|
|
ผู้พิชิตสามก๊ก (๑๑)
สามก๊กฉบับลายคราม
ผู้พิชิตสามก๊ก
ตอนที่ ๑๑ ฮ่องเต้ใจเด็ด
เล่าเซี่ยงชุน
สุมาเจียวก็ยกกองทัพพลยี่สิบหกหมื่น พาพระเจ้าโจมอและนางกวยไทเฮา เสด็จไปปราบปรามจูกัดเอี๋ยนซึ่งเป็นขบถ ที่เมืองห้วยหลำ การศึกครั้งนี้เมืองกังตั๋งส่งทหารมาช่วย จูกัดเอี๋ยนรบด้วย แต่สุดท้ายสุมาเจียวก็ได้ชัยชนะ ตัวจูกัดเอี๋ยนตายในที่รบ
เมื่อเกียงอุยแม่ทัพของจ๊กก๊กรู้ข่าว การสู้รบปราบขบถภายในวุยก๊ก ก็ยกกองทัพ มาตีเมืองเตียงเสีย แต่เตงงายแม่ทัพของวุยก๊กก็สามารถต้านทานไว้ได้ เกียงอุยต้องถอนทัพกลับไปเมืองเสฉวน เตงงายก็คิดจะยกทัพไปตีแคว้นจ๊กก๊กบ้าง
ขณะนั้นสุมาเจียวยกกองทัพพาพระเจ้าโจมอและนางกวยไทเฮา กลับมาที่เมือง ลกเอี๋ยงแล้ว เมื่อเตงงายทำเรื่องราวแจ้งว่าจะยกทัพไปตีเมืองเสฉวน สุมาเจียวก็เห็นชอบด้วย แต่แกฉงทักท้วงว่า เวลานี้พระเจ้าโจมอไม่ไว้วางใจอยู่ การที่สุมาเจียวจะยกทัพไปนั้นเห็นจะขัดสน สุมาเจียวจึงรอไว้ตามคำของแกฉง
ถึง พ.ศ.๘๐๓ พระเจ้าโจมอครองราชสมบัติมาได้ห้าปี สุมาเจียวกับแกฉงก็คิดประทุษร้ายต่อพระเจ้าโจมอ จึงถือกระบี่เข้าไปเฝ้า และพูดข่มขู่ฮ่องเต้ในที่เสด็จออกว่าราชการ ต่อหน้าขุนนางผู้น้อยผู้ใหญ่ทั้งปวง อย่างไม่เคารพยำเกรง แล้วก็ออกจากที่เฝ้ากลับมาบ้าน
อีกไม่ช้าก็มีขุนนางสองคนมาหาสุมาเจียว แจ้งเนื้อความว่าฮ่องเต้มีรับสั่งให้พวกตนเข้าเฝ้าในที่ข้างใน แล้วปรึกษาว่าสุมาเจียวบังอาจทำหยาบช้า จะเป็นขบถชิงราชสมบัติพระองค์จึงตรัสว่า
...........ซึ่งสุมาเจียวทำหยาบช้าฉะนี้ เราน้อยใจนัก ถึงมาตรว่าจะตายก็ไม่เสียดายชีวิต แต่เราจะทำการให้หายแค้นจงได้.............
แล้วพระเจ้าโจมอก็จะยกทหารมากำจัดสุมาเจียวด้วยพระองค์เอง สุมาเจียวก็ให้แกฉงกับเซงจุยและเซงเจทหารเอกสองพี่น้อง คุมทหารพันหนึ่งไปตั้งรับ เมื่อพระเจ้าโจมอถือกระบี่ขึ้นรถทรง นำทหารรักษาพระองค์สามร้อยเศษ ยกออกจากประตูวัง ก็เจอทหารของแกฉงยกเข้า โจมตีทันที ฮ่องเต้ก็จับกระบี่ขึ้นกวัดแกว่ง แล้วร้องว่า
...........ตัวเราเป็นกษัตริย์ อ้ายเหล่านี้ทำบังอาจหักหาญเข้ามา จะทำร้ายเราหรือ..........
ทหารทั้งปวงได้ฟังดังนั้นก็ชะงักอยู่ไม่อาจบุกเข้าไปจับพระองค์ได้ แกฉงจึงว่ากับเซงเจว่า
.........ซึ่งมหาอุปราชชุบเลี้ยงตัวมา ก็ประสงค์ด้วยการเท่านี้ บัดนี้ได้ท่วงทีอยู่แล้ว เหตุไฉนนิ่งเสียไม่เร่งทำการ ..........
เซงเจก็ถามว่า
..........ท่านจะให้ฆ่าเสีย หรือจะจับเอาตัวไป..........
แกฉงก็ว่า
...........สุมาเจียวสั่งมาว่า ได้ท่วงทีแล้วก็ให้ฆ่าเสียเถิด...........
เซงเจได้ฟังดังนั้นก็ควบม้าควงง้าวเข้าไปถึงหน้ารถทรง ฮ่องเต้ก็ทรงตวาดว่า จะคิดขบถต่อกูหรือ เซงเจไม่ฟังเสียง เอาง้าวแทงพระเจ้าโจมอถูกอกพลัดตกจากรถ แล้วเอาง้าวฟันซ้ำ พระเจ้าโจมอก็สิ้นพระชนม์อยู่ที่ริมถนนนั้นเอง ขุนนางรักษาพระองค์ที่ติดตามฮ่องเต้มา ก็ควบม้าเข้ารบกับเซงเจ แต่ก็ถูกเซงเจฟันตกม้าตาย ทหารรักษาพระองค์ก็แตกกระจัดกระจายไป อองเก๋ง ขุนนางผู้ใหญ่เห็นดังนั้นก็ร้องว่า
..........อ้ายโจรขบถ บังอาจฆ่าพระมหากษัตริย์เสียเจียวหรือ..........
แกฉงจึงสั่งให้ทหารจับตัวอองเก๋งไป แล้วกลับไปแจ้งเรื่องราวให้สุมาเจียวฟังสิ้นทุกประการ สุมาเจียวได้ฟังก็ทำเป็นตกใจ ขึ้นม้าพาทหารเข้าไปในวัง เห็นพระเจ้าโจมอสิ้นพระชนม์กลิ้งอยู่ข้างรถ ก็ลงจากม้าถวายบังคมแล้วก็ทำเป็นร้องไห้ร่ำไรอยู่เป็นอันมาก แล้วให้หาขุนนางผู้ใหญ่ผู้น้อยมาพร้อมกัน ขุนนางผู้ใหญ่ก็ร้องไห้คำนับศพฮ่องเต้แล้วว่า ซึ่งผู้ร้ายบังอาจล่วงเข้ามาทำอันตรายพระองค์นั้น พวกตนทั้งหลายก็มีโทษผิดอยู่เป็นอันมาก แล้วก็ชวนกันเชิญพระศพขึ้นไว้บนตำหนักใหญ่ฝ่ายทิศตะวันตก และทำการศพตามประเพณีกษัตริย์
สุมาเจียวก็พาขุนนางเข้าไปในที่เสด็จออกว่าราชการ สุมาเจียวก็ถามที่ประชุมว่า
........บัดนี้มีผู้มาทำร้ายพระเจ้าโจมอ ท่านทั้งปวงจะปรึกษาโทษประการใด......
ต้านท่ายขุนนางผู้ใหญ่จึงว่า ซึ่งเกิดเหตุทั้งนี้เพราะแกฉงผู้เดียว ขอให้เอาแกฉงมาฆ่าเสียจึงจะชอบ สุมาเจียวก็ว่า ซึ่งจะให้ฆ่าแกฉงเสียนั้นให้คิดดูใหม่ก่อน ต้านท่ายก็ว่าตนพิจารณาดูตามธรรมเนียม ก็เห็นแต่เท่านั้น สุมาเจียวจึงว่า
.........แกฉงมาด้วยก็จริงแต่หาได้ทำการลงมือไม่ เซงเจเป็นตัวขบถ ควรจะฆ่าเสียทั้งสามโคตรจึงจะชอบ..........
เซงเจก็ร้องตอบว่า
.........เหตุใดท่านจะมาเอาโทษแก่เรา แกฉงบังคับเราว่าท่านสั่งให้ฆ่าพระเจ้าโจมอเสีย เราเกรงอาญาท่านจึงทำตาม........
สุมาเจียวจึงว่า
..........ตัวเป็นขบถทำร้ายเจ้าแผ่นดินเสีย แล้วยังมาเจรจาฉะนี้อีกเล่า........
แล้วก็สั่งให้ทหารเอาตัวเซงเจไปประหารชีวิตเสีย เซงเจก็ร้องด่าสุมาเจียวไปจนขาดใจตาย สุมาเจียวก็ให้ทหารเอาตัวเซงจุยผู้น้อง และสมัครพรรคพวกไปฆ่าเสียอีกสองโคตร แล้วให้เอาตัวอองเก๋งไปฆ่าเสียอีกโคตรหนึ่งด้วย
สุมาเจียวก็เชิญศพพระเจ้าโจมอไปฝังไว้ตามประเพณีกษัตริย์ แกฉงก็ปรึกษาขุนนางทั้งปวงจะยกสุมาเจียวขึ้นครองราชสมบัติ แต่สุมาเจียวไม่รับ ว่าจะช่วยทำนุบำรุงแผ่นดินให้เหมือนพระเจ้าวุยอ๋องหรือโจโฉนั้น
แล้วสุมาเจียวก็เชิญโจฮวนผู้หลานโจโฉขึ้นครองราชสมบัติ เป็นฮ่องเต้ของวุยก๊ก พระเจ้าโจฮวนก็ตั้งให้สุมาเจียวเป็นมหาอุปราช พระราชทานเงินสิบหมื่นชั่ง แพรอย่างดีสิบหมื่นพับ กับเครื่องสำหรับยศตามตำแหน่ง
ฝ่ายเกียงอุยรู้ข่าวก็มีหนังสือไปชวนแคว้นง่อก๊กเมืองกังตั๋ง ให้ยกกองทัพมาสมทบตีแคว้นวุยก๊ก แล้วตนเองก็ยกทัพพลยี่สิบห้าหมื่น เป็นสามทางไปบรรจบกันที่เขากิสาน
เตงงายแม่ทัพของวุยก๊กก็ตั้งรับที่เขากิสาน เกือบจะเสียทีอยู่แล้วเกียงอุยก็ยกทัพกลับเมืองเสฉวน เพราะพระเจ้าเล่าเสี้ยนเชื่อคำขันทีเรียกให้เกียงอุยกลับ แล้วเกียงอุยก็น้อยใจฮ่องเต้ของตน จึงยกทหารแปดหมื่นออกมาตั้งฝึกทหาร แลสะสมเสบียงอยู่ที่ตำบลหลงเส
เตงงายก็ให้ทหารเขียนแผนที่ตั้ง ค่ายของเกียงอุยสิบสี่ค่าย เอาไปให้สุมาเจียวที่เมืองหลวง สุมาเจียวก็ว่า
.........อ้ายเกียงอุยคนนี้ เคยยกมาทำการศึกแก่เราเนือง ๆ ครั้งนี้เราจะคิดกำจัดมันเสียให้ได้.........
ที่ปรึกษาก็บอกว่า
.........อันเมืองเสฉวนทุกวันนี้ พระเจ้าเล่าเสี้ยนมีใจหลงรักผู้หญิง แลเสพสุรามิได้ขาด เชื่อถือถ้อยคำอ้ายฮุยโฮซึ่งเป็นขันทีคนหนึ่ง บัดนี้ขุนนางซึ่งมีสติปัญญาในเมืองเสฉวนนั้น มีความน้อยใจต่างคนต่างเอาตัวออกห่าง ซึ่งเกียงอุยมาตั้งค่ายอยู่ตำบลหลงเส หวังจะให้พ้นอันตราย ขอท่านจงเร่งให้ยกทหารไปตีเอาเมืองเสฉวนเถิด เห็นจะได้โดยง่าย..........
สุมาเจียวก็ดีใจหัวเราะ แล้วว่า
...........ซึ่งท่านคิดเราก็เห็นชอบด้วย อันน้ำใจเราคิดจะไปตีเอาเมืองเสฉวนช้านานอยู่แล้ว แลบัดนี้ท่านจะเห็นผู้ใดเป็นแม่ทัพคุมทหารไปตีเมืองเสฉวนได้........
ที่ปรึกษาก็ว่า
.........ข้าพเจ้าเห็นเตงงายประกอบด้วยความคิดมาก ขอท่านจงตั้งเตงงายเป็นปลัดทัพ ตั้งจงโฮยให้เป็นแม่ทัพยกไป เห็นจะตีเมืองเสฉวนได้........
สุมาเจียวจึงเรียกจงโฮยเข้ามาถามว่า
.......เราจะให้ท่านเป็นแม่ทัพ คุมทหารไปตีเมืองกังตั๋งเห็นจะได้หรือมิได้.........
จงโฮยก็ว่า
.......ข้าพเจ้ารู้อยู่ว่า ท่านแกล้งว่าจะให้ข้าพเจ้าไปตีเมืองกังตั๋งนั้นหาจริงไม่ ท่านจะให้ข้าพเจ้าไปตีเมืองเสฉวนดอก............
สุมาเจียวก็หัวเราะว่าจงโฮยล่วงรู้ในใจตน และถามว่าจะคิดประการใด จึงจะเอาเมืองเสฉวนได้ จงโฮยก็เอาแผนที่เมืองเสฉวนออกมาให้สุมาสูดู และชี้แจงลู่ทางที่จะทำการให้ฟัง สุมาเจียวก็ว่าจงโฮยสมควรเป็นนายทหารผู้ใหญ่ได้ จึงตั้งให้จงโฮยเป็นแม่ทัพยกกองทัพจากหกหัวเมือง ไปตีเมืองเสฉวน และเขียนหนังสือไปถึงเตงงาย ให้ยกทหารไปบรรจบกับจงโฮยด้วย
จงโฮยรับตราตั้งแล้วก็สั่งให้ทหารหกหัวเมือง ไปพร้อมกันที่เมืองเกงจิ๋วแลเมืองลับจิ๋ว ซึ่งอยู่ชายทะเล และให้ต่อเรือรบไว้ สุมาเจียวรู้ข่าวก็เรียกตัวจงโฮยมาถามว่า จะให้ไปตีเมืองเสฉวนทางบก แล้วทำไมจึงให้ต่อเรือรบ จงโฮยก็ตอบว่า
............ซึ่งจะไปตีเมืองเสฉวนครั้งนี้ ข้าพเจ้าเห็นว่าเมืองกังตั๋งจะยกกกองทัพมาช่วย ข้าพเจ้าจึงคิดอ่านต่อเรือหวังจะให้กิตติศัพท์ลือไปถึงเมืองกังตั๋ง ว่าเราจะยกมารบ ชาวเมืองกังตั๋งก็จะตระเตรียมระวังตัวหาไปช่วยเมืองเสฉวนไม่ เราจะยกไปตีเมืองเสฉวนก็จะได้โดยง่าย ครั้นได้เมืองเสฉวนแล้ว ข้าพเจ้าจึงจะกลับมาเอาเรือรบซึ่งทำไว้นั้น ยกไปตีเมืองกังตั๋งอีกครั้งหนึ่ง........
สุมาเจียวก็ดีใจว่าจงโฮยคิดการถูกต้องแล้ว ครั้นถึงวันกำหนดฤกษ์ดี จงโฮยก็คำนับลาสุมาเจียวยกกองทัพไป ขุนนางที่ปรึกษาคนหนึ่งเห็นจงโฮยยกกองทัพไปแล้ว ก็บอกแก่สุมาเจียวว่า
............ซึ่งให้จงโฮยเป็นแม่ทัพหลวง ถืออาญาสิทธิ์ คุมทหารยกไปตีเมืองเสฉวนครั้งนี้ ข้าพเจ้าเห็นว่าจงโฮยนี้มีใจกำเริบคิดการใหญ่หลวงเหลือตัวนัก.........
สุมาเจียวก็ว่าอันน้ำใจจงโฮยนั้น แต่ก่อนเราก็รู้อยู่แล้ว ที่ปรึกษาก็ว่าเมื่อรู้น้ำใจ จงโฮยแล้ว เหตุใดจึงไม่ให้ขุนนางผู้ซื่อสัตย์ กำกับไปด้วยเล่า สุมาเจียวจึงว่า
.............อันจงโฮยนี้ประกอบได้ด้วยน้ำใจกล้าแข็งในการสงครามนัก เห็นครั้งนี้จะตีเมืองเสฉวนได้เป็นมั่นคง ถ้าเราจะให้ขุนนางกำกับจงโฮยไปนั้น เห็นว่าจงโฮยจะเสียน้ำใจ จะทำการสงครามมิเต็มมือ ถ้าได้เมืองเสฉวนแล้ว พวกทหารทั้งปวงซึ่งไปด้วยนั้นเป็นชาวเมืองเรา ต่างคนต่างก็จะคิดตั้งใจเอาความชอบ จะกลับมาหาบุตรภรรยา ถึงว่าจงโฮยจะคิดขบถต่อเรา เห็นทหารทั้งปวงจะหาเข้าด้วยไม่ ท่านอย่าวิตกเลย ซึ่งถ้อยคำเราพูดดังนี้ ท่านอย่าให้เนื้อความแพร่งพรายรู้ไปถึงผู้ใดได้.........
แล้วกองทัพใหญ่ของวุยก๊ก ซึ่งยกเข้าไปตีเมืองเสฉวนของจ๊กก๊กเป็นครั้งแรก จะสามารถเอาชนะข้าศึก ที่เคยยกเข้ามารุกรานบ้านเมืองของตนตลอดเวลา กว่าสามสิบปี ได้หรือไม่ก็ต้องดูกันต่อไป.
##########
| Create Date : 23 พฤศจิกายน 2559 |
| Last Update : 23 พฤศจิกายน 2559 4:26:07 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 599 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [