ผู้มี(แต่)น้ำใจ (๘)
เรื่องสั้น
ผู้มี(แต่)น้ำใจ (๘)
เพทาย
ผมเดินลงจากสะพานลอย ที่ทอดยาวมาจากสถานีรถไฟฟ้า
ย่านอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ
ผ่านหญิงไม่สาวคนหนึ่งนั่งอยู่กับพื้น
เธอเป็นคนพิการมองไม่เห็นปลายเท้าของเธอ
ที่นั่งเหมือนขัดสมาธิหรือพับเพียบอย่
แต่แขนทั้งสองข้างขาดด้วนอย่ต่ำกว่าข้อศอก
ผมเอามือล้วงกระเป๋ากางเกง เพื่อหาเศษเหรียญให้ทาน
ตามความเคยชิน แต่เหลือเหรียญห้าบาทเพียงอันเดียว
จึงตัดสินใจเดินลงมาจนสุดบันได แวะเข้าไปทำธุระเบา ๆ
ในห้องสุขา ทั้ง ๆ ที่ยังไม่จำเป็น
เหลือเงินทอนสองบาท
แล้วรีบสาวเท้าก้าวขึ้นบันไดสะพานลอยด้านเก่า
เมื่อไปถึงที่ซึ่งหญิงพิการผู้นั้นนั่งอย่ ก็ต้องชะงัก
ไม่กล้าเอาเหรียญสองบาทนั้นให้ทานแก่เธอตามความตั้งใจ
เพราะเบื้องหน้าของเธอมีกระบะเต็มไปด้วยสลากกินแบ่ง
และขายตามราคาเสียด้วย
เธอไม่ใช่ขอทานอย่างที่ผมคิด
ก็เมื่อกี้เธอไม่ได้กางกระบะออกนั่นเอง
ผมหย่อนเศษเหรียญบาทสองอันลงในกระเป๋ากางเกงตามเดิม
และเดินกลับบ้านด้วยความผิดหวัง.
##########
| Create Date : 12 ธันวาคม 2558 |
| Last Update : 12 ธันวาคม 2558 12:02:11 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 387 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [