Can I touch him? Is he mean? ฉันถามคนตัวใหญ่ถึงความดุของพ่อผิวคล้ำที่นั่งตาแป๋วอยู่ตรงสนามหญ้าหน้าบ้าน บ้านที่นี่ไม่มีรั้ว ถัดจากทางเท้าก็เป็นสนามหญ้าที่ถือว่าเป็นบริเวณของบ้าน แล้วจึงเป็นตัวบ้าน
ไม่หรอก เขาส่ายหน้าประกอบพร้อมกับกระดิกนิ้วเรียก Good boy ของเขามาใกล้ตัว เขาชื่อ Alan ส่วนผมชื่อ Roy เขาแนะนำตัวแล้วนั่งยอง ๆ พลางลูบหัวของหนุ่มขนดำไปมา เอ! ตกลงขนนี่ดำด้วยรอยน้ำมันหรือดำตามธรรมชาติกันแน่นะ
ความสัมพันธ์ของฉันกับพ่อผิวคล้ำและเจ้านายเขาเริ่มต้นจากวันนั้น ฉันออกจะใจกล้าอยู่เหมือนกันที่เดินเข้าบ้านคนต่างชาติที่รู้จักกันได้เพียง 10 นาที ออกจะวางใจเขามากเกินไปเมื่อมาหวนคิดในภายหลัง เพียงแต่บุคลิกและหน้าตาท่าทางเขาไม่ทำให้ฉันคิดถึงประโยคที่ว่า อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคน เลยนี่นา ฉันกับเขาคุยกันเรื่องกีฬาและพูดถึงพ่อผิวคล้ำตลอดบ่ายวันนั้น นาย Alan มานอนหมอบรอกินขนมอยู่ในห้องนั่งเล่นด้วย บ้านเขามีพ่อแม่ที่เกษียณอายุแล้ว พี่สาวเขาแต่งงานไปแล้ว อยู่ห่างออกไปไม่ถึง 30 ไมล์ มักพาครอบครัวมาเยี่ยมในวันหยุด ส่วนRoy ทำงานที่รัฐติดกัน เขาเช่าApartmentอยู่ที่โน่น ขับรถมาหาพ่อแม่เขาบ้างในวันหยุด คุณสมบัติทางหน้าที่การงานและการศึกษาของเขาออกจะเพียบพร้อม แต่เขากลับไม่ประสบความสำเร็จในชีวิตคู่ แต่งงานได้ 3 ปี ไม่มีลูกแล้วก็หย่ามาหลายปีแล้วล่ะ Lisa แม่เขาบอกว่าเขาแต่งงานก่อนเรียนจบปริญญาตรี เมื่อเข้าทำงานก็มัวแต่สนใจเรื่องงานมากกว่าครอบครัว พอเริ่มเรียนโทได้สักพักก็หย่า ตอนนี้ภรรยาเขาแต่งงานมีลูกไป 2 คนแล้ว ประวัติของ Alan ก็น่าสนใจไม่แพ้กัน ผ่านชีวิตคู่มาแล้ว 1 ครั้ง เป็นการจับคลุมถุงชนเสียด้วย พ่อกับแม่ Roy บอกว่าตั้งแต่เขาเอาเจ้า Alan มาเลี้ยง เขากลับมาบ้านบ่อยขึ้น เมืองที่เขาทำงานอยู่ห่างไปเกือบ 200 ไมล์ แล้วตั้งแต่ Alan มีฉันเป็นเพื่อนเพิ่มอีกคนหนึ่ง Roy ก็กลับมาบ้านนี้แทบทุกสัปดาห์
ในที่สุด ฉันก็ได้ทำอาหารไทยให้หนุ่มบ้านนั้นได้ลองชิมหลายครั้งสมกับความตั้งใจที่เคยมี เพียงแต่คนช่างชิมเป็น Roy ไม่ใช่ Alan วันนี้อากาศดี Roy ไล่ Alan ให้มาอยู่กับฉัน เขากำลังติดเตาย่างบาบีคิวอยู่ที่มุมสนามของหลังบ้าน เดี๋ยวพ่อกับแม่ของเขาจะออกมาสมทบ ฉันไม่รู้หรอกว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร รู้เพียงว่าวันนี้อากาศดี หนุ่มผิวคล้ำที่เคยแอบมองมานานนอนหมอบอยู่ใกล้ ๆ และพร้อมจะลุกตามฉันไปทุกเมื่อ หนุ่มผมสีน้ำตาลทองอาจจะให้ความเชื่อมั่นกับฉันไม่ได้เท่าพ่อผิวคล้ำ อย่างน้อยเขาก็เป็นสุภาพบุรุษและเขาแคร์ฉัน เท่านี้คงเพียงพอแล้วสำหรับการเริ่มต้นและฉันเชื่อว่าอีกไม่นานหรอกที่ฉันจะมอบความไว้วางใจให้กับเขา Roy บอกว่าฉันทำสุภาษิตภาษาเขาเสียหมด ก็ไม่ยอม Love me ก่อนแล้วค่อย love my dog น่ะสิ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
.
.
.
.
.
น้องหมานะคะ ไม่ใช่คน