Group Blog
หน้าบ้านชานเรือน
เรื่องสั้น
เปาบุ้นจิ้น...ผู้ทรงความยุติธรรม
บันทึกของคนเดินเท้า
คุ้ยวรรณคดี สามก๊ก
สังสรรค์สนทนา
ฮ่องเต้ห้าแผ่นดิน
รวมร้อยกรอง
กว่าจะถึงวันนี้
ขุนโจรแห่งเขาเนียซัวเปาะ
ธรรมะคือคุณากร
ขุนช้างขุนแผน ฉบับรวบรัด
พระอภัยมณี ฉบับเร่งรัด
คนดีแผ่นดินซ้อง
คนซื่อแห่งกังหนำ
พงศาวดารจีนยุครัตนโกสินทร์
นักรบสองแผ่นดิน
ทหารเสือแผ่นดินถัง
ยอดคนแผ่นดินเหม็ง
คนชั่วแผ่นดินจิ้น
ย้อนอดีต ของ พญาเขินคำ
เรื่องสั้นหรรษา
เรื่องเล่าของคนวัยทอง
เรื่องธรรมดาของคนธรรมดา
ย้อนอดีต
สัพเพเหระคดี
อะไรก็ได้
บันทึกของผู้เฒ่า
ฝึกหัดวางภาพ
ภาพเก่าเล่าเรื่อง
ผู้เฒ่าเล่าอดีต
เรื่องของคนกับหมาและแมว
พลิกพงศาวดาร
หลานปู่
บันทึกของผู้เฒ่า ๒๕๕๕
เรื่องไม่ขำ
นิทานชาวสวน
หลากชีวิตในพงศาวดารจีน
สยุมภู ทศพล
สามก๊กฉบับคำกลอน
สามก๊กคำกลอนประกอบภาพ
สามก๊กฉบับคำกลอน ขบวนที่ ๒
เก็บตกจากตู้หนังสือ
คุยกับเจียวต้าย
โลกสดใส
ตำนานลิ่วล้อ
คุ้ยสามก๊ก
คลังแห่งปัญญา
ทบทวนนิยายจีน
สามก๊กฉบับคำกลอนขบวนที่ ๓
ทบทวนสามก๊ก
จากคลับสามก๊ก
เรื่องเล่าจากอดีต
จากกระทู้นอกเรื่อง
ภาพในอดีต
นิยายธรรมะ
สามก๊กฉบับมหาอุปราช
ภาพเก่าเล่าอดีต
ยิ้มคนเดียว
สามก๊กฉบับลายคราม
สามก๊กฉบับลิ่วล้อ
All Blogs
นายกรัฐมนตรียามสงครามโลกครั้งที่สอง
เสรีไทยสายตำรวจ (๒)
เสรีไทยสายตำรวจ (๑)
เสรีไทยสายสื่อสาร
เสรีไทยสายพายัพ
ยิงเป้า (๙ - ๑๓)
ยิงเป้า (๕ - ๘)
ยิงเป้า (๑ - ๔)
ทางกลับ - วีรชนของเรา
ขยับขึ้นเหนือ (๒๕ - ๒๘)
ขยับขึ้นเหนือ (๒๑ - ๒๔)
ขยับขึ้นเหนือ (๑๗ - ๒๐)
ขยับขึ้นเหนือ (๑๓ - ๑๖)
ขยับขึ้นเหนือ (๙ - ๑๒)
ขยับขึ้นเหนือ (๕-๘)
ขยับขึ้นเหนือ (๑ - ๔)
ญี่ปุ่นมหามิตร
สงครามที่ใหญ่กว่า
สงครามครั้งแรก
บทนำ ทหารเหลือใช้สงคราม
ยึดดินแดน
ศึกสงบ
จับเชลยศึก
ดวลกับเครื่องบิน
กรรมของสัตว์
ไปแนวหน้า
ถูกทิ้งระเบิด
เลขสัญญาณทำเหตุ
กรณีพิพาทอินโดจ่ีน (๔)
กรณีพิพาทอินโดจ่ีน (๓)
กรณีพิพาทอินโดจ่ีน (๒)
กรณีพิพาทอินโดจีน (๑)
เมืองหนองคายกับสงครามอินโดจีน (๒)
เมืองหนองคายกับสงครามอินโดจีน (๑)
ทหารไทยในสงครามนอกประเทศ
ดวลกับเครื่องบิน
เรื่องเล่าจากอดีต
ดวลกับเครื่องบิน
ย้อนอดีต
ดวลกับเครื่องบิน
พญาเขินคำ
ตั้งสถานีวิทยุอยู่กับกองทัพได้ ๔ วัน ท่านแม่ทัพให้นายทหารคนสนิทมาบอกให้ไปตั้งที่อื่น เพราะหนวกหู เครื่องปั่นไฟเวลากลางคืน
เครื่องปั่นไฟคือเยนเนอเรเตอร์ ที่ทำไฟสูงใช้กับเครื่องส่ง เวลาทำการส่งข่าว ต้องใช้พลหมุน หมุนเครื่องปั่นไฟเรื่อยไป จะหยุดได้ต่อเมื่อส่งข่าวจบ คราวนี้ในขณะที่ปั่นไฟนั้น ผู้ทำหน้าที่ส่งคือคนเคาะคันเคาะเป็นจังหวะสั้น ๆ ยาว ๆ ตามโค้ตของตัวอักษร ภายในเครื่องปั่นไฟมันจะดังเป็นจังหวะสั้น-ยาวตามที่ผู้เคาะได้เคาะลงไป ส่งเสียงดังพอสมควร ยิ่งเวลากลางคืนยิ่งดังมาก พอที่คนฟังอยู่ห่าง ๑๐ วา จะฟังและอ่านเป็นตัวหนังสือได้สบายมาก
ผมจึงต้องย้ายสถานีไปอยู่ชิดกับลำห้วยพรมโหด หลังโรงเรียน ณ ที่นั้นมีบ้านของทหารสร้างไว้สามหลัง เป็นแบบบังกะโลหลังคามุงแฝก มาอยู่หลังสุดท้ายทางนอกทุ่งได้สองวัน ผบ.กองสื่อสารท่านมาดูว่าเหมาะสมหรือไม่ พอรุ่งขึ้นก็ถูกยื่นโนติสอีก ท่านจะเอาบ้านหลังนั้นเป็นที่พัก อ้างว่าเพื่อควบคุมสถานีวิทยุ ก็จริงของท่านเพราะสถานีวิทยุเป็นหัวใจของการสั่งการ และรับคำสั่ง ผมก็ขนต่อมาอยู่บ้านหลังที่สอง รุ่งขึ้นอีก ๒-๓ วัน ผมเห็นหญิง ผู้หนึ่งมาเฝ้าบ้านหลังนั้น ส่วนจะมาไง ๆ ไป ไง ๆ ผมไม่เอาใจใส่ เพราะถูกห้ามว่า ทุกสิ่งทุกอย่างบนบ้านพักนั้น จะต้องไม่รู้ไม่เห็นทั้งสิ้น ผมก็คนบ้าวินัย จึงไม่รู้ไม่เห็นตามคำสั่ง จนกระทั่งบัดนี้ก็ยังเป็นความลับ
ที่หน้าบ้านเป็นคันนาคันใหญ่ ใครไม่ทราบขุดหลุมหลบภัยไว้หนึ่งหลุม มองเห็นแล้วแต่ไม่เอาใจใส่ เพราะมองเห็นว่า นั่นมันหลุมเตรียมตัวตาย มากกว่าจะหลบภัย แต่พอกลางคืนเท่านั้น ก็ต้องเผ่นขาฉิ่ง แต่ไม่ยอมเข้าหลุมหลบภัยจากเครื่องบิน ผมกลับนั่งอยู่ปากหลุม คอยมองดูลูกระเบิดที่มันจะหล่นมาใส่กระบาลหัว เพราะเดือนหงายจัดมาก
คืนนั้นเครื่องบินสองเครื่องยนต์ของข้าศึกก็มาเยี่ยมเราจริง ๆ เสียงกลองเพลดัง ตูม ตูม ตูม ติด ๆ กันสองรา ทุกบ้านทุกเรือนตลอดจนโรงทหารต่างพากันดับไฟ แม้แต่บุหรี่ก็สูบไม่ได้ ต้องถูกร้องด่าหาว่าเป็น แนว ที่ ๕) ทันที เสียงเครื่องบินดังอืด ๆ มาจากหน้าแนว เสียงดังหนักแน่น ลูกน้องผมคนหนึ่งวิจารณ์ว่า
เที่ยวนี้มันคงขนระเบิดมามาก เสียงเครื่องยนต์ดังหนักแท้ ๆ
ผมไล่ลูกน้องเข้าหลุมจนหมด เพราะหลุมมีหลังคา ตัวเองนั่งอยู่ปากทางเข้าหลุม พอเรียบร้อยเสียงเครื่องบิน ๆ ผ่านหัวพอดี และชั่วแว็บเดียวเสียงระเบิดก็แหวกอากาศดังเควี้ยวลงมา เสียงแซ็ด ๆ เพราะใบพัดขันชนวนลูกระเบิดได้ยินดังขึ้นทุกที ๆ เราก็คอยว่า เมื่อไรมันจะตุ๊บตั๊บลง จะได้รู้ว่าถูกกระบาลตัวเองหรือไม่ เพราะเห็นแสงเดือนสว่างจัด ผมชะเง้อมองว่ามันจะลงตรงไหนแน่ แต่มองไม่เห็น
ครั้นแล้วเสียงตูมสนั่นหวั่นไหว แผ่นดินเสทือน ผมรีบหดคอทำตัวให้ต่ำ แต่ไม่ทันเสียแล้ว มีวัตถุสิ่งหนึ่ง ปลิวมาถูกก้านคอทางด้านซ้าย ผมยกมือตะครุบด้วยความตกใจ ที่มือรู้สึกมีของเหลวเหนียวหนืด ตายละวา...นี่อ้ายพี่ถูกสะเก้ดระเบิดเข้าแล้วซี ตายแน่...คราวนี้ถึงตายแน่ !
ยกมือขึ้นมาดมเพราะคิดว่าเป็นเลือด ถ้าเลือดจริงต้องมีกลิ่น แต่ได้กลิ่นคล้ายขี้ควายค้างปี ยกมือคลำที่ก้านคออีกครั้ง คราวนี้เอานิ้วไช ๆ ดูว่ามีรูทะลุไหม เอ๊ะ...ไม่มี ไม่เจ็บไม่ปวด
เสียงระเบิดดังกึกก้องอีกสองลูก เสียงเครื่องบินบ่ายหัวกลับ พอห่างไปหน่อยมีเสียงระเบิดตูมตามติด ๆ กันไม่น้อยกว่า ๖-๗ ครั้งนับไม่ทัน แล้วเครื่องบินก็เงียบเสียงไป
การที่เครื่องบินหันไปทิ้งระเบิดลงกลางป่าตอนขากลับนั้น ผมมาทราบภายหลังว่า ทางกองทัพส่งคนไปจุดป่าไว้ เราะฝ่ายข้าศึกชอบจ้างแนวที่ ๕ ให้คอยส่งสัญญาณจุดหมายให้ พอเห็นกองไฟในป่า พี่แกจะตรงดิ่งเข้าใส่แล้วเปิดท้องเรือบินทิ้ง ๆ ให้หมดหน้าที่ จะรีบกลับไปนอน ฉะนั้นจึงมีตำรวจคนหนึ่งทำหน้าที่นี้ กะว่าคืนไหนเดือนหงาย แกจะออกเดินในตอนเย็น พอสองทุ่มก็จุดไฟเผาป่าแล้วเดินทางกลับ พอเรือบินมาถึงก็ตรงเข้าทิ้งระเบิดทันที มีระเบิดเท่าใดเทกระจาดหมด นับเสียงระเบิดแทบไม่ทัน
กลองเพลดังตูม แสดงว่าหมดภัย ตำรวจเป็นคนตีกลอง ไม่ทราบว่าไปยืมกลองวัดไหนมา พวกเรารีบขึ้นจากหลุม ผมไม่รอช้าให้ทหารจุดไฟส่องดูก้านคอ ทหารบอกว่า
เลนครับหมู่ ไปเอาเลนมาทาคอทำไม
พอทราบว่าเป็นเลนผมก็เดาถูก เพราะแรงระเบิดลูกแรกนั่นเอง ผลักดินลอยไปในอากาศ เจ้าก้อนนั้นจึงมาถูกก้านคอพอดี ถ้าเป็นสะเก็ดระเบิดทำลาย มีหวังไม่ได้มานั่งบ้าน้ำลายอยู่เช่นนี้เป็นแท้
พอตกกลางคืน นายมั่นนายคงเยาะเย้ยว่า
อุตส่าหืเอาเครื่องบินมาทิ้งระเบิดทั้งที เสียแรงเปล่า กลับมาช่วยถางป่าให้เราเสียอีกเด่งจริงมากลางวันซีเอน มาพะบู๊กันสักตั้ง ดูซิว่าใครจะแน่กว่าใคร
ฝรั่งเศสก็แน่ รุ้งขึ้นสองวันแกมาจริง ๆ ตามคำท้าของไทย มาอย่างแหวกแนว คือบินสูงลิบ แล้วเบาเครื่องจิกหัวลงตรงสถานีรถไฟพอดี โดยที่ฝ่ายเราไม่ได้ยินเสียงเลย ผมกำลังเคาะสัญญาณส่งข่าวอยู่ ลูกน้องวิ่งเข้ามาบอกว่า
เร็วหมู่ เครื่องบินใครก็ไม่รู้ มาบินโฉบอยู่หน้ากองทัพ
ผมทิ้งคันเคาะ คว้าพระรามหกติดมือโจนลงจากบ้านพัก ลูกน้องโดดตามเสียงตุ๊บ ๆ แล้วเข้าหลุมหลบภัยกันหมด ตัวเองหมุนไปหมุนมา ตัดสินใจโดดเข้าใต้ถุนบ้าน มองไปดูทางทิศตะวันตก เครื่องบินเล็ก ๆ สองเครื่องกำลังถาโถมลงยิงขบวนเกวียนที่จอดไว้กลางทุ่ง ยิงเอายิงเอา ลำหนึ่งเงยหัวขึ้นอีกลำก็จิกหัวลงยิงอีกสลับกันเช่นนั้นอย่างสนุกมือ เสียงฮ็อคพับฐาน ของเราติดเครื่องดังกระหึ่ม แล้วฮ็อคของไทยก็ทะยานขึ้นสู่อากาศ เร่งเครื่องเสียจนไอเสียตลบก้น พุ่งหัวเข้าหาเครื่องบินที่จิกหัวยิงเกวียนทันที
เครื่องบินโมลานส์ ของฝรั่งเศสทำท่าจะวิ่งเข้าใส่ แต่แล้วกลับทิ้งตัวหลบลง พวกเราร้องโย้ นึกว่ามันตก ที่ไหนได้มันกลับควบจี๋มุ่งหน้ากลับบ้าน โดยหันตรงมาทางผมซึ่งยืนอยู่ใต้บันได เบื้องหลังฮ็อคของเรากวดตาม เร่งเครื่องจนควันตลบ แต่ยิ่งกวดยิ่งห่างเพราะเครื่องบินคนละเกรด ตัดสินใจโยนปืนวางบนราวบันได หลับตาซ้ายเล็งดักหน้าห้าช่วงตัว พอเครื่องบินเข้าศูนย์นั่งแท่น ลั่นไกทันที พระรามหกระเบิดปัง เครื่องบินโคลงตัวนิดหน่อย ถ้ามันเฉี่ยว ๆ ไป ผมนึก รีบกระชากลูกเลื่อนขึ้นนกใหม่ อ้าว ...แล้วกัน เครื่องบินทั้งสองเครื่องเปิดลิบซะแล้ว ง้างนกแล้วต้องยิง สุภาษิตกะเหรี่ยงว่าไว้ ผมเลยยิงตามก้นไปอีกหนึ่งนัด ถูกผิดช่างหัวมัน
ผลของการโจมตีวันนั้น ชายขายของถูกยิงขาหัก ที่บริเวณร้านค้าหน้ากองทัพ วัวตัวหนึ่งถูกลูกหลงที่สะโพกข้างขวาเป็นแผลเว่อ ไหปลาร้าของคนเฝ้าเกวียนแตกหมด ปลาร้าส่งกลิ่นขนกรรมการที่ไปตรวจต้องอุดจมูก
พอตกค่ำเอาอีกแล้ว นายมั่นกะนายคงยังไม่ทันพูด นายนกกระจอกกับนายน้ำมันก๊าดโม้มาทางอากาศว่า วันนี้เราส่งเครื่องบินขับไล่ โมลานส์ไปโจมตีอรัญประเทศ สามารถยิงทำลายปืนใหญ่พังพินาศไปหลายกระบอก
นายมั่นนายคงเลยกระเซ้าว่า นายนกกระจอกส่งนักบินตาถั่วมาโจมตี เห็นกองเกวียนเป็นปืนใหญ่ ตาถั่วชัด ๆ
แล้วถามว่า นักบินของท่านอดโซหรือไง คิดยิงวัวซึ่งกำลังกินหญ้า จะเอาไปทำเสต็กหรือ วัวไปทำอะไรให้ แสดงว่านักบินของท่านใจโหดร้าย ไม่มีศีลธรรม ไหนคุยว่า ศิวิไลย์ไงล่ะ รังแกกระทั่งสัตว์เดรัจฉาน
################
Create Date : 04 พฤษภาคม 2559
Last Update : 4 พฤษภาคม 2559 7:41:14 น.
1 comments
Counter : 454 Pageviews.
Share
Tweet
สนุกยังกับหนังเลยพี่ปู่ แต่ของจริงตอนนั้นขี้ไม่ขึ้นไปอยู่บนขมองก็ถือว่าเก่งแล้ว เพราะถ้าเปลี่ยนจากขี้เลนเป็นสะเก็ดระเบิดทำลาย มีหวังไม่ได้มานั่งบ้าน้ำลายอยู่เช่นนี้เป็นแน่แท้
.............................
ป้าพยายามติดต่อคุณนาถทุกวิธีที่นึกได้ ทั้งโทร และเข้าทางบล็อก แต่ติดต่อไม่ได้ บล็อกคุณนาถลองหาจากกรุ๊ป...งานอดิเรก-ของสะสม หน้ากลาง ปรากฏว่าหายเกลี้ยงไม่มีเหลือเลย ถ้าดูจากอันดับเว็บบล็อก หน้ากลาง วันนี้ (สถิติของเมื่อวาน) อยู่ที่ลำดับ 12/82 Pageviews อยู่ที่ 4,610 (ซึ่งแสดงว่ายังมีคนเข้าได้อยู่) แต่กดตามลิงค์ก็ยังเข้าไม่ได้เหมือนเดิม ป้าลองพิมพ์หาชื่อแก้วตา จาก...ค้นหาเว็บ Blog สมาชิก ก็ขึ้นมาว่า ....ผลการค้นหา
ไม่พบเว็บ Blog ของสมาชิก ชื่อ แก้วตา
เนื่องจากสมาชิกชื่อ แก้วตา อาจจะยังไม่ได้เปิดเว็บ Blog
หรืออาจจะไม่มีชื่อ แก้วตา เป็นสมาชิกอยู่ในระบบ
สรุปตอนนี้จนปัญญาค่ะ เป็นห่วงว่าปัญหาของคุณนาถขณะนี้ อยู่ที่บล็อก หรือ เจ้าของบล็อกกันแน่
ทางพี่ปู่มีความคืบหน้าอย่างไรแจ้งด้วยนะคะ ตอนนี้ป้าก็กำลังปรึกษากับหนูและคุณวิอยู่ค่ะ
โดย:
ร่มไม้เย็น
วันที่: 4 พฤษภาคม 2559 เวลา:14:52:53 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
เจียวต้าย
Location :
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [
?
]
เชิญหารายละเอียดได้ ที่หน้าบ้านชานเรือนครับ
Friends' blogs
เจียวต้าย
เจียวต้าย
GTW
silverqueen
oreocream
หมอ-ยา-ผู้-น่า-รัก
sugarhut
สีน้ำฟ้า
เปียร์รุส
กริชครับผม
เอ่อ่อ่ะนะคะ
~ เจ๊ล่ะเบื่อ!!!! ~
กลิ่นกาแฟครับ
พิธันดร
จริง
O-HO
i_tua_yung
Handmade
โสมรัศมี
ข้าวโพดแมวติสต์แตก
อาคุงกล่อง
pink-worm
Webmaster - BlogGang
[Add เจียวต้าย's blog to your web]
Links
Bloggang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
.............................
ป้าพยายามติดต่อคุณนาถทุกวิธีที่นึกได้ ทั้งโทร และเข้าทางบล็อก แต่ติดต่อไม่ได้ บล็อกคุณนาถลองหาจากกรุ๊ป...งานอดิเรก-ของสะสม หน้ากลาง ปรากฏว่าหายเกลี้ยงไม่มีเหลือเลย ถ้าดูจากอันดับเว็บบล็อก หน้ากลาง วันนี้ (สถิติของเมื่อวาน) อยู่ที่ลำดับ 12/82 Pageviews อยู่ที่ 4,610 (ซึ่งแสดงว่ายังมีคนเข้าได้อยู่) แต่กดตามลิงค์ก็ยังเข้าไม่ได้เหมือนเดิม ป้าลองพิมพ์หาชื่อแก้วตา จาก...ค้นหาเว็บ Blog สมาชิก ก็ขึ้นมาว่า ....ผลการค้นหา
ไม่พบเว็บ Blog ของสมาชิก ชื่อ แก้วตา
เนื่องจากสมาชิกชื่อ แก้วตา อาจจะยังไม่ได้เปิดเว็บ Blog
หรืออาจจะไม่มีชื่อ แก้วตา เป็นสมาชิกอยู่ในระบบ
สรุปตอนนี้จนปัญญาค่ะ เป็นห่วงว่าปัญหาของคุณนาถขณะนี้ อยู่ที่บล็อก หรือ เจ้าของบล็อกกันแน่
ทางพี่ปู่มีความคืบหน้าอย่างไรแจ้งด้วยนะคะ ตอนนี้ป้าก็กำลังปรึกษากับหนูและคุณวิอยู่ค่ะ