วันนั้นจขบ.ไม่สบายค่ะ แล้วไม่มีใครอยู่บ้านเลย
จขบ.ปวดท้องมากๆก็เลยนอนอยู่บนเตียงร้องไห้อยู่คนเดียว คิดน้อยใจค่ะทำไมไม่มีใครสนใจเลย ฮือๆ
ไม่มีใครอยู่บ้านคอยดูแลเราบ้าง(คนไม่สบายมักจะต้องการกำลังใจ 55+) เราก็นอนร้องไห้อยู่คนเดียว ซักพักจขบ.รู้สึกถึงบางอย่างกระโดดขึ้นเตียงมา จึงชะโงกไปดู
ปรากฏว่าเป็นเจ้าสมชายเองค่ะ
มันร้องเหมียวๆ แล้วก็เข้ามาใกล้ พยายามใช้ตีนเขี่ยหน้าเราให้หันมาสนใจ พอเราหันไปมันก็ร้องเหมียวๆ แล้วเข้ามาเลียคราบน้ำตาค่ะ จขบ.ล่ะอึ้ง
เฮ้ย นี่มันพยายามจะปลอบใจเรารึเนี่ย มันแสนรู้จังเลยแฮะ เราก็เลยเอาหน้าเข้าไปใกล้ๆมันอีก เจ้าสมชายก็เอาหัวมาไซร้ค่ะ เท่านั้นแหละกรี๊ดเลย
ทำไมมันช่างน่ารักอะไรอย่างนี้ แล้วคืนนั้นมันก็นอนใกล้ๆเราตลอดทั้งคืน ตอนเช้าเราก็เลยไปถามพี่ ว่าสมชายนี่มันฉลาดจังเลย เห็นเราร้องไห้ก็มาปลอบด้วย พี่ก็บอกว่าสมชายมันเป็นแมวที่นิสัยดีมาก ไม่ชอบเห็นใครร้องไห้หรือว่าเศร้า(ไม่ได้เวอร์จริงๆนะคะ) เวลาเห็นใครเศร้าหรือร้องไห้มันจะเข้าไปปลอบเสมอ ตั้งแต่นั้นมาสมชายและจขบ.ก็กลายเป็นคู่ซี้กันค่ะ ฮิๆ
นอกจากนั้นแล้ว เจ้าสมชายนี่มันยังเป็นแมวผู้ดีอีกนะคะ เวลาเข้าห้องน้ำเนี่ย ถ้าส้วมมันสกปรก(เป็นกระบะใส่ทรายไว้น่ะค่ะ) มีกลิ่นเหม็น พี่แกไม่ฉี่ค่ะ รอคนมาเปลี่ยนทรายให้พี่แกก่อนถึงจะฉี่ 55+ แหมคุณหนูจริงๆ และถ้าใครวางข้าวของอะไรก็แล้วแต่บนพื้น เตรียมเอาไปซักล้างได้เลยค่ะ เพราะพี่แกฉี่ใส่หมด
เวลาเราจะเดินทางไปไหนไกลๆนะคะ พี่แกรู้ค่ะ อย่าเปิดกระเป๋าเดินทางค้างไว้เด็ดขาด คุณจะไม่ได้ไปแน่ เพราะกลิ่นฉี่ของพี่แกค่ะ555+ เวลาเราจะออกข้างนอกทีนี่ ต้องมีมันคอยร้องตามเสมอ รู้ดีอีก แล้วเจ้าสมชายยังขี้เล่นขี้อิจฉาด้วยนะ ถ้ามีสัตว์เลี้ยงตัวใหม่มาต้องได้รับการ"รับน้อง"ของมันก่อน 55+ แล้วถ้าเราสนใจคนอื่นมากกว่ามันๆก็จะงอนค่ะ ฮิๆ เหมือนคนเลย สำหรับจขบ.เปรียบสมชายเหมือนน้องชายเลยล่ะค่ะ ถือว่าสมชายเป็นคนในครอบครัวด้วย ชอบที่สุดคือตอนนอนค่ะ เวลาจขบ.นอนเจ้าสมชายก็จะมานอนด้วยทุกวัน ส่วนมากจะชอบนอนตรงหว่างขา(โรคจิตมั้ยเนี่ย) แต่ตอนเช้าๆจขบ.ตื่นขึ้นมาจะเจอเจ้าสมชายนอนซุกหน้าจขบ.ซะงั้น 555+ จขบ.ถือซะว่าเป็นตุ๊กตามีชีวิต ไว้นอนกอดนิ่มๆ
เจ้าสมชายตอนเล็กๆ น่ารักมั้ย
แล้วเพื่อนๆล่ะคะ มีใครเลี้ยงอะไรที่น่ารักอย่างนี้บ้างรึป่าว
555+ มายลโฉมกันเลยค่ะว่าจะน่ารักขนาดไหน
...แมวผู้น่ารักตัวนี้มีชื่อแสนเช๊ยเชยว่าสมชาย ส่วนอีกชื่อๆว่าบรูบรูค่ะ ที่จขบ.หลงรัก"สมชาย"ไม่ใชเพราะจขบ.เป็นนางงามรักเด็ก รักสัตว์แอย่างใด
ตรงกันข้ามกลับค่อนข้างรำคาญซะด้วยซ้ำแต่ไม่ถึงกับเกลียด ที่จริงคือไม่ชอบเลี้ยงสัตว์นั่นเอง(ขี้เกียจดูแลค่ะความจริงแล้ว 
55+) พอดีที่บ้านพี่เค้าเลี้ยงเจ้าสมชายไว้ พอเราไปอยู่ใหม่ๆก็ไม่ได้ใกล้ชิดอะไรกับมันเท่าไร ส่วนเจ้าสมชายก็ไม่ค่อยชอบคนแปลกหน้า มันเจอแล้วมันจะวิ่งหนีค่ะ กลัวนั่นเอง วันเวลาผ่านไปเราสองก็เริ่มใกล้ชิด
(อย่าคิดลึกๆ) เพราะส่วนใหญ่คนที่อยู่บ้านมักจะเป็นจขบ. เจ้าสมชายก็คุ้นเคยกับจขบ.จนเวลามันหิวจะเข้ามาร้องเหมียวๆใส่ ก่อให้เกิดความรำคาญต่อจขบ.เป็นอย่างมาก 
จขบ.ก็ใจไม้ไส้ระกำค่ะ ด่ามันอีก มาร้องทำไมหนวกหู
ด้วยไม่เข้าใจภาษาแมวว่ามันอยากได้อะไร(แล้วใครจะเข้าใจหว่า) เราก็ไม่สนใจมันค่ะ 555+ ใจร้ายมั้ยเนี่ย พอตอนหลังๆเราก็ไปถามพี่ ว่าทำไมมันร้องจังเลย พี่ก็เลยบอกว่ามันร้องเพราะมันจะกินข้าวนั่นเอง แต่บางทีมันก็ร้องหาตัวเมียเวลามันติดสัด เราก็ถึงบางอ้อ ยังงี้นี่เอง หลังๆพอมันร้อง เราก็ให้ข้าวมัน ตั้งแต่นั้นมามันก็ติดจขบ.ทันที ไปไหนจะตามมาอยู่ใกล้ๆตลอด แต่ที่จขบ.หลงรักนั้นไม่ใช่เพราะเหตุนี้นะคะ มันมาจากเหตุการณ์ในวันหนึ่ง 
จขบ.ปวดท้องมากๆก็เลยนอนอยู่บนเตียงร้องไห้อยู่คนเดียว คิดน้อยใจค่ะทำไมไม่มีใครสนใจเลย ฮือๆ
ไม่มีใครอยู่บ้านคอยดูแลเราบ้าง(คนไม่สบายมักจะต้องการกำลังใจ 55+) เราก็นอนร้องไห้อยู่คนเดียว ซักพักจขบ.รู้สึกถึงบางอย่างกระโดดขึ้นเตียงมา จึงชะโงกไปดู
ปรากฏว่าเป็นเจ้าสมชายเองค่ะ
มันร้องเหมียวๆ แล้วก็เข้ามาใกล้ พยายามใช้ตีนเขี่ยหน้าเราให้หันมาสนใจ พอเราหันไปมันก็ร้องเหมียวๆ แล้วเข้ามาเลียคราบน้ำตาค่ะ จขบ.ล่ะอึ้ง
เฮ้ย นี่มันพยายามจะปลอบใจเรารึเนี่ย มันแสนรู้จังเลยแฮะ เราก็เลยเอาหน้าเข้าไปใกล้ๆมันอีก เจ้าสมชายก็เอาหัวมาไซร้ค่ะ เท่านั้นแหละกรี๊ดเลย
ทำไมมันช่างน่ารักอะไรอย่างนี้ แล้วคืนนั้นมันก็นอนใกล้ๆเราตลอดทั้งคืน ตอนเช้าเราก็เลยไปถามพี่ ว่าสมชายนี่มันฉลาดจังเลย เห็นเราร้องไห้ก็มาปลอบด้วย พี่ก็บอกว่าสมชายมันเป็นแมวที่นิสัยดีมาก ไม่ชอบเห็นใครร้องไห้หรือว่าเศร้า(ไม่ได้เวอร์จริงๆนะคะ) เวลาเห็นใครเศร้าหรือร้องไห้มันจะเข้าไปปลอบเสมอ ตั้งแต่นั้นมาสมชายและจขบ.ก็กลายเป็นคู่ซี้กันค่ะ ฮิๆ
แล้วเพื่อนๆล่ะคะ มีใครเลี้ยงอะไรที่น่ารักอย่างนี้บ้างรึป่าว
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [