~...ผีนางฟ้าเข้าสิง...~ วันนี้เปิดเข้าไปในblogนึงโดยบังเอิญ เห็นรูปที่ดิฉันเคยวาดใส่blogตัวเองไว้ไปปรากฏอยู่ที่blogนั้นด้วย ลองอ่านๆดูก็ไม่เห็นว่ามีตรงไหนที่บอกที่มาของรูป แต่อ่านมาถึงcommentล่างๆก็เจอกับชื่อสมาชิกbloggangที่คุ้นเคย เธอทักว่ารูปนี้มาจากblogของดิฉันนี่นา... แปลกใจที่เห็นรูปตัวเอง แต่ที่แปลกใจกว่าคือดิฉันไม่รู้สึกอะไรกับคนที่เอารูปไปใส่blogนั้น ตอนแรกที่เห็นก็ "เอ๊ะ!" แล้วก็ดูว่าให้เครดิตไว้ตรงไหนหรือเปล่า แต่พอไม่มีก็เฉยๆ ไม่ได้โมโห ไม่ได้โกรธ ไม่มีอารมณ์ประมาณ...'เฮ้ย! ทำไมไม่ให้เครดิตฉัน นี่รูปฉันนะ!' คือมันเฉยๆมากจนรู้สึกแปลกใจตัวเอง ตอนที่เห็นรูปที่ตัวเองวาดในblogนั้นยังคิดในใจว่า ~เออ...รูปเราตาแป๋วเหมือนเจ้าของblogนี้เลยเว้ย~ บางคนอาจจะเถียงว่าไม่รู้สึกอะไรกับเรื่องนี้ แล้วมาเขียนถึงทำไม ก็ต้องบอกว่าดิฉันไม่รู้สึกอะไรจริงๆ ที่มาเขียนก็เพราะแปลกใจตัวเองที่ไม่รู้สึกอะไรนี่แหล่ะ อาจเป็นเพราะดิฉันไม่ได้ตั้งใจจะหาประโยชน์อะไรต่อกับรูปพวกนั้นอยู่แล้วมั้ง แค่นึกภาพสนุกๆตามเรื่องที่เขียนแล้วก็วาดออกมา ใครจะเอาไปใช้ยังไงดิฉันก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร อย่างที่ดิฉันเคยบอก...มันก็แค่blog ไม่ใช่สาระสำคัญของชีวิต...และดิฉันก็ไม่ได้มีข้อความสงวนลิขสิทธิ์กับทุกอย่างในblogนี้อยู่แต่แรกแล้ว รูปที่ดิฉันวาดไปอยู่ที่blogนั้นตั้งแต่เดือนกรกฎา ตั้งแต่วันนั้นถึงเช้าวันนี้ก่อนที่ดิฉันจะเห็นมัน ชีวิตดิฉันก็เป็นปกติดี และหลังจากเห็นแล้วชีวิตดิฉันก็จะยังคงเป็นปกติดี ปกติสุข ปกติทุกข์อยู่เหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยน ...แล้วมันจะสำคัญอะไรว่ารูปนั้นมันจะไปอยู่ที่ไหน... ถ้าจะให้อธิบายลึกกว่านั้นก็คือ...มันก็แค่รูปที่วาดออกมา แค่สีบนกระดาษ มองเห็นเป็นรูปร่างอย่างไร ชอบ ไม่ชอบก็เป็นเรื่องของจริตและสมองแต่ละคนจะตีความ สำหรับดิฉัน จุดประสงค์คือวาดเพื่อเอามาใส่ในblog เมื่อมันมาปรากฎอยู่ในblogเรียบร้อยแล้วก็จบกัน รูปวาดนั้นได้เกิดประโยชน์ครบถ้วนกับดิฉันแล้ว ต่อจากนั้นใครจะ"เห็น คิด ทำ"อะไรกับมันต่อไปก็แล้วแต่คุณ ***อันนี้เป็นความรู้สึกของดิฉันต่อภาพของดิฉันเองนะคะ แต่สำหรับท่านอื่นๆ เรื่องอื่นๆ กรณีอื่นๆถ้าของมันมีลิขสิทธิ์อยู่ ก็เป็นอีกเรื่องนะ ความคิดแบบดิฉันนี่ก็จะกลายเป็นการไม่รักษาสิทธิของตัวเองไป คนที่เอาของเหล่านั้นไปใช้ก็จะเป็นคนที่ละเมิดลิขสิทธิ์ และดิฉันก็จะสนับสนุนคนที่เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ให้รักษาสิทธิของคุณอย่างเต็มที่ด้วยค่ะ...ฟ้องเลย!...ฟ้องเลย! อิ..อิ...บ่างนี่หว่า ^^*** จริงๆแล้วดิฉันก็ไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกันว่ากำลังละเมิดลิขสิทธิ์อะไรอยู่หรือเปล่า เพราะไอ้เจ้าgugu ตุ๊กตาหน้าบื้อปากสีส้มที่เห็นบ่อยๆในblogนี้มันก็เป็นตุ๊กตามีลิขสิทธิ์นะ การที่ดิฉันเอามันมาปู้ยี่ปู้ยำ ทำโน่นทำนี่ในblog ก็ไม่รู้ว่ามันเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์แคแรกเตอร์หรือเปล่า?... แต่...ดิฉันถามกับเจ้าguguแล้ว มันก็เฉยๆไม่เห็นว่าอะไรนะ...^^" สรุปก็คือ...วันนี้อากาศดี๊ดี ดึกแล้ว ไปนอนเถอะ...(^_^)V   Create Date : 01 พฤศจิกายน 2550     Last Update : 1 มกราคม 2551 20:13:39 น. Counter : 546 Pageviews.   13 comment Share Tweet

~...รู้สึกดี...ดี...~ เมื่อวันอังคารสงสัยว่าคนงานบ้านดิฉันจะโดน"ผีขยัน"เข้าสิง ลุกขึ้นมารื้อโน่นรื้อนี่ เก็บกวาดจัดการข้าวของ ซึ่งมันก็น่าจะเป็นเรื่องดีถ้าเค้าจะไม่คอยเดินมาถามว่า...อันนี้เอามั้ย? , อันนี้ทิ้งได้มั้ย? , อันนี้ทิ้งเนอะ...เอ๊ะ! ไม่ทิ้งดีกว่าเอาไว้ขายได้...จนในที่สุดดิฉันก็ต้องไปเป็นคนแยกแยะเองว่าอะไรเอา ไม่เอา อันไหนขาย อันไหนเอาไปให้คนอื่น... เริ่มตั้งแต่สายๆ กว่าจะแยกของออกเป็นกองๆเสร็จเรียบร้อยก็บ่ายโมงกว่า...เฮ้อ~ นี่เรามีของที่ไม่ได้ใช้เยอะขนาดนี้เชียวเหรอ ...o_O! หลังจากแยกข้าวของออกจากกันและเก็บส่วนที่เหลือเข้าที่เรียบบร้อยแล้วดิฉันจึงเห็นว่าที่หลังคาหลังบ้านมีคานไม้อยู่นี่นา...ทำไมไม่เคยสังเกตเห็นมาก่อนก็ไม่รู้ (สงสัยเพราะเมื่อก่อนอายุยังไม่ถึงมั้ง?...^^") พอดีตอนเก็บพวกเครื่องมือช่างของพ่อไปเจอเหล็กเส้นใหญ่พอสมควร ดัดโค้งเป็นรูปตัว "S" อยู่สามอันเลยนึกถึงเปลญวนที่ซื้อเก็บไว้นานแล้วขึ้นมาได้...มันน่าจะแขวนเปลได้นะ... ก่อนอื่นก็ต้องทดสอบความแข็งแรงของคานก่อน ด้วยการขึ้นไปอยู่บนคาน...^^"แฮ่ะ..แฮ่ะ..ล้อเล่นน่า แค่ลองไปโหนและขย่มๆมันนิดหน่อย ไม่ต้องถึงกับ"ขึ้นคาน"หรอก เสร็จแล้วก็ไปรื้อเปลญวนมาลองแขวนดู...เฮ้ย! ใช้ได้... มันเวิร์คอ่ะ...ดีจังเลย ได้นอนเปลแล้ว... ดีนะที่เมื่ออาทิตย์ที่แล้วไม่ตัดสินใจซื้อชิงช้าไม้ในงานโฮมโปร ที่เมืองทองธานีมาซะก่อน ร่ำๆจะซื้ออยู่แล้วเชียว ติดตรงที่ว่าทำไมเค้าไม่ทำชิงช้าแบบนั่งคนเดียวขายมั่งว๊า? เพื่อนที่ไปด้วยบอกว่า...ก็เค้าเอาไว้นั่งโรแมนติกกันสองคน... อืม...~งั้นยังไม่ซื้อ ขอคิดดูก่อนแล้วกัน...สุดท้ายก็ไม่ต้องซื้อ ดีจัง ไม่ต้องเสียเงิน...^^~ เย็นวันนั้นหลังจัดการทุกอย่างเรียบร้อย คนงานกลับบ้านไปแล้ว แดดร่มลมตก ดิฉันก็มานั่งสบายๆที่เปลญวนพร้อมกาแฟหนึ่งแก้ว นั่งดูปลาหางนกยูงว่ายน้ำในอ่าง ใกล้ๆต้นลั่นทมที่ได้มาใหม่สองต้น...แหงนหน้ามองฟ้า สุดหายใจลึกๆ... ~...เฮ้อ...รู้สึกดีชะมัดเลย...^^~ นั่งคิดเล่นๆว่าอะไรทำให้อารมณ์ดีได้อย่างนี้ ดิฉันรู้สึกดี...ที่ในที่สุดก็มีที่ผูกเปลญวนไว้นั่งเล่น นอนเล่น แถมยังอยู่ใกล้ๆกับต้นไม้และอ่างปลาหางนกยูง ดิฉันรู้สึกดี...ที่ดิฉันไม่ใช่สิ่งมีชีวิตชนิดเดียวที่เคลื่อนไหวได้ในบ้านหลังนี้...^^ ดิฉันรู้สึกดี...ที่ช่วงเทศกาลกินเจที่ผ่านมา ร้านขนมจีบ"พบรัก"ทำซาลาเปาเจขาย แต่ไม่ทำขนมจีบเจ ยังคงเป็นร้านขนมจีบรักเดียวใจเดียว ไม่จีบดะเหมือนเคย... ดิฉันรู้สึกดี...ที่ได้ดูละครความรัก ความผูกพันธ์ระหว่างเพื่อนอย่าง 9 end 2 outs และได้ฟังเพลงน่ารักๆอย่าง "อูริ" ดิฉันรู้สึกดี...ที่ฟ้าเป็นสีฟ้าและใบไม้เป็นสีเขียว และสุดท้ายดิฉันรู้สึกดีกับตัวเอง...ที่มักจะรู้สึกดีกับเรื่องเล็กๆน้อยๆรอบตัวได้ง่ายๆ ...โชคดีจังเลยเรา...(^^)v...เย่! ~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~ เมื่อคืนกลับเข้าบ้านมาแล้วเดินเข้าไปในครัวโดยไม่ได้เปิดไฟเพื่อจะกดอุ่นข้าวที่หุงไว้ตั้งแต่เช้า เปิดฝาหม้อข้าวดูแล้วก็สงสัยว่า...เอ๊ะ! ทำไมไฟมันไม่ติด...ลองขยับๆปลั๊กดูก็ยังมืดเหมือนเดิม งงๆอยู่แป๊บนึงก็นึกได้ว่า... "เออ...ไอ้ที่เปิดฝาแล้วไฟสว่างน่ะมันตู้เย็นต่างหากเล่า ไม่ใช่หม้อหุงข้าว" ตึ่ง...โป๊ะ! ~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~   Create Date : 27 ตุลาคม 2550     Last Update : 1 มกราคม 2551 20:14:01 น. Counter : 726 Pageviews.   19 comment Share Tweet

~...เป็นหวัดซักทีก็ดีเหมือนกัน...~ จะได้รู้ว่าร่างกายมันก็มีวันอ่อนแอ เหนื่อยล้า ร่วงโรยไปตามวัย...ไม่ได้ถึกอย่างที่คิดนะ! เมื่อก่อนนี้การทำงานโต้รุ่ง ไม่ได้นอนสองวันติดกันนี่เป็นเรื่องธรรมดามาก สมัยเรียนก็จะเป็นแทบทุกครั้งก่อนวันส่งproject จนถึงตอนทำงานแล้วก็ยังมีบ้างที่ต้องอดนอน ทำงานส่งลูกค้าให้ทัน แต่ช่วงหลังๆมานี่ไม่ค่อยได้เป็นแบบนั้น เพราะไม่ได้ทำงานนั้นแล้ว ...อย่างมากก็นอนดึกหน่อย ตีสอง ตีสาม... วันอาทิตย์ที่ผ่านมา ตั้งใจนั่งดูละครที่โหลดไว้ในคอมให้มันจบๆไป จะได้ลบทิ้ง ละครเรื่องนึงมี 16 ตอน ตอนละ 1 ชั่วโมง ผลก็คือดูจบตอนสุดท้ายเอาตอน 6 โมงกว่าๆของเช้าวันจันทร์! ตายล่ะวา! จะไปนอนตอนนี้ก็ไม่ได้ เพราะนี่มันเวลาตื่นปกติของเราแล้ว คิดว่าไม่เป็นไรหรอกมั้ง เมื่อก่อนก็อดนอนแบบนี้บ่อยไป ดันลืมคิดไปว่าเมื่อก่อนกับเดี๋ยวนี้การอดนอนมันไม่ต่างกันก็จริง แต่มันต่างกันที่อายุ...นะ! ตอนสายๆ เริ่มรู้สึกร้อนๆข้างในตัว หายใจออกมาก็ร้อน ร้อนๆในตาด้วย (ทั้งที่ไม่ได้อิจฉาใคร) ~เอาน่า...ยังพอไหว~ พอบ่ายๆอาการที่มักจะเป็นเวลานอนไม่พอก็มา...ปวดหัว ปวดท้อง...~เออ...มันเริ่มจะไม่ไหวแล้วนะ~ จนถึงตอนค่ำๆรู้สึกหวิวๆเหมือนจะเป็นลม...~เฮ้ย! นี่มันมากไปแล้ว~ แค่ไม่ได้นอนคืนเดียวนี่มันมีอาการมากขนาดนี้เลยเหรอ? คืนวันจันทร์ดิฉันนอนเร็วมาก ตื่นเช้ามารู้สึกอากาศเย็นๆ...และดิฉันเป็นหวัด ดิฉันไม่ได้เป็นหวัด หรือเป็นไข้ตัวร้อนมานานแล้ว (ก๊อกๆๆ เคาะไม้สามทีแก้เคล็ด) คงเป็นเพราะร่างกายอ่อนแอ และพอดีกับอากาศเปลี่ยนด้วยล่ะมั้ง ก็เลยเป็นซะ... จะว่าไป...อาการทั้งหมดที่ร่างกายแสดงออกมาก็ดีเหมือนกันนะ จะได้รู้ตัวว่าแก่แล้ว! ร่างกายมันไม่แข็งแรงทนแดดทนฝนเหมือนเมื่อก่อน จะใช้ร่างกายสมบุกสมบันก็ต้องรู้จักดูแลรักษามันให้มากกว่าเดิม ออกกำลังกายเพิ่มหน่อยดีมั้ย นอนเร็วขึ้นดีมั้ย พักผ่อนให้มากกว่าเดิม ดื่มน้ำเยอะๆ กินวิตามินซีเยอะๆ ดูแลตัวเองดีๆ (...เพราะเวลาป่วยแล้วไม่มีใครดูแล...TT_TT~เศร้าจัง...) จริงๆแล้วดิฉันไม่ได้กลัวแก่ สาบานต่อหน้าครีมทาหน้าก่อนนอน 4 ขวดได้เลย(ฮา) ...ดิฉันแค่อยากแก่แบบแข็งแรงสมวัย ไม่เป็นภาระใครมากกว่าค่ะ เพราะฉะนั้นคืนนี้...ผู้หญิงแก่ๆคนนี้ก็จะไปนอนพักผ่อนแล้วนะคะ ราตรีสวัสดิ์...^^~ ~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~ Q. : "เป็นอะไร?" gugu : "เค้าเป็นหวัด" Q. : "...ตุ๊กตาไม่เป็นหวัดหรอกน่า...งี่เง่า!..." ~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~   Create Date : 19 ตุลาคม 2550     Last Update : 1 มกราคม 2551 20:14:42 น. Counter : 1771 Pageviews.   22 comment Share Tweet

~...ลูกค้าไม่ใช่พระเจ้า...~ .....เรื่องมันเกิดในร้านอาหารค่ะ ดิฉันกับเพื่อนไปทานข้าวเย็นที่ร้านอาหารริมน้ำแห่งนึง วันอาทิตย์ คนเยอะมาก สั่งอาหารเรียบร้อยก็นั่งรอ นั่งมองอะไรไปเรื่อยเปื่อย รู้สึกว่าอาหารมาช้ามากแต่ก็ไม่ได้หงุดหงิดอารมณ์เสีย เพราะเห็นอยู่แล้วว่าคนเยอะ แล้วก็ไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ อาหารทะยอยมาเรื่อยๆ จานสุดท้ายที่มาเสิร์ฟเป็นคะน้ากับแครอตผัดน้ำมันหอย ดิฉันกับเพื่อนเห็นแล้วก็งงๆ บอกกับคนที่เสิร์ฟเราว่า...สั่งคะน้าเนื้อน้ำมันหอย ไม่ใช่คะน้าแครอต...น้องคนนั้นก็เลยเดินไปบอกกับพนักงานที่เป็นคนมารับรายการอาหาร พอมาถึงเธอก็บอกว่า...พี่สั่งคะน้าแครอตผัดน้ำมันหอยนี่คะ...เพื่อนดิฉันก็บอกว่าไม่ใช่ สั่งคะน้าเนื้อน้ำมันหอยต่างหาก...เธอก็ยังไม่ยอม บอกว่า...หนูทวนรายการให้พี่ฟังแล้วนี่คะ...ดิฉันก็เลยบอกว่า "ไม่ได้สั่งคะน้าแครอตค่ะ!" แหงอยู่แล้ว...ก็ดิฉันไม่ชอบแครอตนี่หว่า จะสั่งไปได้ยังไง สุดท้ายเธอก็บอกว่าเดี๋ยวให้ในครัวทำให้ใหม่ค่ะ เพื่อนดิฉันพูดว่า... "ก็แค่นั้น มันผิด ทำใหม่มาก็จบกัน จะมาเถียงเอาอะไร" ตอนที่พนักงานคนนั้นเดินกลับไป ดิฉันได้ยินเธอบ่นว่า... "ลูกค้าไม่ใช่พระเจ้า" ดิฉันก็เลยเรียกเธอกลับมา แล้วบอกว่า... "น้องคะ พนักงานเสิร์ฟก็ไม่ใช่พระเจ้าเหมือนกันค่ะ" จริงๆแล้วดิฉันกับเพื่อนไม่ได้อารมณ์เสียอะไรเลย เรื่องทำอาหารมาผิดนี่มันเล็กน้อยมาก แค่ไปทำมาใหม่ก็จบ แต่ที่ได้ยินแล้วอดไม่ได้ก็คำพูดงี่เง่าๆของเธอมากกว่า อาชีพบริการนี่นะ ไม่มีประโยชน์อะไรเลยที่คุณจะมาต่อล้อต่อเถียงเอาชนะลูกค้า ถึงแม้ลูกค้าจะผิดจริง แล้วคุณจะได้อะไร ไล่ต้อนจนลูกค้ายอมรับผิดออกมาแล้วคุณจะภูมิใจงั้นเหรอ สิ่งที่ได้กลับมาก็คือ คุณเสียลูกค้าคนนั้นไป แล้วไอ้ที่แย่ที่สุดก็คือคำพูดลอยๆกับลมฟ้าอากาศที่ตั้งใจจะให้ลูกค้าได้ยินนี่แหล่ะ...อย่าได้ทำเลยเชียว มันหนักหนากว่าความผิดพลาดจากเนื้องานหลายเท่านัก ก็ยอมรับว่าลูกค้าก็ไม่ได้นิสัยดีมีมารยาทกันทุกคนหรอก ลูกค้าบางประเภทไม่ต้องเจอะเจอกันอีกเลยจะดีกว่า แต่ถ้าจะทำอาชีพบริการนี่ก็ต้องมีความอดทนสูงหน่อยล่ะ ปัญหาอะไรที่มันมีทางออกอยู่แล้ว มีวิธีแก้ไขอยู่แล้ว จะมาพูดจาให้มากเรื่องไปทำไม ข้ามตรงนี้ไปเสีย ก็จะได้ไม่มีใครต้องมาหงุดหงิดอารมณ์เสียกัน หลังจากได้คะน้าเนื้อน้ำมันหอยอย่างที่สั่ง ดิฉันกับเพื่อนก็ทานไป พูดคุยสนุกสนาน ไม่ได้ใส่ใจอะไรอีก จะมีก็แต่น้องพนักงานคนนั้นที่บางครั้งดิฉันมองผ่านไป จะเห็นเธอหน้าหงิก มองค้อนโต๊ะเราเป็นบางครั้ง... ~เฮ้อ...เปลี่ยนอาชีพเถอะน้องเอ๊ย...~ วันนี้ฟังเพลง "ส้ม" กันดีกว่า รักษาภาพนางเอกนิดนึง...( ^^' อืม...ไม่เห็นเกี่ยวเลย) เพลงเกาหลีอีกแล้วค่ะ ชื่อเพลงว่า '귤' อ่านว่า กูล แปลว่า ส้ม ...มีประโยคนึงในเพลงบอกว่า... Last year , at this time ...I thought of you.   Create Date : 10 ตุลาคม 2550     Last Update : 1 มกราคม 2551 20:15:05 น. Counter : 474 Pageviews.   19 comment Share Tweet

~...Hello! I'm still here,...~ ...are you still there...? ~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~ เพลงนี้ชื่อ 'อูริ' ภาษาเกาหลี แปลว่า we ฟังแล้วผิวปากไปด้วยจะได้อารมณ์มาก ...v(^o^)v... ~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~   Create Date : 03 ตุลาคม 2550     Last Update : 1 มกราคม 2551 20:15:30 น. Counter : 495 Pageviews.   15 comment Share Tweet

• grappa
• โซจู
• note-d
• นายเบียร์
• random-4
• Life's like that
• 9A
• aston27
• พี่หมูน้อย
• Hobbit
• Webmaster - BlogGang

• GUGU
• CLAZZIQUAI Project
• moodee
• BlogGang.com