|
|
รู้ว่าเสี่ยง..แต่คงต้องขอลอง...
จากเหตุการณ์เมื่อปีที่แล้ว
ด้วยความรักและไว้ใจ เชื่อในไฮโซ
เล่นทำฉันซะ จิตตก ... ใช้หนี้หัวบาน
กดบัตรออกมาแล้วก็คืนมันไป อย่างกับหมาวิ่งไล่งับหางตัวเอง
หนี้ก็เท่าเดิม มีแต่ดอกเพิ่มพูนขึ้น ราวกับว่าได้ปุ๋ยชั้นดี
....................
ฉันก็แย๊บๆๆบอกเธอเรื่องหนี้ออกไปบ้าง ว่าดอกมันต้องจ่ายเดือนละเท่านู้น เท่านี้
แต่ก็เห็นเธอเฉยทุกที หรือบางที ก็ตอบกลับมาบ้างว่า
เรื่องเงินกับเธอมันเล็กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆมากกกกกกกกก
เธอกับไก่ยืมกันเป็นแสนๆ ยังไม่ซีเรียสเลย
ว่างแล้ว ค่อยคืนกัน........
โอ๊วว....พระเจ้า..มันหมายถึง ฉันจะไม่ได้คืน ใช่มั้ย
หลังจากนอน นั่ง ตะแคง ก่ายหน้าผาก หน้าแข้งอยู่หลายเดือน
รอเมตตาปราณีจากเธอให้คืนเงิน หรือจ่ายดอกมาบ้าง
มีความหวังทุกครั้งที่เธอเล่าว่า..
พี่ปืนเอาเงินมาให้เธอ .. เเสนนึงมั่ง..สองแสนมั่ง..
แล้วก็แป้ว...ทุกครั้งที่เธอ มาบอกรายจ่าย..
ค่าโน่น ค่านี่ ค่าส่วนกลางคอนโด .. ค่าเก็บขยะ..
หมดไปแปดหมื่น..เก้าหมื่น..
ไม่รู้ว่ามันจ้ายดาราฮอลิวูดมาเก็บขยะหรือไง ถึงได้แพงเยี่ยงนี้..
พักหลังๆ..เธอมาบอกว่าเงินหาย..
สงสัยว่าพี่สะใภ้จะขโมย ... เอากะเธอสิ...
คือสรุปสั้นๆว่า.. ฉันไม่ได้เงินคืนแน่ๆๆ ...
...........................
กลับมานั่งดูกำปั่นสมบัติตัวเอง...
ทองเส้นที่ไม่สำคัญ ก็เอาไปขายมาจ่ายดอกเกือบหมดแล้ว
เหลือแต่เส้นที่ขายได้..แต่ถ้าขายแล้วคงมองหน้าบรรดาบรรพบุรุษล่วงลับที่อยู่ไปฮาวาย พาราไดส์ กันไม่ติด
ขายทองจ่ายดอกเบี้ยไปแล้ว 4 บาท ..
ฉันให้เธอเยอะเกินไปป่าว..เมื่อเทียบกับสิ่งที่เธอทำให้ฉัน ..
นึกถึงภาพความสัมพันธ์ไป ... แล้วก็เศร้า
มีแต่คนบอกให้ตัดใจจากหนี้ โดยเลิกคบไปเถอะ
ดีกว่าเสียมากไปกว่านี้
..........
จะเอาอย่างนั้นจริงหร๋อ ...
เสียน้อยเสียยาก... เอาว่ะ..เสี่ยงดวงดู
ฉันหยิบปึกแบงค์เก่าที่สะสมไว้ชาติเศษออกมานับดู
นับได้ สามหมื่นกว่าๆ ... จะเอาไปทั้งหมดก็เสียดาย
สมบัติชิ้นสุดท้าย...มองไปน้ำตาก็จะไหล...
หยิบมันออกมา สามหมื่น ...แล้วไปหาเธอ..
บอกเธอว่าให้บอกพี่ปืนว่า..ฉันยืมเงินสามหมื่นโดยเอา แบงค์เก่านี่มาแลก..
แล้วอีก 2 เดือนจะมาไถ่คืน ..
ปรากฎว่าพี่ปืน งง ... แต่ก็ให้เงินสามหมื่นมาแลกโดยดี
ฉันรีบเอามันไปใช้หนี้ทันที.. แต่หนี้ก็ยังเหลืออีกครึ่งนึง ...
เอาว่ะ.. มันก้น้อยลมาเยอะ ..
หลังจากนั้น ฉันก็รอคอย..ลอยคอ.. รออยู่ 2 เดือน
ในช่วง 2 เดือนนี้ มีแต่คนประนามว่า ..เจ็บไม่จำ..
บ้า..ป่าว... ถ้าเธอเอาเงินไปใช้ล่ะ.. คิดหรอว่าจะคืน..
ก็สุดท้ายมันคงจบที่เลิกคบ..อย่างดีหนี้ก็เพิ่ม......
ช่วง 2 เดือนนี้ เธอก็ห่างๆไปด้วยแหละ..
เที่ยวกันก็ไม่โทรมาชวน.. ฉันก็หวั่นๆใจ ว่า..จะกินแห้วลูกใหญ่รอบสอง
จนวันนึงต้องไปวัด หาหลวงพ่อที่เธอไปผูกดวงไว้
(ไม่น่าเชื่อใช่ม๊า... ระดับนี้เค้าเล่นของกันเหนียวด้วย ไว้จะเล่าให้ฟัง)
แล้วพี่สะใภ้เธอไม่ไป .. เธอก็เลยมาชวนฉัน
เอาล่ะ.. เวลาแห่งการรอคอยมาถึงแล้ว
ฉันรีบตื่นเช้าไปหาเธอ ถึงแม้เธอจะตื่นสายให้ฉันรอ 2 ชั่วโมงเต็มๆ ฉันก็ไม่บ่น
ไปวัดจนกลับมาที่คอนโดเธอ
เธอขอนอนก่อน ไปกินข้าวเย็น
ฉันก็นั่งดูหนังฆ่าเวลาไปอย่างใจเย็น ..เย็นมากกกกกกก
จนเธออาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ..
ฉันเลยบอกกับเธอว่า ขอเงินสามหมื่นคืน..
สิ่งที่ไม่คาดฝันก็คือ...
เธอเปิดเซฟหยิบคืนให้อย่างง่ายดาย ...
ไม่มีเอฟเฟค โยโย่ใดๆทั้งนั้น
ฉันเอาเงินใส่กระเป๋าอย่างช้าๆ เหมือนไม่สนใจ
ไปกินข้าวเย็นกับเธอ ...
ตอนนี้ให้ไปไหนก็ได้..เธอก็โทรๆหากิ๊ก..เลือกอยู่ว่าจะไปไหน..ระหว่าง..
ไปกินเบียร์ที่โรงเบียร์กับพี่เปี๊ยก..
หรือไปดูหนังกับพี่แป๊บ..
หรือไปปาร์ตี้หนุ่มอังกฤษที่ตึกใบหยก ...
สุดท้ายเธอเลือกไปดูหนังเพราะไอ้พี่แป๊บมันดันออกมาหาที่ร้านอาหาร
ดูก็ด้ายยยยย.... นาทีนี้....อะไรก็ได้...
เพราะ...ฉันนน...ได้เงินคืนมาแว้วววว....
หนังจบเที่ยงคืน เธอไปปาร์ตี้หนุ่มอังกฤษต่อ
แต่ฉันขอกลับบ้าน รีบนับเงินทันที...
โอ้ววว..แม่เจ้า อยู่ครบ ...
เล่นเอาคนที่หยามเธอไว้ว่าไม่คืนนั้น...หน้าแตกกันไป..
หมดสิ้นภาระผูกพันกันแต่เพียงเท่านี้ ..........
และเหมือนเธอจะรู้..เพราะหลังจากวันที่ฉันได้เงินคืนนั้น..
เธอก็ไม่โทรมาหาฉันอีกเลย
..............
หลังจากที่ไม่ได้ไปไหนกับเธอ ไม่ได้คุยโทสับกับเธอ
ทำให้ฉันรู้ว่า ปีนึงที่ผ่านมานั้น..
ฉันใช้เวลาไปกับเธอมากเพียงใด
เวลาฉันตอนนี้มีเหลือเฟือ ว่างมาก....
จนไม่รุ้ว่าจะใช้มันทำอะไรดี..
แต่ที่แน่ๆ ต้องหาเงินใช้หนี้อีกครึ่งที่เหลือก่อน
อยากให้ปีใหม่ปีนี้ มีชีวิตใหม่ หมดหนี้(ที่ไม่ได้ก่อ).. เย้ๆๆๆๆ
| Create Date : 19 พฤศจิกายน 2552 |
| Last Update : 19 พฤศจิกายน 2552 11:31:26 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 244 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: Nissan_n  วันที่: 19 พฤศจิกายน 2552 เวลา:13:04:30 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
แค่เรื่องตลก อย่าจิตตก ไปสงสัย
ตัวละครทั้งหลาย สร้างขึ้น อย่างตั้งใจ
ชื่อบุคคล ก็แค่ สมมุติไว้
เพื่อให้เรื่อง ดำเนินไป ตามเหตุการณ์
จุดประสงค์ เขียนเพื่อ เพียงระบาย
ความเหนื่อยหน่าย ออกเป็น ภาษาสาร
อย่าจับผิด คิดค่อน แค่นิทาน
อ่านแล้วจบ ตรงที่อ่าน จักขอบคุณ
กวีฝีมือมั่ว ชั่วเช่นข้า
ขอได้อย่า ถามไถ่ หมายเกื้อหนุน
ปล่อยให้ข้า บ้าบาป หยาบผลบุญ
อย่าลงทุน ไล่เบี้ย เสียเวลา
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
รบกวนด้วยค่ะ