ร่างกายก็เป็นส่วนหนึ่ง จิตใจก็เป็นส่วนหนึ่ง
มันก็เป็นอย่างนั้น มันไม่แน่นอน
ใจนั้นไม่แน่นอน กายมันไม่แน่นอน
มันจะคิดดีก็อย่าไปเชื่อมันมาก
มันจะคิดชั่วก็อย่าไปเชื่อมัน
ให้รับรู้มันไว้ ดูมันไปเรื่อย ๆ แหละ

พระพุทธเจ้าตรัสสอนว่า
ภิกษุทั้งหลาย ผู้ที่ตามรักษาจิตของตน
ผู้นั้นจะพ้นจากบ่วงมาร


มันทำผิดก็ให้รู้ว่ามันทำผิด มันทำถูกก็ให้รู้ว่ามันทำถูก
ทุกวันให้รู้มันไว้ ภาวนาทุกวัน ให้มันเพลาลง
เพลาลงนี้เรียกว่า การภาวนา ไม่ใช่นั่งหลับตาเฉย ๆ
บางคนบอกว่าไม่มีเวลานั่งภาวนา
"แหม! ต้องทำมาหากิน ยุ่ง ไม่ได้ภาวนา"
โยมค้าขายยุ่ง ๆ โยมหายใจมั้ย หรือโยมหยุดหายใจ
การยืน เดิน นั่ง นอน คือการภาวนาทั้งนั้น







จากเทปพระธรรมเทศนาของหลวงปู่ชา ม้วนที่ ๒๒