ไปขนอมกันไหม… ไปหาโลมาสีชมพู ไปดูวิถีชาวนคร

มนต์เสน่ห์ของเมืองอารยธรรมแดนใต้อย่างนครศรีธรรมราช มีหลายสิ่งที่เป็นเอกลักษณ์ชวนให้ค้นหาและอยากมาทำความรู้จัก แล้วก็คงวิเศษไม่น้อย ถ้าการมาเที่ยวนครศรีฯครั้งนี้ จะมีโลมาสีชมพู ที่เขาชมว่าน่ารักนัก น่ารักหนา ออกมาให้เราได้ทำความรู้จัก ได้เห็นกับตาตัวเอง ยอมรับกันซื่อๆว่า ที่มานครศรีฯครั้งนี้ ก็เพราะอยากมาดูโลมาสีชมพูนี่แหละ แต่กว่าจะเดินทางมาลงหลักปักฐานยังท่าเรือได้ ก็ตระเวนเที่ยวในเมืองนครจนอิ่มกาย สบายอารมณ์มาเต็มๆหนึ่งวัน แล้วค่อยมาหย่อนกายนอนรอรุ่งเช้าด้วยความตื่นเต้นที่อำเภอเหนือสุดของนครศรีธรรมราช อย่าง ‘อำเภอขนอม’

แล้วรุ่งเช้าที่รอคอยก็มาถึง…เป็นเช้าที่แสนจะตื่นเต้น อยากจะเห็นโลมา ก็ต้องตื่นกันแต่เช้ากันหน่อย เพราะถ้าสายๆ อากาศมันจะร้อนยังไงล่ะคะ เมื่อถึงท่าเรืออแหลมทับ สองเท้าก็ก้าวขึ้นเรืออย่างฉับไว เมื่อนั่งในเรือกันเป็นที่เรียบร้อย เรือประมงลำน้อย ก็ลอยลำออกจากท่า โดยการบังคับคันท้ายของคุณลุงกัปตันชาวประมงเมืองนคร เบื้องหน้าคือท้องทะเลกว้าง มองไปโล่งตาถึงสุดเส้นขอบฟ้า ผืนน้ำทะเลใสสีมรกต มีกลิ่นอายแห่งท้องทะเลโอบล้อม ยิ่งเสียงคลื่นซัดชายฝั่งค่อยๆ เบาลง เบาลง ยิ่งทำให้เราตื่นเต้น เพราะยิ่งเข้าใกล้โลมาเข้าไปทุกที ทุกที

เรือแล่นไปได้สักพัก คุณลุงกัปตันเรือก็บังคับคันเรือ แล้วเลี้ยวเลาะขนานไปตามชายฝั่ง ผ่านหมู่เกาะทะเลใต้น้อยใหญ่นับสิบเกาะ ผ่านเขาพับผ้า หรือ Pancake Rock หนึ่งในความมหัศจรรย์ทางธรรมชาติในประเทศไทย ที่มองเห็นเป็นหินซ้อนพับกันหลายชั้น ทับเป็นชั้นยาวตลอดแนวหน้าผา เป็นหนึ่งในธรรมชาติสิ่งแปลกตา เหมือนมีใครมาบรรจงทำไว้ ตลอดชายฝั่งจะได้เห็นวิถีของชาวประมง ที่ต่อแพไม้ วางกระชัง เลี้ยงปลา หรือไม่ก็จะได้เห็นคุณลุงออกเรือเล็กมาทอดแห หาปูหาปลา ถ้าไม่ออกเรือมาเราก็คงไม่มีโอกาสได้เห็น

เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง ก็ยังไม่มีวี่แววของเจ้าโลมาที่เราตามหา จากที่ตื่นเต้นก็เริ่มหวั่นใจเล็กๆ ถามคุณลุงกัปตันว่า ส่วนใหญ่ที่พานักท่องเที่ยวออกเรือมาได้เจอโลมาบ้างไหม คุณลุงก็บอกว่า 98 เปอร์เซ็นต์เจอ เวลาคุณลุงออกเรือไปหาปลา ก็เจอทุกวัน บางครั้งนั่งเล่นอยู่ชายฝั่งยังเจอเลย (แอบคิดเล่นๆในใจ เราจะเป็นหนึ่งใน 2 เปอร์เซ็นต์หรือ คงไม่ดีนะ) ว่าแล้วก็สอดส่ายตามองไปเรื่อยๆ มองหาเจ้าโลมา ภาวนาสาธุขอให้เจอ มองซ้าย มองขวา ก็เจอแต่เรือลำเล็กที่มาทอดแหหาปลา ไม่มีวี่แววว่าจะเจอโลมาสักตัว สายตาเริ่มจ้องเขม็ง แล้วก็พลันเห็นเจ้าโลมากระโดดขึ้นมาเหนือน้ำ ถึงกับเฮลั่นกันทั้งเรือ กระโดดโหยงๆอย่างลืมตัว ทำเอาเรือโคลงเคลง ถึงเรียกสติกลับมาได้ ในที่สุดก็เห็นจนได้ แล้วก็ต้องตกใจอีก เมื่อเจ้าโลมาสีชมพูตัวใหญ่ มาจ๊ะเอ๋ข้างๆลำเรือ ช่างน่ารักเสียจริง

คุณลุงกัปตันบอกว่า โลมาพวกนี้มักจะเห็นอยู่ในบริเวณที่มีเรือประมงเล็ก เพราะหมายถึงในบริเวณนั้นก็จะมีปลาเล็กให้เจ้าโลมาได้กินเหมือนกัน โลมาที่เห็นนั้น เป็นโลมาหลังโหนก โดยทั่วไปจะมีสีเทาขาว ยิ่งอายุมาก สีก็จะสว่างขึ้นจนเป็นสีชมพูอย่างที่เห็น วิถีของโลมานั้นมักจะว่ายอยู่รวมกันเป็นกลุ่ม 2ตัวบ้าง 4-5 ตัวบ้าง โลมาสีชมพูที่พบมีอยู่ราวๆ 10 ตัว แต่ถ้าโลมาสีเทาทั่วไป มีอยู่มากถึง 40-50 ตัว ซึ่งก็น้อยลงกว่าแต่ก่อนมากอยู่เหมือนกัน และอย่างที่บอกว่า 98 เปอร์เซ็นต์ของการมานั่งเรือชมโลมา ก็อาจมีโอกาสได้เจอเจ้าโลมาสีชมพู แต่ถ้าหากวันไหนสภาพฟ้าฝน ไม่เอื้ออำนวย หรือมีเรืออวนรุนเข้ามาชายฝั่ง บอกไว้เลยว่าอาจจะต้องทำใจเล็กน้อยหากจะไม่ได้เจอโลมา

นั่งดูโลมาแหวกว่ายเพลินๆ ก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไมจึงมีอยู่ที่ทะเลขนอมเยอะ คุณลุงก็ช่วยตอบข้อสงสัยนี้ให้ว่า ที่ทะเลขนอมเป็นแหล่งหญ้าทะเลที่อุดมสมบูรณ์ขนาดใหญ่ โลมาจึงมาอาศัยอยู่ที่นี่เยอะ ยิ่งโลมาสีชมพูที่เริ่มแก่ ก็จะไม่ค่อยออกไปไกลฝั่งนัก จะแหวกว่ายอยู่ในแหล่งหญ้าทะเลที่อุดมสมบูรณ์ เสมือนบ้านหลังหนึ่งในบั้นปลายชีวิตโลมา ได้ดูโลมาแหวกว่ายเล่นชัดๆแบบนี้ ดีใจไม่น้อย ความรู้สึกแตกต่างกับที่ไปดูโลมาโชว์ความสามารถตามศูนย์จัดแสดง เพราะโลมาที่นี่เป็นโลมาที่มีวิถีตามธรรมชาติ ตื่นเต้นและสนุกมากที่ต้องคอยเสาะหา  แหม! หลงรักขนอมเข้าอย่างจัง

//travel.mthai.com/member-blog/36923.html