กลับมาต่อ กับปฏิบัติการนอกสถานที่ครั้งที่ 8 บทที่ 8.6 ไปน้ำตกบัวตอง

ช่วงที่ 8.6.1 ชิงออกตัวก่อนแต่เช้า

จากแม่โจ้ ไปน้ำตกบัวตอง ระยะทางประมาณ 40 km ปฏิบัติการครั้งนี้ จึงไม่โหดมาก

แต่ผมก็ลังเลมาก ว่าจะเอายางโทนออกลุยอีกหรือไม่่ เพราะอาการบาดเจ็บที่เอ็นหัวเขายังไม่หายดี

แต่สุดท้ายก็เลือกยางโทนอยู่ดี เพราะมันเป็นเอกลักษณ์ของผมไปแล้ว ขาดกันไม่ได้อีกต่อไป

ไปทางพร้าวครับ สำหรับน้ำตกบัวตอง

ที่ผมต้องชิงออกก่อนแต่เช้า เพราะปฏิบัติการเที่ยวนี้ ต้องเจอกับนักปั่นน่องเหล็กมากมาย

เป็นครั้งแรก ที่จะได้ร่วมแจมกับนักปั่นสองล้อกลุ่มใหญ่ๆ

ถ้าผมไม่ออกปั่นมาก่อน ไม่มีทางตามทันเขาแน่นอนครับ

เพราะเขาจะปั่นตามกำลังขาของใครของมัน แล้วไปเจอกันที่จุดหมาย

เส้นทางช่วงแรกก็ราบเรียบปกติ ไม่มีความชันแต่ประการได ปั่นง่าย

แอบสังเกตอาการเจ็บเข่าของตัวเองตลอด ตอนนี้ยังไม่เป็นไร หวังว่ามันคงจะหายแล้ว

มายังไม่ทันไร โดนตามแซงแล้วหละครับ

จริงๆ แล้ว ผมควรจะชิงออกเดินทางก่อนสัก 1 ชั่วโมง แต่ก็ขี้เกียจตื่น เลยออกตัวมาก่อนเขาไม่นานนัก

โดนตามแซงแถวๆ ตลาดเจดีย์แม่ครัวครับ

ยางโทนเกียร์ 29 มันก็เร็วใช้ได้ แต่เอาเข้าจริงๆ มันดูดพลังขามาก

เกียร์ที่มี ก็มีแต่หนัก กับเบา ปรับละเอียดไม่ได้เหมือนสองล้อ ที่มีหลาย speed

ถ้าปั่นนานๆ ไกลๆ ความเร็วก็จะตกไปเรื่อยๆ จึงเป็นเรื่องยากที่จะทันสองล้อได้

มาถึงชั่วโมงนี้ ผมมั่นใจเลยว่า ผมไม่เล่นยางโทนเกียร์ใหญ่ (36 นิ้ว) แน่นอนครับ

เพราะขนาดล้อ 29 นิ้ว ยังทำผมเจ็บเอ็นหัวเข่ามาแล้ว จากปฏิบัติการพิชิตอมก๋อย

ถ้าขืนไปเล่นล้อ 36 นิ้วติดเกียร์ คิดว่าคงจะหนักเกินไปแล้วหละครับ

เร็วขึ้นก็จริง แต่ปั่นนานๆ ปั่นไกลๆ แถมมีความชัน คงไม่รอดแน่ เว้นแต่มีกำลังขาขั้นเทพเท่านั้น

ออกเดินทางต่อครับ แซงไปเป็นแถวเลยครับ วันนี้นักปั่นเยอะมาก

เขาจะไปทำบุญกันที่วัดถ่ำบัวตอง ก็อยู่แถวๆ น้ำตกบัวตองนั่นแหละครับ

น่าจะมีสัก 60-70 คันได้ เยอะจริงๆ

ตอนนี้เหลืออยู่แต่แก๊งหวานเย็น 3 คัน

เส้นทางไปพร้าว ไหล่ทางค่อนข้างแคบเหมือนกันครับ ไม่ค่อยปลอดภัยนัก แต่รถก็ไม่เยอะมาก

ช่วงทางราบ ก็จะมีวิวทุ่งนาให้ชมตลอดเส้นทาง

เจอป้ายแล้วครับ น้ำตกบัวตองอีก 18 km

ผมจำได้ดีเลย หลังจากป้ายนี้ไป ทางจะชันแล้วหละครับ

ช่วงทางราบที่ผ่านมา ทำความเร็วได้ดีมาโดยตลอด ตอนนี้ความเร็วเริ่มตก เพราะความชัน

พอลงเนิน สองล้อก็ฉิวเลยครับ

ส่วนผม ทำได้ดีที่สุด ก็แค่ใช้เกียร์สูงช่วยเติม ทำให้ลงเินินได้เร็วขึ้น

ช่วงนี้ เส้นทางร่มรื่นดี ป่าเยอะ

โถ มาถ่ายตอนผมจะลงจอดพอดี ท่าเลยออกมาตลก

ก็จะจอดถ่ายรูปให้นี่แหละครับ มีสมาชิกหวานเย็นเพิ่มมา 1 คน (เสื้อชมพู)

ลงเขาหายลับไปกันหมด เหลือผมหวานเย็นอยู่คนเดียว

พอขึ้นเขา ผมก็พอจะตามทัน

ตรงนี้ขึ้นยาวเลยครับ

สุดเนินเขา ก็เป็นวัดเทพนิมิต

ไหนๆ ก็ไม่ทันกลุ่มใหญ่เขาอยู่แล้ว เลยว่าจะแวะเที่ยววัดนี้ซะหน่อย

ตัววัดอยู่บนยอดเขา ต้องเดินขึ้นไปครับ มันชันมาก

แล้วบล็อกหน้ามาชมกันต่อ ว่าวัดเทพนิมิตจะมีอะไรให้ดูบ้าง กับช่วงที่ 8.6.2