือฉัน “Alan เป็นพันธ์ Rod Whiteler หรือเปล่าคะ”

“ใช่ครับ นี่อายุได้ 2 ปีแล้ว ผมได้มาจากที่ St.Louis”

“ที่บ้าน …ที่เมืองไทย บ้านเกิดของฉันน่ะค่ะ เลี้ยงหมาตัวโตแบบนี้เหมือนกัน ขอโทษนะคะ อบขนมอยู่ คงต้องไปแล้วล่ะค่ะ” ฉันเอ่ยปากขอตัว ลูบหัวพ่อหนุ่มขนดำหนัก ๆ อีกครั้งก่อนจะลุกขึ้นยืน

“ผมได้กลิ่นหอมมาจากครัวของคุณแล้วล่ะ สนใจกินขนมกับ Cappuccino มั้ยครับ”

“อยากชิม Cappuccino นะคะแต่อีกไม่ถึงชั่วโมงจะมีบาสเกตบอล NBA ไม่อยากพลาดนัดสำคัญ ทีมโปรดด้วยค่ะ” ฉันบอกเขาตรง ๆ ไม่ตั้งใจจะปฏิเสธแต่อย่างใด

“Lakers กับ Trailblazers คู่นี้หรือเปล่าครับ ผมตั้งใจจะดูบ่ายนี้เหมือนกัน ช่างบังเอิญอะไรเช่นนี้ ถ้าคุณไม่มีนัดดูกับใคร คงไม่รังเกียจการมาดูด้วยกัน” เขาเสนอมาอย่างนี้ หล่อนก็ไม่คิดจะเลี่ยงแล้วล่ะ

“OK ค่ะ อีก 1 ชั่วโมงเจอกัน” ฉันเดินกลับไปทางเดิม ได้ยินเสียงเขาผิวปากเบา ๆ ตามหลังมา My Girl เพลงโปรดของฉันเสียด้วย บอกกับตัวเองว่าไม่มีความสำคัญอะไรหรอก

ความสัมพันธ์ของฉันกับพ่อผิวคล้ำและเจ้านายเขาเริ่มต้นจากวันนั้น ฉันออกจะใจกล้าอยู่เหมือนกันที่เดินเข้าบ้านคนต่างชาติที่รู้จักกันได้เพียง 10 นาที ออกจะวางใจเขามากเกินไปเมื่อมาหวนคิดในภายหลัง เพียงแต่บุคลิกและหน้าตาท่าทางเขาไม่ทำให้ฉันคิดถึงประโยคที่ว่า “อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคน” เลยนี่นา ฉันกับเขาคุยกันเรื่องกีฬาและพูดถึงพ่อผิวคล้ำตลอดบ่ายวันนั้น นาย Alan มานอนหมอบรอกินขนมอยู่ในห้องนั่งเล่นด้วย บ้านเขามีพ่อแม่ที่เกษียณอายุแล้ว พี่สาวเขาแต่งงานไปแล้ว อยู่ห่างออกไปไม่ถึง 30 ไมล์ มักพาครอบครัวมาเยี่ยมในวันหยุด ส่วนRoy ทำงานที่รัฐติดกัน เขาเช่าApartmentอยู่ที่โน่น ขับรถมาหาพ่อแม่เขาบ้างในวันหยุด คุณสมบัติทางหน้าที่การงานและการศึกษาของเขาออกจะเพียบพร้อม แต่เขากลับไม่ประสบความสำเร็จในชีวิตคู่ แต่งงานได้ 3 ปี ไม่มีลูกแล้วก็หย่ามาหลายปีแล้วล่ะ Lisa แม่เขาบอกว่าเขาแต่งงานก่อนเรียนจบปริญญาตรี เมื่อเข้าทำงานก็มัวแต่สนใจเรื่องงานมากกว่าครอบครัว พอเริ่มเรียนโทได้สักพักก็หย่า ตอนนี้ภรรยาเขาแต่งงานมีลูกไป 2 คนแล้ว
ประวัติของ Alan ก็น่าสนใจไม่แพ้กัน ผ่านชีวิตคู่มาแล้ว 1 ครั้ง เป็นการจับคลุมถุงชนเสียด้วย พ่อกับแม่ Roy บอกว่าตั้งแต่เขาเอาเจ้า Alan มาเลี้ยง เขากลับมาบ้านบ่อยขึ้น เมืองที่เขาทำงานอยู่ห่างไปเกือบ 200 ไมล์ แล้วตั้งแต่ Alan มีฉันเป็นเพื่อนเพิ่มอีกคนหนึ่ง Roy ก็กลับมาบ้านนี้แทบทุกสัปดาห์

ในที่สุด ฉันก็ได้ทำอาหารไทยให้หนุ่มบ้านนั้นได้ลองชิมหลายครั้งสมกับความตั้งใจที่เคยมี เพียงแต่คนช่างชิมเป็น Roy ไม่ใช่ Alan วันนี้อากาศดี Roy ไล่ Alan ให้มาอยู่กับฉัน เขากำลังติดเตาย่างบาบีคิวอยู่ที่มุมสนามของหลังบ้าน เดี๋ยวพ่อกับแม่ของเขาจะออกมาสมทบ ฉันไม่รู้หรอกว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร รู้เพียงว่าวันนี้อากาศดี หนุ่มผิวคล้ำที่เคยแอบมองมานานนอนหมอบอยู่ใกล้ ๆ และพร้อมจะลุกตามฉันไปทุกเมื่อ หนุ่มผมสีน้ำตาลทองอาจจะให้ความเชื่อมั่นกับฉันไม่ได้เท่าพ่อผิวคล้ำ อย่างน้อยเขาก็เป็นสุภาพบุรุษและเขาแคร์ฉัน เท่านี้คงเพียงพอแล้วสำหรับการเริ่มต้นและฉันเชื่อว่าอีกไม่นานหรอกที่ฉันจะมอบความไว้วางใจให้กับเขา Roy บอกว่าฉันทำสุภาษิตภาษาเขาเสียหมด ก็ไม่ยอม Love me ก่อนแล้วค่อย love my dog น่ะสิ …




 

Create Date : 01 เมษายน 2549    
Last Update : 26 ตุลาคม 2550 19:11:26 น.
Counter : 449 Pageviews.  

1  2  3  4  

saifan
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]




Friends' blogs
[Add saifan's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friends


 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.