แซมประสบอุบัติเหตุจนตัวเองเสียชีวิต เธอคิดว่าวันนี้คงเป็นวันสุดท้ายของเธอ แต่แท้ที่จริงแล้ว..มันกลับเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด...

ภาพเหตุการณ์ในอดีตหวนคืนกลับมาในขณะที่แซมกำลังจะหมดลมหายใจ เธอเคยคิดเสมอว่าภาพสุดท้ายก่อนที่คนเราจะตาย ควรจะเป็นภาพความทรงจำที่เรามีความสุขที่สุด แต่ภาพที่เธอเห็นกลับเป็นเรื่องราวสมัยมัธยมต้น แซมและเพื่อนสนิทมักคอยกลั่นแกล้งเพื่อนร่วมชั้นเสมอ ทั้งด่าทอและพูดจาว่าร้าย เธอไม่เคยเข้าใจว่าการกระทำนั้นส่งผลต่อคนอื่นแค่ไหน จนกว่าเธอจะได้เรียนรู้มันด้วยตัวเอง

แซมตื่นขึ้นมาในวันศุกร์ที่12 อีกครั้งโดยเข้าใจว่าอุบัติเหตุนั้นเป็นแค่ความฝัน เธอไปโรงเรียนตามปกติ คิดเพียงว่าคืนนี้จะไปปาร์ตี้ที่ไหน และครั้งแรกกับแฟนจะให้ความรู้สึกยังไง แม้ว่าเธอจะสงสัยสิ่งรอบข้าง แต่เธอก็สรุปเอาเองว่าเป็นแค่เดจาวูเท่านั้น จนกระทั่งเธอประสบอุบัติเหตุอีกครั้ง ถึงได้รู้ว่าภาพที่เธอเห็นไม่ใช่ความฝัน แต่เธอได้ตายไปแล้วจริงๆ

แซมตื่นขึ้นในวันเดิมอีกครั้ง เธอคิดว่าการที่เวลาย้อนกลับมาอาจเป็นเพราะว่าเธอได้รับโอกาสให้แก้ไขอดีต แล้วสุดท้ายเธออาจจะไม่ต้องตายก็ได้ เพราะงั้นวันนี้เธอจะหลีกเลี่ยงปาร์ตี้คืนวันศุกร์ที่บ้านเคนท์ แล้วอุบัติเหตุก็จะไม่เกิดขึ้น และนั่นหมายความว่าเธอจะได้ใช้ชีวิตต่อไปอย่างปกติสุข แต่แล้วเรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อมีโทรศัพท์มากลางดึกบอกว่า จูเลียทเด็กสาวที่เธอเคยแกล้ง ซ้ำยังตามไปด่าเธอกับเพื่อนถึงงานปาร์ตี้ว่า นังแรด เด็กคนนั้นได้ระเบิดสมองตัวเองทิ้ง โดยทิ้งข้อสงสัยไว้ว่า สาเหตุน่าจะมาจากลินเซ่เพื่อนสนิทของแซม

คืนที่ผ่านมา แซมไม่ตาย แต่เธอก็ย้อนกลับมาวันเดิมเหมือนเช่นเคย เธอโมโหลินเซ่ที่เป็นหัวโจกแกล้งจูเลียท แต่คนที่ต้องตายกลับเป็นเธอ วันนั้นทั้งวันแซมจึงเลี่ยงไม่เข้ากลุ่มเพื่อน และบังเอิญได้คุยกับแอนนา เด็กสาวที่ใครๆต่างก็ล้อว่า ร่าน ซึ่งแท้จริงแล้วเธอนิสัยดีกว่าที่แซมคิด

คืนนั้นแซมไปปาร์ตี้โดยเลี่ยงที่จะไม่เจอจูเลียท เธออยากจะลืมเรื่องทั้งหมดไปเสีย เธอแอบนั่งร้องไห้เสียใจกับความตายและการกระทำที่ผ่านมาของตัวเอง โดยมีเคนท์ เพื่อนสมัยเด็ก คอยปลอบใจ ทั้งที่แซมเอาแต่ตั้งท่ารังเกียจเคนท์ต่างๆนาๆ แต่เขากลับดีกับเธอไม่เปลี่ยนไปจากเมื่อตอนเด็กเลย และความอ่อนโยนของเขาก็ทำให้เธอสามารถหลับได้อย่างปกติสุขในคืนนั้น

แซมตื่นขี้นมาในวันเดิมซ้ำๆอีกหลายครั้ง เธอพยายามแก้ไขสิ่งผิดพลาดที่เธอเคยทำไว้กับคนรอบข้าง เธอบอกรักพ่อแม่ เธอให้สร้อยคอกับน้องสาว และเสียใจที่จะไม่ได้เห็นน้องโตเป็นผู้ใหญ่ เธอมอบหนังสือศิลปะให้แอนนา เธอบอกเลิกแฟนหนุ่ม เพราะเธอสามารถยอมรับได้แล้วว่าเขาไม่เคยรักเธอเลย และที่สำคัญ เธอขอบคุณเคนท์สำหรับทุกอย่างที่ทำเพื่อเธอ และยังเชื่อในตัวเธอเสมอ แซมคิดว่าการที่เธอได้ย้อนเวลากลับมานั้น ไม่ได้ต้องการให้เธอกลับมาช่วยเหลือใคร แต่เป็นตัวเธอต่างหากที่ควรได้รับการช่วยเหลือ ในคืนวันศุกร์ ครั้งที่ 7 ขณะที่จูเลียทกำลังออกวิ่งไปให้รถชน แซมตรงเข้าผลักเธอให้พ้นทาง และเป็นตัวแซมเองที่ถูกรถชน และเธอสาบานเลยว่าเห็นวงแหวนของนางฟ้าลอยอยู่เหนือหัวจูเลียท

ผู้คนมักบอกว่าก่อนที่เราจะตาย เราจะได้เห็นทั้งชีวิตของเราสะท้อนอยู่ในดวงตา แต่สำหรับแซมแล้ว เธอได้เห็นเฉพาะช่วงเวลาที่สำคัญในชีวิต สิ่งที่เธออยากจดจำ และถูกจำ เธอตระหนักได้ว่า เหตุการณ์ในชั่วขณะหนึ่งนั้นจะยังคงดำเนินต่อไป แม้ว่าหลังจากที่ตายและถูกฝังไปแล้ว ชั่วขณะนั้นก็จะยังคงอยู่ตลอดไป เพราะว่าพวกมันมีความหมายสำหรับเธอ และแซมไม่รู้สึกกลัวเลยสักนิด ชั่วขณะหนึ่งของความตายเต็มไปด้วยเสียง ความอบอุ่น และแสงสว่างที่เติมเต็มเธอ และถ้าพวกคุณอยากรู้ ก็ต้องหาคำตอบนั้นด้วยตัวเอง

"Maybe you can afford to wait. Maybe for you there's a tomorrow. Maybe for you there's one thousand tomorrows, or three thousand, or ten, so much time you can bathe in it, roll around it, let it slide like coins through you fingers. So much time you can waste it.

But for some of us there's only today. And the truth is, you never really know."

ภาษา : ศัพท์ง่ายมาก

ความรู้สึกหลังอ่าน : พูดไม่ออก บอกไม่ถูก เฮ่อออ ตอนอ่านอารมณ์หลากหลายมาก ต้นเรื่องจะเล่าถึงความชั่วร้ายของพวกนางเอก คือนางเป็นพวก perfect mean girl วันๆสนใจแต่เสื้อผ้า หน้า ผม ความป๊อบของตัวเอง และคอยดูถูกคนอื่นที่อยู่ต่ำกว่า โดยที่นางไม่รู้สึกผิดะไร เพราะคิดว่าใครๆก็ทำกัน อืมมม.. บอกเลยว่าเราเกือบไม่อ่านต่อแล้วนะ คือเกลียดนางมากกกกก สมควรแล้วที่โดนด่าว่า bitch ตายๆไปเถอะค่ะ 555+ แต่เสียตังซื้อมาแล้วก็ต้องอ่านต่อล่ะนะ งกค่ะ 55 

พอช่วงกลางเรื่อง นางเริ่มสำนึกได้ เรานี่ก็บ้า ร้องไห้ตามเลยจ้า สงสารนาง ลุ้นว่าสุดท้ายนางจะได้กลับมามีชีวิตเหมือนเดิมมั้ย สงสารเคนท์อีกคน ได้คุยกับนางเอกนิดหน่อย นางเอกก็ชิงตายไปอีกละ -*- เฮ่ออออ

ที่จริงพล็อตแบบนี้มีให้เห็นเยอะมาก แล้วส่วนใหญ่จะเล่าเหตุการณ์เดิมซ้ำๆจนน่าเบื่อ แต่เรื่องนี้นางเอกเลือกทำสิ่งแตกต่างจากเดิมในแต่ละวัน เรื่องเลยน่าติดตามขึ้นเยอะเลย ส่วนตอนจบก็นะ  ทำเราเงิบไปหลายวันเลย เราคิดว่านางคงไม่ได้กลับไปแก้ไขอะไรในโลกความเป็นจริงหรอก สิ่งที่เปลี่ยนไปคงมีแค่นางเอกที่รับรู้ เฮ่อออ 

หนังสือเล่มนี้มีสัญลักษณ์หลายอย่างแทรกอยู่ แต่เราก็ยังอ่านไม่แตกเท่าไหร่หรอกนะ แต่พอสรุปได้ว่า ผู้เขียนต้องการให้เรามองเห็นคุณค่าของการมีชีวิต คอยทำดีกับคนอื่นไว้ จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจทีหลัง และตระหนักในการกระทำของเราเสมอว่า มันอาจจะส่งผลกระทบร้ายแรงต่อคนอื่นก็ได้นะเออ อีกอย่างนึง เราลองเสริ์ชดูเห็นว่า เขาจะทำเป็นหนังด้วย ลองไปหาอ่านดูกันนะ สนุกดีๆๆ

คะแนน : 4/5

มุนากาตะ โคทาโร่ ย้ายมาอาศัยอยู่กับย่าในบ้านเช่าหลังใหม่หลังพ่อแม่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์เด็กชายรู้สึกคุ้นเคยกับบ้านหลังนี้มากจนตัวเองยังแปลกใจแต่ก็สรุปว่าคงเป็นเพียงแค่เดจาวูเท่านั้น

ตั้งแต่ย้ายมาโคทาโร่ต้องพบเจอเรื่องแปลกประหลาดไม่เว้นแต่ละวันทั้งเสียงชวนขนลุก และภาพวิญญาณน่าสยดสยองเด็กชายตั้งสมมติฐานว่าบ้านหลังนี้อาจเคยเกิดเหตุฆาตกรรมขึ้นก่อนหน้านี้ก็เป็นได้และเมื่อได้รับคำยืนยันจากเรนะ เด็กสาวบ้านใกล้เคียง ว่าบ้านหลังนี้คือบ้านผีสิงที่เขาร่ำลือกันโคทาโร่จึงตัดสินใจค้นหาความจริงเบื้องหลังของบ้านหลังนี้

โคทาโร่กับเรนะช่วยกันค้นหาข้อมูลจากห้องสมุดประชาชนและความจริงที่พวกเขาอยากรู้ก็แผ่หลาอยู่บนหน้าหนังสือพิมพ์ (สปอยล์) เคยมีครอบครัวถูกฆาตกรรมที่บ้านหลังนั้นจริงๆ แต่มีเพียงคนเดียวที่รอดมาได้และคนๆนั้นก็คือ มุนากาตะ โคทาโร่

โคทาโร่ ช็อกกับความจริงตรงหน้า แต่พอตั้งสติได้เด็กชายก็เริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมด แท้ที่จริงแล้วคนที่ถูกฆ่าคือพ่อ แม่พี่สาว น้องชาย และยายของเขา ส่วนพ่อแม่ที่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุนั้นเป็นน้องชายและน้องสาวของพ่อแม่ที่แท้จริงของเขาซึ่งรับเขามาเลี้ยงหลังจากเกิดเหตุการณ์นั้น

โคทาโร่ต้องการทราบความจริงมากกว่านี้จึงไปสอบถามเอาจากชายชราโคคุโบที่พูดจาแปลกๆกับเขาตั้งแต่วันแรกที่ย้ายมาชายชราเล่าว่าฆาตกรคือ งุนจิ เด็กเพี้ยนที่นับถือพระเจ้าประจำตระกูลอย่างบ้าคลั่งถึงขนาดตั้งตัวเองเป็นศาสดามาแล้ว แต่เมื่อเขาสอบตก เขากลับโทษว่าเทพเจ้าทรยศเขาด้วยความโกรธแค้น งุนจิจึงทำลายศาลเทพเจ้าในป่าทิ้งและนั่นเป็นจุดเริ่มต้นของคำสาป

บ้านทุกหลังที่อยู่ตรงมุมของทางเดินซิกแซ็กในป่าจะต้องมีคนตายซึ่งก็รวมถึงภรรยาของชายชราโคคุโบที่แขวนคอตายใต้ต้นพลับหน้าบ้านงุนจิล่วงรู้ถึงคำสาป และคาดการณ์ว่าบ้านของตนจะเป็นรายถัดไปเขาจึงคิดที่จะโกงความตาย เช้าวันหนึ่งงุนจิตรงเข้ามาฆ่าสมาชิกครอบครัวมุนากาตะถึงในบ้านทีละคนแต่เขาไม่รู้ว่ายังเหลือโคทาโร่อีกหนึ่งคนงุนจิกลับมาที่บ้านมุนากาตะอีกครั้งเพื่อทำภารกิจให้เสร็จสิ้นแต่เขาก็ถูกตำรวจวิสามัญไปเสียก่อน

พรุ่งนี้ก็จะครบรอบ 10ปี ของเหตุฆาตกรรมครั้งนั้นโคทาโร่คิดว่าวิญญาณของงุนจิคงต้องกลับมาเอาชีวิตของตนเป็นแน่เด็กชายจึงขอความช่วยเหลือจากชิมิเอะ ครูสอนพิเศษที่มีสัมผัสพิเศษหญิงสาวให้โคทาโร่ใช้หุ่นฟางแทนตัวเขาเพื่อหลอกล่อวิญญาณร้ายโดยให้โคทาโร่แอบซ่อนตัวในตู้เสื้อผ้าเหมือนเมื่อสิบปีก่อนหากรับรู้ถึงสิ่งผิดปกติก็ห้ามส่งเสียงเด็ดขาด

ตกเย็นวันนั้น โคทาโร่เห็นเงาดำมืดตรงมาทางบ้านของตนเด็กชายจึงรีบหนีไปซ่อนในตู้เสื้อผ้าตามแผน เสียงฝีเท้าดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆจนมาหยุดตรงหน้าเขา เงาดำนั้นถือมีดทำครัวแน่น แล้วกระหน่ำจ้วงแทงไปที่หุ่นฟางโคทาโร่คิดว่าเรื่องคงจบแล้ว แต่เมื่อเงาดำจางหายเขากลับพบว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือชิมิเอะ

หญิงสาวเล่าว่าเป็นคนจัดฉากเรื่องทั้งหมดขึ้นมาตั้งแต่จัดการฆ่าพ่อแม่บุญธรรมของโคทาโร่จนเขาต้องย้ายมาอยู่บ้านหลังนี้และตีสนิทกับเรนะ ที่ทำไปนี้ก็เพื่อสานต่อภารกิจที่ยังไม่เสร็จของพี่ชายใช่แล้ว..ชิมิเอะก็คือน้องสาวของงุนจินั่นเอง

ชิมิเอะจัดการล็อกประตูและหน้าต่างจนโคทาโร่ไม่มีทางหนีนอกจากจะต้องกระโดดจากหน้าต่างห้องนอนของเขา เด็กชายวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิตเหตุการณ์ดำเนินไปเหมือนเมื่อสิบปีก่อนไม่มีผิดเพี้ยน อีกนิดเดียวเขาก็จะถูกจับได้และคงต้องตายอย่างน่าเวทนาเหมือนพ่อแม่ พี่น้องของเขาแน่ๆแต่อยู่ๆก็มีเสียงร้องให้เขาหมอบลง และตามด้วยเสียงปืนกระหน่ำยิงมาชิมิเอะนอนจมกองเลือดอยู่เบื้องหลังเขานี่เอง

ที่โคทาโร่รอดมาได้ก็เพราะวันนั้นเรนะได้ให้โทรศัพท์มือถือกับเขาไว้และในขณะที่หลบอยู่ในตู้เสื้อผ้า เด็กชายได้โทรหาเรนะอยู่ก่อนแล้วซึ่งเธอก็ได้ขอความช่วยเหลือจากตำรวจได้ทันท่วงที ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่มีชีวิตรอดมาจนถึงทุกวันนี้ และคงไม่ได้แต่งงานกับเด็กสาวที่เคยอยู่เคียงข้างเขาในคราวนั้น

ความรู้สึกหลังอ่าน : เรื่องนี้น่ากลัวอะ ทำเรานอนไม่หลับเลย  ที่จริงเนื้อเรื่องก็คล้ายๆบ้านผีสิงแบบหนังฝรั่งอะนะ แต่การเล่าเรื่องทำให้ดูตื่นเต้น วางไม่ลงเลย ชอบที่บรรยายความคิดของโคทาโร่ที่เปลี่ยนไปมาเรื่อยๆ เพราะกำลังสับสน มันดูสมจริงดีนะ พวกผีวิญาณก็สยองดี ชอบๆ ช่วงนี้เรากำลังอยากอ่านอะไรโหดๆแบบGOTHพอดี หูยยย หยิบมาอ่านได้ถูกจังหวะเลย อยากอ่านแนวนี้อีกจัง รู้สึกว่าช่วงนี้ไม่ค่อยมีนิยายญี่ปุ่นโหดๆ จิตๆเลยนะ เฮ่ออออ 

คะแนน : 5/5