Group Blog
 
All Blogs
 
แม้ไม่มีคำลา

เรื่องสั้น

แม้ไม่มีคำลา

เพทาย

เขาเอื้อมมือไปแตะหูโทรศัพท์แบบเครื่องตั้งโต๊ะ
แต่แล้วก็ต้องชะงัก
เขาควรจะโทรหาเธอหรือไม่ ในเมื่อไม่ได้พบกันมานานมากแล้ว

เมื่อก่อนที่จะไม่ได้พบกันอีกนานมาก นานมากกว่านั้น
เขาพบเธอที่บ้านของเพื่อนสนิทรุ่นพี่คนหนึ่ง
ในวันเกิดของเธอเอง
ซึ่งเพื่อนรุ่นพี่คนนั้นจัดให้ที่บ้านของพี่เขาเอง
โดยชักชวนเพื่อนของเธอทั้งหมด และเพื่อนของพี่เขาทั้งหมด
รวมทั้งเขาด้วย

ทั้งคู่จึงได้พบกันครั้งแรกในชีวิต

ความจริงควรจะเรียกว่าเขาได้พูดคุยกันเป็นครั้งแรกจะถูกต้องกว่า
เพราะเขาได้เห็นเธอมาแล้วครั้งหนึ่ง ในงานทำบุญของญาติพี่เขาที่วัดแห่งหนึ่งทางตลาดพลู
ทั้ง ๆ ที่บ้านพี่เขาอยู่ที่บางซื่อ

วันนั้นเขาและเธอนั่งใกล้ชิดติดกัน จึงมีเรื่องคุยกันอย่างสนุกสนานมากมาย

แล้วทั้งคู่ก็มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมาอีกนานมาก
นานจนไม่อาจจะจดจำเรื่องราวอันซาบซึ้งตรึงใจได้อย่างถี่ถ้วนทุกฉากทุกครั้งทุกครา

เขาไม่ทราบว่าเธอคิดอย่างไรกับเขา
เพราะเขาไม่เคยถาม
ไม่เคยมีคำสั่นสัญญาอะไรต่อกัน ต่างก็ไม่รู้ถึงอนาคตเหมือนกัน
ไม่มีความคาดหวังใดใด

จนกระทั่งวันนั้นได้มาถึง
วันที่เขาโทรศัพท์ไปหาเธอ เพื่อจะชวนไปฉลองวันเกิดของเธอ ในเดือนกันยายน
เธอบอกอย่างราบเรียบไร้ลางสังหรณ์ว่า
ว่างเมื่อไรจะโทรไปบอก

เท่านั้นเอง ที่ทำให้เขารอโทรศัพท์นัดหมายวันว่างของเธอในเดือนกันยายน
จนถึงปีต่อมา และทุกปีต่อมา
จนครบสิบปี เขาจึงแน่ใจว่าเธอไม่ว่างจริงจริง

เขาเพิ่งแน่แก่ใจอย่างแท้จริงในตอนนั้นเอง

เขาชะงักมือที่เอื้อมไปแตะเครื่องโทรศัพท์แบบตั้งโต๊ะเครื่องเก่านั้น
เขาจะโทรไปทำไมในเมื่อเขาแน่ใจแล้วว่า
เวลาได้ผ่านไปจากวันที่เขาเชื่อว่าเธอไม่ว่าง
และเงียบไปโดยไม่มีคำอำลานั้น
ได้ล่วงมาอีกสิบปีแล้ว

เขาไม่รู้ว่าเธอคิดอย่างไร
แต่ตัวเขาเองคิดว่าเธอต้องมีเหตุผลที่สมควรของเธอ
สำหรับเขา ต้องการคำว่ารัก มากกว่าคำลา

แม้ไม่มีคำลา แต่เขาก็รู้สึกด้วยตนเองว่า
เธอไม่ได้รักเขาแล้ว หรือเขาไม่มีค่าสำหรับเธอแล้ว

เมื่อเธอไม่มีคำลา
เขาก็ไม่ต้องการ เอ่ยคำอำลา....................เหมือนกัน.


##############






Create Date : 04 สิงหาคม 2555
Last Update : 4 สิงหาคม 2555 8:39:31 น. 4 comments
Counter : 1538 Pageviews.
Share

 
LIKE


โดย: deco_mom วันที่: 4 สิงหาคม 2555 เวลา:10:56:26 น.  

 
ขอบคุณครับ.


โดย: เจียวต้าย วันที่: 4 สิงหาคม 2555 เวลา:18:32:54 น.  

 
คุณคะ...

วันที่เธอบอกอย่างราบเรียบไร้ลางสังหรณ์ว่า
ว่างเมื่อไรจะโทรไปบอก
นั่นแหละ...เธอบอกลาคุณแล้ว

คุณรออยู่ได้อย่างไร จากกันยายนปีนี้
จนผ่านกันยายนไปอีกสิบครั้ง

จนครบสิบปี ....จึงแน่ใจว่าเธอไม่ว่างจริงจริง


โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 21 สิงหาคม 2555 เวลา:14:28:24 น.  

 
เขียนให้มันเว่อร์ไปงั้นเองครับ เดี๋ยวจะไม่เชื่อว่าเป็นนิยาย

ผมเคยตอบใครไปอย่างนี้แหละครับ.


โดย: เจียวต้าย วันที่: 21 สิงหาคม 2555 เวลา:17:24:17 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

เจียวต้าย
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [?]

เชิญหารายละเอียดได้ ที่หน้าบ้านชานเรือนครับ
Friends' blogs
[Add เจียวต้าย's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.