Group Blog
All Blog
|
--- ก ลั บ บ้ า น วั น ปี ใ ห ม่ ---
การเดินทางครั้งนี้ ได้มาสวัสดีปีใหม่และรับพรที่บ้านพ่อแม่สามีเป็นที่แรก เนื่องเพราะเป็นทางผ่านทางแรกที่จะไปหาแม่ด้วย แม้สามีฉันจะกลับบ้านพิจิตรบ่อยและไม่ได้มาช่วงเทศกาลบ่อยนัก แต่ปีใหม่เราต้องมาทุกครั้ง เอาส้มและพุทรานมมาฝากเหมือนเคย พ่อก็จะเตรียมข้าวใหม่ ผลหมากรากไม้ในสวนไว้ให้เราขนกลับด้วย ปีนี้นาแล้งมาก ปกติหนูนาจะกินแต่ข้าว ชาวบ้านจะจับมาได้ง่ายแต่พอนาแล้ง หนูนาที่กินแต่ข้าวดูหากินยากขึ้น แต่พ่อก็ไปหาหนูนามาทำแกงหนูจนได้เพราะรู้ว่าเจ้าแฝดชอบมาก เป็นกับข้าวโปรดเลยทีเดียว เช้าที่ไปถึง เรากินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันที่ระเบียงหน้าบ้าน พี่สาวของสามีก็มาจากกรุงเทพฯ พอดี พอได้คุยกันพอหอมปากหอมคอตามประสาพี่น้อง สักพักเราต้องขอตัวเพราะเราต้องเดินทางต่อไปบ้านแม่ ถึงบ้านแม่นั้น ก็แทบไม่ต้องออกไปไหน เขาเตรียมขนม กาแฟ อาหารไว้รอ แม่ทำอาหารให้กินกันทั้งวัน กินตั้งแต่ไปถึงบ้าน กินแล้วก็นอนพักเอาแรง ตื่นนอน ออกไปเดินห้าง กลับมากิน นอน กิน และออกไปวิ่ง วิ่งเสร็จกลับมากิน นอน วนเวียนอยู่อย่างนั้น มาครั้งนี้ แม่มีแมวให้เลี้ยงถึงสิบตัว จากที่เคยเลี้ยงถึง 19 ตัว แต่ทุกตัวหนีไปอยู่ที่อื่นกันหมด แม่เหงาไปสักพักใหญ่ ๆ ก่อนที่แม่แมวทั้งสามที่แม่เคยเลี้ยงก่อนหน้านี้หอบหลาน ๆ มาด้วย แม่เริ่มไม่มีเวลาว่างและอยู่กับแมวทั้งวี่ทั้งวันเหมือนเคย ฉันเห็นแม่มอมมาเคล้าเคลีย หอมแก้มยาย เลียหน้าเลียตา รักยายเหลือเกิน เห็นแล้วนึกถึงสีนวลของแม่ แมวรักแม่นะ ฉันเลี้ยงแมวก็จริงแต่แมวของฉันไม่เคยมาใกล้ให้ฉันได้แสดงความรักบ้างอย่าว่าแต่เขาจะมาแสดงความรักอย่างที่แม่ได้รับเลย ตอนที่แม่ชวนเราให้ไปชมทานตะวันนั้นที่เกษตรร้อยไร่นั้น เป็นวันที่คนพลุกพล่านมาก เป็นธรรมดาเพราะช่วงเทศกาล เรามักสอนลูก ๆ ว่า ไปไหนช่วงนี้จะอยู่ที่ไหนก็มีแต่คนมาฉลองเทศกาล ขออย่าหงุดหงิดหรือหน้างอคอหักเพราะไม่เข้าท่า เราก็เหมือนคนอื่นที่ เวลาพักของเราตรงกันเท่านั้น รถราช่วงเทศกาลเป็นที่รู้กัน สถนที่เที่ยวขึ้นชื่อไม่ว่าที่ไหนก็หนาแน่นทั้งนั้น ทั้งทางเข้าไปสวนสัตว์และที่ทุ่งทานตะวัน ส่วนใหญ่ก็หอบกันมาเต็มหลังรถกระบะ เรายังไป อย่าได้ไปว่าอะไรเขา แต่เสียดายที่เขาคำนวณการบานของทานตะวันผิด ทานตะวันคอตกกันเป็นแถว ๆ ออกมาจาทุ่งทานตะวัน เราผ่านโชว์รูมของโฮมโปร แม่ว่าที่นี่มีอาหารอร่อยหลายอย่าง แม่ชอบมาเดินดูเฟอร์นิเจอร์กับป้า ๆ น้า ๆ แต่ที่มาเพราะมากินข้าวกันมากกว่า ทุกเดือนจะมีกินเลี้ยงหมู่เกษียณ จะเปลี่ยนร้านอาหารไปเรื่อย ๆ มีร้านข้าวต้มสุมาลี ร้านนี้ไม่ค่อยอร่อย แต่แม่มาบ่อย ลูกเขยสุดที่รักของแม่ก็สวนขึ้นมาเลย ไม่อร่อยแล้วแม่มากินทำไมบ่อย ๆ ครับ ลูกหลานฮากันทั้งรถ แม่ก็ฮาด้วย บอกว่าเจ้าหมู่ชอบมาร้านนี้ ร้านนั่งสบาย พูดจาดีแต่กับข้าวไม่ค่อยอร่อย แม่จะแนะนำเราได้หมด เส้นทางนั่นนี่ เป็นผู้เชี่ยวชาญสถานที่ท่องเที่ยวของจังหวัดว่างั้นเถอะ มีร้านขายของญี่ปุ่นเพิ่งมาเปิดข้างบ้านเรา เขาขายของแบบชั่งกิโล เราไม่ค่อยอยากได้อะไรนักแต่ก็ไปดูเป็นเพื่อนแม่ นอกจากนี้แม่มีความสุขที่ได้แนะนำสถานที่วิ่งให้เราแล้วเราถูกใจมาก นึกถึงสมัยเด็ก ๆ ที่แม่ชอบไปเชียร์ฉันเล่นกีฬาที่ศาลากลางจังหวัด แม่ภูมิใจกับการเป็นกองเชียร์ให้ลูก งานไหนแม่ก็ตามไปเชียร์ แม่จึงไม่แปลกใจที่อายุจนป่านนี้จะมาวิ่งจริงจังอะไรอีก เราติดใจสวนน้ำบุ่งตาหลั่วนี่มาก อิจฉาคนที่นี่ที่มีที่วิ่งและทางจักรยานให้ฝึกซ้อมอย่างดี จากนั้นแม่ก็รำพึงรำพันเรื่องสำคัญที่คงอยากจะระบายให้ฟังเต็มแก่ว่า อย่าเพิ่งให้แม่ไปอยู่ด้วยเลย สองคนนั่น (น้องสาว น้องชายฉัน) อยากให้แม่มาอยู่กับฉันที่เชียงใหม่ แม่รักบ้านที่เชียงใหม่นะ สบายทุกอย่าง แต่แม่ไม่คุ้นเคย แม่ไม่มีเพื่อน กลัวจะเฉา แม่อยู่บ้านแม่น่ะ รู้ทุกที่ ที่กิน ที่ช้อป ที่เที่ยวกับเพื่อนกับฝูง อยากไปไหนก็เรียกรถตุ๊ก ๆ มารับที่บ้าน ไม่ขับรถเองแล้ว ใช้ชีวิตสบาย ๆ แต่ละวัน ได้อยู่กับแมว รดน้ำต้นไม้ ดูทีวี เล่นเกม แม่ว่าแม่มีความสุขดี ตอนนี้แม่ยังแข็งแรง ไม่ต้องมาเยี่ยมบ่อยหรอก ไปเยี่ยมพ่อเถอะ ไม่ต้องห่วงแม่ ถึงเวลาแม่ก็จะไปอยู่ด้วยเอง ฉันเข้าใจ แต่บอกแม่ว่า ปีนี้สุขภาพแม่ไม่ดีเหมือนก่อนนะ โดยเฉพาะหู อยากให้แม่ไปตรวจหูและใช้เครื่องช่วยฟัง แม่รู้เรื่องนี้แต่ยังไม่อยากใช้หูฟังตอนนี้ ก็ได้แต่บอกว่า มันจำเป็นนะแม่ อีกเรื่องคือ เสียวฟันมาก ขอให้แม่รีบไปหาหมอวาริน หมอฟันประจำบ้านเรามาตั้งแต่เล็ก ๆ กันเลย แม่บอกว่า มีฟันสองซี่ที่ไปหาหมอวารินแล้ว หมอเขียนจดหมายให้ไปหาอีกหมอหนึ่งเพราะเครื่องมือที่คลีนิกไม่พร้อม แม่รักและชื่นชมหมอวารินมากว่านอกจากดูแลฟันแม่แล้วยังแนะนำให้แม่ไปรักษาที่ที่ดีกว่าอีก เป็นหมอที่มีสปิริตสูง ไม่ดึงแม่ไว้ให้รักษากับตัวเอง เลยต้องกำชับแม่อีกครั้งว่า ยังไงต้องรีบไปทำฟันก่อนเรื่องอื่น จะได้ไม่ห่วง เราลาแม่ที่บ้านก่อนจะไปเยี่ยมพ่อกันต่อ ก่อนนี้ เวลาจะมาหาพ่อต้องถามพ่อว่า ปีใหม่นี้พ่อจะไปไหนหรือเปล่า มีใครมาหามั้ย สะดวกให้ไปหาหรือไม่ เป็นคำถามปกติเพราะช่วงเทศกาล พ่อจะต้องไปกินเลี้ยงปีใหม่ที่บ้านญาติภรรยาของเขา ถ้าพ่อไม่อยากไปบ้านโน้นจริง ๆ พ่อจะบอกอาว่า จะรอรับลูกที่สุพรรณและกินข้าวกับลูก ก่อนออกเดินทางมาหาพ่อทุกครั้ง พ่อจะถามว่า ออกบ้านกี่โมง ออกบ้านมาหรือยังและคอยโทรฯถามทุกระยะว่าตอนนี้ถึงไหนกันแล้ว ค่อย ๆ ขับมา และพ่อจะรู้ว่าถึงบ้านพ่อกี่โมง พอรถจอดหน้าบ้านพ่อ ห้องนอนพ่อจะเปิดไฟ แสดงว่าพอรอเราอยู่และลงมาเปิดประตูรับลูกเอง นั่งคุยกันสักพักก่อนแยกย้ายไปนอนสักงีบ ส่วนพ่อตื่นแล้วก็ตื่นเลย เป็นแบบนี้ทุกครั้ง แต่ปีนี้ ไม่ได้บอกพ่อล่วงหน้าว่าจะมาหาเพราะพ่อไปไหนไม่ได้ เมื่อต้นเดือนธันวา บอกพ่อไปแล้วว่า ปีใหม่ไม่ต้องรอนะ จะไปหาแม่ สภาพพ่อตอนนั้นยังไม่ค่อยดี ดูอิดโรยและป่วยมาก เขาดีใจที่ลูกมาหาและเสียน้ำตาตอนลูกจะกลับ ฉันเข้าใจ บางทีสุขภาพภายในที่ยังไม่ค่อยดีมีผลต่อจิตใจมากพอควร ได้แต่บอกว่า จะหาเวลามาเยี่ยมพ่อบ่อย ๆ กินให้อิ่ม นอนให้หลับ พ่อไม่ต้องกังวลอะไร เดี๋ยวเราก็เจอกันอีก ฉันมาถึงบ้านพ่อ จอดรถเสร็จ อาเปิดประตูมารับ ตกใจและยิ้มดีใจที่เห็นเรา เราก็นิสัยไม่ดีนะที่น่าจะแจ้งอาหาล่วงหน้าสักหน่อย แต่ไม่อยากจุกจิก มาบ้าน มาเมื่อไหร่ก็ได้นี่นา อารีบไปบอกพ่อว่า ฉันมาหา พ่อเห็นฉัน เขายิ้มเลย ดีใจมาก ถามว่า มายังไง มากับใคร ฉันดีใจมากเพราะพ่อจำฉันได้ ครั้งนี้เขาเหมือนทวนความจำได้ว่า ก่อนหน้านี้ที่ฉันเดินทางเอง เขาถามซ้ำ ๆ ว่ามายังไง ต่อรถยังไง ฉันพูดช้า ๆ ให้พ่อฟัง พ่อเข้าใจ แต่รู้ล่ะว่าพ่อเป็นห่วงฉัน อาก็ว่า พ่อดีขึ้นเยอะ พาไปฝังเข็ม ทำกายภาพบำบัด ฝึกพูด ออกเสียงกับหมอ พอจำอะไรได้ แต่ยังสื่อสารไม่ค่อยได้มาก บางครั้งก็พูดอะไรยาว ๆ ได้ บางครั้งพ่อรู้ว่าจะพูดอะไรแต่พูดออกมาไม่รู้เรื่อง เขาจะรู้ว่าเราฟังเขาไม่รู้เรื่อง ต่างคนต่างหัวเราะกันไป ขำ ๆ ไม่ใช่เรื่องเสียหายใหญ่โตอะไร พ่อจะไม่มีฟอร์มเรื่องพวกนี้กับลูกหลานหรือญาติสนิท แต่กับคนอื่น พ่อจะจุ๊ย ไม่ยอมพูดอะไร เขารู้ว่าคนอื่นแปลเขาไม่ได้และไม่อยากถูกหัวเราะ พอไปอยู่กับคนรุมถามมาก ๆ และพยายามแปล ยิ่งแปลยิ่งผิด เขาจะปวดหัวเพราะเสียงเซ็งแซ่ รบกวนเขามากไป พ่อจึงเลี่ยงการไปที่ชุมชนหรือพบปะเพื่อนเกษียณด้วยกันทั้งที่อาจะพาไปจะได้เจอเพื่อนฝูงบ้าง พ่อยังปฏิเสธอยู่เพราะพูดไม่ค่อยรู้เรื่องนั่นเอง บางวันพ่ออยากกินไอติม จะไปร้านที่พ่อเคยไป เขาไม่อยากไป กลัวเจอพรรคพวกเพื่อนฝูงและพูดคุยกับใครไม่รู้เรื่อง อาเลยพาไปสเวนเซ่น อาไม่เคยเข้าร้านวัยรุ่นแบบนี้ เขาอายและบอกว่า เวลาพาพ่อไปนะ มีแต่เด็ก ๆ มานั่งกันคนละมุม แต่สองตายายมานั่งกินไอติมด้วย พ่อดีใจมากที่ได้มากินและไม่เจอเพื่อน หรือบางที อยากไปร้านกาแฟเจ้าประจำ ก็ไปไม่ได้ คนรู้จักเยอะอีก อาต้องคอยแปลให้คนอื่นฟังว่าพ่อพูดอะไร พ่อไม่ต้องการแบบนั้น เขาอยากพูดรู้เรื่องกว่านี้ก่อน และยังไม่พร้อมจะเจอใคร บางวันอาพาขับรถไปร้านที่เขาชอบ ดูสถานที่ตรงนั้นตรงนี้และคอยกระตุ้นถาม ไปเส้นทางนั้นนี้และคอยถาม พ่อจะได้ไม่เบื่อ บางวันเขาอากกินไก่เคเอฟซี อาพาพ่อไป เขาไม่รู้ว่าต้องสั่งเอง น่งรอบริกรมารับออเดอร์ตั้งนาน ฉันได้แต่อมยิ้ม อาใจดีมาก เอาใจพ่อทุกอย่างทั้งที่ร้นแบบนี้ เขาเคยไปกับลูกหลานและเราสั่งให้ แต่อาไม่เคยมากับเรา นึกก็เสียใจที่ความเกรงใจเหมือนม่านหมอกมาบังความรู้สึกดี ๆ ของเขา อาเป็นทั้งพยาบาลและแม่บ้านที่ดีมาก กับข้าวกับปลาไม่เคยขาด อาหารมีทั้งคาว หวานครบทุกมื้อ อาไม่ได้ดูแลแค่พ่อ แต่อายังมีแม่อายุ 94 ในบ้านนี้ด้วย เพียงแต่ยายลุกไปไหน ช่วยเหลือตัวเองได้ ความจำยายดีมาก ไม่น่าเชื่อเลย พ่อก็ไม่ธรรมดา ตั้งแต่ไปฝังเข็ม ดูเหมือนจะจำอะไรขึ้นมาได้บ้าง ฉันคิดว่าไม่ใช่เพราะอะไรอย่างใดอย่างหนึ่งหรอกที่ทำให้พ่อดีขึ้น แต่เพราะหลายอย่างรวมกัน ไม่ว่าจะเพราะยาที่อาจัดให้กินตรงเวลาเป๊ะ เพราะอาพาพ่อไปฟื้นความจำบ่อย ๆ เพราะอาพูดคุย สอนอ่านและคอยแปล ชวยเหลือเวลาที่พ่อต้องการ พ่อดูเป็นคุณชายมากที่มีอาดูแลดีขนาดนี้ เป็นบุญของพ่อเสียจริง การที่พ่อเป็นแบบนี้ ดูพ่อเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น การแสดงออกถึงความรักลูกแบบเปิดเผยมากขึ้น ไม่ต้องวางตัวเป็นกลางให้อึดอัดเหมือนก่อน พ่อจะอารมณ์ดีมากเวลาอยู่กับลูกและหลาน ๆ ของพ่อ พูดคุยสนุกสนาน( ฟังรู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องบ้าง) ฉันคิดว่าพ่อดีขึ้นผิดหูผิดตาและสดชื่นมาก อาดูมีความสุขมากขึ้น เขามองเห็นเองว่าความรักระหว่างพ่อลูกเป็นแบบนี้ พ่อดีขึ้น เป็นเรื่องน่ายินดี ใครช่วยแบบไหนได้ก็ช่วยกันไป โชคดีที่บ้านพ่อเงียบ สงบ อากาศดีมาก เหมาะแก่การพักฟื้นที่บ้าน อยู่สบาย ๆ เพื่อนบ้านแวะมาทักทายบ่อย มีขนมมาฝากให้กินไม่ขาดสาย มาเยี่ยมพ่อแม่ปีใหม่ครั้งนี้ เราไม่ได้กินข้าวนอกบ้านสักมื้อ กิน ๆ นอน ๆ อยู่ที่บ้าน รู้สึกอุ่นกาย สบายใจกันทั้งหมด พ่อเองก็ไล่เราไปหาอะไรกินอร่อย ๆ นอกบ้าน กลัวลูกกินข้าวไม่อร่อย อาก็บอกว่า อยากไปกินนอกบ้านมั้ย จะพาไป แต่พ่อไม่อยากไปเพราะไม่สะดวกเจอผู้คน ทุกคนเข้าใจ อยู่บ้าน กินข้าวบ้านกับพ่อ แม่ น่ะ สุขใจสุด ๆ แล้ว เราไม่แค่ภาวนาให้พ่อดีวันดีคืนเท่านั้น เราอวยพรให้อาสุขภาพแข็งแรงและมีความสุขด้วย เห็นการปรนนิบัติและสายตาที่อามีต่อพ่อแล้ว ฉันสัมผัสได้ถึงความรักที่อามีต่อพ่อเต็มเปี่ยม การใช้ชีวิตคู่และมีคู่ชีวิตที่ดีเป็นแบบนี้เอง สวัสดีปีใหม่ทุกท่านค่ะ ขอให้ปีนี้เป็นปีที่ดีของเพื่อน ๆ ขอให้ทุกคนมีสุขภาพกายและใจแข็งแรง และมีความสุขมากกว่าทุกข์นะคะ ขอบคุณค่ะ ภูพเยีย 4 มกราคม 2559 |
ภูเพยีย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [?] Friends Blog
|
