เรื่องที่ ๓ ความรู้สึก...ในตอนนี้

คุณเคยแอบชอบใครสักคนบ้างมั้ย นาทีนี้ จขบ. คงไม่มีความรู้สึก ‘เขินอาย’ อีกต่อไปแล้วถ้าจะตอบว่า ‘เคย’ (และแน่นอนว่า จขบ. ก็ยังคงชอบคนๆนั้นอยู่กระทั่งวินาทีนี้ด้วย) แต่การออกมาเขียนบ่นบ้าเรื่องหัวใจด้วยความ ‘ไม่อาย’ เช่นนี้มิใช่ว่า จขบ. จะสมหวังแล้วหรืออะไร เพราะถึงยังไงแอบชอบก็ยังคงเป็นได้แค่แอบชอบ เพียงแต่อาจเพราะเวลาที่ผ่านมาร่วม ๕ ปีทำให้ จขบ. โตขึ้น พร้อมๆกับความชินชาที่เริ่มมักคุ้นในหัวใจ

มันดันเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ ที่เกือบ ๕ ปีที่แล้ว จขบ.ดันรู้สึกอุ่นใจเพราะประโยคเพียงประโยคเดียวที่ใครคนนั้นพูดออกมา ก็ไม่รู้หรอกว่าอะไรที่ดลใจให้คิดว่า ความรู้สึก ‘ชอบ’ ใครสักคนคงไม่ใช่เรื่องเสียหาย แต่เรื่องโง่ๆของ จขบ. ก็คือไม่เคยเฉลียวใจเลยว่ามันเป็นต้นเหตุของการ ‘กระหาย’ ในสิ่งที่ไม่มีวันจะเป็นไปไม่ได้ เคยเหมือนกันที่ตั้งคำถาม

ทรมานมั้ย?

ใช่ ทรมานชะมัด แต่มันก็มีความสุขนะ (ซาดิสต์หรือเปล่าล่ะเนี่ย -_-!)

แต่...จากวันนั้นจนวันนี้ เริ่มรู้สึกแล้วล่ะ ว่าควรจะ ‘หยุด’ สักที เพราะชีวิตตอนนี้มันมีอะไรเยอะแยะเหลือเกินที่เข้ามาบั่นทอนพลังในหัวใจและมันก็ทำให้ จขบ. เหนื่อยมากๆด้วย เพราะฉะนั้น...สักเรื่องหนึ่งหยุดสักที

จะต้องหยุดเรื่องที่เบียดเบียนหัวใจตัวเอง