|
|
หน้าต่างบานรัก
...เป็นงานเขียนที่ไม่ค่อยจะสมบูรณ์สักเท่าไรแต่อยากจะเขียนเนื่องจากอารมณ์ดีนิดหน่อย โฮ๊ะๆ อย่าว่ากันเลยนะคะ
ความรักของฉันเรื่องต้นจากหน้าต่างบานเล็กๆบานหนึ่ง หน้าต่างบานเล็กๆข้างห้องนอนที่สามารถมองเห็นสนามหญ้าข้างบ้าน และมองเห็น...เขา ที่มักจะมานั่งข้างๆสระน้ำที่สนามหญ้าทุกวัน เขาผู้มีใบหน้าเรียบเฉยไม่แสดงอาการใดๆออกมาทางสีหน้า ฉันไม่เคยเห็นเค้าอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆ หรือพูดคุยกับใครเลยและความรักของฉันก็คงจะจบลงได้แค่การแอบมองอยู่อย่างนี้ตลอดไปถ้าวันนั้นไม่เกิดขึ้น ในขณะที่ฉันกำลังมองโน่นมองนี่ไปเรี่อยเปื่อยพลันสายตาก็ไปกระทบกับสิ่งๆหนึ่งลักษณะเหมือนกำลังจะจมน้ำฉันไม่เเน่ใจว่าเจ้าสิ่งนั้นคือตัวอะไรรู้แต่ว่าต้องไปเอาเจ้าตัวนั้นขึ้นมาเท่านั้น(ถ้าเป็น งู จระเข้ ค่อยวิ่งทีหลัง) และขาก็ไวเท่าความคิดฉันวิ่งมายังสระน้ำเพื่อช่วยเจ้าตัวตกน้ำป๋อมแป๋มตัวนั้น อ้อ! เจ้าลูกหมาตัวจ้อยนี่เอง ยังดีที่สระไม่ค่อยลึกสักเท่าไรแต่ถ้าตัวเล็กขนาดนี้มีสิทธิ์จมได้เหมือนกันนะเรานี่ซนจริงๆ สภาพทั้งของคนและหมาเป็นอย่างไรไม่อยากบอกเลยทั้งมอมแมมซ้ำยังเปียกมะล่อกมะแล่กไปหมดอีก(แม่จะเทศน์กัณฑ์ไหนหนอ) มาสำรวจเจ้าลูกหมาต้วจ้อยดีกว่าว่ามีที่มาที่ไปอย่างไร เอ เจ้าตัวนี้น่าจะมีเจ้าของนะเพราะมีปลอกคอด้วย เอ๊ะ เขียนชื่อด้วยชื่อ 'ไข่ตุ๋น' วุ้ยชื่อน่ากินเชียวว่าแต่ว่าเป็นหมาของใครหว่าถึงได้ปล่อยให้มาวิ่งเล่นตัวเดียวจนตกน้ำตกท่าได้เนี่ย กำลังบ่นโน่นบ่นนี้อยู่ในใจคนเดียวเลยไม่ทันสังเกตุว่ามีใครเดินมาหยุดอยู่ข้างหลังของตัวเอง
"ไข่ตุ๋นไปทำอะไรมาเนี่ย ตัวเปียกเชียว"ว่าแล้วใครก็ไม่รู้(ก็ยังไม่ทันได้หันไปมองเลย โดนคว้าเจ้าลูกมาจากมือไปเฉย) ฉันก็เลยหันไปตามเสียงนั้นกะจะฉะสักหน่อยโทษฐานปล่อยเจ้าตัวจ้อยมาเล่นตัวเดียว แต่พอหันไปเท่านั้นแหล่ะ เอิ๊กกกกก... เขาอ่ะ เขาคนที่ฉันแอบมองที่ข้างหน้าต่างอยู่ทุกวัน ตัวเป็นๆมาอยู่ตรงหน้าเลย ละลายแน่ฉัน
"ไข่ตุ๋นตกน้ำหรอครับ" คราวนี้เขาคุยกับฉันด้วย ฉันพยักหน้ารับไปสองครั้งอันเนื่องจากตอนนี้ปากมันสั่นจนพูดไม่ได้
"ขอโทษครับ ผมมัวแต่หลับอยู่ฝั่งโน้น เจ้าไข่ตุ๋นมันเลยแอบหนีผมมาเที่ยวเลยตกน้ำตกท่าเลยแล้วก็ขอบคุณที่ช่วยเจ้าไข่ตุ๋นนะครับถ้าไม่ได้คุณมันคงแย่แน่" และฉันก็พยักหน้าตอบรับไปอีกครั้งก่อนที่จะรวบรวมสติที่กำลังกระเจิงให้กลับมารวมกันอีกครั้ง
"ลูกหมาของคุณหรอคะ"
"ครับ ผมไม่ค่อยพาเจ้านี่ออกมาเที่ยวสักเท่าไรเพราะมันชอบแอบหนีผมบ่อยๆนะครับ"
"มิน่าหล่ะ ถึงเห็นอยู่คนเดียวบ่อยๆ" ฉันพึมพำคนเดียวเบาๆ
"อะไรนะครับ" หง่ะ หูดีจริง
"เปล่าค่ะ เปล่า" ฉันยิ้มให้เค้าอีกครั้ง นับจากวันนั้นเป็นต้นมาฉันก็ไม่เคยที่จะมองเค้าทางหน้าต่างอีกเลย แต่มานั่งอยู่ข้างๆเค้าต่างหากโดยใช้เจ้าไข่ตุ๋นเป็นข้ออ้างในการมานั่งอยู่ข้างๆเค้านี่ เจ้า ' กามเทพไข่ตุ๋น ' คงจะรู้ว่าฉันคิดอย่างไรกับเจ้านายของมัน จึงให้ความร่วมมือกับฉันอย่างเต็มที่(รู้ใจหมาอีกเข้าข้างตัวเองเนอะ) สักวันฉันคงเปลี่ยนจากคนรู้จักเป็นคนรู้ใจ เอาใจช่วยฉันด้วยนะคะ...
| Create Date : 23 พฤศจิกายน 2550 |
| Last Update : 23 พฤศจิกายน 2550 9:23:34 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 377 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [