Group Blog
หน้าบ้านชานเรือน
เรื่องสั้น
เปาบุ้นจิ้น...ผู้ทรงความยุติธรรม
บันทึกของคนเดินเท้า
คุ้ยวรรณคดี สามก๊ก
สังสรรค์สนทนา
ฮ่องเต้ห้าแผ่นดิน
รวมร้อยกรอง
กว่าจะถึงวันนี้
ขุนโจรแห่งเขาเนียซัวเปาะ
ธรรมะคือคุณากร
ขุนช้างขุนแผน ฉบับรวบรัด
พระอภัยมณี ฉบับเร่งรัด
คนดีแผ่นดินซ้อง
คนซื่อแห่งกังหนำ
พงศาวดารจีนยุครัตนโกสินทร์
นักรบสองแผ่นดิน
ทหารเสือแผ่นดินถัง
ยอดคนแผ่นดินเหม็ง
คนชั่วแผ่นดินจิ้น
ย้อนอดีต ของ พญาเขินคำ
เรื่องสั้นหรรษา
เรื่องเล่าของคนวัยทอง
เรื่องธรรมดาของคนธรรมดา
ย้อนอดีต
สัพเพเหระคดี
อะไรก็ได้
บันทึกของผู้เฒ่า
ฝึกหัดวางภาพ
ภาพเก่าเล่าเรื่อง
ผู้เฒ่าเล่าอดีต
เรื่องของคนกับหมาและแมว
พลิกพงศาวดาร
หลานปู่
บันทึกของผู้เฒ่า ๒๕๕๕
เรื่องไม่ขำ
นิทานชาวสวน
หลากชีวิตในพงศาวดารจีน
สยุมภู ทศพล
สามก๊กฉบับคำกลอน
สามก๊กคำกลอนประกอบภาพ
สามก๊กฉบับคำกลอน ขบวนที่ ๒
เก็บตกจากตู้หนังสือ
คุยกับเจียวต้าย
โลกสดใส
ตำนานลิ่วล้อ
คุ้ยสามก๊ก
คลังแห่งปัญญา
ทบทวนนิยายจีน
สามก๊กฉบับคำกลอนขบวนที่ ๓
ทบทวนสามก๊ก
จากคลับสามก๊ก
เรื่องเล่าจากอดีต
จากกระทู้นอกเรื่อง
ภาพในอดีต
นิยายธรรมะ
สามก๊กฉบับมหาอุปราช
ภาพเก่าเล่าอดีต
ยิ้มคนเดียว
สามก๊กฉบับลายคราม
สามก๊กฉบับลิ่วล้อ
All Blogs
ก่อนจะถึงพรุ่งนี้
ความหลังของแม่พลอย
ตายยาก
การให้
ความจำเป็น
อันความกรุณาผปรานี
มิตรภาพที่มีค่า
คน(ไม่)รักรถ
คนเกลียดถนน
ผู้รักษาความสะอาด
ผู้มี(แต่)น้ำใจ (๘)
ผู้มี(แต่)น้ำใจ (๗)
ผู้มี(แต่)น้ำใจ (๖)
ผู้มี(แต่)น้ำใจ (๕)
ผู้มี(แต่)น้ำใจ (๔)
ผู้มี(แต่)น้ำใจ (๓)
ผู้มี(แต่)น้ำใจ (๒)
ผู้มี(แต้)น้ำใจ (๑)
ความเอยความหลัง (๔)
วันนั้น
เพื่อนมนุษย์
รถของเพื่อน
ขาของเพื่อน
เรื่องของอาหาร
เมื่อผมเป็นครู
คนขี้โมโห (๓)
คนขี้โมโห (๒)
คนขี้โมโห (๒)
คนขี้โมโห
เหตุเกิดในโรงแรม (๔)
เหตุเกิดในโรงแรม (๓)
เหตุเกิดในโรงแรม (๒)
เหตุเกิดในโรงแรม (๑)
เรื่องของหญิงบริการ (๓)
เรื่องของหญิงบริการ (๒)
เรื่องของหญิงบริการ (๑)
เรื่องของแท็กซี่ (๓)
เรื่องของแท็กซี่ (๒)
เรื่องของแท็กซี่ (๑)
ของกลางหาย
วายร้ายจนมุม
คนชอบเขียน
วันฝนตก
อยู่เพื่อแมว
เพื่อนเก่า
ผู้น่าสงสาร
แมวหน้าบ้าน
สิ่งที่เหลืออยู่
ความเอยความหลัง (๓)
ความเอยความหลัง (๒)
ความเอยความหลัง
ขอทาน
ค่าของมิตรภาพ (๑)
ค่าของมิตรภาพ (๒)
ภาพหลอน
วันฝนตก
พรประการที่สาม
ไม่อาจเอ่ยคำลา
แม้ไม่มีคำลา
ยังไม่มีคำลา
คนไม่ทันสมัย
เหตุเกิดบนถนนสายหนึ่ง
วรรณกรรมลอกเลียน
สุราเมระยะ
ชีวิตใหม่
คำพิพากษา (เรื่องเล่าจากจอแก้ว)
รวมเรื่องสั้น ๒๕๕๓
เสียงผู้อ่าน สรรสาระ
ความล้มเหลว
เพื่อนในอากาศ
นี่แหละเพื่อน
มิตรภาพที่เป็นจริง
เรื่องของกระบี่
คนรักเพื่อน
วันรำลึกถึงแม่
เหตุเกิดที่สวนอ้อย
พยาน
อนิจจาความรัก
นักเขียน
ดาวร้าย
ความสำนึก(ผิด)
เขาปรารถนา
ความคิดคำนึง
ความหวังของเขา
ค่าเรื่องของนักเขียน (แก่)
ค่าแรงของนักเขียน (เก่า)
เรื่องของ บก.
จากเพื่อนถึงเพื่อน
ฤๅจะถึงจุดจบ
จุดจบ
คนมีเพื่อน
ลูกของผม
คนอยากเขียน
ควันพิษ
รวมเรื่องสั้น ๒๕๔๘
ฤๅจะถึงจุดจบ
ฉากชีวิต
ฤๅจะถึงจุดจบ
เพทาย
ก่อนจะถึงวันแม่แห่งชาติหนึ่งวัน ผมก็เอากลอนเก่ามาอ่านแล้วก็ดัดแปลง คือเดิมมีอยู่สี่บท ก็แยกออกเป็นสองส่วน สองบทแรกก็เขียนต่อบทสามบทสี่ ส่วนสองบทหลังก็เขียนเพิ่มบทหนึ่งบทสองเข้าไปให้ถูกต้องตามสัมผัส ตั้งชื่อว่า แม่ (๑) เอาไปวางในถนนนักเขียน ห้องสมุดพันทิป ส่วน แม่ (๒) เอาไปวางในห้องไร้สังกัด m6882979
บทที่วางในไร้สังกัดมีผู้อ่านสนใจเข้ามาอ่าน มากกว่าบทที่วางในถนนนักเขียน และมีความเห็นช่องที่เจ็ด เอาภาพมาลงอย่างเดียว เป็นภาพที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต ทั้งภาพจริงและภาพถ่าย เป็นภาพของทารกน้อย กำลังคลอดเลื่อนผ่านครรภ์มารดา ออกมาเพียงแค่หน้าอก หัวหูหน้าตาเนื้อตัวเลอะเทอะไปด้วยน้ำคร่ำเป็นเมือก
ผมสนใจว่ากล้องถ่ายรูปสมัยนี้เขาโคลสอัปกันได้ใกล้ชิดถึงเพียงนี้เชียวหรือ เพราะในขณะนั้นแพทย์และพยาบาล ย่อมจะกำลังช่วยกันทำงาน ระเกะระกะอยู่ข้างเตียงคลอดนั้นตลอดเวลา และเขาก็คงไม่หยุดให้ถ่ายภาพเป็นแน่ การเกิดนั้นน่าจะต้องดำเนินไปตามวิถีทาง ตั้งแต่ต้นจนจบ โดยราบรื่นไม่ขาดตอน ผู้ถ่ายภาพก็คงจะเป็นพ่อของเด็กทารกนั้นเอง ซึ่งสมัยโบราณไม่เคยได้รับอนุญาตเข้าไปยุ่มย่ามในห้องคลอดนี้เลย
ภาพนี้จึงเป็นภาพที่ผู้ดูจะจินตนาการ ถึงพระคุณของแม่ ผู้เฝ้าทนุถนอมครรภ์มาจนครบกำหนด และต้องทนต่อความเจ็บปวดรวดร้าวแทบว่าจะขาดใจ ในขณะที่ลูกกำลังเคลื่อนออกมาดูโลกนี้ เป็นภาพที่บอกเรื่องราวได้กระจ่างชัดยิ่งกว่าคำบอกเล่าสักร้อยคำ หรือหนังสือสักพันหน้า
ผมคิดถึงแม่ทุกคนในโลกนี้ และขอคารวะด้วยความรู้สึกกตัญญูอย่างสุดซึ้ง ไม่มีที่เปรียบปาน
แล้วจึงเกิดความอยากที่จะบรรยาย ถ่ายทอดความรู้สึกอันนี้ ออกมาสู่ผู้อื่นทางตัวหนังสือที่ผมเขียนอยู่เป็นประจำ แม้จะเพียงหน้าสองหน้าก็ยังดี
เพื่อนนักเขียนเรื่องสยองขวัญคนหนึ่งของผม เคยปรารภกับผมว่าทำไมผมจึงไม่เขียนเรื่องใหม่ ๆ ออกมา ผมก็รับสารภาพอย่างไม่อายว่า ผมหมดความสามารถเสียแล้ว แม้จะเที่ยวจดสิ่งที่ประสบพบเห็นตามทางที่ผมผ่าน แต่ก็เขียนให้เป็นเรื่องราวได้อย่างยากเย็น เพราะอายุมากจนสมองเสื่อมไปแล้ว ในกรณีนี้ก็เช่นเดียวกัน ผมซาบซึ้งกับภาพนั้นเป็นอันมาก อยากจะเขียนถึงความรู้สึกของทารกคนนั้น ในขณะนั้น แต่ก็ไม่สามารถจะทบทวนถึงความคิดของตนเอง ขณะที่กำลังอยู่ในสถานการณ์เช่นนั้นได้ และไม่เคยเป็นทั้งผู้ตั้งท้องและผู้คลอดมาก่อนเลยในชีวิต
คืนนั้นผมพยายามจะนึกถึงโครงเรื่องสั้น ที่จะนำเอาฉากจากภาพนั้นเข้าไปแทรกในเรื่อง และก็นึกถึงเพื่อนนักเขียนเรื่องสยองขวัญของผม ถ้าเป็นสำนวนของเขา ก็น่าจะได้เรื่องราวที่ตื่นเต้นน่าประทับใจมาฝากผู้อ่านอย่างแน่นอน
รุ่งขึ้นอีกวันหนึ่งผมจึงลงมือเขียน และได้แก้ไขเปลี่ยนแปลงอยู่หลายครั้งหลายหนเพราะไม่ถูกใจ แล้วก็ทิ้งไว้อีกคืนหนึ่ง รุ่งขึ้นจึงเอามาปรับปรุงตัดเติมเสริมต่อ แล้วก็พักไว้เป็นคืนที่สอง รุ่งขึ้นเช้าวันที่สามจึงนำมาวางไว้ในถนนนักเขียน เพราะไม่รู้จะแก้ไขให้ดีกว่านี้ได้อย่างไร แต่ก็มีผู้สนใจเข้ามาอ่านกันหลายท่าน แล้วก็พากันงงงวยว่า ผมเขียนเรื่องที่แปลกไปจากเรื่องธรรมดาที่เคยเล่ามาในชุดฉากชีวิต
ผมเพียงแต่อยากจะเสนอว่า คำปรารภของเพื่อนผมนั้น ผมสนองได้แค่นี้เอง เรื่องสั้นที่ว่านี้ก็คือเรื่อง จุดจบ //www.pantip.com/cafe/writer/topic/W6888866/W6888866.html
ซึ่งอาจจะเป็นจุดจบของผมเองก็เป็นได้
##############
Create Date : 16 สิงหาคม 2551
Last Update : 16 สิงหาคม 2551 12:31:07 น.
6 comments
Counter : 641 Pageviews.
Share
Tweet
เอากาแฟมาฝากค่ะ
สุขสันต์วันอาทิตย์
โดย:
โสดในซอย
วันที่: 17 สิงหาคม 2551 เวลา:16:51:08 น.
โอ๊ะ.........ขอบคุณมากครับ
ที่เข้ามาเยี่ยมในบล็อกที่รกอย่างยิ่งครับ.
โดย:
เจียวต้าย
วันที่: 19 สิงหาคม 2551 เวลา:6:45:37 น.
ณ ช่วงทารกน้อยกำลังเคลื่อนออกมาสู่โลกภายนอก
หลานคนนี้ แม้ยังไม่มีประสบการณ์จริง
แต่เข้าใจว่า นี่คือที่สุดของสตรีเพศ เจ็บปวด ทรมานที่สุด
เหนือคำบรรยายได้
อธิบายไม่ได้ค่ะ แต่เข้าใจว่า นี่คือที่สุดของที่สุดในชีวิตสตรีเพศ
คุณลุงเป็นบุรุษเพศ ไม่เป็นไรค่ะ ที่คุณลุงจะบรรยายไม่ได้มากอย่างที่ตั้งใจ ไม่ใช่จุดจบค่ะ
เอ๊ คุณลุง ขออนุญาติแนะนำ ลองถาม..ม้าน้ำ ไม๊คะ ?
ว่าแต่จะคุยภาษาอะไรกันล่ะ
โดย:
PANPISA
วันที่: 27 กรกฎาคม 2553 เวลา:20:45:55 น.
ม้าน้ำนี่ตัวผู้เป็นคนท้องหรือครับ.
โดย:
เจียวต้าย
วันที่: 28 กรกฎาคม 2553 เวลา:8:39:57 น.
คำบางคำยากจะบรรยาย
ภาพบางภาพเห้นแล้วเกินบรรยาย
ขอไปอ่านเรื่องจุดจบต่อนะครับ
โดย: วิรุฬห์ IP: 124.120.179.135 วันที่: 5 กันยายน 2553 เวลา:17:52:21 น.
เชิญครับ.
โดย:
เจียวต้าย
วันที่: 5 กันยายน 2553 เวลา:19:10:54 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
เจียวต้าย
Location :
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [
?
]
เชิญหารายละเอียดได้ ที่หน้าบ้านชานเรือนครับ
Friends' blogs
เจียวต้าย
เจียวต้าย
GTW
silverqueen
oreocream
หมอ-ยา-ผู้-น่า-รัก
sugarhut
สีน้ำฟ้า
เปียร์รุส
กริชครับผม
เอ่อ่อ่ะนะคะ
~ เจ๊ล่ะเบื่อ!!!! ~
กลิ่นกาแฟครับ
พิธันดร
จริง
O-HO
i_tua_yung
Handmade
โสมรัศมี
ข้าวโพดแมวติสต์แตก
อาคุงกล่อง
pink-worm
Webmaster - BlogGang
[Add เจียวต้าย's blog to your web]
Links
Bloggang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
เอากาแฟมาฝากค่ะ
สุขสันต์วันอาทิตย์