เลื่อนอ่านอย่างช้าๆ พออ่านจบน้ำตาซึม ... สัตว์เลี้ยงเข้า
ใจเลยค่ะว่าเราเลี้ยงเค้าแล้วก็ต้องเลี้ยงให้ดี พอป่วยก็ต้อง
รักษา คือเลี้ยงให้เหมือนกับเค้าเป็นคนเหมือนเรานี่ล่ะค่ะ

คือน้ำตาปริ่มๆ นี่เพราะว่านึกถึงหมาตัวเองนี่ล่ะค่ะ ป่วยไม่
กินข้าวกินน้ำ ทุกทีวิ่งก็ไม่วิ่ง ไอ้เราก็ห่วงว่าจะเป็นอะไร
ห่วงไปสารพัด ถ้ามันพูดได้ก็คงจะดีกว่านี้แต่เมือมันพูด
ไม่ได้เจ้าของก็ทุกข์ล่ะค่ะ

สรุปว่ากินแกลบเพราะรักษาลูก ไม่เป็นไรนะค่ะอาจจะแค่เดือนสองเดือนเองค่ะ ( แอบแซวน๊า )

ก็เหมือนคนอ่ะนะ เจ็บป่วยก็ต้องรักษา
อ่านแล้วเจ็บแทนเลยค่ะ




...

สู้ๆๆแล้วกัน เอาใจช่วย

เจ้าเพชรป้อนยายากกกกมากเลยค่ะ
แถมหมอให้ยากินมาสามขนาน

ผลคือเจ้าของมีแผลเต็มแขนไปหมดเลย
ก็สงสารเค้า ก็ยิ่งต้องให้เค้ากินยาให้ได้
เฮ้อ หมดแรงแล้ว วิ่งไล่จับแล้วยังต้องยึดไว้นิ่งๆอีก
ขอโทษนะลูก จะได้หายไวๆ


ขอบคุณที่มาเยี่ยมบล็อคนะคะ

อ่านแล้วจะร้องไห้ตามไปด้วย มีประสบการณ์ตรงเหมือนกันค่ะ ขอให้พุดเพ็ดหายเร็วๆ นะคะ เพิ่งสี่ขวบเอง ยังไม่แก่หรอก ยังแข็งแร้งแข็งแรง นะ

อ่านแล้วสงสารจับใจ

อะนาเบล แรกๆๆทีแบมเอามาเลี้ยง เขาขี้กลัว สั่น ตกใจง่าย เห็นแล้วสงสาร ไม่ยอม อึ ฉี่ ไม่ยอมกินข้าว แค่นี้แบมเห็นก็ยังสงสาร แต่นี่ โดนเย็บด้วย

ขอให้พุด หายเร็วๆๆนะคะ

ปล.แบมคิดถึงนะค

ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมกันค่ะ

เดี๋ยวพรุ่งนี้ถึงกำหนดพาพุดเพ็ดไปล้างแผลแล้วค่า