พอเที่ยวเบื่อก็หันมาหาอะไรอย่างอื่นทำบ้างแระ เผื่อบางทีจะได้รู้จักอยู่ติดบ้านกับใครเค้าบ้าง 

จะอยู่ติดบ้านได้ก็ต้องหาอะไร(ที่มีประโยชน์หรือไม่มีประโยชน์ก็ช่างเถอะ) ทำ ขอให้ได้ทำไว้ก่อน จะทำแล้วได้หรือไม่ได้อะไรก็ช่างมัน

นานนนนนนแสนนานมาแล้ว เคยวาดรูปเป็นงานอดิเรก ก็วาดงูๆ ปลาๆ นี่แหละไม่ได้วาดดีเลิศจบช่างศิลป์อะไรมาแต่อย่างใด แต่ไม่ได้จับพู่กันมาสิบกว่าปีแล้ว ก็เลยถือโอกาสฟื้นทักษะวาดรูปสีน้ำซักหน่อย ก็มั่วซั่วเละเทะกันไป

แต่ไหนแต่ไรมา วิชาการฝีมือเป็นอะไรที่ยี้ที่สุด เวลามีงานฝีมืออะไรก็แล้วแต่ เราเป็นต้องส่งให้บุพการีทั้งหลายช่วยกันทำทุกที เป็นอันรู้กันว่า ถ้างานสานก็ต้องพ่อ งานเย็บก็แม่ งานสานก็ย่า เกณฑ์กันมาให้หมดทั้งครัวเรือน เหอๆๆๆ ส่วนตัวข้าพเจ้าน่ะรึ.. อยู่ฝ่ายจัดส่ง คือเอางานทีบุพการีทำให้นั่นแหละไปส่ง เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เล็กจนโต

แต่แล้วอะไรก็ไม่รู้ ทำให้เรากลับมานึกอยากทำสิ่งที่เคยเกลียดแสนเกลียดเมื่อตอนเด็กๆ ไม่ว่าจะงานไม้ งานเย็บ งานสาน งานอะไรก็แล้วแต่ อยากจะทำให้เป็น อยากจะทำให้ได้ อาจจะเป็นเพราะโรคออฟฟิศซินโดรมก็ได้มั้ง ที่ทำให้เราอยากจะทำอย่างอื่นนอกเหนือจากงานในออฟฟิศซะเหลือเกิน เผื่อบางที เราอาจจะได้ค้นพบตัวเองซักที

เราได้ยินคำว่าเดคูพาจมานานซักประมาณนึงแล้ว แต่ไม่ได้สนใจจริงจังมาก และแล้ว เมื่อแรงผลักดันในใจมีมากพอ ก็เลยมาถึงจุดเริ่มต้นที่ทำให้อดีตนักเรียนตกวิชาการฝีมืออย่างเรา ลุกขึ้นมาหยิบจับทำอะไรแบบนี้ได้

ขอบคุณบล็อคคุณกิ๊ก คุณฮาวดี้ คุณน้องปลาดาว และเจ้าของบล็อคฮาวทูเดคูพาจอีกหลายๆๆๆๆ ท่าน ที่ช่วยนำทางให้เราค่ะ (เอาแต่แอบอ่านของเค้าอย่างเดียว แต่ไม่รู้จะเม้นท์อะไรดี ขอโต้ดก๊าบ)

มาชมผลงานชิ้นที่หนึ่ง สอง สาม สี่ ของเราเลยค่ะ (แบบว่ามันมาติดๆๆ กัน ก็เลยเอามาลงไว้ด้วยกัน) คิด (เอาเอง) มันก็พอไหวเหมือนกันนะ สำหรับคนที่ไม่เคยทำงานฝีมืออะไรรุ่งมาก่อนทั้งสิ้นแบบเรา