--- ห อ ม ใ จ ไ ป กั บ ฝ น ป ร า ย ---

สมัยที่ฉันยังเป็นเด็กหญิง ที่บ้านไม้ใต้ถุนสูงของเรา แม่ของฉันชอบจัดแจงแต่งสวนดอกไม้อยู่เสมอ จะเอานั่นนี่มาปัก มาชำ เพาะเมล็ดมาปลูกเอง ยิ่งตอนที่ตามาหาที่บ้าน ฉันมักจะคอยแอบฟังแม่กับตาคุยกันเรื่องดอกไม้อยู่ข้าง ๆ ตานั้นชอบกล้วยไม้ไทยเป็นพิเศษ แม่เป็นลูกสาวคนสุดท้องของตาเพียงคนเดียว ตาจึงตั้งชื่อให้แม่ด้วยชื่อดอกกล้วยไม้ชนิดหนึ่งที่ตาชอบ บางทียามที่ตากับแม่พูดถึงชื่อของดอกไม้แต่ละชนิด ฉันแทบไม่เคยได้ยินเอาเสียเลย โดยเฉพาะเมื่อยาวไกลไปถึงเรื่องกลิ่น ยิ่งไปกันใหญ่ เพราะมันเกินจินตนาการของฉันว่ามันจะหอมอย่างไร หรือหอมได้มากถึงเพียงไหนจนตากับแม่หลงใหลและปลื้มที่จะหาดอกนั้นดอกนี้มาปลูกให้ได้
แม่ยังเล่าให้พวกเราฟังเสมอ ๆ ว่าตอนที่แม่สิบขวบ ย้ายตามตาไปที่ศรีสะเกษ อ.กันทรลักษ์ ซึ่งเป็นอำเภอที่ติดกับประเทศเพื่อนบ้านอย่างเขมรนั้น ตาสอนแม่ให้หัดปลูกผักไว้กินเอง ปลูกมากจนกระทั่งแบ่งเพื่อนบ้านได้และมีเหลือมากมายพอทีจะไว้ขายได้ตังค์กินขนม แม่มักจะเล่าด้วยความสุข แต่ที่น่าเสียดายคือ พอแม่มามีลูก ๆ แม่ไม่เคยได้สอนให้ลูก ๆ ของแม่ปลูกผักไว้กินเองบ้าง นอกจากปลูกความสุขในการชมสวนชมดอกไม้ของแม่เท่านั้น
.
ฉันคงได้รับอิทธิพลมาจากแม่มานิดหน่อย อาจจะแค่เศษเสี้ยวอารมณ์ของแม่ที่มีต่อดอกไม้ ครั้นพอฉันมีบ้านที่พอจะมีบริเวณได้ลงสวนดอกไม้บ้าง สิ่งเหล่านี้กลับมาใกล้ชิดจนรู้สึกผูกพันโยงใยไปถึงวัยเด็กของฉันกับแม่ได้
.
แต่ต้นกาหลานี่ฉันเพิ่งมารู้จักชื่อและเคยปลูกเองเมื่อฉันมีบ้าน แม่เลือกมาให้พร้อมกับขิงซึ่งขิงที่แม่เลือกมามีขิงแดง โอลโรสและสีชมพู ปลูกไว้ข้าง ๆ มุมบ้าน แม่ว่าดอกมันสวยเหมือน ๆ กัน
กาหลานั้นมีหลายกอ แม่อยากให้ฉันเห็นตอนที่มันแทงดอกออกมาจากโคนกอ จะได้เห็นดอกสีแดงที่มีกลีบหลายชั้นซ้อน ๆ กันและขนาดใหญ่ สีแดงสดเป็นมันสวย
.
ฉันเคยถามแม่ว่า “ชื่อกาหลา หรือ ดาหลากันแน่ ได้ยินแต่คนเรียกว่าดอกดาหลา ”
.
“ เรียกอะไรก็ได้ ถ้าเราจะพูดถึงเจ้าดอกนี้ แล้วเราเข้าใจตรงกัน เพียงแต่ว่า ดาหลานะไม่มีคำแปล แต่กาหลาน่ะ แปลว่า – เหมือนดอกไม้— ”
.
“เหมือนดอกไม้ ยังกับว่า ไม่ใช่ดอกไม้เนาะแม่”
แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรต่อ นอกจากยิ้ม ๆ
.
ฝนปีนี้ กาหลาที่บ้านฉันออกดอกสีแดงสดสะพรั่ง มากมายเหลือเกิน ฉันเอาไปปักไว้ที่ชั้นหนังสือสีเหลืองข้างเตียงนอนหนึ่งดอก ในแจกันทรงสูงสีน้ำเงินเพราะก้านดอกกาหลายาวมาก เห็นแล้วสดชื่นแม้ว่าจะเป็นดอกไม้ไร้กลิ่นก็ตาม
.
และอีกมากมายที่ปักไว้ในแจกันทั่วมุมบ้าน กระนั้น ก็ยังมีเหลืออีกมากมายที่เบ่งบานคาต้นและแห้งเฉาตายคาต้นเช่นกัน ทั้งที่รู้ว่าดอกไม้ชนิดนี้นำมาทำอาหารกินได้ แต่ก็ไม่เคยคิดจะเอามากินสักครั้ง
.
ดอกไม้ หรือ เหมือนดอกไม้ชนิดนี้ ฉันคิดว่าเธอเองก็ไม่ได้สนใจนักหรอกที่จะมีชายใดมาชอบหรือไม่ หรือใครเมินเมื่อรู้ว่าเธอปราศจากกลิ่นหอมเป็นอาภรณ์
เธออาจต้องการเพียงแค่สายตาอ่อนโยนซึ่งเป็นสื่อถึงความอบอุ่นถึงกันระหว่างฉันกับเธอ
และรับรู้ได้เช่นกันว่าฉันพอใจที่ได้เรียนรู้อย่างเข้าใจ ได้ใกล้ชิดและเห็นคุณค่าและความเป็นตัวของเธอเอง
.
เธอ..ในสายตาของฉันเป็นเช่นนี้จริง ๆ นะ
.
ฝนปีนี้ นอกจากฉันสัมผัสความสวยงามจากเธอแล้ว
ฉันยังสัมผัสกับกลิ่นหัวใจแห่งสายฝนในความทรงจำ
ที่มิอาจลืมเลือนได้..เช่นกัน
::
::
ภูพเยีย

Create Date : 17 กรกฎาคม 2559 Last Update : 17 กรกฎาคม 2559 14:08:36 น. Counter : 675 Pageviews.		2 comments
Share Tweet