กลับมาต่อ จากบล็อกก่อนหน้า ที่ผมกับยางโทนเกียร์ 26 พากันตกน้ำป๋อมแป๋มไปเรียบร้อย

ขึ้นมาจากน้ำได้ ก็ออกเดินทางต่อครับ

ตอนนี้ เท้าเปียกไปเรียบร้อย

จังหวะถ่ายภาพนี้ ตรงกับจังหวะที่บันไดอยู่ต่ำสุดพอดี ขาจานสองรู 137/165mm มีปัญหาเหมือนกัน

ถ้าจะปรับให้ที่ระยะ 165mm ปั่นพอดี ที่ระยะ 137mm ขาก็งอเกินไป ปั่นไม่สนุก

ที่เห็นในภาพ เป็นขาจานระยะ 165mm ขาตึงเกินไป ถ้าบันไดอยู่ในตำแหน่งแบบนี้ แล้วต้องเจอกับอุปสรรค จะควบคุมรถยาก

แต่ที่ผมตั้งไว้แบบนี้ ก็เพื่อให้ที่ระยะ 137mm ปั่นพอดี ขาอาจจะงอบ้างเล็กน้อย เพราะส่วนใหญ่ใช้ 137 ส่วนน้อยจะใช้ 165 

ระยะมันต่างกันอยู่ถึงเกือบ 3 เซนติเมตร ทำให้มีปัญหาเรื่องช่วงขา

เว้นแต่จะปรับความสูงเบาะไปด้วย พร้อมกับการปรับระยะขาจาน แบบนี้ก็พอจะช่วยได้ แต่มันก็เป็นการเพิ่มขั้นตอนให้ยุ่งยากมากขึ้น

เดินทางต่อครับ

เจอทางขาดอีกแล้วครับ แต่ก็ไม่กลัวแล้วหละครับ ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว ลุยโลด

ผ่านได้ครับ พอดีดินมันแน่น

วันนี้ดุมเกียร์ เจอบททดสอบอย่างหนัก ผ่านการจมน้ำไป 1 รอบ

มองทางข้างหน้าแล้วครับ ว่าไม่ยากแล้ว ได้เวลาขึ้นเกียร์สูง

แต่ต้องเปลี่ยนเกียร์ด้วยวิธี Shift on the land เพราะขาจานระยะ 165mm ยาวเกินไป ส้นเท้าตอกไม่ถึง

ขึ้นเกียร์สูง แล้วออกตัวจากหยุดนิ่งด้วยเกียร์สูง ก็ถือว่าไม่ยาก

แต่ความรู้สึกก็จะแปลกๆ เพราะผมเองก็ไม่ค่อยได้ใช้วิธีนี้บ่อย

ส่วนใหญ่จะใช้ขาจาน 137mm มากกว่า

พอทางมันง่าย เกียร์สูง ขาจาน 165mm ก็รู้สึกว่าช้าเกินไป

แต่ถ้าประเมินแล้วว่า ข้างหน้ายังมีจุดที่ยากรออยู่ ขาจาน 165mm ก็จะเหมาะ และใช้ต่อไปได้

แต่ประเมินแล้ว ว่าทางข้างหน้า ไม่มียากแบบบล็อกก่อนอีกแล้ว

เปลี่ยนกลับไปใช้ระยะ 137mm จะเหมาะกว่า เปลี่ยนเกียร์แบบ Shift on the fly ได้ด้วย

พูดถึงเบาะนิดนึง

ผมเคยใช้เบาะผ้า ถ้าเจอฝน หรือตกน้ำ เบาะผ้าจะเปียก แล้วทำให้ก้นเราเปียกไปด้วย

เบาะหนังจะเหมาะกว่า มันแห้งง่าย ไม่ทำให้เราก้นเปียก

เดินทางต่อครับ กลับบ้านต้องไปล้างรถอีกตามเคย

ช่วงนี้ปั่นทุกรอบ ล้างทุกรอบ

ต้องระวังเหมือนกันครับ ตอนนี้มีดินมีทรายเข้าไปอยู่ในรูน๊อตของปุ่มเกียร์

ในรูเล็กๆ นี้ จะมีน๊อตเล็กๆ ที่เป็นตัวยึดปุ่มให้อยู่กับแกนหมุนของดุมเกียร์อยู่

ถ้าเกิดดินเข้าไปอุดตันหมด เราจะไม่สามารถถอดปุ่มเกียร์ออกมาได้

ช่วงที่ผมกำลังตรวจสอบสภาพรถอยู่ ยางโทนเกียร์ 26 ของผม ก็สำลักน้ำออกมาครับ

ผมก็งงเลย ที่ปั่นๆ มาหลังจากตกน้ำ ผมได้บรรทุกน้ำมาเต็มเฟรมแบบไม่รู้ตัว

พอจับรถนอนลง มันไหลโจ๊กเลยครับ ออกมาทางรูที่ไว้ติดตั้งเบรก

ออกมาเยอะเลย จากตะเกียบทั้งสองข้าง

เอาน้ำออกหมดแล้ว ก็เดินทางต่อครับ

หาทางลัด รีบกลับบ้าน เดี๋ยวเป็นฮ้องกงฟูท เท้าแช่น้ำนาน

ผมก็เพิ่งรู้ ว่าไอรูที่ไว้ติดตั้งเบรกอันนี้ มันทะลุเข้าไปในตัวเฟรมเลย สำหรับเฟรมไทเทเนียม

เพราะเฟรมอลูมิเนียม และเฟรมเหล็กที่ผมเคยมี รูน๊อตจะไม่ได้ทะลุเข้าไปในตัวเฟรม

แบบนี้ ถ้าไม่อยากให้น้ำเข้า คงต้องหาน๊อตมาขันปิดไว้

แต่เฟรมไทเทเนียม มันมีความโอเวอร์ของมันอยู่แล้วครับ คือแข็งแรงสุดยอด ทนการกัดกร่อนสุดยอด

ถ้าคนในวงการจักรยานจะเข้าใจกันว่า ซื้อครั้งเดียว ปั่นไปจนตาย

ดังนั้น แค่เรื่องน้ำเข้าจึงไม่ใช่ปัญหาใหญ่

ลุยต่อครับ

พอดีเงามันได้องศา บวกกับบรรยากาศสองข้างทางที่เป็นทุ่งนา เลยอยากเก็บภาพวิดีโอไว้

จะเห็นยอดข้าวไหวๆ ไปตามแรงลม เพราะช่วงนี้ ลมหนาวเริ่มมาแล้วครับ นิดๆ

เสียงลมจะเยอะสักหน่อย เพราะยัง edit วิดีโอไม่เป็น ไว้จะหัดตัดต่อดูครับ ในอนาคต ใส่เพลงด้วย

ระหว่างเส้นทางออนโรดกลับบ้าน

กลับบ้านมา ก็มานั่นแคะดินออกจากปุ่มเกียร์ครับ อารมณ์ประมาณแคะขี้หูเลย

พอดีน๊อตใต้เบาะมันไม่แน่น แล้วบล็อกก่อนมีโยนจักรยานด้วย

เวลาปั่นมันเลยมีเสียงก๊อกๆ แก๊กๆ ผมก็เครียดมาตลอดทาง นึกว่าเกียร์พังหรือเปล่า พาไปจมน้ำมา

พอดีเสียงมันดังที่เบาะ เพราะน๊อตหลวมก็โล่งอกไป ขันให้แน่นก็จบ

แล้วพบกับยางโทนได้ใหม่ บล็อกหน้าครับ

ปล. บล็อกนี้เป็นบล็อกที่ 100 พอดีเลยครับ สำหรับกลุ่มบล็อก "ยางโทน 2012"

ไม่รู้เอาอะไรมาโม้ได้มากมายขนาดนี้