Group Blog
 
All blogs
 
The Lake ทะเลสาบ _ ความเหงาที่งดงาม


Shortlisted for the Man Asian Literary Prize

The Lake : ทะเลสาบ
โยชิโมโต บานานา เขียน
ฮิโรโกะ ลิวิภูวัฒน์ แปล
สำนักพิมพ์ earnest 
.....................

ฉันติดนิสัยชอบชมวิวตรงหน้าต่าง
นาคาจิมะคุงก็เช่นกัน
จนมาวันหนึ่งก็เริ่มสังเกตเห็นกันและกัน
และเมื่อรู้ตัวอีกทีก็ทักทายกันแล้ว
คนที่ทักทายเวลาสบตาใครจากหน้าต่างอีกบาน
คงหายากในเมืองหลวง
แต่ที่บ้านนอกที่ฉันเคยอยู่นั้นถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา

ฉันเริ่มติดนิสัยเปิดหน้าต่างทันทีที่ลืมตาตื่น
เพื่อมองบานหน้าต่างของนาคาจิมะคุง
โดยที่ไม่ได้สนใจว่าฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วหรือยัง
หรือผมเผ้าจะรุงรังเพียงไหน
ตอนนั้นฉันเชื่อว่า เราไม่มีวันจะมาอยู่ใกล้กัน

และแล้ว เราก็ค่อย ๆ เข้าใกล้กัน ทีละหนึ่งมิลลิเมตร

จากคำโปรยเรื่องราวเริ่มต้นที่บนปกหลัง ไม่มีอะไรอย่างอื่นให้นึกถึงเลย นอกจากมโนไปว่านี่คงจะเป็น มนต์รักข้างหน้าต่าง เดอะบอยเน็กซ์วินโดว์ คนที่ใช่ใกล้ๆ กัน และนั่นต้องน่าสนใจมากแน่ๆ จึงต้องทำมึน ทำลืมว่ามีกองดองใหญ่โตอยู่ไปชั่วขณะหนึ่ง โดยปกติยังมีช่วงเวลาให้ 'มารขาว-มารดำ' ในจิตใจได้รบรากันบ้าง  'หยุด' หรือ 'อย่าหยุดยั้ง' (ฝ่ายหลังช่างมีพละกำลังแก่กล้ายิ่งนัก)แต่ด้วยปกสีน้ำในความมืดที่ทึบทึมขัดหูขัดตาอย่างแรง ราวกับมันจะตะโกนบอกว่า ฉันไม่ใช่หนังสือมนต์รักข้างหน้าต่างอย่างที่เธอแอบคิดอย่างแน่นอน เรียกร้องความสนใจขนาดหนักจึงต้องจัดมาอย่าให้เสีย

อ่านจบแล้ว นึกไม่ออก บอกไม่ถูก ว่าจะเขียนรีวิวหนังสือเล่มนี้อย่างไร มันไม่ใช่ความโรแมนติกใส แต่ก็ไม่โรแมนติกมืดซะทีเดียว  มันอาจจะหม่นมัว ทึบทึม แต่มันก็มีแสงรำไรของความหวัง ที่ค่อยๆ สว่างขึ้น  และทอประกายแห่งความสุข เป็นแสงรำไรในความทึม เหมือนอย่างหน้าปกหนังสือนั่นรึเปล่านะ

น่าแปลกที่ตัวเราเอง ไม่ใช่คนที่จะนึกสรรหาหนังสือโทนอารมณ์อย่างนี้มาอ่าน เพราะมันจะเริ่มรู้สึกหนักตั้งแต่แรกเริ่ม แต่ทุกครั้งที่ได้อ่าน.. ก็จะหลงติดตามอารมณ์อย่างนี้ไปได้เรื่อยๆ แล้วก็ลงเอยด้วยความชอบ

คนสองคนที่มาเจอกัน ด้วยหัวใจที่คำว่าต่างคนต่าง 'เหงา' ไม่น่าจะใช่คำที่ตรงพอ เหงาน่ะเหงาแน่ ขนาดอ่านยังรู้สึกเหงาไปด้วยเลย แต่มันเหมือนจะมีอะไรมากกว่านั้น

ต่างคน ต่างเติบโตมาจากครอบครัวที่ ..ไม่ปกติ 
และต่างคนต่างเสียแม่..ผู้เป็นหลักที่พึ่งทางใจ
คนหนึ่ง 'ขาดพร่อง' คนหนึ่ง 'แหว่งวิ่น'
ความเปราะบางของจิตใจ ส่งผลให้ความสัมพันธ์อ่อนแอ
ความรู้สึกเกิดขึ้นบนรากฐานของจิตใจที่กะปลกกะเปลี้ยไม่มีความมั่นคงเลยสักนิด  
ย่อมเป็นความรักที่เปราะบางอย่างน่ากลัวจะแตกสลายลงง่ายดาย

เหมือนคนสองคนที่หาตัวเองไม่เจอมานานทั้งชีวิต  การได้พบอีกฝ่าย เป็นความรู้สึกของการได้ค้นพบจุดหมายปลางทางเสียที คนที่จะเป็นบ้าน เป็นที่ทางของตัวเอง ที่ความสุขจะเริ่มต้นขึ้น 

'บานานา ยังคงมาพร้อมกับบรรยากาศเหงาๆ แต่ความเหงาก็มีด้านที่งดงามของมัน  เมื่อคนเหงาสองคนมาเจอกัน ความงดงามนั้นจึงค่อยๆ ปรากฏออกมา พาหัวใจให้ช่วยประคับประคองกันไปจนตลอดรอดฝั่ง'

'พร้อมหรือยังที่จะขยับเข้าใกล้ความเหงา เพื่อที่เราสองคนจะได้มาเจอกัน'

ใช่ .. เข้าใกล้กันทีละหนึ่งมิลลิเมตร

'ชิฮิโระ'  เรียนจบมหาวิทยาลัยศิลปะ และเริ่มทำงานเป็นช่างเขียนภาพ ศิลปินที่สะท้อนจิตใจในเบื้องลึกผ่านความรู้สึกนึกคิดเกี่ยวกับพ่อแม่ สภาพแวดล้อมที่เติบโต รวมทั้งงานศิลปะของตัวเอง ถือเป็นวิธีการบอกเล่าที่ทำให้นึกนิยมผู้แต่งมากทีเดียว 

ส่วนตนเป็นคนที่ชอบงานเขียนลักษณะนี้ คือการที่ตัวละครจะบอกเล่าสิ่งต่างๆ รอบตัว เหมือนเรียบง่าย เหมือนเรื่อยๆ แต่สะท้อนความลึกในอารมณ์ที่มีอยู่มากกว่าที่เล่า และนั่นก็คือความขมขื่น

'นาคาจิมะ' นักศึกษาปริญญาโท ภาควิจัยทางการแพทย์ คณะแพทย์ศาสตร์ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นเขาคือความแปลก คือคนที่ทุกข์ทรมานอยู่กับอะไรบางอย่างที่ลึกล้ำ เป็นความมืดมนที่ชิฮิโระหยั่งไปไม่ถึง และก็กลัวที่จะเข้าไปถึงในสักวัน

'ไม่ว่าโลกนี้จะงดงามเพียงใด ก็ไม่อาจพยุงเขาไว้ได้อีกต่อไป ฉันรู้สึกได้จากส่วนลึกของวิญญาณเลยทีเดียว'

'วันคืนที่ไม่มีอะไรแน่นอนของเราสองคน มีสิ่งที่แน่นอนเพียงสิ่งเดียวคือ นาคาจิมะคุงยังอยู่ที่บ้าน และมีชีวิตอยู่'

'ที่ที่เขาอยู่ คือที่ที่ฉันจะกลับไป'

"...ผมตัดสินใจแล้ว ว่าผมจะอยู่แบบนี้ อยู่กับคุณชิฮิโระไปตลอดชีวิต"

'...ฉันบอก ทั้งๆ ที่เราสองคนเป็นคู่ที่เรียกได้ว่าอยู่ระหว่างความเป็นความตาย ราวกับกำลังเดินอยู่บนแผ่นน้ำแข็งบางๆ หากใครคนใดล้มลง ก็จะพาให้อีกคนล้มตามไปด้วย เราเป็นคู่ประกบที่อ่อนแอ กะปลกกะเปลี้ยเหลือเกิน แต่ฉันก็พูดเช่นนั้นด้วยใจที่เชื่อมั่น'

'..ถึงเรื่องนี้อาจจะเป็นไปไม่ได้ แต่จะผิดอะไรถ้าเราจะมีความหวัง แม้จะเพียงริบหรี่ ใครเล่าจะมาห้ามไม่ให้นำไออุ่นแห่งความหวังอันน้อยนิดมาประคบมือเท้าที่สั่นเทา' 

ชอบที่สุดในเรื่องนี้ คือ ความรู้สึกขัดแย้งอยู่ตลอดเวลาของตัวละคร โดยเฉพาะความรู้สึกที่มีต่อพ่อแม่ พึงพอใจในความห่างเหิน แต่ก็โหยหาความชิดใกล้ ไม่อยากเกี่ยวข้อง แต่ก็ไม่อยากจะตัดขาด เกลียด แต่ก็รักมาก เย็นชาต่อความสูญเสีย แต่ก็เคว้งคว้างเหมือนขาดแกนที่จะทำให้ชีวิตตั้งอยู่ได้

ยกให้เป็นประโยคทองของเรื่องนี้ .. 

'ความรัก ไม่ได้มีแค่การโอบกอดด้วยความเป็นห่วงเป็นใย 
ยิ่งเก็บซ่อนความรู้สึกต่อกันไว้เท่าไร ก็ยิ่งมีอะไรที่จะสื่อถึงกันได้อย่างแน่นอน ...

ขอเพียงอ่านนัยออก สัมผัสรับรู้ได้ ก็จะเป็นสมบัติล้ำค่า'

เหงา แต่ก็แฝงความละมุนของไออุ่น  เมื่อคนอ้างว้างสองคน..หากันจนเจอ 
ในที่สุดหัวใจจะแข็งแรง และไม่ต้องบอกก็รู้ว่าความรักและความสัมพันธ์จะมั่นคง 





Create Date : 20 เมษายน 2557
Last Update : 22 เมษายน 2557 1:32:17 น. 8 comments
Counter : 2456 Pageviews.

 
เห็นชื่อเรื่องและหน้าปก นึกว่าเป็นแนวฆาตกรรมหรือสยองขวัญซะอีกนะคะ


โดย: kunaom วันที่: 21 เมษายน 2557 เวลา:0:02:34 น.  

 
สนใจเล่มนี้อยู่เหมือนกันค่ะ


โดย: hiroko วันที่: 21 เมษายน 2557 เวลา:0:33:47 น.  

 
จากหน้าปก
เห็นได้ถึงความหม่นเลยนะคะ


โดย: Pdจิงกุเบล วันที่: 21 เมษายน 2557 เวลา:10:48:46 น.  

 
น่าอ่านจังเลยค่ะ
หนังสือแนวเหงาๆ ทึมๆ เทาๆ แบบนี้
นึกถึง blu&rosso จัง
ชอบมากเลยค่ะ

ขอบคุณสำหรับรีวิวนะคะ



โดย: lovereason วันที่: 21 เมษายน 2557 เวลา:22:32:52 น.  

 
อ่านแล้วคิดว่า เราอาจเข้าไม่ถึงจิตวิญญาณของตัวละครค่ะ ดูยากๆเหมือนกันนะคะ


โดย: Sab Zab' วันที่: 21 เมษายน 2557 เวลา:23:22:16 น.  

 
ชอบหน้าปกครับ เรียบๆแต่คลาสสิกดี แถมเขียนรีวิวได้น่าอ่านยิ่งนัก กดไลค์กดโหวตให้เลยครับ


บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ



บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
mambymam Home & Garden Blog ดู Blog
เริงฤดีนะ Movie Blog ดู Blog
สายหมอกและก้อนเมฆ Photo Blog ดู Blog
Close To Heaven Food Blog ดู Blog
prysang Book Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น


โดย: ปีศาจความฝัน วันที่: 22 เมษายน 2557 เวลา:14:55:57 น.  

 
น่าอ่านจังค่ะ


โดย: หวานเย็นผสมโซดา วันที่: 23 เมษายน 2557 เวลา:23:07:59 น.  

 
อ่านแล้ว..อ่านจนจบ
ตอนอ่านแรกๆ รู้สึกอึนมาก
ยิ่งอ่านยิ่งอึน,,ยิ่งอึนยิ่งอยากอ่าน(ให้จบๆไปซะที) เพราะไม่อยากทิ้งไว้ คือถ้าอ่านแค่ครึ่งเรื่องแล้วทิ้งไว้นี่..คงอีกนานกว่าจะ(กล้า)กลับมาอ่านต่ออีก

พอลุยอ่านจนจบ.. เฮ้ย..ชอบอ่ะ

คือพูดไม่ออกบอกไม่ถูก..จะเล่าให้ใครฟังยังไงดี ว่าเรื่องนี้มันเป็นยังไง

อยากรู้ว่าคนอ่านเหมือนกันเค้าคิดเหมือนเรามั้ย มีใครรีวิวไว้บ้าง

มาเจอคุณนี่แหละ,, เขียนดีจัง

ถึงตอนนี้อยากจะบอกเลย..ชอบหนังสือเล่มนี้ และชอบรีวิวนี้ของคุณด้วย (ต่อให้กลับไปอ่านอีกรอบก็เขียนแบบคุณไม่ได้) d(^^)b



โดย: ัyayamon IP: 49.49.203.144 วันที่: 20 พฤษภาคม 2557 เวลา:2:07:24 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

prysang
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 98 คน [?]




จำนวนผู้ชม คน : Users Online
New Comments
Friends' blogs
[Add prysang's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.