ผลส้ม...ผลหนึ่ง
Group Blog
 
All blogs
 
เรื่องไร้สาระ...บนรถไฟฟ้า

เรื่องบางเรื่อง...บนรถไฟฟ้า

บางคนคิดว่าแค่บนรถไฟฟ้า จะมีอะไรนักหนา...คุณคิดผิดแล้วไอ้เรื่องบนรถไฟฟ้าเนี่ยแหล่ะแหล่งรวมทุกเรื่อง แต่ที่จะว่าถึงตอนนี้คงเป็นเรื่องบางเรื่องที่คนอื่นคิดว่าช่างมัน ไร้สาระ หรือไม่ก็ไม่ใช่เรื่องของเราประมาณนั้น แต่บอกตามตรง ไอ้เรื่องของเขาหรือเรื่องไร้สาระเนี่ยแหละมันรบกวนความรู้สึกใครต่อใครหลายๆคนเลยหล่ะ

เรื่องแรกเลยต่อแถวเพื่อเข้าไปในรถไฟฟ้า ทุกวันตัวเองจะต้องขึ้นที่สถานีต้นทางอยู่แล้วก็ต้องมีบ้างที่มาก่อนหรือมาทีหลังเค้า ถ้ามาก่อนก็จะต้องมีหัวแถวช่ายมั้ยถ้าใครเคยขึ้นที่สถานีต้นทางจะเห็นลูกศรมันชี้แค่สองเส้นให้ต่อแถว แต่ถ้าแถวยาวขึ้นใครมาหลังก็อาจจะตั้งขบวนใหม่ได้ถ้าแถวก่อนเค้าเข้าไปในขบวนแล้ว แต่ที่รับไม่ได้ก็คือมาทีหลังเค้าแต่มาตั้งแถวเป็นแถวที่สามแถวที่สี่เฉยเลย แล้วยังทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อีกต่างหากใครที่มาต่อทีหลังคนที่สามสี่แทนที่จะได้นั่ง ไอ้แถวที่มันต่อมาเกินมันนั่งหน้าบานไปเรียบร้อยแล้ว ถ้าใครเคยโดนแบบนี้เชื่อได้เลย เสียอารมณ์แต่เช้า ตัวเองก็โดนบ่อยพอมองหน้ามากๆเข้ามันเหยียบรองเท้าเราเฉยเลย พี่ที่ทำงานด้วยกันพูดแทนเลยนะว่าแซงเค้าแล้วยังมาเหยียบรองเท้าอีก โน่นหนีไปอีกตู้เลย ไม่รู้ว่ามันอายหรือมันกลัวมีเรื่องก็ไม่รู้

พอเข้าไปในขบวนได้นะถ้าวันไหนไม่รีบก็จะรอจนกว่าตัวเองจะอยู่หัวแถวเพื่อรอขบวนถัดไปตัวเองก็จะได้นั่ง แต่ถ้าวันไหนสายหน่อยก็จะยอมยืนหล่ะ เอาเรื่องได้นั่งก่อนดีกว่ามีบ่อยๆเหมือนกันที่เราได้นั่งแล้วมีคนท้องมั่ง คนแก่มั่งมายืนตรงหน้าเราถ้าวันไหนไม่หลับลึกก็จะได้ลุกให้นั่ง แต่บางครั้งเค้าก็ปฎิเสธเรานะเค้าบอกว่าอีกไม่กี่ป้ายก็ถึงแล้ว แสดงว่าเค้าก็เกรงใจเราเหมือนกัน ไม่เหมือนบางคน มีวันนึงเราลุกให้คนแก่นั่งพอลุกเท่านั้นแหล่ะ ไม่รู้ชีแกมาจากไหนย้ายสะโพกตัวเองมานั่งแทนเฉยเลย ตัวเองก็เลยได้แต่ส่งยิ้มแหยๆไปให้คุณป้าแทน อีกเรื่องมีตอนนึงตัวเองได้นั่งอย่างดีกะจะเอาหนังสือมาอ่านให้เต็มที่บนรถไฟ แต่สายตาดันไปเจอคนท้องเข้า ท่าทางเค้าจะเดินมาเพื่อหาที่นั่ง มือไวกว่าความคิดไปจับแขนคนท้องเข้า เค้าก็ตกใจเราก็ตกใจนะ(กรูไปจับเค้าทำไมวะ) เค้าหันมาสีหน้าเค้าตกใจนิดนึง เราก็เลยบอกว่า น้องคะนั่งได้คะ เรื่องก็เลยจบตรงที่น้องเค้าได้นั่ง พอเล่าให้ที่ทำงานฟัง เค้าบอกว่าดีแล้วไม่เจอตบสวนกลับเล่นไปจับมือเค้าอย่างนั้นเออ ก็จริงอ่ะนะ อีกครั้งมีวันหนึ่งจำได้ว่าเป็นวันที่รัฐบาลประกาศให้หยุดรับไข้หวัด2009 รถไฟก็เลยโล่งทันตาเห็นที่โล่งอ่ะคนยืนนะ แต่ที่นั่งอ่ะเต็มเหมือนเดิม พอดีวันก่อนทำงานอ่านหนังสือดึกไปหน่อยพอเช้ามาเหมือนกับคนนอนไม่พอก็เลยกะจะไปงีบบนรถไฟซะหน่อย ได้งีบจริงๆนั่นแหล่ะ งีบลึกด้วยทุกคนก็คงจะงีบลึกกันทุกคนพอถึงสถานีพร้อมพงษ์ตัวเองก็รู้สึกเหมือนจะถึงแต่ก็ไม่ถึงก็เลยลืมตาขึ้นมาดู โอ้แม่เจ้า คุณยายท่าทางจะไม่65 ก็ 70 ยืนเกาะเสาอยู่อย่างโดดเดี่ยว หันไปก็เจอเหมือนเราคือหลับลึกมากถึงมากที่สุด อีฉันตื่นแล้วก็เลยลุกให้ยายแกนั่งไป ตอนแรกยายไม่ยอมนั่งนะ ก็เลยบอกยายว่าหนูจะลงแล้วค่าคุณยาย นั่งตามสบายเลยนะคะเท่านั้นแหล่ะคุณยายแกเลยยอมนั่ง แต่ที่เล่ามาทั้งหมดไม่ใช่ว่าจะประกาศตัวเองว่าชั้นดีเธอไม่ดีนะ แต่คนไทยเรามันก็ต้องมีบ้าง จิตสำนึกนะ รีเจนชี่เค้าบอกออกบ่อยตอนสี่ทุ่ม แต่ถ้าอยู่ไม่ถึงก็ไม่เป็นไรช่างเถอะถือว่าไม่ได้บอกละกัน

เล่าเรื่องนั่งบนรถไฟฟ้าแล้วก็มาเล่าเรื่องยืนบนรถไฟฟ้าบ้าง เคยมั้ยยืนบนรถไฟฟ้าแล้วเกาะเสาไม่ได้อ่ะ เพียงเพราะว่ามีคนบางคนยืนอยู่แล้วไม่ยืนธรรมดานะเอาตัวทั้งตัวไปพิงเสาแล้วคนมาทีหลังหล่ะคะมันจะไปอยู่บนส่วนใดของรถไปเกาะตรงไหนของรถถ้าจะไม่เคยมีเสาเป็นของตัวเองถึงมาหาเอาที่เสาเกาะบนรถไฟฟ้า บางคนทำตัวคงแก่เรียนเอาชีทมาอ่านบนรถไฟฟ้า ด้วยความสูงที่ไม่เท่ากันของคน คนอ่านหนังสือมันสูงไปหรือคนที่อยู่ข้างหน้ามันเตี้ยไปก็ไม่รู้ บางคนอ่านแล้วพับย้อนหลังไปมันก็ไม่มีปัญหาหรอกแต่ถ้าไม่พับไปซ้อนหลังหล่ะ มันก็ตกไปเรื่อยๆกรรมก็ไปตกกับคนเตี้ยที่อยู่ข้างหน้าถ้ามองเผินจะเหมือนกับเอาหนังสือไปวางบนหัวเค้ายังไงยังงั้น แต่คนนั้นเค้าก็ดีนะดีมากๆเลย แค่เดินหนีเท่านั้นเองผู้คงแก่เรียนก็ยังคงอ่านหนังสือต่อไป บางคนง่วงมากเห็นเสาเป็นที่หลับทั้งๆที่เสาก็เป็นเสาสำหรับทุกคนไว้ใช้ร่วมกันแต่เปล่าเลยมาถึงเอาหัวเอนไปก่อนตัวค่อยตามหลังมา ประเทศชาติถ้ามีคนอยู่อย่างนี้มากๆเข้า รัฐบาลเตรียมซื้อรถไฟฟ้าเตียงนอนมาได้เลย ท่าจะมีคนขึ้นมากกว่ารถไฟฟ้าปกติอย่างแน่นอน

ไอ้ที่พร่ำบ่นอยู่เนี่ยก็ไม่ใช่อะไรมากหรอก ก็แค่ตัวเองบางครั้งมันก็ทนไม่ได้จริงๆ ความเห็นแก่ตัวไม่เข้าใครออกใคร แต่เป็นไปได้ก็ให้คิดถึงใจเค้าใจเราบ้าง ถ้าตอนที่เราทำไม่ดีไปเราไม่รู้สึกหรอก แต่ถ้าวันไหนเราโดนเค้าเอาเปรียบบ้างเราก็คงไม่ชอบใช่มั้ย ไม่มีใครหรอกนะที่จะชอบให้คนอื่นเค้าเอาเปรียบ ไม่ว่าจะโดยทางตรง หรือว่าทางอ้อมก็แล้วแต่


ขึ้นอยู่กับว่าคุณอยากเป็นคนเอาเปรียบ หรืออยากเป็นคนเสียเปรียบ แต่ถ้าเป็นไปได้ขอเป็นคนที่ไม่เอาเปรียบและไม่ยอมเสียเปรียบคนดีกว่านะคะ สังคมถึงจะเจริญหรือคุณว่าไม่จริง




Create Date : 10 สิงหาคม 2552
Last Update : 10 สิงหาคม 2552 11:28:24 น. 5 comments
Counter : 389 Pageviews.
Share

 
หนึ่งในความลำบากของคนกรุงครับ


โดย: bicycleman วันที่: 10 สิงหาคม 2552 เวลา:18:00:26 น.  

 
ไม่เจอกันไม่กี่ปีท่าทางเพื่อนเราจะแก่ขึ้นเยอะเลยนะ
บ่นเก่งขึ้นเป็นกองเลย


โดย: มัยดีนาห์ วันที่: 10 สิงหาคม 2552 เวลา:20:06:38 น.  

 
จำได้ว่าครบรอบวันที่คุณแม่ท่านเสียไปปีนี้ปีที่สองแล้ว
ไปทำบุญให้คุณแม่หรือเปล่า
ยังไงนาห์ก็ระลึกถึงท่านด้วยคนนะจ๊ะ



โดย: มัยดีนาห์ วันที่: 11 สิงหาคม 2552 เวลา:22:15:38 น.  

 


เกิดมา ป้ายังไม่เคยขึ้นรถไฟฟ้าเลยจ่ะ!

เห็นลูกบอกว่า เมื่อก่อนตอนที่ยังไม่เปิด สถาณีตากสิน..

ก็ยังหน้าขึ้นอยู่ แต่พอเปิดแล้ว...ต้องเสียเวลารอนานขึ้น

เพราะต้องรอกัน เนื่องจากไม่ใช่รางคู่ ที่สวนกันได้

ช่ายป่าวคะ...เอาละจะต้องขึ้นให้ได้ซ๊ากกวันนะ

...ขอให้มีความสุขในวันสีม่วงนะคะ...



โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four ) วันที่: 12 กันยายน 2552 เวลา:18:53:06 น.  

 
สวัสดีจ๊ะ
แวะมาขอบคุณสำหรับคำอวยพรวันเกิดจ๊ะ
ยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะ


โดย: Pikultong วันที่: 18 กันยายน 2552 เวลา:23:53:51 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ผลส้ม
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

สาวน้อย อ้วนกลม ๆๆ
Friends' blogs
[Add ผลส้ม's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.