Group Blog All Blog
|
First flight "女士们，先生们， 你们好。。。。。。。。" "สวัสดีค่ะท่านผู้โดยสารทุกท่าน......."  นี่เป็นคำพูดแรกที่เดี๊ยนมีโอกาสได้พูดประกาศบนเครื่อง ในการทำหน้าที่อย่างเต็มตัวครั้งแรกของเดี๊ยน  เตรียมตัวมาอย่างดีเลยฮ่า เลยพูดไม่ติดขัดเท่าไร เพียงแต่ประกาศเวลาเครื่องบินลงพลาดไป 20 นาที เลยโดนลุงหื่นเพอร์เซอร์ขโมยหยิกแก้มอันเนียนใสไปซะชิป  อย่างที่บอกไปว่าคู่หูของเดี๊ยนก็คือ ลูกสาวชื่อว่า "ซันนี่" เดี๊ยนไม่ได้เบ่งเค้าออกมาหรอก แต่เพื่อนฝูงเห็นอากัปกิริยาที่สนิทกันเหมือนแม่กับลูกสมัยตอนเทรน  แม้กระทั่งบนไฟล์  เดี๊ยนไม่ได้อาวุโสอะไรนักหนานะเค๊อะ เข้าใจผิดกันไปรึเปล่าเนี่ย  อะเล่าต่อ หลังจากบินช่วงเทรนมา 10 ไฟล์ เดี๊ยนก็ได้เริ่มบินจริงในฐานะลูกเรือ ไม่ใช่เทรนนีอีกต่อไป ไฟล์แรกนี้ประเดิมด้วยไฟล์ควิกเทิน แบบไปแล้วกลับ กรุงเทพ -ปักกิ่ง-กรุงเทพ ประมาณว่าชั่วโมงบินไปกลับคาบเส้น 9 ชั่วโมงเป๊ะ เลยไม่ได้ค้างคืนแบบลูก(เรือ)อี (ช่าง)ยิปต์คนอื่นๆ  ช่วงแรกของการเป็นลูกเรือ เราต่างก็ผวาและก็เครียดกับการบรีฟมาก เพราะว่าเป็นช่วงทดสอบความรู้ที่เทรนกันมา จะโดนว่าหนักหรือไม่ก็ช่วงนี้แหละ ถ้าตอบได้ผ่านหมดก็รอดหวุดหวิด ด้วยความที่เดี๊ยนเป็นลูกเรือต่างชาติที่ต้องไปบินร่วมก๊วนกับหนุ่มสาวชาวหยิบ ก็เลยมีอันต้องไปรายงานตัวกันที่โรงแรม และพอถึงเวลาก็ออกเดินทางมาพร้อมกันที่สนามบิน สบายเดี๊ยนซิคะ  ประหยัดค่ารถได้โขอยู่ เพราะแหล่งพักพิงของเดี๊ยนห่างจากโรงแรม 20 นาทีโดยแท๊กซี่ ตอนขากลับก็อาศัยกลับมาด้วย จนโดนล้อว่า "ไม่มีบ้านอยู่เหรอ??? ไม่ต้องกลับบ้านก็ได้ดึกแล้ว ห้องไอยังว่างนะ" คำนี้หลุดมาจากสจ๊วตหูดำหลังไฟล์เลิก หลังจากพยายามกรอกหูให้เดี๊ยนกับซันนี่เป็นแฟนคนที่ 1 และ 2 หลังจากนั้นก็คงจะมี 3 และ 4 ตามมา เนื่องจากสายการบินเดี๊ยนมีสัดส่วนผู้ชายมากกว่าผู้หญิง (เหมือนกับสัดส่วนประชากรชายที่มากกว่าหญิง เลยทำให้ชื่อเสียงความหื่นนี่ขึ้นชื่อเหลือเกิน) การทำงานอะไรที่หนักๆจะเป็นหน้าที่ของพวกชายหนุ่มกำยำเหล่านี้ซะส่วนใหญ่ เดี๊ยนกับสาวๆอื่นก็สบายไป  แอร์สาวสายการบินอื่นก็อย่าตาร้อนวูบวาบนะจ๊ะ ฮิๆ เนื่องจากเดี๊ยนเป็นลูกเรือไทยรุ่นแรกในประวัติศาสตร์ชาติหยิบ ก็เลยเรียกความสนใจได้เยอะจากบรรดาพนักงานที่โรงแรม พนักงานภาคพื้นที่ดอนเมือง แล้วก็พนักงานทุกฝ่ายของสายการบินหยิบที่พบเห็น มีหัวหน้าชาติหยิบและพี่ๆกราวของหยิบมาส่งเยอะเหลือเกิน  และแล้วความโก๊ะของเดี๊ยนก็ปรากฏตั้งแต่เครื่องยังไม่ เทคออฟ  แบบว่าเดี๊ยนปิดประตูเครื่องบินไม่สนิท งานนี้กราวสต๊าฟชาวหยิบและสเตชั่นเมเนเจอร์เคาะประตูเรียกกันใหญ่ โดนเพอร์เซอร์หื่นด่าด้วยสายตา หลังจากทราบว่าเดี๊ยนเป็นคนคุมประตูนั้นงานนี้เกือบซวยจริงๆ  ก็วันแรกของการทำงานดันได้อยู่ประตู 2 L หรือประตูหลักที่ผู้โดยสารจากสนามบินดอนเมืองเดินเข้าในตัวเครื่องนั่นแหละเพราะเหตุผลทางด้านความปลอดภัยและความสะดวกในการอพยพกรณีฉุกเฉิน ลูกเรือต่างชาติอย่างเดี๊ยนเลยต้องมีหน้าที่รับผิดชอบประตูด้านนั้น  ครั้งหน้าจะไม่ประหม่าแบบนี้แล้วค่า พอมีสัญญาณโทรศัพท์สีแดงขึ้น ให้ลูกเรือประจำประตูรับ เดี๊ยนโคตรเครียดที่จะยกหูเลย "แม่ง จะให้กรูพูดไรวะ? อย่าพูดรัวนะมึง กรูกระดกลิ้นตามไม่ทัน"  ไฟล์นี้ไฮไลท์อยู่ที่ ผู้โดยสารเป็นจีน 90 เปอร์เซ็นต์ ในชั้นประหยัด ซึ่งเดี๊ยนต้องเสริฟ์ออกจากครัวกลางซะด้วย แถมยังมีจำนวนแค่ 34 คนเท่านั้น สวรรค์โปรด นอกจากนั้นยังมีนักบินพี่อี๊ด (วงฟราย) หรือนักบินผู้ช่วยที่มีทรงผมบาดใจรสนิยมดิบๆของเดี๊ยนเป็นที่สุด เดินไปไหนเฮียก็ดูหล่อระบาดกับแว่นกันแดดทรงเรแบนซะเหลือเกิน เดี๊ยนก็ไม่ได้บ้านักบินหรอก เพิ่งจะเห็นว่ามีสองปีกตอนที่ยิ้มตอบไปให้หลังจากเฮียแกกระแซะเข้ามาคุย เฮียอี๊ดยิ้มหน้าบานเลยตอนที่เดี๊ยนชมว่าทรงผมเดิ้ลถูกใจ แกก็เลยหยอดกลับว่าน่ารักตั้งแต่ตอนที่เห็น หน้าเดี๊ยนก็ไม่ได้เด้งอะไรขนาดนั้น ก็ยังดีใจที่มีคนชมแถมขอเบอร์โทรอีก ไม่สะเหรอบอกหรอกว่าให้เบอร์รึเปล่า แต่เฮียบอกว่าจะบินกลับมาวันจันทร์แล้ววันอังคารวันเกิดเฮีย และเฮียมีบินไปไคโรวันพุธนี้ด้วย ซึ่งเราต้องเจอกันอีกครั้ง สยิวกิ้วว่ะ ตอนขากลับเดี๊ยนก็เจอลูกเรือทีมใหม่ที่มาแทน เป็นไฟล์เครียด เพราะแม่งหน้าเครียดกันเหลือเกิน  ไม่กล้าพูดเล่นเลย เดี๊ยนเปลี่ยนหน้าที่ไปเป็น 1LA แน่นอนว่าต้องทำส่วนเฟริสต์คลาสนั่นเอง ตอนนั้นรอยบาทากาเพิ่มขึ้นมาหลายเส้น เพราะว่าหลังจากฝึกเรียนบริการของชั้นนี้มานาน และหลังทดลองงาน ได้หยุดมาครึ่งเดือนแล้ว จะไปจำอะไรได้ล่ะค๊ะคู๊น  องค์ประกอบเยอะมากๆ ไฟล์แรกก็เอาแล้วกรู เฟริสต์คลาสอินเตอร์ชั่นแนล (ขณะพูด ทำหน้าวาดฝันเหมือนฉากในหนังเรื่อง View from the Top จะได้อารมณ์มาก) จากประสบการณ์อันน้อยนิด ก็พอจะรู้ว่าถ้าผู้โดยสารชั้นนี้ขออะไรแล้วไม่ได้ตั้งแต่ต้น เช่น น้ำเปล่า เดี๊ยนคงต้องเจอฝันร้ายแบบเฟรดดี้ครูเกอร์ไปตลอดไฟล์เลย โดนหาเรื่องด่าตลอด  เพื่อนร่วมงานไม่ให้ เดี๊ยนก็ต้องหามาให้จนได้ ถึงได้เรียกรอยยิ้มมาให้ท่านผู้โดยสารได้ในที่สุด แต่ที่เรียกตอนที่เครื่องกำลังขึ้นแบบไม่มีใครปลดเข็มขัดออกมาเดินแล้วไม่ได้ป่วยแบบต้องการน้ำโดยด่วนหรืออะไรเนี่ย มีโมโหนะคะคุณเพราะว่าบอกให้รอหน่อย 5 นาทีได้มั้ย ดันบอกว่ารอไม่ได้ "ไอ้เวร"  ตอนนั้นเป็นผู้โดยสารชั้นประหยัดที่เรียกใช้เดี๊ยนตอนที่เครื่องกำลังร่อนขึ้น เดินไปหานี่เหมือนเดินขึ้นเขาเลยค่ะคุณ ขอให้รอหน่อย 5 นาที ก็ทำหน้าเป็นตูดบอกว่าไม่ได้จะไม่ให้โมโหได้ยังไง มีอะไรขึ้นมาเดี๊ยนตายก่อนเลยนะ ไม่ได้รัดเข็มขัด แล้วก็ช่วงนี้เป็นช่วงที่เสี่ยงที่สุดด้วย พอสัญญาณรัดเข็มขัดดับลง เอาไปพิเศษเลยมึง 3 แก้ว ชั้นประหยัดเราจะเริ่มเสริฟหลังจากเครื่องบินบินอยู่ในระดับที่ทรงตัวแล้ว ในขณะที่ชั้นอื่นจะเสริฟ์ก่อนที่เครื่องจะเทคออฟ ลุงเพอร์เซอร์ไฟล์นี้ดุหน้าตายมาก เดี๊ยนนั่งข้างแกเลย ลุงพูดประกาศปุ๊ปเดี๊ยนก็ต่อเลยอีก 2 ภาษา แหม 4 ภาษาเลยนะค๊า สายการบินเดี๊ยนไฮโซแล้ว บางครั้งประกาศไม่ทันใจลุงเพราะโพยใหญ่หลายหน้าเหลือเกิน ลุงเลยดึงไปดู  ไงล่ะ อ่านไม่ออกอ่ะดิ ลุงเลยส่งคืนหนูได้คำชมด้วยการยกนิ้วโป้งขึ้นให้เฉยๆ 4 ชั่วโมงที่บินด้วยแค่นี้ก็ทำให้หัวใจน้อยๆของแอร์มือใหม่พองโตขึ้นอักโขแล้วค่ะ  ตอนกลับถึงดอนเมือง ไม่น่าเชื่อว่า 13 ชั่วโมงผ่านไปเจ้าหน้าที่ทีมเดิมรวมถึงนายของเดี๊ยน และวิศวะกรยังคงอยู่ แถมยังจำได้ซะอีกว่า " อ๋อ ยูนี่เองที่เมื่อเช้าปิดประตูเครื่องไม่แน่น" >ผิดไปแล้วค่า
กลับมาอ่านอีกทีเดาใหม่ว่าเป็นสาวแจลแน่เลย ใช่ไหมค่ะ
โดย: หนุอุ๋ม (tenno_jung
 ) วันที่: 10 เมษายน 2549 เวลา:23:17:50 น.ง่ะ อ่านไปอ่านมา กลายเป็นลูกเรืออียิปต์ อิอิ
โดย: หนุอุ๋ม (tenno_jung
) วันที่: 10 เมษายน 2549 เวลา:23:21:12 น.หนูอุ๋มก่อนอ่านใส่แว่นด่วนจ้า
 โดย: เลดี้ กระต่าย IP: 58.64.112.134 วันที่: 11 เมษายน 2549 เวลา:0:14:32 น.
พอดีรีบอ่านไปนิดส์นึงค่ะ 555
สงกรานต์ได้หยุดงานรึป่าวค่ะ มีความสุขในวันปีใหม่ไทยค่ะ^_^ ป.ล.คือว่าอุ๋มยังไม่รู้จักชื่อจขบ.เลยอ่ะค่ะ อิอิ โดย: หนูอุ๋ม (tenno_jung
) วันที่: 11 เมษายน 2549 เวลา:20:36:57 น.สวัสดีวันสงกรานต์ค่ะ มาช้าไปหน่อย แต่คงไม่สายไปน่ะค่ะ
พรุ่งนี้ไปทำบุญกันรึป่าวค่ะ ไปด้วยกันก็ได้น่ะค่ะ อิอิ  โดย: หนุอุ๋ม (tenno_jung
) วันที่: 13 เมษายน 2549 เวลา:21:30:09 น.My inflight name is Miss RABBIT,
 sounds silly but it's true.Then maybe you know my name by now naja. Songran day I'm still in Cairo  walking around the city center and eatting Kofta,what is a popular egyptian food.โดย: Lady rabbit (Uki no Kimono
) วันที่: 14 เมษายน 2549 เวลา:1:09:34 น. |
Uki no Kimono
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] อดีตสาวแอร์แดนทะเลทรายที่ผันตัวเองไปเป็น office lady และกลับไปเป็นนักเรียนไทยในต่างแดนเช่นเคย ขอแบ่งปันประสบการณ์การดำเนินชีวิตแบบชีพจรรองเท้าจากที่เคยผ่านมาทั้ง ๔ ทวีปให้เป็นแนวทางสำหรับผู้ที่สนใจนะคะ 
Friends Blog
Link
|
||||||||||||
เห็นคนเล่าเรื่องทำงานบนเครื่องแล้วตาร้อนวูบวาบเลยค่ะ เอาไว้เรียนจบเมื่อไหร่จะไปล่อนบนฟ้าด้วยคนน่ะค่ะ สู้ๆสู้ตาย