Group Blog
หน้าบ้านชานเรือน
เรื่องสั้น
เปาบุ้นจิ้น...ผู้ทรงความยุติธรรม
บันทึกของคนเดินเท้า
คุ้ยวรรณคดี สามก๊ก
สังสรรค์สนทนา
ฮ่องเต้ห้าแผ่นดิน
รวมร้อยกรอง
กว่าจะถึงวันนี้
ขุนโจรแห่งเขาเนียซัวเปาะ
ธรรมะคือคุณากร
ขุนช้างขุนแผน ฉบับรวบรัด
พระอภัยมณี ฉบับเร่งรัด
คนดีแผ่นดินซ้อง
คนซื่อแห่งกังหนำ
พงศาวดารจีนยุครัตนโกสินทร์
นักรบสองแผ่นดิน
ทหารเสือแผ่นดินถัง
ยอดคนแผ่นดินเหม็ง
คนชั่วแผ่นดินจิ้น
ย้อนอดีต ของ พญาเขินคำ
เรื่องสั้นหรรษา
เรื่องเล่าของคนวัยทอง
เรื่องธรรมดาของคนธรรมดา
ย้อนอดีต
สัพเพเหระคดี
อะไรก็ได้
บันทึกของผู้เฒ่า
ฝึกหัดวางภาพ
ภาพเก่าเล่าเรื่อง
ผู้เฒ่าเล่าอดีต
เรื่องของคนกับหมาและแมว
พลิกพงศาวดาร
หลานปู่
บันทึกของผู้เฒ่า ๒๕๕๕
เรื่องไม่ขำ
นิทานชาวสวน
หลากชีวิตในพงศาวดารจีน
สยุมภู ทศพล
สามก๊กฉบับคำกลอน
สามก๊กคำกลอนประกอบภาพ
สามก๊กฉบับคำกลอน ขบวนที่ ๒
เก็บตกจากตู้หนังสือ
คุยกับเจียวต้าย
โลกสดใส
ตำนานลิ่วล้อ
คุ้ยสามก๊ก
คลังแห่งปัญญา
ทบทวนนิยายจีน
สามก๊กฉบับคำกลอนขบวนที่ ๓
ทบทวนสามก๊ก
จากคลับสามก๊ก
เรื่องเล่าจากอดีต
จากกระทู้นอกเรื่อง
ภาพในอดีต
นิยายธรรมะ
สามก๊กฉบับมหาอุปราช
ภาพเก่าเล่าอดีต
ยิ้มคนเดียว
สามก๊กฉบับลายคราม
สามก๊กฉบับลิ่วล้อ
All Blogs
ชุดที่ ๑๔ สิ้นเสียงปี่ ตอนที่ ๒
ชุดที่ ๑๓ สิ้นเสียงปี่ ตอนที่ ๑
ชุดที่ ๑๒ ไฟสิ้นเชื้อ ตอนที่ ๒
ชุดที่ ๑๒ ไฟสิ้นเชื้อ ตอนที่ ๑
ชุดที่ ๑๑ รักระหว่างรบ ตอนที่ ๒
ชุดที่ ๑๑ รักระหว่างรบ ตอนที่ ๑
ชุดที่ ๑๐ เสร็จศึกก็เป็นสุข ตอนที่ ๒
ชุดที่ ๑๐ เสร็จศึกก็เป็นสุข ตอนที่ ๑
ชุดที่ ๙ สงครามเก้าทัพ ตอนที่ ๒
ชุดที่ ๙ สงครามเก้าทัพ ตอนที่ ๑
ชุดที่ ๘ เมืองผลึกรับศึกเทศ ตอนที่ ๒
ชุดที่ ๘ เมืองผลึกรับศึกเทศ ตอนที่ ๑
ชุดที่ ๗ สุดสาครศิษย์พระเจ้าตา ตอนที่ ๒
ชุดที่ ๗ สุดสาครศิษย์พระเจ้าตา ตอนที่ ๑
ชุดที่ ๖โชคสองชั้นของพระอภัยมณี ตอนที่ ๒
ชุดที่ ๖โชคสองชั้นของพระอภัยมณี ตอนที่ ๑
ชุดที่ ๕ สินสมุทพิชิตศึก ตอนที่ ๒
ชุดที่ ๕ สินสมุทพิชิตศึก ตอนที่ ๑
ชุดที่ ๔ ศรีสุวรรณผจญภัย ตอนที่ ๒
ชุดที่ ๔ ศรีสุวรรณผจญภัย ตอนที่ ๑
ชุดที่ ๓ สุวรรณมาลีผู้มีกรรม ตอนที่ ๒
ชุดที่ ๓ สุวรรณมาลีผู้มีกรรม ตอนที่ ๑
ชุดที่ ๒ นางมัจฉาผู้อาภัพ ตอนที่ ๒
ชุดที่ ๒ นางมัจฉาผู้อาภัพ ตอนที่ ๑
ชุดที่ ๑ ชีวิตเศร้าของนางผีเสื้อ ตอนที่ ๒
ชุดที่ ๑ ชีวิตเศร้าของนางผีเสื้อ ตอนที่ ๑
ชุดที่ ๑๐ เสร็จศึกก็เป็นสุข ตอนที่ ๒
พระอภัยมณีฉบับเร่งรัด
ชุดที่ ๑๐ เสร็จศึกก็เป็นสุข
ตอนที่ ๒ แม้นมิตายหมายใจจะได้พบ
ฑ.มณฑา
สินสมุท ก็พา สุดสาคร กับน้องทั้งสองไปเฝ้า นางสุวรรณมาลี และพระเจ้าอาศรีสุวรรณ ต่างก็ทักทายไต่ถามถึงความเป็นมาของแต่ละคน สินสมุทเห็นว่ามัวแต่พูดจากันชักช้า จึงตัดบทว่าสุดสาครอาสาจะมาปราบผี ที่สิงอยู่ในรูปวาดให้พระบิดาพ้นโรคพ้นภัยในวันนี้ นางสุวรรณมาลีถามว่าจะต้องใช้เครื่องยาอย่างใดบ้าง สุดสาครก็ขอแต่รูปวาดต้นเหตุเท่านั้น สินสมุท ก็แอบเข้าไปลักเอาออกมา ในขณะที่ พระอภัยมณีกำลังหลับอยู่ สุดสาครก็เอามาวางคลี่ลงบนพื้น แล้วก็ภาวนามหามนต์ของพระเจ้าตา
เศกไม้เท้าดาบสจดกระดาษ เสียงรูปวาดหวีดร้องสยองขน
แล้วซ้ำตีผีร้ายก็วายชนม์ กระดาษป่นเป็นประกายวูบหายไป ฯ
เมื่อปีศาจสิ้นฤทธิ์แล้ว พระอภัยมณีก็ค่อยได้สติขึ้น แต่เรี่ยวแรงยังน้อยค่อยลุกขึ้นนั่งเหลียวแลดู เห็นมเหสีและพระญาติพระวงศ์ห้อมล้อมดูอาการอยู่ ก็ถามนางสุวรรณมาลีว่า เด็กเล็กสามคนนั้นเป็นลูกเต้าเหล่าใคร จึงไม่เคยรู้จัก นางสุวรรณมาลีก็ทูลความตามที่ทราบให้ฟัง พระอภัยมณีก็เรียกสุดสาครเข้ามากอดไว้ แล้วก็ถามถึง นางสุวรรณมัจฉา ผู้มารดา สุดสาครก็เล่าให้ฟังตั้งแต่คลอดจนจากพระเจ้าตามาตั้งแต่อายุได้สามขวบ ซึ่งมารดาก็โศกาอาลัยเป็นอันมาก บัดนี้ก็เป็นเวลาสิบปีกว่าแล้วเพิ่งจะเจอบิดา
แล้วสั่งมาว่าแม้นพบภูวนาถ ให้กราบบาททูลแจ้งแถลงไข
ว่าชาตินี้มิได้มาเป็นข้าไท แต่มีใจคิดถึงองค์พระทรงธรรม์
อันปิ่นทองของประทานของผ่านเกล้า พระแม่เจ้ามอบไว้ให้หม่อมฉัน
โอ้สงสารนานแล้วแต่แคล้วกัน จะนับวันเวลาตั้งตาคอย ฯ
แล้วพระอภัยก็ถาม เสาวคนธ์ กับ หัสไชย ถึงวันเดือนปีเกิดสองพี่น้องก็ตอบได้คล่องแคล่วดี แล้วก็ขออาศัยเป็นโอรสของพระอภัย เช่นเดียวกับสุดสาครด้วย ตอนนี้พระพี่เลี้ยงก็พา สร้อยสุวรรณ กับ จันทร์สุดา พระธิดาฝาแฝด ของนางสุวรรณมาลีมาให้รู้จักพี่น้องด้วย
พระสอนให้ไหว้พี่สี่กษัตริย์ ต่างกอดรัดพูดจาน่าสงสาร
นางเสาวคนธ์บ่นว่าน่ารำคาญ เช่นนี้ฉานดูเฟือนช่างเหมือนกัน
พระน้องนางต่างว่าฉันฝาแฝด กษัตริย์แปดองค์ชวนกันสรวลสันต์
เสียงจ๋าจ๊ะคะขาจนสายัณห์ ส่วนทรงธรรม์ตรัสตามความแผ่นดิน ฯ
ในวันรุ่งขึ้นพระอภัยมณี ก็ยกกองทัพหลวงออกไปยังสนามหน้าเมืองผลึก โดยให้ ศรีสุวรรณเป็นทัพหน้า สินสมุทเป็นปีกขวาสุดสาครเป็นปีกซ้าย ส่วนพราหมณ์วิเชียร โมราและ สานน เป็นทัพหลัง เมื่อยกขบวนพยุหไปถึงหน้าค่ายข้าศึก ก็เห็นกองทัพทั้งแปดตั้งรออยู่แล้ว พระอภัยเห็นว่าทางเมืองผลึกมีทหารเอกครบครันแล้ว จึงคิดจะรบให้ปรากฏชื่อระบือไกล จึงไม่เป่าปี่สะกดทัพเหมือนเคย แต่ท้าให้ส่งแม่ทัพออกมาลองฝีมือกัน เพื่อจะได้ไม่สิ้นเปลืองไพร่พล ข้าศึกก็รับคำท้านั้น
ผลของการรบปรากฎว่า ศรีสุวรรณเอากระบองตี เจ้าคุลา ดับดิ้นสิ้นชีวิต สินสมุทก็ฟัน เจ้ากาวิน สิ้นชีพ สุดสาครเอาไม้เท้าฟาด เจ้าละเมด ศรีษะขาดตาย เหลือแต่เจ้าจีนตั๋งซึ่งถืออาวุธวิเศษ ฟาดไปทางไหนเป็นเกิดประกายไฟลุกไหม้ไปทางนั้น สินสมุทสุดสาครเข้าสู้รบด้วยก็ถูกไฟพิษลวกเอาถึงกับสลบไปทั้งสองคน ศรีสุวรรณเข้าไปช่วยเอากระบองป้องกัน ก็โดนไฟไหม้กระบองแดงฉานมือปอกพองไป นางเสาวคนธ์กับหัสไชยจะเข้าไปช่วย ก็ถูกไฟฟาดเข้าด้วย แต่มีแก้วตาผีเสื้อคุ้มครอง จึงไม่เป็นอันตราย นางเสาวคนธ์จึงยิงศร ไปปักลูกตาข้างขวาของจีนตั๋งจนตกลงจากหลังม้า พวกไพร่พลจึงพากันถอยทัพกลับเข้าค่ายไป
กองทัพของข้าศึกที่เจ้านายตาย ก็ส่งศพกลับไปเมืองของตน แต่จีนตั๋งขอร้องให้ กองทัพยังคงอยู่ช่วยรบกับกรุงผลึกต่อไป เพราะกำลังจะเป็นต่อแล้ว ส่วนตัวจีนตั๋งเองนั้นก็ต้องให้จีนแสเอายามารักษาลูกตา เพื่อจะสู้รบต่อไป
ทางฝ่ายกรุงผลึกนั้น ศรีสุวรรณก็มือพองทั้งสองข้าง ส่วนสินสมุทกับน้องสุดสาคร นอนสลบนิ่งไม่ติงกายอยู่ตลอดคืน หาหมอทั่วทั้งเมืองก็ไม่สามารถจะรักษาให้ฟื้นขึ้นมาได้ พระอภัยมณีก็เศร้าโศกถึงบุตรทั้งสอง
พระประคองสองบุตรสุดที่รัก ขึ้นวางตักข้างละองค์ทรงสะอื้น
โอ้เย็นฉ่ำน้ำค้างในกลางคืน เจ้าไม่ฟื้นขึ้นมาสั่งพ่อบ้างเลย
ประหลาดเหลือเนื้อละมุนยังอุ่นอ่อน สินสมุทสุดสาครของพ่อเอ๋ย
เคยกลับเป็นก็ไม่เห็นเหมือนเช่นเคย กระไรเลยแน่นิ่งไม่ติงกาย ฯ
และพระญาติกาทั้งหลายก็พากันโศกาอาลัยกัน เซ็งแซ่ไปทั้งพระราชวัง แต่บังเอิญในกองทัพทั้งเจ็ดนั้น ต่างก็อิจฉาเจ้าจีนตั๋ง กลัวว่าจะเป็นผู้ชนะแล้วจะได้ครอบครองกรุงลังกากับ นางละเวงวัณฬา จึงใช้ให้คนมาบอกว่า ถ้าจะดับพิษไฟนั้นจะต้องใช้ฝน พระอภัยก็ดีใจที่รู้วิธีแก้ แต่ก็จนปัญญาอยู่ด้วยเป็นฤดูแล้ง ครั้นนึกขึ้นมาได้จึงให้ไปตามพราหมณ์สานน มาโดยด่วน ให้ทำพิธีเรียกฝนตามวิชาที่ได้ร่ำเรียนมา สานนก็เรียกฝนได้ดังใจ
ทำพิธีพลีบวงสรวงพระเวท ศักดาเดชดินฟ้าโกลาหล
พรุณร้องก้องกระหึ่มครี้มคำรณ เป็นสายฝนฟุ้งฟ้าลงมาดิน
ให้ประคองสององค์ออกสรงน้ำ ค่อยชื่นฉ่ำชีวาตม์ด้วยธาตุสินธุ์
ถอนน้ำมันอันเป็นกรดหมดมลทิน หน่อนรินทร์รู้สึกลุกคึกคัก ฯ
แม้ทั้งสองพี่น้องจะฟื้นคืนชีวิตขึ้นมาแล้ว แต่สานนก็ยังไม่ยอมหยุด คงเรียกฝนให้ตกลงมาอย่างหนักติดต่อกันไปอีก กองทัพของข้าศึกก็วุ่นวายกันไปหมด เพราะไม่มีที่จะอยู่อาศัย ทั้งหนาวเหน็บเจ็บตัว ด้วยมีลูกเห็บตกลงมามากมาย จนพลับพลาพังลง ทั้งลมก็พัดกระหน่ำรั้วค่ายพังทลาย ไม่สามารถอาศัยอยู่ได้ จึงไม่มีความคิดที่จะอยู่สู้รบต่อไป ต้องพากันอพยพลงเรือถอยกลับบ้านเมืองไปจนหมดสิ้น
พระอภัยได้ชนะเพราะพระเวท แสนวิเศษสานนคนขยัน
ฝรั่งแขกแตกตายเสียหลายพัน ที่เหลือนั้นจับได้ทั้งไพร่นาย
ให้เลิกทัพกลับหลังเข้าวังหลวง ค่อยสร่างทรวงเสร็จศึกเหมือนนึกหมาย
เสนานายใหญ่น้อยพลอยสบาย ทั้งหญิงชายชาวบุรินทร์ก็ยินดี ฯ
เมื่อเสร็จศึกทั้งเก้าทัพแล้ว พระอภัยมณีก็สั่งให้ประทานรางวัลแก่แม่ทัพ นายกอง ตลอดทั้งไพร่พลจนทั่วหน้ากันทุกฝ่ายแล้ว ขุนนางเมืองการเวกที่มาในกองทัพของสุดสาคร ก็กราบทูลพระอภัยมณีว่า พระเจ้ากรุงการะเวกให้สุดสาคร กับพระโอรสและธิดาทั้งสองมาติดตามหาพระบิดา บัดนี้ก็ได้พบปะรู้จักกันเรียบร้อยแล้ว ขอให้รีบกลับเมืองเพราะคิดถึงราชบุตรทั้งสามเป็นอันมาก
พระอภัยก็ไม่อาจจะขัดข้องได้ จึงอนุญาตให้สุดสาคร เสาวคนธ์และหัสไชย นำกองทัพกรุงการะเวกกลับไปบ้านเมืองของตน ตามที่ได้ให้สัญญาไว้ สุดสาครกับน้องทั้งสองก็ร่ำลา พระบิดา พระเจ้าอาศรีสุวรรณ พระเชษฐาสินสมุท และนางสร้อยสุวรรณ นางจันทร์สุดา กับพระมารดาสุวรรณมาลี กลับไปกรุงการะเวกด้วยความอาลัยอาวรณ์เป็นอย่างยิ่ง พระอภัยมณีกอดลูกแล้วก็คิดถึงแม่ผู้อาภัพ ที่ตั้งตาคอยอยู่ที่เกาะแก้วพิศดาร อันไกลโพ้น
แล้วจึงว่าถ้าแม้พบกับแม่เจ้า จงบอกเล่าว่าพ่อคิดพิษฐาน
ไปชาติหน้าขอให้พบยุพาพาล กับประการหนึ่งนั้นทุกวันนี้
แม้นมิตายหมายใจจะได้พบ ไม่ล้างลบลืมมัจฉามารศรี
สั่งโอรสพจนาในราตรี จนระวีวรรณสว่างสำอางค์องค์ ฯ
นางสุวรรณมาลี ก็สั่งเสียสุดสาคร ด้วยความอาลัยเช่นเดียวกัน
นิจจาเอ๋ยเคยเห็นทุกเย็นเช้า เมื่อไรเจ้าสายใจจะได้กลับ
โอ้อนาถวาสนาแม่อาภัพ ได้ลูกแก้วแล้วจะกลับครรไลไป
สุดสาครจรมาหาแม่มั่ง พ่อเหมือนดังดวงจิตอย่าคิดไฉน
แม่รักน้องของเจ้านั้นเท่าไร ก็รักใคร่ตัวเจ้านั้นเท่ากัน ฯ
เมื่อได้ร่ำลากันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว สุดสาครก็พาน้องทั้งสองกับกองทัพเรือของตนเดินทางกลับไปเมืองการเวก และได้อยู่อย่างสุขสบายสืบมาอีกเป็นเวลานาน.
#########
Create Date : 24 มีนาคม 2551
Last Update : 24 มีนาคม 2551 9:10:12 น.
4 comments
Counter : 461 Pageviews.
Share
Tweet
แม่เลี้ยง ลูกเลี้ยง รักใคร่สมัครสมานกันดีจัง
โดย:
ข้าวโพดแมวติสต์แตก
วันที่: 25 มีนาคม 2551 เวลา:9:01:32 น.
ตามธรรมดาคนโบราณ
แม่ใหญ่ต้องปกครองครอบครัวของสามีให้เรียบร้อยครับ.
โดย:
เจียวต้าย
วันที่: 26 มีนาคม 2551 เวลา:9:42:59 น.
ยามศึกสงบทุกคนพร้อมหน้าตา ดูอบอุ่นดีครับ
แต่...ถ้าบรรดาเมียๆของพระอภัยมาอยู่รวมกัน
จะมีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า....
โดย: วิรุฬห์ IP: 124.120.33.58 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2553 เวลา:20:59:53 น.
นางผีเสื้อสมุทร ตายไปแล้ว
นางเงือก อยู่เกาะแก้วพิศดาร
นางสุวรรณมาลี อยู่เมืองผลึก
นางวาลี ตายไปแล้ว
นางละเวง อยู่กรุงลังกา
ต่างคนต่างอยู่ดีกว่านะครับ
แต่สุดท้ายพระอภัยมณีก็ไปบวชไม่สึกครับ.
โดย:
เจียวต้าย
วันที่: 27 พฤศจิกายน 2553 เวลา:7:58:36 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
เจียวต้าย
Location :
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [
?
]
เชิญหารายละเอียดได้ ที่หน้าบ้านชานเรือนครับ
Friends' blogs
เจียวต้าย
เจียวต้าย
GTW
silverqueen
oreocream
หมอ-ยา-ผู้-น่า-รัก
sugarhut
สีน้ำฟ้า
เปียร์รุส
กริชครับผม
เอ่อ่อ่ะนะคะ
~ เจ๊ล่ะเบื่อ!!!! ~
กลิ่นกาแฟครับ
พิธันดร
จริง
O-HO
i_tua_yung
Handmade
โสมรัศมี
ข้าวโพดแมวติสต์แตก
อาคุงกล่อง
pink-worm
Webmaster - BlogGang
[Add เจียวต้าย's blog to your web]
Links
Bloggang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.