Group Blog All Blog
|
วิเชียรมาสที่เราได้เจอ
   สำลี อายุ 8 เดือน ขี้กลัว,ที่ท่าพระ ซอยวัดประดู่ทรงธรรม หมากับหมาสนาม
 แม่พันทางกับลูก-ลูกครึ่งหลังอาน
ลูกเขาจะชอบหาเห็บหมัด เอาใจแม่มากค่ะ
ตัวแม่ก็ขนฟู สะอาดเอี่ยมตลอด ขนาดว่า อาบน้ำเขาน้อยกว่าตัวอื่นๆเลยนะ อืม ก็แปลกดี..   วิเชียรมาศตัวแรก ของเรา
แมวที่เลี้ยงในบ้าน..นี่ไงคะ เจ้าหนูนำโชค หล่อตั้งแต่เล็กใช่ไหมล๊า..ไปทำสำรวจข้อมูลในหมู่บ้านชนบท ไปตาดีมองเห็นเขากับพี่ๆน้องๆเข้า เจ้าของร้านก้วยเตี๋ยวเขาเลยยกให้ บอกว่า"เอาไปหมดเลยก็ได้เจ้านาย" ครอกนี้มี6ตัวแต่เรามีปัญญาเลี้ยงทีละตัว เสียดายเหมือนกัน เลยหิ้วเจ้าโชคลงย่ามกลับบ้านมาตัวเดียวค่ะ ร้องแง้วๆไม่นานก็หยุด เด็กว่าง่ายค่ะ นอนนิ่งเลยในย่าม..แมวชนบทเจรงๆ
 นี่เราผูกคอเขาด้วยเชือกถักเพื่อแสดงถึงความเป็นแมวบ้านๆที่ไม่ได้ร่ำรวยอะไร แต่ก็ดูดีได้ แมวลักษณะนี้เขาหล่ออยู่แล้ว  ตาแป๋วแบบนี้ล่ะที่ทำให้ทุกคนในบ้านแพ้มันมาแล้ว ด้วยการยินยอมให้มันเข้ามาอยู่ร่วมชายคาเดียวกันกับเรา...  โค้ก หมาหลังอานตัวแรก
เย็นวันหนึ่งเรากลับจากโรงเรียน แม่ก็กลับตามมา ไม่นานก็มีเสียงรถมาจอดที่ลานบ้าน มีผู้ชายคนหนึ่งเป็นลูกน้องที่ทำงานแม่ เดินเซๆลงมา เมายันเต กินอะไรนักหนาไม่รู้ กินจนเงินหมด เขามานั่งคุยกับแม่ข้างนอกบ้าน เราก็มอง เห็นเขาเอาหมาตัวโตมาด้วยบนรถพ่วง มันสวยมาก สง่า หมาไทยมั้ง หมาเราก็เห่าๆ จนต้องออกมาดุให้เงียบ ก็เลยมานั่งฟังเขาคุยกัน น้าคนนี้พูดเหม็นๆว่า
"ซื้อหมาผมเอาไว้หน่อยเถอะครับ ผมไม่มีเงินแล้วจริงๆ" ทำตาเศร้าแข่งกับเจ้าหมาตัวนั้นอยู่ได้ แม่เราก็ถามๆดุๆไป คิดได้ไง ขายหมาแลกเงิน เอาไปซื้อเหล้าละสิ เมียก็ไม่อยู่ด้วยแล้วคนหนึ่งเนี่ย..น้าเขาไปลากหมาลงจากรถพ่วง หมามันก็กลัวๆ แต่เขาเงียบเรียบร้อยมาก โหย มาใกล้ๆเห็นกล้ามเป็นมัดเลย หมาหลังอานนี่หว่า สีดำออกไปทางน้ำอัดลม..รู้ไหมในใจฉันตั้งชื่อมันแล้ว น้าคนนี้คงรู้ว่า หมาพันธุ์นี้เป้นราคา ถึงกล้าลากมาขาย ดันมาขายบ้านเราด้วย รู้ว่าบ้านเราใจดี รักสัตว์สินะ แม่มองหน้าฉัน แล้วถามน้าเขา "ขายเท่าไร" "ป้าจะให้เท่าไรครับ..." แม่ตีราคาไม่ออก เลยเงียบไป ไม่อยากให้เงินเขามากด้วย รู้ว่าเขาจะเอาไปกินเหล้าแน่ๆ น้าเขาเริ่มโฆษณาสินค้า "อยู่กับผม ผมก็ไม่มีเงินซื้อข้าวเลี้ยงมันหรอกครับ ลำพังตัวผมก็จะไม่รอดแล้ว นะลูกนะ.." น้าเขาหันมาลูบหัวเจ้าตัวโตที่นั่งแอบอิงกับหลังน้าเขาไม่ห่าง ตามันเศ้รามาก ช้อนมองคนแปลกหน้าสองแม่ลูกบ่อยๆ เฮ้อ น้าเอ๋ย..สงสารหมามัน มีเชือกฟางผูกที่คอด้วย กล้ามเขาสวยมาก คงได้วิ่งบ่อยๆ ผอมไปหน่อยนึงแต่ยังคงสง่าเวลานั่ง นี่ถ้านั่งยืดๆคงงามมาก "มันนิสัยดีครับ เลี้ยงเฝ้าบ้านได้ ป้ามีบ้านสวนแบบนี้เหมาะเลยครับ " .. แม่ก็คือแม่ จะลุกไปหยิบตังค์แน่ๆ "500แล้วกันครับ" ฉันเคารพในการตัดสินใจของแม่เสมอ แม่จ่ายแล้ว พ่อไม่อยู่เสียด้วย แต่คงไม่เป็นไร เรารักหมาอยู่แล้ว มีเพิ่มมาอีกตัวไม่ลำบากหรอก โดยเฉพาะหลังอาน ดีใจจัง น้าเขาร่ำลาหมา สั่งเสียให้อยู่กับเจ้าของใหม่เสียงอ้อแอ้ เจ้าหมาตัวโตนั่งนิ่งตาละห้อยฟังแต่โดยดี ก้มหัวต่ำช้อนตามองคนโน้นคนนี้ที เหมือนจะรู้เรื่อง " เป็นเด็กดีนะลูกเอ้ย" แล้วลุกเดินเซๆไปที่ขับรถพ่วง ขับออกไป เจ้าน้องหมานั่งนิ่ง ไม่ได้วิ่งตาม เรายังแปลกใจ..มันรู้หรอว่าเขาขายมันเนี่ย ?? หรือว่าดีใจที่ได้รอดพ้นติงของน้าเขา แม่เล่าทีหลังว่า น้าเขาดื่มหนักมาก จนเมียทิ้ง เหลือหมาตัวเดียว ข้าวไม่มีมันก็ไม่ไปไหน เฝ้ากันอย่างนั้นล่ะ แกเมามาก็ด่า ตีมันสารพัดจะทำแต่ตอนไม่เมาแกก็รักของแก เพราะไม่เหลืออะไรแล้ว (รึเปล่า?) เรามองหน้าน้องหมาตัวใหม่ มันโตแล้วนะ มีร่องรอยบาดแผลตามตัว ที่หัวบ้าง ขาบ้าง เราเริ่มยื่นมือให้เขาดมๆ แล้วลูบหัวเขาโดยหวังว่าจะไม่กัดนะ เขาตัวโตมาก หางดาบด้วยสิ ตามตำราเลย..ของดีๆๆ ตาฉลาดเชียว หน้าตาก็หล่อ รักแรกพบ!! ฉันแกะเชือกฟางออกจากคอเขา แล้วเริ่มคุยด้วย หาของมาให้กินเอาใจ คืนแรกหวังว่าจะผ่านไปได้ด้วยดี ไม่มุดรั้วหนีหรือกัดกับรุ่นพี่ไปซะก่อน ถ้ากัด หมาเก่าสิจะกระเจิง ตัวเล็กกว่ากันโข ..ฉันแอบมองมาที่ฝูงหมาบ่อยๆ สังเกตดูเขา ฉันเรียกเขาว่า โค้ก ตามสีขนเกรียนๆ สากมือแปลกๆ เขาจะนอนแผ่ทำท่ายอมให้รุ่นพี่เสมอ เขาสุภาพมาก อ่อนน้อม นี่ถ้าเป็นผู้ชายนะ สุดยอดๆๆ ชอบแบบนี้ คือเขาแข็งแรงมีกล้ามแต่ไม่รังแกใคร รู้จักว่าใครเป็นใคร ไม่นานก็เข้ากันได้ทั้งฝูง เราก็สบายใจ เวลาผ่านไปเป็นสัปดาห์ โค้กได้วิ่งในเขตบ้านเราอย่างอิสระ มีที่กินเป็นเวลา มีที่นอน มีเพื่อนๆ มีคนเลี้ยงที่ใจดี ไม่เตะเหมือนคนเก่า เขาคงสุขภาพจิตดีขึ้น เขากินได้มากขึ้นพลอยทำให้ขนสวย เป็นมัน ไม่กระด้างอย่างวันที่เราพบกันแล้ว ตาเขายิ้มกับเรามากขึ้น ..เขามีความสุขพ่อบอก พ้นช่วงเวลาตรอมใจแล้วสินะ แล้วฉันก็เริ่มฝึกเขาทีละอย่างด้วยการเล่นกับเขาหลังเลิกเรียน กอดเขา แล้วจับอาบน้ำในวันหยุด อยากจะล้างอดีตที่เจ็บปวดออกจากใจเขาด้วย เขาคงเจอมาหนัก ทุกครั้งที่ทำดีกับเขาจะรู้เลยว่าเขาจะตอบแทนกลับมาด้วยรักเช่นกัน นับวันยิ่งมากขึ้น แล้วนิสัยเขาก็ออกมา โดดเด่นตามสายพันธุ์ ฉันศึกษาข้อมูลเรื่องหมาไทยหลังอานเพื่อจะเข้าใจเขาได้มากขึ้น  ขอบคุณภาพจากจีโอซิตี้ดอมคอมค่ะ ภาพน้องโค้กไม่มีเลย...น่าเสียดายมากๆ มันหล่อมากมาย ทำไมเราไม่เคยถ่ายรูปเขาไว้นะ?? นี่เป็นภาพที่ใกล้เคียงกับโค้กที่สุดที่หาได้ คิดถึงจัง..  |
podduang-pk
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] โลกนี้เป็นสถานที่เรียนที่กว้างใหญ่ ฉันได้เรียนทุกนาทีที่หายใจ..ฉันอยากมีความสุขที่อยู่ตรงนี้ ก็เท่านั้นเอง msn-email : podduang-pk@hotmail.com ..ยินดีสนทนาก๊องแก๊งงงงงงงงง.. Friends Blog
|
