บทที่ 22การไม่แย่งแข่งขันยอมเป็นผู้ต่ำต้อยจึงรักษาตนไว้ได้ยอมงอจึงกลับตรงได้ยอมว่างเปล่าจึงเต็มได้ยอมเก่าจึงกลับใหม่ผู้มีน้อยก็จะได้รับผู้มีมากจะถูกลดทอนดังนั้นปราชญ์ย่อมรักษาความเป็นหนึ่งเดียวไว้ท่านจึงกลายเป็นแบบอย่างของโลกท่ามิได้แสดงตนให้ปรากฏความรุ่งโรจน์ของท่านกลับปรากฏขึ้นท่านมิได้ผยองลำพองชื่อเสียงของท่านกลับลือเลื่องท่านมิได้โอ้อวดตนประชาชนกลับไว้วางใจท่านมิได้ภาคภูมิใจแต่กลับได้เป็นผู้นำของประชาชน
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ชอบบล็อกคุณจังเลยอ่ะค่ะ อ่านแล้วสบายใจดี
ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมเยียนที่บล็อกนะคะ