BlogGang.com : : prettyguide - ทะเลใต้ทริปนี้มีทุกฤดู ตอนที่ 2 : ระนอง

ทะเลใต้ทริปนี้มีทุกฤดู ตอนที่ 2 : ระนอง

หมายเหตุ **
เป็นการนำรีวิวเก่าที่ทำไว้ มาเก็บในบล็อค ข้อมูลไม่ใช่ข้อมูลปัจจุบัน หากต้องการนำข้อมูลนี้ไปใช้ประกอบการท่องเที่ยว ให้เช็คข้อมูลปัจจุบันอีกครั้งค่ะ

จากเขาหลัก พังงา เราใช้เส้นทางหลวงหมายเลข 4 มุ่งหน้าสู่จังหวัดระนองค่ะ แวะเที่ยวรายทางแบบไปเรื่อยๆ ไม่มีจุดหมายที่ชัดเจน เพราะเป็นครั้งแรกที่เราไปจ.ระนอง (ถ้านับทุกจังหวัดทางภาคใต้ เหลือจังหวัดนี้จังหวัดเดียวนี่แหละค่ะที่เพิ่งได้ไปสัมผัส) และเราก็ไม่ได้หาข้อมูลไว้เลย แค่อ่านดูจากหนังสือคู่มือท่องเที่ยวบ้างแบบผ่านๆ พร้อมแล้วเราไปเที่ยวระนองตามแบบฉบับของ prettyguide กันเลยนะคะ

จากเขาหลักถนนคดเคี้ยวไปตามเนินเขา และเป็นถนนรถวิ่งสวนทางตลอดไปจนถึงระนอง แต่วิวสองข้างทางสาวยดีค่ะ รถก้ไม่ถึงกับเยอะมาก ช่วงหนึ่งสองข้างทางปลูกต้นหางนกยูงตลอดทาง ถ้ามาในช่วงที่ดอกกำลังบาน คงจะสวยงามมาก

จุดแรกที่เราแวะเที่ยว.. อุทยานแห่งชาติแหลมสน เลี้ยวซ้ายจากถนนใหญ่เข้าไปประมาณ 10 กม.ค่ะ เสียค่าธรรมเนียมแล้วก็ขับรถเข้าไปได้เลย เข้าไปที่ศูนย์บริการนักท่องเที่ยว จนท.ให้ข้อมูลและคำแนะนำดีมากค่ะ

จนท.เชิญชวนให้เข้าไปชมห้องนิทรรศการเรื่องราวความรู้เกี่ยวกับที่นี่ และข้อมูลทางธรรมชาติต่างๆค่ะ

ดูจากแผนที่ จุดสีแดงคือที่ตั้งของ อช.แหลมสน

ออกไปเดินชมรอบๆอุทยานกันค่ะ แวะเข้าห้องน้ำที่นี่ ห้องน้ำสะอาดมากค่ะ พื้นที่โดยรอบก็สะอาดสะอ้าน จนท.ทักทายยิ้มแย้มกันทุกคน

แดดร้นอมาก ถึงมากที่สุด ทำให้เราหลบอยู่แค่ใต้เงาสน ไม่อาจหาญลุยทรายขาวๆลงไปถึงชายหาดได้กลัวผิวเสีย ชายหาดกว้างๆที่มีผักบุ้งทะเลขึ้นแบบนี้ หายากเต็มทีในแหล่งท่องเที่ยวทั่วไป

พื้นที่ใน อช.แหลมสน เหมาะสำหรับมาจัดกิจกรรมกลุ่มมากเลยค่ะ มีลานสนกว้างๆร่มรื่น สะอาดตาแบบนี้ทั่วพื้นที่

ชมบรรยากาศกันไม่นานก็ออกเดินทางต่อค่ะ ระหว่างทางผ่าน Unseen เมืองระนองคือ ภูเขาหญ้า ส่วนตัวเราว่าที่นี่เหมาะมากสำหรับการมาถ่ายรูปแบบมีนางแบบ โดยเฉพาะเวลาที่ลมพัดผมนางแบบปลิวๆ กับต้นหญ้าสวยๆ แต่เราไม่มีทั้งตากล้องและนางแบบ ก็เลยแค่ผ่านไปค่ะ ไม่ได้จอดแวะ

เริ่มรู้สึกหิวค่ะ ได้ข้อมูลมาจาก จนท.ที่อช.แหลมสนว่าในบริเวณบ่อน้ำพุร้อนทักษะวารินเลยไปไม่ไกลมีร้านอาหารอร่อยอยู่ เราก้เลยมุ่งหน้าไปหาอาหารใส่ท้องกันก่อน เดี๋ยวค่อยกลับมาแวะชมบ่อน้ำแร่

ขับตรงเข้ามาเรื่อยๆ มีป้ายบอกค่ะไม่ไกลเท่าไหร่ชื่อร้าน "สวนตอ" มีที่จอดรถสะดวกสบาย บรรยากาศ ในร้านมีการจัดเป็นซุ้ม ตามเนินเขา ปีนบันไดขึ้นไปตามความพึงพอใจได้เลยค่ะ จัดสรรพื้นที่ได้ใช้ประโยชน์คุ้มค่ามาก

รสชาติอร่อยสมคำล่ำลือจริงๆค่ะ โดยเฉพาะ "น้ำพริกกุ้ง" อร่อยมากกกกกก ขนาดเราเป็นคนทานเผ็ดไม่ได้ ยังอดใจไม่ไหว อร่อยจริงๆค่ะ

ราคาก็ไม่แพงจนเกินไปค่ะ อร่อยคุ้มจริงๆ มื้อนี้ ถึงแม้จะสื่อสารกับเด็กเสิร์ฟไม่ค่อยรู้เรื่องก็ตาม

อิ่มแล้วก็ลงมาชมบ่อน้ำแร่ที่บริเวณสวนรุกขชาติ ทักษะวาริน ทางขึ้นและทางลงเป็นคนละทางนะคะ มีธารน้ำอยู่ตรงกลาง เราไม่อยากไปกลับรถก็เลยจอดฝั่งนี้แล้วเดินข้ามสะพานแขวนไปค่ะ บริเวณนี้มีร้านอาหารและร้านขายของที่ระลึกอยู่หลายร้าน

เดินเล่นแป๊บนึงก็มุ่งหน้าปากน้ำระนองค่ะ

อย่างที่บอกว่าเราไม่เคยมาระนองและไม่ได้หาข้อมูลมาล่วงหน้า มีพี่ที่รู้จักกันจัดการจองที่พักไว้ให้ เราก็ไปตามที่เค้าแนะนำค่ะ ซึ่งรายละเอียดที่พัก ให้ดูที่หมวด รีวิวที่พัก นะคะ เก็บของเข้าที่พักแล้ว ออกไปหากาแฟทานค่ะ ไปแบบไม่มีจุดหมายขับไปเรื่อยๆ เจอร้านไหนน่าแวะก็แวะ จนมาเจอร้านนี้ค่ะ อยุ่ริมถนนอะไรอย่าได้ถาม เพราะไปแบบมั่วๆ กาแฟวันนี้ที่ I.

สงสัยว่าเจ้าของคงจะชื่อคุณอัยย์น่ะค่ะ จัดสวนร่มนื่นดี น่าจะเป็นร้านขายต้นปาล์มด้วยหรือยังไงไม่แน่ใจ ภายในร้าน ทาสีสันน่ารักสดในดีค่ะ มีเบเกอรรี่ขายด้วย เรายังอิ่มอยู่แต่ไม่รู้คิดยังไงสั่งเค้กใส่กล่องมาด้วย 2 ชิ้น ซึ่งเป็นความคิดที่ดีมากๆค่ะ เพราะอะไรเดี๋ยวจะบอก

ซื้อกาแฟเสร็จก็กลับไปที่รีสอร์ท เค้ามีแจ้งไว้ว่ามีสัญญาณ WiFi ในบางห้องและบริเวณร้านอาหาร เราเปิดคอมฯเพื่อจะส่งเมล์ แต่หายังไงก็หาไม่เจอค่ะ ย้ายมุมมันทั้งรีสอร์ทแระ เดินถ่ายรูปเล่นรอบๆที่พักดีกว่า มีพื้นที่สำหรับทำกิจกรรมแนวแอดเวนเจอร์ด้วยค่ะ

เดินถ่ายรูปเล่นไปเรื่อยเปื่อย จนได้เวลาอาหารเย็น บรรยากาศถือว่าใช้ได้ค่ะ แต่ยุงชุมไปนิด

หน้าตาอาหารที่สั่งมาทานในวันนั้น..

ร้านเคียงเล เป็นร้านที่คิดว่าน่าจะพอมีชื่อเสียงพอสมควรนะคะ แต่รสชาติอาหารที่เราไปเจอวันนั้น ไม่ผ่านค่ะ ของที่สั่งมาทั้งหมด มีจานเดียวที่เราทานได้คือปูอัด นอกนั้นเหลือเต็มจานทุกรายการค่ะ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เราเห็นโต๊ะอื่นๆก็เหลือนะคะ

ปล.เรื่องรสชาติอาหารเป็นความชอบส่วนบุคคล อย่าเอาความคิดเราไปเป็นบรรทัดฐานนะคะ

นั่งไม่ดึกมากเพราะยุงกัด และอาหารไม่อร่อย ก็เลยเรียกเก็บเงินนอนดูทีวีดีกว่า และแล้ว...เค้กชิ้นเล้กๆ 2 ชิ้นจากร้านกาแฟอัยย์ ก็ช่วยประทังความหิวให้เรายามดึก

ตื่นเช้า....

เรารีบตื่น รีบออกไปทานข้าวเช้า เพราะตั้งใจว่าวันนี้จะแอบไปเซอร์เวย์ที่่พักในฝันที่เราอยากจะไปมานานมากแต่หาข้อมูลไม่ได้ จนเมื่อวานที่ขับรถมาเราเห็นป้ายรีสอร์ทนี้ อยู่ไม่ไกลจากที่นี่ด้วยค่ะ คือที่ บลูสกายรีสอร์ท กินอิ่มเช็คเอ้าท์ ออกเดินทางต่อค่ะ วันนี้เราต้องเดินทางไกลเพราะจุดหมายที่พักของเราคืนนี้อยู่ที่ประจวบคีรีขันธ์

พร้อมเดินทางเข้าไปชมความสวยงาม แห่ง The BlueSky Ranong ที่หมวด "รีวิวที่พัก" นะคะ แล้วเลื่อนลงไปชมตอนต่อไปกันได้เลยค่ะ

สำหรับรีวิวฉบับเต็มที่บอร์ดบลูแพลนเนท คงิ๊กชมได้จากลิงค์นี้ค่ะ ::

//www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10372926/E10372926.html

Create Date : 15 พฤษภาคม 2555

Last Update : 15 พฤษภาคม 2555 19:57:54 น.

2 comments

Counter : 2052 Pageviews.

นานแล้วที่ไม่ได้เกาะล้อตามพี่นุศไปเที่ยว คิดถึงเช่นเดิมค่ะ

โดย: sawkitty

วันที่: 15 พฤษภาคม 2555 เวลา:21:49:19 น.

โดย: Kavanich96

วันที่: 16 พฤษภาคม 2555 เวลา:7:23:53 น.