• หน้าบ้านชานเรือน
• เรื่องสั้น
• เปาบุ้นจิ้น...ผู้ทรงความยุติธรรม
• บันทึกของคนเดินเท้า
• คุ้ยวรรณคดี สามก๊ก
• สังสรรค์สนทนา
• ฮ่องเต้ห้าแผ่นดิน
• รวมร้อยกรอง
• กว่าจะถึงวันนี้
• ขุนโจรแห่งเขาเนียซัวเปาะ
• ธรรมะคือคุณากร
• ขุนช้างขุนแผน ฉบับรวบรัด
• พระอภัยมณี ฉบับเร่งรัด
• คนดีแผ่นดินซ้อง
• คนซื่อแห่งกังหนำ
• พงศาวดารจีนยุครัตนโกสินทร์
• นักรบสองแผ่นดิน
• ทหารเสือแผ่นดินถัง
• ยอดคนแผ่นดินเหม็ง
• คนชั่วแผ่นดินจิ้น
• ย้อนอดีต ของ พญาเขินคำ
• เรื่องสั้นหรรษา
• เรื่องเล่าของคนวัยทอง
• เรื่องธรรมดาของคนธรรมดา
• ย้อนอดีต
• สัพเพเหระคดี
• อะไรก็ได้
• บันทึกของผู้เฒ่า
• ฝึกหัดวางภาพ
• ภาพเก่าเล่าเรื่อง
• ผู้เฒ่าเล่าอดีต
• เรื่องของคนกับหมาและแมว
• พลิกพงศาวดาร
• หลานปู่
• บันทึกของผู้เฒ่า ๒๕๕๕
• เรื่องไม่ขำ
• นิทานชาวสวน
• หลากชีวิตในพงศาวดารจีน
• สยุมภู ทศพล
• สามก๊กฉบับคำกลอน
• สามก๊กคำกลอนประกอบภาพ
• สามก๊กฉบับคำกลอน ขบวนที่ ๒
• เก็บตกจากตู้หนังสือ
• คุยกับเจียวต้าย
• โลกสดใส
• ตำนานลิ่วล้อ
• คุ้ยสามก๊ก
• คลังแห่งปัญญา
• ทบทวนนิยายจีน
• สามก๊กฉบับคำกลอนขบวนที่ ๓
• ทบทวนสามก๊ก
• จากคลับสามก๊ก
• เรื่องเล่าจากอดีต
• จากกระทู้นอกเรื่อง
• ภาพในอดีต
• นิยายธรรมะ
• สามก๊กฉบับมหาอุปราช
• ภาพเก่าเล่าอดีต
• ยิ้มคนเดียว
• สามก๊กฉบับลายคราม
• สามก๊กฉบับลิ่วล้อ

กลอนวันแม่ (๒) กลอนวันแม่ (๒) จากวรรณคดีเรื่อง พระอภัยมณี ตอนนางเงือกคลอดสุดสาคร จากฉบับหลวง หัวอกแม่ (๑) จะกล่าวถึงเงือกน้อยกลอยสวาท ซึ่งรองบาทพระอภัยเมื่อไกลสถาน อยู่วนวังหลังเกาะแก้วพิสดาร ประมาณกาลสิบเดือนไม่เคลื่อนคลา ให้เจ็บครรภ์ปั่นป่วนจะจวนคลอด ระทวยทอดลงกับแท่นที่แผ่นผา จะแลเหลียวเปลี่ยวใจนัยนา ไม่เห็นหน้าผู้ใดที่ไหนเลย โอ้องค์พระอภัยก็ไปลับ ไม่เห็นกลับคืนมานิจจาเอ๋ย จะคลอดบุตรสุดใจเมียไม่เคย ที่ไหนเลยจะตลอดรอดชีวา นางครวญคร่ำร่ำไรให้ละห้อย น้ำตาย้อยพรั่งพรายทั้งซ้ายขวา ให้กลุ้มกลัดอัดอั้นหวั่นวิญญาณ์ ด้วยเป็นปลาแปลกนางอย่างมนุษย์ สงสารนางครางครวญให้ป่วนปวด ยิ่งร้าวรวดร้อนใจดังไฟจุด สะอื้นอ้อนอ่อนระทวยแทบม้วยมุด หากบุตรบุตรบันดาลช่วยมารดา ให้นึกคำพระอภัยเมื่อไปจาก ว่าจะฝากโยคีมีคาถา นางตรึกตรองร้องร่ำทั้งน้ำตา คุณเจ้าขาไม่มาช่วยฉันด้วยเลย โอ้ครั้งนี้ชีวิตจะปลิดปลด พระดาบสเอาบุญเถิดคุณเอ๋ย นางครวญคร่ำร่ำไรด้วยไม่เคย สลบเลยลืมกายดังวายปราณ ฯ หัวอกแม่ (๒) นางเงือกน้ำกำสรดสลดจิต สุดจะคิดคับทรวงดวงสมร จะทานทัดขัดไว้มิให้จร สุดสาครของแม่จะแดดาล นางดูหน้าอาลัยใจจะขาด ดังฟ้าฟาดทรวงแยกให้แตกฉาน สะอื้นอั้นตันใจอาลัยลาน แสนสงสารโศกาแล้วว่าพลาง โอ้ทูนหัวตัวแม่นี้ไม่ห้าม สุดแต่ตามใจปองอย่าหมองหมาง แต่ปรานีที่ไม่แจ้งรู้แห่งทาง จะอ้างว้างวิญญาณ์ในวารี เคยกินนมชมชื่นระรื่นรส พ่อจะอดนมหมองละอองศรี ทั้งย่อมเยาเบาความได้สามปี เล็กเท่านี้นี่จะไปกระไรเลย ต้องลมแดดแผดเผาจะเศร้าสร้อย ทั้งกล้วยอ้อยพ่อจะได้ไหนเสวย กันดาลแดนแสนไกลพ่อไม่เคย จะหลงเลยลดเลี้ยวอยู่เดียวโดย แสนสงสารมารดาอุตส่าห์ถนอม จะซูบผอมเผือดผิวจะหิวโหย เหมือนดอกไม้ไกลต้นจะหล่นโรย น้ำค้างโปรยปรายต้องจะหมองมัว แม้นล้าเลื่อยเมื่อเหน็บจะเจ็บป่วย ใครจะช่วยอนุกูลพ่อทูนหัว ทั้งผีสางกลางชลาล้วนน่ากลัว จะจับตัวฉีกเนื้อเป็นเหยื่อกิน ฯ   Create Date : 02 สิงหาคม 2553     Last Update : 2 สิงหาคม 2553 19:56:43 น. Counter : 1724 Pageviews.   4 comment Share Tweet

กลอนวันแม่ (๑) กลอนวันแม่ (๑) จากวรรณคดี เรื่อง ขุนช้างขุนแผน เวรกรรมของแม่.........ศรีประจัน (๑) จะกล่าวถึงนางศรีประจัน เมื่อเจ้ามีครรภ์ท้องโตใหญ่ ยินดีรื่นเริงบันเทิงใจ ถ้วนกำหนดได้ถึงสิบเดือน เจ็บรนก็พ้นที่จะกลั้น ลุกขึ้นถีบยันจะคลอดเคลื่อน กลิ้งเกลือกเสือกร้องก้องทั้งเรือน จิตประหวั่นฟั่นเฟือนไม่สมประดี ปู่ย่าตายายทั้งแม่พ่อ หมอตำแยแม่มดที่ถือผี ต่างมาพร้อมกันในทันที พี่ป้าน้าอาทั้งข้าไท ฯลฯ เข้าล้อมซ้อมข่มอยู่พัลวัน ถึงยามนั้นฤกษ์ปลอดคลอดแล้วหวา นอนหงายตะกายร้องวาวา เป็นหญิงโสภาน่าเอ็นดู อาบน้ำแล้วซ้ำทาขมิ้น เอานมให้กินแล้วใส่อู่ แม่นมข้าไทให้เลี้ยงดู กินอยู่เป็นสุขทุกเวลาฯ เวรกรรมของแม่......ศรีประจัน (๒) โอ้ว่าเจ้าวันทองของแม่เอ๋ย ไม่ควรเลยจะเข้าไปให้เขาฆ่า ถ้าเจ็บไข้อยู่บ้านกับมารดา ก็จะได้รักษาพยาบาล เมื่อพ่อตายหมายจะอยู่เป็นเพื่อนแม่ จนเฒ่าแก่ไม่พรากไปจากบ้าน เผอิญเนื้อเคราะห์กรรมนำบันดาล ไปได้ผัวจัณฑาลให้ผลาญตัว ถ้ารู้ว่ามันจะเป็นถึงเช่นนี้ จะให้บวชเป็นชีที่ท่านขรัว ถึงเงินทองกองให้ไม่เมามัว อันลูกผัวกูมิให้ผู้ใดเชย ทั้งไอ้แผนไอ้ล้านกระบานใส ล้วนจรรไรได้มาเป็นลูกเขย แย่งกันเหมือนหมาหมูกูไม่เคย เอาจนเลยชิบหายถึงวายปราณ อ้ายลูกชายพลายงามเมื่อยามเด็ก เห็นเล็กเล็กก็เอ็นดูอยู่ว่าหลาน มิรู้ว่าเติบใหญ่ใจจะพาล พลอยล้างผลาญมารดาชีวาวาย โอ้อกกูแก่เฒ่ามาเปล่าเปลี่ยว ตัวคนเดียวลูกผัวก็ศูนย์หาย จะอยู่ไยให้ยากลำบากกาย แกฟูมฟายครวญคร่ำอยู่ร่ำไร ฯ   Create Date : 02 สิงหาคม 2553     Last Update : 2 สิงหาคม 2553 19:49:41 น. Counter : 801 Pageviews.   2 comment Share Tweet

คุยกันเรื่องความตาย คุยกันเรื่องความตาย ...คุย ความตามขุดคุ้ย .........มากมาย กัน กีดขีดเส้นตาย...............หน่ายหน้า เรื่อง เก่าเล่าไม่อาย.............ดีกว่า ตาย ไปไม่ค้ำฟ้า.................หมดสิ้นเรื่องราว. .....อะวัสสัง มะยา มะริตตัพพัง มะระณัง ปะริโยสานัง เม ชีวิตัง...................................... ควรจำไว้ว่าความตายเป็นของแท้ ชีวิตเรานั้นตายแน่อย่าห่อเหี่ยว เมื่อไปถึงปลายทางมีอย่างเดียว สุดรอบแล้วไม่ต้องเสียวจิตมั่นคง .....ชีวิตัง เม อะนิยะตัง มะระณัง เม นิยะตัง......................... ชีวิตเรานั้นมิใช่เป็นของเที่ยง ไม่มีใครหลีกเลี่ยงอย่าลืมหลง มีแต่จะผันแปรไปไม่ยืนยง อย่าพะวงสร้างบุญเผื่อไว้เกื้อกูล .....วะตะ อะยังกาโย อะจีรัง อะเปตะวิญญาโน ฉุฑโฑ....................... อันร่างกายของเรานี้น่าสังเวช ต้องมีเหตุมาแผ้วพานไม่นานสูญ เมื่อวิญญาณหลุดล่วงไปไม่สมบูรณ์ เขาก็ทิ้งลงกองกูณฑ์สิ้นราคา .......อะธิเสสะติ ปะฐะวิง กะริงคะรังอิวะ นิรัตถัง................... กระดูกจักถมทับกับแผ่นดิน เหมือนท่อนไม้ตามถิ่นที่ในป่า คนเก็บฟืนเดินผ่านไปไม่นำพา ไร้ประโยชน์ไร้คุณค่าหมดสิ้นเอย. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 31 ส.ค. 50 05:48:51 ]   Create Date : 19 กรกฎาคม 2553     Last Update : 2 มกราคม 2555 8:11:21 น. Counter : 630 Pageviews.   6 comment Share Tweet

ความฝันกับความจริง ความฝันกับความจริง ความฝัน เธอจะคิดถึงใครฉันไม่ว่า ที่ฉันคิดทุกเวลาคือเธอนั่น เธอจะห่วงผู้ใดไม่สำคัญ ส่วนตัวฉันห่วงเธอเพียงผู้เดียว แม้เธออยู่ห่างไกลไม่เห็นหน้า แต่มีเธอทุกเวลาที่เปล่าเปลี่ยว เธออยู่ใกล้ดวงจิตชิดจริงเจียว ใช่เที่ยงแท้แน่เทียวฉันฝันไป. “ เพทาย “ ๑๙ มีนาคม ๒๕๔๔ ความจริง มีการเกิดย่อมมีแก่แน่หนักหนา ครั้นชราย่อมป่วยไข้ได้ทุกที่ ป่วยแล้วหายบุญอำนวยช่วยชีวี หากไม่หายตายเป็นผีไปป่าช้า ทำความดีย่อมได้ดีนี้ของแน่ ทำแต่เกิดจนแก่ไม่กังขา ทำทุกอย่างทุกสถานกาลเวลา ทำจนถึงเจ็ดสิบกว่าขอลาไกล. “ ปภัสสร “ ๑๙ มีนาคม ๒๕๔๔   Create Date : 18 กรกฎาคม 2553     Last Update : 18 กรกฎาคม 2553 6:29:45 น. Counter : 445 Pageviews.   4 comment Share Tweet

มาแก่กันเถิด มาแก่กันเถิด คนแก่ใช่แก่แล้ว..............งอมเลย คงอยู่ทำเชยเชย.............ทู่ซี้ ความหลังเก่าที่เคย.......... มาก่อน บางสิ่งอาจบ่งชี้................เช่นเชื้อชายชาญ. เกิดมาแล้วต้องแก่อย่างแท้จริง ไม่ต้องวิ่งหนีไปให้ผวา ใช้ประโยชน์จากความเก่าเฒ่าชรา ให้ผู้เยาว์ได้พึ่งพาเป็นธงชัย เป็นคนแก่ที่ดีมีธรรมะ ชีวิตจะถูกต้องจิตผ่องใส ลูกหลานมากราบไหว้สบายใจ ถึงร้อยปียังอยู่ไหวไม่เหี่ยวเอย. "ปภัสสร"   Create Date : 17 กรกฎาคม 2553     Last Update : 17 กรกฎาคม 2553 8:29:13 น. Counter : 404 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• เจียวต้าย
• เจียวต้าย
• GTW
• silverqueen
• oreocream
• หมอ-ยา-ผู้-น่า-รัก
• sugarhut
• สีน้ำฟ้า
• เปียร์รุส
• กริชครับผม
• เอ่อ่อ่ะนะคะ
• ~ เจ๊ล่ะเบื่อ!!!! ~
• กลิ่นกาแฟครับ
• พิธันดร
• จริง
• O-HO
• i_tua_yung
• Handmade
• โสมรัศมี
• ข้าวโพดแมวติสต์แตก
• อาคุงกล่อง
• pink-worm
• Webmaster - BlogGang