6th Anniversary >3<
6 ปีแล้วจ้า....ไม่น่าเชื่อเลยว่าเราจะคบกันมานานขนาดนี้...ที่ผ่านมามีเรื่องมากมายทั้งดีและร้าย แต่เราก้อผ่านมันมาได้ ส่วนนึงเพราะเค้าเนี่ยแหละ เป็นกำลังใจ เป็นที่ปรึกษา เป็นสารถี เป็นทุกอย่าง เค้าไม่ได้ทำดีกับเราแค่คนเดียว แต่ยังทำดีกับครอบครัวเราอีกด้วยทั้งๆที่เค้าเป็นแค่คนที่คบกัน หรือใครๆก้อเรียกว่าแฟน แต่เค้าทำให้เรามากกว่านั้น ทั้งๆที่ก้อไม่เคยหวังอะไรจากเรา..เราเชื่อว่าทุกอย่างเค้าทำมันออกมาจากใจจริง..เค้าเสียสละ ช่วยเหลือเราด้วยใจจริง...เช่นหลายครั้งที่บ้านเรามีปัญหามีคนเจ็บป่วยเข้าโรง'บาลก้อมีแค่เค้าเนี่ยแหละที่วิ่งวุ่นกับเราทั้งคืน ขับรถให้ตลอด ไม่บ่นซักคำ แถมช่วยเป็นธุระให้ทุกอย่าง... (บ้านเราไม่มีรถอ่ะ)ยิ่งนานวัน เราก้อยิ่งเห็นความดีความน่ารักของผู้ชายคนนี้...ทั้งที่เราทั้งนิสัยไม่ดี (เท่าไหร่) งอแงก้อที่หนึ่ง เอาแต่ใจสุดยอดดดดด เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย สารพัด....ฯลฯไม่รู้ว่าเค้าจะทนได้ถึงเมื่อไหร่ ไม่อยากให้ถึงวันนั้น วันที่เราต้องเลิกกัน...แต่ชีวิตก้อต้องดำเนินต่อไป เราไม่รู้หรอกว่าคนๆนี้เป็นเนื้อคู่ของเราหรือป่าว??ที่ทำได้ตอนนี้คือ ทำทุกอย่างให้ดีที่สุด ทำดีต่อกัน เพราะเมื่อต้องจากกันแล้วจะได้ไม่เสียดายทีหลัง...ขอบคุณนะสำหรับตลอด 6 ปีที่ผ่านมา...ขอบคุณสำหรับทุกอย่างจริงๆไม่ว่าอนาคตจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงหรือไม่ อย่างน้อยวันนี้เราก้อดีใจที่ได้รู้จักและรักกับคนๆนี้...อย่างน้อยครั้งนึง เราก้อเลือกคนไม่ผิด...เมื่อวานวันสำคัญทั้งแต่ไม่ได้ไปดินเนอร์ที่ไหนเลยเนอะ เพราะเพื่อนไม่สบายต้องไปเยี่ยมที่โรง'บาล...ไม่เป็นไร ก้อเดือนหน้าเราจะไปฮันนีมูนที่ สวนผึ้งกันอยู่แล้วนิ คิคิ...ฝากเพลงนี้ให้แล้วกันนะ...ฉันขาดเธอ ชีวิตฉันคงว่างเปล่าไม่มีเรื่องราว ทางเส้นเก่าก็เดินมันไป เหนื่อยก็ยังเดินไปพบกับเธอ ชีวิตฉันมีคุณค่ามองไปข้างหน้า มันสวยกว่าที่เคยเป็นไปรักยิ่งใหญ่จากชายคนหนึ่ง ที่ทุ่มเทให้มาทั้งใจเธอมาเปลี่ยนโลกไปทั้งใบ เปลี่ยนชีวิตให้คนอย่างฉัน (ให้กับคนอย่างฉัน)รักจากเธอ ให้ฉันมาจนมากมายตอบแทนเท่าไหร่ สักเท่าไหร่ไม่อาจเพียงพอรักยิ่งใหญ่จากชายคนหนึ่ง ที่ทุ่มเทให้มาทั้งใจเธอมาเปลี่ยนโลกไปทั้งใบ เปลี่ยนชีวิตให้คนอย่างฉัน (ให้กับคนอย่างฉัน)เพราะว่ารักที่เธอให้มา ทุ่มเทมาให้ฉันหมดใจเธอมาเปลี่ยนโลกไปทั้งใบ เปลี่ยนชีวิตให้คนอย่างฉัน ให้กับคนอย่างฉันรักจากเธอ ให้ฉันมาจนมากมายตอบแทนเท่าไหร่ สักเท่าไหร่ไม่อาจเพียงพอเท่าไหร่ไม่อาจเพียงพอรักคุนแฟนมากมายน๊า....................ปล.เข้าปีที่ 7 น่ากลัวจริงๆเลยยยยย
MY B-DAY...
อายุ 25 แล้วค่า.....วันเกิดปีนี้...รู้สึกว่าตัวเองแก่ขึ้นเยอะและก้อยังรู้สึกได้อีกว่า ตอนนี้เราไม่ใช่เด็ก...ที่จะคอยทำตัวเป็นภาระของพ่อกับแม่ได้อีกต่อไปแล้ว...แต่เรากำลังจะเป็นผู้ใหญ่ เป็นคนที่ต้องแบ่งเบาภาระที่พ่อกับแม่ต้องแบกอยู่ตอนนี้ต่างหาก...แต่จะทำยังงัยล่ะ...ในเมื่อชั้นยังไม่แข็งแรงพอที่จะรับผิดชอบสิ่งเหล่านั้นได้คำเดียวคือ ... พยายาม ... ทำอะไรก้อได้ให้คนที่เลี้ยงดูเรามาทั้งชีวิต..ได้เหนื่อยน้อยที่สุด และได้พักผ่อนบ้าง...ในวันเกิดปีนี้เราจึงไม่ได้เรียกร้องขออะไรเลย...ไม่ต้องมีงานเลี้ยง ไม่ต้องมีของขวัญก้อได้..(ขอแค่ได้อยู่กับครอบครัวที่แสนอบอุ่น และคนที่เรารักก้อเพียงพอแล้ว)...แต่พ่อกับแม่ก้อยังเห็นเราเป็นเด็ก...มีของขวัญ...แต่ต้องได้กินของพิเศษๆ อย่างทุกปี...25 ปีที่ผ่านมาไม่เคยขาด...วันนี้อยากบอกแค่ว่า...ขอบคุณ พ่อกับแม่นะ ที่ให้ชีวิตที่สุขสบายตั้งแต่เกิดจนกระทั่งวันนี้...ขอบคุณ ทุกความลำบาก ทุกความเหน็ดเหนื่อยที่พ่อกับแม่ทนมาตลอดขอบคุณ การศึกษาที่ดี ที่ทำให้หนูไม่ลำบากจนวันนี้...ขอบคุณ ทุกคำบ่นทุกคำสอนที่ทำให้หนูเป็นคนดีขอบคุณ เงินทุกบาทและของทุกอย่างที่พยายามหาให้เมื่อหนูอยากได้ขอบคุณ สำหรับทุกอย่างที่ไม่สามารถบรรยายได้หมดขอบคุณ ที่ทำให้เกิดมาในครอบครัวดีๆ เจอคนดีๆขอบคุณทุกอย่างจริงๆ...รักพ่อกับแม่ที่สุด...