Group Blog
หน้าบ้านชานเรือน
เรื่องสั้น
เปาบุ้นจิ้น...ผู้ทรงความยุติธรรม
บันทึกของคนเดินเท้า
คุ้ยวรรณคดี สามก๊ก
สังสรรค์สนทนา
ฮ่องเต้ห้าแผ่นดิน
รวมร้อยกรอง
กว่าจะถึงวันนี้
ขุนโจรแห่งเขาเนียซัวเปาะ
ธรรมะคือคุณากร
ขุนช้างขุนแผน ฉบับรวบรัด
พระอภัยมณี ฉบับเร่งรัด
คนดีแผ่นดินซ้อง
คนซื่อแห่งกังหนำ
พงศาวดารจีนยุครัตนโกสินทร์
นักรบสองแผ่นดิน
ทหารเสือแผ่นดินถัง
ยอดคนแผ่นดินเหม็ง
คนชั่วแผ่นดินจิ้น
ย้อนอดีต ของ พญาเขินคำ
เรื่องสั้นหรรษา
เรื่องเล่าของคนวัยทอง
เรื่องธรรมดาของคนธรรมดา
ย้อนอดีต
สัพเพเหระคดี
อะไรก็ได้
บันทึกของผู้เฒ่า
ฝึกหัดวางภาพ
ภาพเก่าเล่าเรื่อง
ผู้เฒ่าเล่าอดีต
เรื่องของคนกับหมาและแมว
พลิกพงศาวดาร
หลานปู่
บันทึกของผู้เฒ่า ๒๕๕๕
เรื่องไม่ขำ
นิทานชาวสวน
หลากชีวิตในพงศาวดารจีน
สยุมภู ทศพล
สามก๊กฉบับคำกลอน
สามก๊กคำกลอนประกอบภาพ
สามก๊กฉบับคำกลอน ขบวนที่ ๒
เก็บตกจากตู้หนังสือ
คุยกับเจียวต้าย
โลกสดใส
ตำนานลิ่วล้อ
คุ้ยสามก๊ก
คลังแห่งปัญญา
ทบทวนนิยายจีน
สามก๊กฉบับคำกลอนขบวนที่ ๓
ทบทวนสามก๊ก
จากคลับสามก๊ก
เรื่องเล่าจากอดีต
จากกระทู้นอกเรื่อง
ภาพในอดีต
นิยายธรรมะ
สามก๊กฉบับมหาอุปราช
ภาพเก่าเล่าอดีต
ยิ้มคนเดียว
สามก๊กฉบับลายคราม
สามก๊กฉบับลิ่วล้อ
All Blogs
คิดถึงเพื่อน
เรื่องของแมว(ใน) บ้าน
แมววันนี้
บันทึกถึงแมว
รักที่เหลืออยู่
บนถนนสายหนึ่ง
สัจธรรมของผู้เฒ่า
คนพูดน้อย
คิดถึงแมว (๒)
คิดถึงแมว (๑)
คนชอบวื่ง
คนตัวเล็ก
เพื่อนกิน
กรรมของคนเลี้ยงหมา
เพื่อนเก่า(อีก)คนหนึ่งของผม
สวรรค์ยังปราณี
คนไม่ทันสมัย
ครูของผม
ฉันเกลียดถนน
ก่อนจะถึงพรุ่งนี้
กรรมของแมว
แมวในบ้าน
เรื่องแมวแมว
ขาของเพื่อน
แมวอีกแล้ว
เรื่องของคนกับหมา
เรื่องของบุญรอด
คน(ไม่)รักแมว
แมวเจ้ากรรม
ขอโทษทีเพื่อนเอ๋ย
คนพูดน้อย
เรื่องสั้น
คนพูดน้อย
เพทาย
วันนั้นเป็นวันเกิดของ นายพึง เพื่อนร่วมวงของผม เราจึงนัดมาพบกันอย่างเคยที่ร้านเจ้าประจำ แถวตรอกโรงหนังเก่าย่านบางลำพู แต่ ผม กับ นายหงอกติดธุระจึงไปถึงที่หมายเอาเมื่อเลยเวลาค่ำย่ำสนธยาลงแล้ว ก็พบว่าเพื่อนพ้องที่ตั้งวงมาเมื่อชั่วโมงก่อนคือ นายชัน นายจิน นายพึง และใครอีกคนหนึ่งที่ผมไม่รู้จัก ต่างก็มีสีชมพูแต้มบนใบหน้าไปตาม ๆ กันแล้ว ด้วยฤทธิ์ของบรั่นดีไทยชื่อฝรั่งที่พร่องไปกว่าครึ่ง
เมื่อได้คารวะกันตามธรรมเนียมแล้ว จึงทราบว่าชายกลางคนค่อนไปทางแก่ ที่ผมไม่รู้จักนั้น คือเพื่อนของนายจิน เมื่อเราทักกันเขาเพียงแต่ยิ้มท่าทางเรียบร้อยเงียบขรึม แต่ดูอารมณ์ดี เพราะเห็นยิ้มอยู่เรื่อย
เมื่อผมซดเบียร์ตามเพื่อนฝูงไปได้อีกเกือบชั่วโมง เสียงคุยเรื่องสัพเพเหระของโต๊ะเราก็ชักจะดังมากว่าโต๊ะอื่น ๆ แต่ที่นั่นไม่มีใครถือสากัน ใครใคร่ดังก็ดังไป ถ้าอยู่ภายในโต๊ะของตนเอง คนอื่นก็ไม่เกี่ยว
นายหงอกนักเล่าเรื่องโจ๊กประจำคณะซึ่งล่อเบียร์เข้าไปหลายแก้วแล้ว ก็เริ่มต้นเล่านิทานในวงเหล้าขึ้น ซึ่งพวกเรารู้กันว่า จะต้องคาบเส้นเสมอ
"พวกแกรู้ดีอยู่แล้วว่า คนอิสานเขาเรียกควายว่ายังไง ใช้มั้ย"
เขาเริ่มเกริ่น นายจิ้นรีบตอบ "เขาเรียก...."
นายหงอกรีบตะครุบปากไว้ก่อนที่คำนั้นจะหลุดออกมาจริง ๆ เพราะเสียงหมอดังคับร้าน
"เอาละ รู้กันแล้วก็แแล้วไป ตานี้มีคนกรุงเทพคนหนึ่ง ไม่แน่ใจว่าชาวอิสานจะเรียกยังงี้ทุกคนหรือเปล่า เมื่อมีโอกาสไปทางภาคอิสาน ก็เดินไปตามท้องนา เจอเด็กนักเรียนหญิงแต่งเครื่องแบบขี่ควายผ่านมา ก็ถามว่า
หนูเอ๋ยเจ้าขี่อันหยังมา"
นายหงอกทอดจังหวะ
"พวกแกรู้ไหมว่าเด็กตอบว่าไง"
ทุกคนมองหน้ากันแล้วก็อมยิ้ม เดาไม่ถูกว่านายหงอกจะเลี่ยงอย่างไรไม่ให้ต่ำกว่าเส้นแดง แล้วเขาก็ต่อว่า
"เด็กตอบว่า หนูขี่กระบือจ้ะลุง"
พลันเสียงฮาก็ดังขึ้นพร้อมกันทั้งโต๊ะ ผมเอากระดาษเช็ดมือขึ้นซับน้ำตา แล้วหันไปถามเพื่อนใหม่ซึ่งเพียงแต่ยิ้มน้อย ๆ ว่า
เจ้าหงอกมันฉลาดนะครับ เลี่ยงไปจนได้
แกก็ยิ้มอยู่อย่างเดิม แต่ไม่ตอบว่าอะไร ผมนึกในใจว่าคนพูดน้อยนี่น่าจะเป็นเพื่อนที่ดีได้คนหนึ่ง
นายพึงซึ่งเป็นครู ก็เล่าเรื่องขึ้นมาบ้างว่า
เมื่อสองสามวันก่อนฉันไปหาหมอ ที่โรงพยาบาลแถวอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ เกี่ยวกับโรคภูมิแพ้ พอรับยาแล้วจะเดินกลับออกมาขึ้นรถ เจอยายแก่คนหนึ่ง แกถามว่า
ช่องห้านี่ อยู่ทางไหนจ๊ะพ่อหนุ่ม
สนามเป้าแค่นี้เองครับยาย
แล้วช่องเจ็ดล่ะอยู่ไกลกันมั้ย ?
ไม่ไกลหรอกป้า เลยจากช่องห้าไปแค่หมอชิตเก่าเอง
แล้วช่องสามล่ะ อยู่ไหน ?
โอยไกลลิบถึงหนองแขมโน่นแน่ะ ยายจะไปทำไม วันเดียวสามช่องเลยเรอะ
อ้าว ก็ดูนี่ซิ หมอเขาสั่งยังงี้
แกก็ยื่นกระดาษในมือให้ฉันดู มันคือใบสั่งยาของโรงพยาบาลนั้นเอง แต่ ด้านหลังมีตัวหนังสือเขียนด้วยปากกา ความว่า จ่ายเงินช่อง ๕ รับยาช่อง ๗ แล้วไปทำบัตรใหม่ที่ช่อง ๓ ! ! !
เสียงฮาก็ดังประสานกันขึ้นมาอีกครั้ง เพราะไม่รู้ว่าคุณยายหรือนายพึงกันแน่ที่เพี้ยนไปได้ถึงขนาดนี้
ผมก็หันไปเห็นเพื่อนใหม่นั่งยิ้มอยู่อย่างเดิม อดไม่ได้จึงถามอีกว่า
"พี่ไม่ขำหรอกหรือครับ"
แกกลับย้อนถามว่า "ว่าไงนะ"
ผมชักฉุน "ผมถามว่าพี่ไม่ขำเหรอไง"
แกกลับเร่งเสียงดังขึ้นอีก "หา...ว่าไงนะ"
ก่อนที่ผมจะคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไป นายจิ้นก็เอื้อม
มือมาสะกิดขา
"...อย่าไปเซ้าซี้แกนักเลย ปล่อยให้กินเหล้าตามสบายเถอะ...
เมื่อผมทำสีหน้าไม่เข้าใจ นายจิ้นจึงบอกต่อว่า
แกหูตึงว่ะ"
################
Create Date : 18 ธันวาคม 2553
Last Update : 18 ธันวาคม 2553 9:28:41 น. 2 comments
Counter : 71 Pageviews. Add to
ขอบคุณค่ะ
ไว้แก้ง่วงจ้าาา บ่ายๆแบบนี้ง่วงนอน
โดย: Junenaka1 วันที่: 18 ธันวาคม 2553 เวลา:13:55:32 น.
ขออภัยผมไม่มีฟันจะเคี้ยวแล้ว น้ำลายสอเลยครับ.
โดย: เจียวต้าย วันที่: 19 ธันวาคม 2553 เวลา:7:50:41 น.
Create Date : 09 กันยายน 2554
Last Update : 9 กันยายน 2554 5:52:49 น.
4 comments
Counter : 502 Pageviews.
Share
Tweet
สวัสดีตอนเช้าค่ะท่านเจียวต้าย
อ่านแล้วอดหัวเราะหุหุด้วยไม่ได้
แต่บางเวลา ก็ต้องทำเป็นหูตึงเหมือนกันค่ะ
โดย:
Katai_Akiko
วันที่: 9 กันยายน 2554 เวลา:9:23:56 น.
สำหรับผมเดี๋ยวนี้ ไม่ต้องแกล้งทำ มันตึงจริง ๆ ครับ.
โดย:
เจียวต้าย
วันที่: 9 กันยายน 2554 เวลา:19:11:05 น.
เคยคุยกันเล่นๆในหมู่สาวๆว่า วันเวลาผ่านไป
ไม่มีอะไรดีเล้ย
น้องคนหนึ่งบอกว่า มีอยู่อย่างเดียวที่ตึง
แรกๆที่มุกนี้ยังไม่แพร่หลาย ทุกคนก็สงสัยว่าอะไรที่ตึง
ได้รับคำตอบ " หูไง "
แอมอร
โดย:
peeamp
วันที่: 18 ตุลาคม 2554 เวลา:15:07:48 น.
เดี๋ยวนี้หูของผมก็คงตึงเท่ากับคนที่พูดน้อยแล้วละครับ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ กลุ่ม เรื่องสั้น
ยังมีกลุ่ม เรื่องเล่าของคนวัยทอง
และ เรื่องธรรมดาของคนธรรมดา อีกครับ.
โดย:
เจียวต้าย
วันที่: 19 ตุลาคม 2554 เวลา:6:39:11 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
เจียวต้าย
Location :
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [
?
]
เชิญหารายละเอียดได้ ที่หน้าบ้านชานเรือนครับ
Friends' blogs
เจียวต้าย
เจียวต้าย
GTW
silverqueen
oreocream
หมอ-ยา-ผู้-น่า-รัก
sugarhut
สีน้ำฟ้า
เปียร์รุส
กริชครับผม
เอ่อ่อ่ะนะคะ
~ เจ๊ล่ะเบื่อ!!!! ~
กลิ่นกาแฟครับ
พิธันดร
จริง
O-HO
i_tua_yung
Handmade
โสมรัศมี
ข้าวโพดแมวติสต์แตก
อาคุงกล่อง
pink-worm
Webmaster - BlogGang
[Add เจียวต้าย's blog to your web]
Links
Bloggang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
อ่านแล้วอดหัวเราะหุหุด้วยไม่ได้
แต่บางเวลา ก็ต้องทำเป็นหูตึงเหมือนกันค่ะ