|
|
|
Lighthouse
นกน้อยสีฟ้าบินรอนแรมข้ามน้ำทะเลและลมฝนกระหน่ำในวันที่ฟ้ามืดมิด
หวังเพียงเห็นฝั่งเพื่อให้ได้พักพิงปีกน้อยๆที่อ่อนล้า
ดวงตาที่พร่ามัวเพราะลมฝนเห็นแสงริบหรี่จากหอคอยกวักเรียกอยู่เบื้องหน้า
นกน้อยไม่รอช้า
บินมุ่งตรงไปยังต้นของแสงไฟที่สาดส่อง เพื่อหวังชีวิตรอด
เมื่อบินเข้ามาใกล้
นกน้อยเห็นภาพหอคอยสง่างามสูงตระหง่านท่ามกลางชายหาดมืด
นกน้อยสีฟ้า หลงรักความงามแห่งหอคอย
ประตูหอคอยเปิดกว้างโอบรับรับนกน้อย
ครั้นพอบินเข้าไปในหอคอยสง่างามนั้น นกน้อยกลับต้องผิดหวัง
หอคอยที่ง่างามจากภายนอกนั้นภายในหาเป็นเช่นนั้นไม่
ทั้งมืด เย็นเชียบ เหม็นอับ
และสกปรกไปด้วยตะไคร่และไอเค็มจากทะเล
นกน้อยจำต้องพักแรมในหอคอยนั้น
เพื่อให้ปีกพอมีแรงที่จะบินต่อไปเมื่อฟ้าสาง
.
.
.
.
.
แม่มดแก่น่าเกลียดชัง หลุดจากโซ่ตรวนความว้าเหว่แห่งนรกมืดดำ
รอนแรมขึ้นมาบนโลกมนุษย์
เพื่อตามหาความรักในคืนที่ฝนพรำไม่ขาดสาย
จอตาที่เคยรับภาพแต่ในความมืด
พลันเหลือบไปเห็นแสงริบหรี่ที่สาดส่องจากหอคอยสกปรก
เคลิบเคลิ้มหลงใหลว่าเป็นหอคอยที่สง่างาม
ดั่งต้องมนต์สะกด แม่มดแก่หลงรักหอคอยเข้าเต็มใจ
ครั้นพอก้มมองเงาตัวเองในน้ำทะเลมืด
ก็ต้องผงะ เมื่อเห็นภาพแม่มดแก่ผิวคล้ำหยาบกร้าน
คงไม่คู่ควรกับหอคอยที่สง่างามนั้นเป็นแน่
แม่มดจึงร่ายมนต์ฉาบตัวไว้ด้วยคราบของสาวน้อยผู้อ่อนโยน
เดินโซเซเข้าไปขอพักพิงในหอคอย
หอคอยเห็นร่างสาวน้อยเปียกปอน ก็หลงในมารยาลืมนกน้อยสีฟ้าไปสิ้น
เปิดประตูอ้าต้อนรับสาวน้อยใจทราม
ด้วยหารู้ไม่ว่าภายในคือร่างของแม่มดแก่
ภายในหอคอยที่อับชื้นเหม็นสาบ
แม่มดแก่ในคราบสาวน้อย เคยชินกับสิ่งโสมมในนรกภูมิ
จึงเข้าใจว่าเป็นกลิ่นหอมหวนของความรักที่หอคอยพร่างพรมให้
แม่มดแก่จับจองถือกรรมสิทธิ์เป็นเจ้าของหอคอยนับแต่วินาทีนั้น
สาวน้อยกำมะลอหลงใหลในความสุขจอมปลอม
ได้แต่เฝ้าฝันว่าหอคอยผู้ให้ที่พักพิงมีตัวตน
โอบกอดร่างเหี่ยวย่นในวันที่หนาวเหน็บ
พลันสายตาไปเห็นนกน้อยสีฟ้าผู้มาอาศัยอยู่ก่อน
แม่มดแก่โง่เขลาผู้มาทีหลังก็เกิดความหวงแหนแสดงตนเป็นเจ้าของหอคอย
แต่ในคราบของสาวน้อย
แม่มดไม่สามารถไล่นกน้อยออกไปด้วยท่าทางเกรี้ยวกราดเยี่ยงสันดานตนได้
แม่มดใช้เล่ห์มารยาร่ายกรีดมีดลงที่หัวใจของนกน้อยสีฟ้าหวังให้ตายลงไปช้าๆ
นกน้อยสีฟ้าไม่ตอบโต้
ซ้ำหอคอยยังให้ท้ายขับไล่นกน้อย แม่มดแก่ยิ่งได้ใจ
นกน้อยอดกลั้นความเจ็บไว้จนถึงรุ่งสาง
เมื่อฟ้าสว่าง นกน้อยสัมผัสได้ถึงแสงอุ่นๆของตะวัน
กลิ่นหอมอ่อนๆของยอดหญ้า
จึงตัดใจจากหอคอยโสมม บินมุ่งหน้าไปสู่โลกแห่งความจริง
นกน้อยหลุดพ้นแล้ว จากมารยาจอมปลอมนั่น
แต่แม่มดแก่หาได้เป็นเช่นนั้นไม่ ยังมั่นคงในหอคอยโสโครก
หลงในโลกมายาจอมปลอม หันหลังให้โลกแห่งความจริง
โดยหารู้ไม่ว่า เมื่อคราบของสาวน้อยถูกฉีกออกเห็นเนื้อในสวะของแม่มด
ชะตากรรมของตนก็จะไม่ต่างจากนกน้อยสีฟ้าที่โดนขับไล่ไป
หากสักวัน เมื่อมีสาวน้อยที่งดงามกว่ารอนแรมมา
เมื่อถึงวันนั้น ประตูหอคอยจะเปิดรับเธอคนใหม่ให้เข้ามาอีกหรือไม่
เรามารอดูกันต่อไป .............
| Create Date : 19 ธันวาคม 2548 | | |
| Last Update : 19 ธันวาคม 2548 15:08:13 น. |
| Counter : 439 Pageviews. |
| |
|
 |
|
|
|
คนเลวที่แสนดี
คนดีของฉัน
ต่อให้เธอเป็นคนที่ดูแย่ในสายตาใคร
แต่เธอดีที่สุดสำหรับฉัน
คนดีของฉัน
ต่อให้เธอไม่เอาไหนในเรื่องใดก็แล้วแต่
แต่เธอเป็นคนรักที่ดีที่สุดของฉัน
คนดีของฉัน
ต่อให้เธอไม่ได้รับความอบอุ่นจากใครๆ
แต่เธอมีความอบอุ่นมากมายที่ถ่ายทอดให้ฉันเสมอ
คนดีของฉัน
ต่อให้เธอขี้หึงขี้หวงสักเท่าไหร่
แต่ ฉันชอบ
คนดีของฉัน
ต่อให้ความเจ้าอารมณ์ของฉันสำแดงเดชสักเท่าไหร่
แต่เธอยังรัก และยืนยันที่จะรักฉัน
คนดีของฉัน
ต่อให้ฉันร้องไห้ขี้แยน่ารำคาญแค่ไหน
แต่ทุกครั้งที่ฉันร้องไห้เธอจะ กุมมือ เช็ดน้ำตา
และโอบกอดปลอบฉัน
คนดีของฉัน
ต่อให้อดีตของเธอเป็นยังไงเลวร้ายแค่ไหน
แต่วันนี้เธอเป็นคนดีที่สุด อดีตเป็นยังไงไม่สำคัญ
เพราะวันนี้ ฉันรักเธอ
| Create Date : 15 ธันวาคม 2548 | | |
| Last Update : 15 ธันวาคม 2548 15:19:19 น. |
| Counter : 339 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
ผู้ชายคือของหวาน (ก็แค่งานเขียน)
ฉันเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง
แต่ฉันรู้สึกว่าฉันไม่ได้เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาเหมือนใครๆเขา
ฉันอยู่เหนือกว่าผู้หญิงเหล่านั้นหลายก้าวนัก
อย่าได้เอาฉันไปเปรียบกับพวกหล่อนเชียว
ฉันเปี่ยมไปด้วยคุณสมบัติผู้หญิงเพียบพร้อมที่ผู้ชายทั้งหลายหมายปอง
ทั้งรูปสวย รวยทรัพย์ และมันสมองชาญฉลาด
ที่ผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าสวยหลายคนไม่ใคร่มี
เพศชายทุกคนที่ผ่านมาพบฉัน
ไม่มีใครเลยที่จะปฏิเสธความจริงดังที่กล่าวมาได้
ผู้ชายทุกคนที่รายล้อมฉัน
ต้องยอมสยบให้ฉันและยกฉันไว้เหนือผู้หญิงใดๆทั้งหมด
หัวใจทุกดวงของผู้ชายที่รายล้อมฉันคืออาหารหวานที่ชีวิตฉันขาดไม่ได้
แต่อย่าคิดนะว่าใครจะได้ใจฉันไป
ฉันต้องการแค่ให้พวกผู้ชายเหล่านั้นมารายล้อม
เพื่อเสริมบารมีผู้หญิงที่เพียบพร้อมอย่างฉัน ให้โดดเด่น
และเหยียบข้ามหัวผู้หญิงอื่นขึ้นไปอีกหลายๆขั้น
แต่ไม่มีใครสักคนเลยที่จะได้หัวใจฉันไป
ผู้ชายหลายต่อหลายคนมักสำคัญตัวว่าฉันมีใจให้
ที่เห็นฉันให้ความสนใจ คงคิดสิว่าตัวเองสามารถกุมใจฉันได้
เปล่าเลย หัวใจฉันสูงค่านัก
เกินกว่าที่มือสกปรกของพวกเค้าจะคว้าถึง
ฉันใช้กายของพวกเค้าเพียงสำเร็จความใคร่
อ้อมกอดอันเสน่หาจากผู้ชายพวกนั้น รสจูบอันเร่าร้อน
และสัมผัสที่โลมไล้ด้วยความพิศวาส
มันทำให้เลือดในกายฉันฉีดพล่าน
ผู้ชายทุกคนต้องตกอยู่ภายใต้วังวนของฉัน
อย่างไม่มีวันได้ผุดได้เกิด
ฉันจะทนไม่ได้ หากมีใครแม้แต่คนเดียว
ไปให้ความสนใจกับผู้หญิงอื่นมากกว่าฉันแม้แต่สักนิด
และยิ่งทนไม่ได้ที่สุดถ้ามีใครไม่ยอมสยบให้ฉัน
หรือทำเป็นไม่สนใจในตัวของฉัน
ถือเป็นการหักหน้าฉันอย่างแรง
ที่บังอาจเห็นคุณค่าของฉันน้อยกว่าที่ควรจะเป็น
ฉันจะดึงผู้ชายในอ้อมกอดของเหล่าผู้หญิงไร้ค่านั้นมาครอบครอง
ฉันจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้ผู้ชายเหล่านั้นมาเป็นทาสฉันให้จงได้
แม้จะต้องทำร้ายใครต่อใครฉันก็ไม่สน ผู้หญิงทุกคนเป็นดั่งศัตรู
ฉันรู้สึกสะใจที่เห็นแววตาที่เจ็บปวด ของการถูกแย่งของรัก
เสียงสะอึกสะอื้นการทะเลาะวิวาทด้วยความเข้าใจผิดของคู่รัก
อันมีฉันเป็นสาเหตุ
เพราะฉันเป็นที่หนึ่ง เป็นผู้หญิงที่เป็นที่หนึ่ง
ต้องเป็นฉันคนเดียวเท่านั้น ฉันเท่านั้น
ได้ยินไหม ได้ยินไหม
| Create Date : 15 ธันวาคม 2548 | | |
| Last Update : 15 ธันวาคม 2548 15:48:41 น. |
| Counter : 325 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
|
|
ชีวิตมีความสุขกับการกินอาหาร กินขนม ทำขนม+อาหาร แม้จะไม่ได้เรื่องก็ตาม
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [