Bloggang.com : จาจ้า

"คุณจะทำอย่างไรเมื่อได้รู้ว่าลูกที่คุณเลี้ยงมาตลอด6ปี ไม่ใช่ลูกแท้ๆของคุณ แล้วคุณจะรักเขาได้เท่ากับเมื่อวานที่คุณเคยรักเขาหรือเปล่า" ประโยคทองของหนังเรื่องนี้ ที่เชิญชวนให้ผู้ชมร่วมกันหาคำตอบ

ผู้เป็นพ่ออย่างเรียวตะ หลังจากได้รับรู้ว่า เคตะ ลูกชายที่เขาเลี้ยงดูมาตลอดไม่ใช่สายเลือดของตน...เขาสับสนและไม่แน่ใจว่าจะรักเคตะ เด็กที่ไม่ใช่สายเลือดของเขาได้ต่อไปหรือไม่ เขาจึงตัดสินใจเลือกที่จะส่งเคตะคืนให้กับพ่อแม่ที่แท้จริง โดยบอกกับเคตะว่าเป็นภารกิจและต้องสัญญาว่า "ไม่ว่าจะเหงาแค่ไหนก็ห้ามโทรกลับมาหาเด็ดขาด" และเขาเองก็ได้รับตัวริวเซย์ ลูกชายที่แท้จริงของเขากลับมา

มิโดริผู้เป็นแม่ ผู้ที่เลี้ยงดูเคตะมาอย่างใกล้ชิด แน่นอนว่าเธอไม่สามารถทำใจแยกกับเคตะได้ ถึงกับเปรยกับเคตะว่า "เราหนีไปกัน2คนมั้ย ไปในที่ที่ไม่มีใครรู้จัก" แต่ถึงอย่างนั้น มิโดริก็ต้องก้มหน้ายอมรับเมื่อเรียวตะตัดสินใจแลกลูกคืน และไม่ว่าจะเป็นเพราะ"สายสัมพันธ์"ระหว่างแม่-ลูก หรือด้วยความเป็นแม่ที่มีหน้าที่ลี้ยงดูลูก ด้วยความใกล้ชิดทำให้มิโดริรู้สึกรักริวเซย์ขึ้นมา...ทั้งที่ริวเซย์เป็นลูกแท้ๆ การที่เธอจะรักลูกแท้ๆก็ไม่น่าจะผิดอะไร แต่มิโดริกลับรู้สึกผิด...รู้สึกผิดต่อเคตะ เหมือนเธอกำลังทรยศต่อลูกชายที่เธอเลี้ยงดูมา

เคตะ เด็กชายวัย6ขวบที่มีนิสัยเงียบๆ ไม่ค่อยแสดงความรู้สึกออกมามากนัก เคตะยึดเอาแบบอย่างจากเรียวตะผู้เป็นพ่อ ด้วยหวังว่าซักวันจะเก่งเหมือนพ่อ จึงพยายามทำทุกอย่างตามที่พ่อสั่ง...รวมถึงการไปอยู่กับครอบครัวที่แท้จริงโดยไม่ติดต่อกลับมาหาอีก

เคตะพยายามทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับพ่อ(เรียวตะ) ไม่ว่าจะเหงาแค่ไหนก็จะไม่โทรกลับไปหาเด็ดขาด เขาจึงทำได้เพียงนั่งเหงาอยู่เพียงลำพัง...ครั้งนึงคงทนไม่ไหวแอบโทรกลับไปหาแม่(มิโดริ)และแน่นอนว่าต้องเก็บเป็นความลับไม่ให้พ่อรู้ อีกครั้งที่ถึงแม้พ่อจะมาที่บ้านแต่ก็ไม่ถามหาเขาสักคำ เคตะเองก็ไม่ออกไปหา เพราะพยายามรักษาสัญญาที่ให้ไว้

สุดท้ายเมื่อเคตะได้พบหน้าพ่อ(เรียวตะ)อีกครั้ง ไม่แปลกที่เคตะจะน้อยใจและวิ่งออกไปอย่างนั้น ไม่แปลกที่ความรู้สึกทั้งหมด ความรู้สึกที่จุกอยู่ที่คอตลอดทั้งเรื่อง...จะพรั่งพรูออกมาหลังจากที่เรียวตะบอกกับเคตะว่า "ภารกิจจบแล้ว"

หลังจากที่ได้สลับเด็กทั้งสองกลับสู่ครอบครัวที่แท้จริง ทำให้เรียวตะได้คำตอบว่าถึงแม้เคตะจะไม่มีสายสัมพันธ์ใดๆเกี่ยวข้องกับเขา แต่ความผูกพันตลอด6ปีที่ผ่านมาก็ได้สร้างสายใยที่เชื่อมพวกเขาไว้ด้วยกันอย่างที่ไม่สามารถแยกจากกันได้

------------------------------------------------------------------

ชอบเด็กๆมาก เคตะน่ารักน่าสงสาร ริวเซย์น่ารักน่าหยิก

ยุคาว่าเซนเซย์ (ฟุคุยามะ มาซาฮารุ) เล่นบทพ่อได้เพอร์เฟกต์มากข่าาา เป็นปาป๊าที่หล่อมากกก

เคตะน่ารักมากกกก ตาแบ๊ว เสียงแบ๊ว "ปาป๊าไม่ใช่พ่อของผม" โถถถถถถถถถ

ริวเซย์คือกวนมากกกกก "ทำไมล่ะฮะ ทำไมฮะ" ถามด้วยหน้าตาใสซื่อแต่เล่นเอาตอบไม่ถูกเลยทีเดียว

ลาก่อน วันนี้ (ละครพิเศษรายการโทรทัศน์ 24 ชั่วโมง)

[เล่าเรื่อง] ลาก่อนวันนี้

โคตะ หนุ่มวัย29ที่บอกว่าตัวเองเป็นคนทำอะไรครึ่งๆกลางๆ ใช้ชีวิตธรรมดาๆ ผ่านไปวันๆ

แต่ลึกๆแล้วเขาก็แอบตั้งคำถามกับตัวเองว่า

"แท้จริงแล้วตัวเองกำลังมุ่งหน้าไปสู่จุดหมายอะไรกันแน่?"

และแล้วก็เกิดเหตุการณ์ที่เปลี่ยนแปลงชีวิตโคตะไปตลอดกาล..

เมื่อโคตะป่วยเป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลือง

ในระหว่างเข้ารับการรักษาที่รพ. โคตะได้รู้จักกับ ฮาระดะ โนบุโอะ หนุ่มน้อยที่ป่วยเป็นมะเร็งเม็ดเลือดมาตั้งแต่เด็ก

เขาเติบโตมาในรพ. ผ่านเหตุการณ์ที่ผู้ป่วยที่เคยเห็นหน้ากันในรพ.ล้มหายตายจากกันไปทีละคน..ทีละคน

ทำให้โนบุโอะคุง "ฝึกซ้อมที่จะเผชิญหน้ากับความตาย"

โนบุโอะคุง "ฝึกซ้อมที่จะเผชิญหน้ากับความตาย" ด้วยการ

"ไม่คาดหวังอะไรในการมีชีวิต"

"ปิดกั้นความรู้สึกในการที่จะชอบใครซักคน"

"พยายามไม่ดูเด็กทารกที่เพิ่งจะเกิดมา"

"นึกถึงว่า สักวันนึง ทุกคนก็จะจบชีวิตลงในห้องดับจิต"

แม้ว่าโนบุโอะจะพยายามไม่คาดหวังกับการมีชีวิตอยู่

แต่เขากลับมีความคิดที่อยากจะเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่น

โนบุโอะใช้เวลาที่ได้รับอนุญาตให้ออกจากรพ.ไปยืนถือกล่องรับบริจาค

และนำเงินทั้งหมดไปบริจาค เพราะเขาไม่มีอะไรที่อยากได้อีกแล้ว

แต่ถึงอย่างนั้น สิ่งเดียวที่โนบุโอะคุงต้องการหากเขาร้องขอได้ .. ก็คือ "ชีวิต"

"ไม่มีอะไรที่ผมอยากได้ไปมากกว่าชีวิต"

"ไม่มีอะไรที่น่ากลัวไปกว่าความตายอีกแล้ว"

ถึงแม้โนบุโอะคุงจะ "ฝึกซ้อมที่จะเผชิญหน้ากับความตาย" มาตลอด

แต่ในที่สุดเขาก็ยอมรับว่า เขาไม่เคยทำได้เลย

"ผมไม่เคยทำมันได้เลย"

"ผมทั้งกลัวและไม่อยากตายเลย"

นอกจากโนบุโอะคุงแล้ว ยังมีโอคุโบะซัง ผู้ให้คำปรึกษาปัญหาชีวิต ที่คอยเป็นเพื่อนคุยกับโคตะ

โอคุโบะซังทำให้โคตะได้รับรู้ถึงความยากลำบากของคนที่อยู่ข้างหลัง เมื่อคนที่รักตายจากไป

เพราะแฟนหนุ่มของโอคุโบะซังฆ่าตัวตาย แม้เรื่องจะผ่านมาแล้ว 7 ปี แต่เธอก็ไม่เคยลืมได้เลย

"ถึงแม้จะเป็นตอนนี้เอง ก็ยังมีช่วงเวลาที่จู่ๆก็ร้องไห้ขึ้นมา จนน้ำตาไหลไม่หยุดด้วยเหมือนกัน"

"อยากให้มีชีวิตอยู่ต่อไป"

โคตะค่อยๆเผชิญหน้ากับความตายที่ละน้อย

เขาตั้งคำถามว่า "ตายอย่างสงบน่ะ มันควรจะต้องทำยังไง?"

โคตะตัดสินในที่จะใช้เวลา 3 เดือนที่เหลืออยู่ กลับไปอยู่ที่บ้าน

"เวลาที่เหลืออยู่น่ะ ผมอยากจะให้ชีวิตเหมือนปกติเท่าที่จะทำได้"

"อยู่บ้าน ทานอาหารฝีมือแฝ่ เถียงกับพี่ อยากให้พ่อพูดกับผมว่าไม่เป็นไรหรอก"

"ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกร่าเริงมาตลอดตั้งแต่ตอนเป็นเด็ก"

"เพราะทุกคนคอยผลักดันและคอยเป็นแรงใจให้ผม"

"ผมอยากที่จะใช้ชีวิตอยู่ในบ้านหลังนี้กับพ่อ แม่ แล้วก็พี่ ด้วยรอยยิ้ม มีใบหน้าเปื้อนยิ้มให้มากที่สุด"

และแล้วโคตะก็ได้กลับมาใช้ช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตที่บ้านกับพ่อ แม่ และพี่สาวของเขา

"ช่วงเวลาที่จะได้ตายอย่างสงบได้เริ่มขึ้นแล้ว"

/จบ.

***************************************************************

ข้อมูลละครลาก่อนวันนี้ [ขอบคุณข้อมูลจาก AllAboutHey!Say!JUMP]

ดู [ลาก่อนวันนี้] ออนไลน์ >> //allaboutheysayjump.blogspot.com/2013/08/24.html