Group Blog
หน้าบ้านชานเรือน
เรื่องสั้น
เปาบุ้นจิ้น...ผู้ทรงความยุติธรรม
บันทึกของคนเดินเท้า
คุ้ยวรรณคดี สามก๊ก
สังสรรค์สนทนา
ฮ่องเต้ห้าแผ่นดิน
รวมร้อยกรอง
กว่าจะถึงวันนี้
ขุนโจรแห่งเขาเนียซัวเปาะ
ธรรมะคือคุณากร
ขุนช้างขุนแผน ฉบับรวบรัด
พระอภัยมณี ฉบับเร่งรัด
คนดีแผ่นดินซ้อง
คนซื่อแห่งกังหนำ
พงศาวดารจีนยุครัตนโกสินทร์
นักรบสองแผ่นดิน
ทหารเสือแผ่นดินถัง
ยอดคนแผ่นดินเหม็ง
คนชั่วแผ่นดินจิ้น
ย้อนอดีต ของ พญาเขินคำ
เรื่องสั้นหรรษา
เรื่องเล่าของคนวัยทอง
เรื่องธรรมดาของคนธรรมดา
ย้อนอดีต
สัพเพเหระคดี
อะไรก็ได้
บันทึกของผู้เฒ่า
ฝึกหัดวางภาพ
ภาพเก่าเล่าเรื่อง
ผู้เฒ่าเล่าอดีต
เรื่องของคนกับหมาและแมว
พลิกพงศาวดาร
หลานปู่
บันทึกของผู้เฒ่า ๒๕๕๕
เรื่องไม่ขำ
นิทานชาวสวน
หลากชีวิตในพงศาวดารจีน
สยุมภู ทศพล
สามก๊กฉบับคำกลอน
สามก๊กคำกลอนประกอบภาพ
สามก๊กฉบับคำกลอน ขบวนที่ ๒
เก็บตกจากตู้หนังสือ
คุยกับเจียวต้าย
โลกสดใส
ตำนานลิ่วล้อ
คุ้ยสามก๊ก
คลังแห่งปัญญา
ทบทวนนิยายจีน
สามก๊กฉบับคำกลอนขบวนที่ ๓
ทบทวนสามก๊ก
จากคลับสามก๊ก
เรื่องเล่าจากอดีต
จากกระทู้นอกเรื่อง
ภาพในอดีต
นิยายธรรมะ
สามก๊กฉบับมหาอุปราช
ภาพเก่าเล่าอดีต
ยิ้มคนเดียว
สามก๊กฉบับลายคราม
สามก๊กฉบับลิ่วล้อ
All Blogs
ต้นโพธิ์
มองไปข้างหลัง
ก้าวเข้าสู่ทศวรรษที่เก้า
วันสุดท้าย (ของทศวรรษที่แปด)
เรื่องที่อยากเล่า
อยากทำบุญ
หลายปีที่ผ่านมา
นักเขียนไส้ไม่แห้ง
ผมกับต้นโพ๔ิ์
ความสุขของคนแก่
รำพึงในหน้าร้อน
สามก๊ก ของ "เล่าเซี่ยงชุน"
มาถึงแล้ว
ยังมาไม่ถึง
ปีใหม่เมื่อหลายศกมาแล้ว
เปิดใจนักเขียนชรา
จดหมายถึงหมอ
บันทึกของพ่อ
บันทึกถึงเพื่อนชาวบางป่ามุง
มนุษย์สองหน้า
พระคุณของ ต่วยตูน
เรื่องสุดท้ายในต่วยคูน
เมื่อผมถูกสัมภาษณ์
สามก๊กฉบับลิ่วล้อ
ความสุข ๗-๘
ความสุข ๔-๖
ความสุขที่ติดอยู่คู่ชีวิต ๑-๓
นราธิป เกียรติของนักเขียน
ชีวิตที่ยังมีคุณค่า
บันทึกของผู้เฒ่า ชีวิตที่ไม่มีอินเตอร์เน็ต
บันทึกของผู้เฒ่า คำอวยพรปีใหม่
บันทึกของผู้เฒ่า กาลเวลา
บันทึกของผู้เฒ่า อ่อนล้า
บันทึกของผู้เฒ่า ยังไม่ถึงวันสุดท้าย
บันทึกของผู้เฒ่า การทำบุญ
บันทึกของผู้เฒ่า (๕๕) ทุกข์สุขอยู่ที่ใจ
บันทึกของผู้เฒ่า (๕๓) (๕๔) ที่สุดทุกข์ (ต่อ)
บันทึกของผู้เฒ่า (๕๒) ที่สุดทุกข์
บันทึกของผู้เฒ่า (๔๒) ประวัติ พระยาศรีสุนทรโวหาร
บันทึกของผู้เฒ่า (๔๑)
บันทึกของผู้เฒ่า (๔๐) พระไชสุริยา
บันทึกของผู้เฒ่า (๓๐) ความโกรธ
บันทึกของผู้เฒ่า (๒๙) สนธยา
บันทึกของผู้เฒ่า (๒๘) แมวที่เหลือ
บันทึกขอลผู้เฒ่า (๒๗) ความตายที่เคยเห็น
บันทึกของผู้เฒ่า (๒๖) มรรคมีองค์แปด
บันทึกของผู้เฒ่า (๒๕) ที่พึ่งอันสูงสุด
บันทึกของผู้เฒ่า (๒๔) ทางแห่งความเสื่อม
บันทึกของผู้เฒ่า (๒๓) การให้
บันทึกของผู้เฒ่า (๒๒) ความอดทน
บันทึกของผู้เฒ่า (๒๑) ธรรมะกับชีวิต
บันทึกของผู้เฒ่า (๒๐) ทศวรรษที่แปด
บันทึกของผู้เฒ่า (๑๙) เรื่องของอุดมคติ
บันทึกของผูเฒ่า (๑๘) ธรรมะหน้าประตูห้อง
บันทึกของผู้เฒ่า (๑๗) การรักษาศีล (ต่อ)
บันทึกของผู้เฒ่า (๑๖) การรักษาศีล
บันทึกของผู้เฒ่า (๑๕) เรื่องของธรรมะ
ยันทึกของผู้เฒ่า (๑๔) เรื่องของจริยธรรม
บันทึกของผู้เฒ่า (๑๓) เรื่องของขอทาน
บันทึกของผู้เฒ่า (๑๒) เรื่องการกินเหล้าให้เด็กดู
บันทึกของผู้เฒ่า (๑๑) เรื่องของความแก่
บันทึกของผู้เฒ่า (๑๐) โปแตสเซียม
บันทึกของผู้เฒ่า (๙) เรื่องของข่าว
บันทึกของผู้เฒ่า (๘ ) เรื่องของนกพิลาป
บันทึกของผู้เฒ่า (๗) เรื่องของชื่อ
บันทึกของผู้เฒ่า (๖) เรื่องของเทวดา
บันทึกของผู้เฒ่า (๕) สามก๊กฉบับลิ่วล้อ ตอนแรก
บันทึกของผู้เฒ่า (๔) เรื่องของปฏิทินหลวง (ต่อ)
บันทึกของผู้เฒ่า (๓) เรื่องของปฏิทินหลวง
สามก๊ก ในแวดวงของ"เล่าเซี่ยงชุน"
อยากทำบุญ
อยากทำบุญ
อยากทำบุญ (แต่ขี้เกียจ)
ตั้งแต่เข้ามาใน ถนนนักเขียน ห้องสมุดพันทิป เมื่อ พ.ศ.๒๕๔๘ จนถึงบัดนี้ ได้ตอบคำถามของผู้ที่อยากจะเป็นนักเขียน หลายครั้งหลายคราว ด้วยข้อความที่ว่า
อย่าเพียงแต่คิดต้องลงมือเขียนทันที ขั้นแรกก็ลองเขียนบันทึกประจำวัน ค่ำลงก็ลงมือเขียนว่า วันนี้ทำอะไร พบเห็นอะไร ติดต่อคุยกับใคร ตั้งแต่เช้าจนหมดวัน ต้องเป็นคนช่างสังเกตและจดจำ จึงจะมีเรื่องมาเขียน ถ้าปล่อยให้ทุกอย่างผ่านไปวันหนึ่ง ๆ แล้วก็ลืมหมด ไม่มีอะไรจะเขียน ก็เลยไม่ได้เขียนสักที
ข้อความข้างบนนั้น ไม่ได้สักแต่บอกคนอื่น ตนเองก็ได้ทำมาแล้วตลอดชีวิต จึงได้มีเรื่องอะไรต่ออะไรมาเขียนอยู่ได้ตั้ง ๕๐-๖๐ ปี
เรื่องหนึ่งที่บันทึกไว้ก็คือ ธรรมะสำหรับตนเอง เขียนไว้เพื่อสอนใจตนเอง ให้ลดความโลภ ความโกรธ ความหลง ให้เบาบางลงถึงจะลดไม่ได้มาก แต่ก็พยายามทำบ่อย ๆ ให้เกิดความเคยชินเป็นนิสัย กว่าจะตายก็คงลดได้บ้างหรอกน่ะ
ในรอบปีหนึ่ง มีวันสำคัญทางพุทธศาสนาอยู่เพียงสี่วันเท่านั้น คือ มาฆบูชา วิสาขบูชา อาสาฬหบูชา และวันเข้าพรรษา ความสำคัญทั้งสี่วันนั้น ทุกคนย่อมรู้มานานแล้วตั้งแต่เป็นนักเรียน
ผู้ที่เป็นพุทธศาสนิกชน ต่างก็ตั้งใจปฏิบัติธรรมในวันสำคัญเหล่านี้ ด้วยวิธีการต่าง ๆ ตามความเชื่อหรือความสามารถของแต่ละคน เริ่มตั้งแต่การสมาทานศีลห้า ศีลแปด หรือปฏิบัติ วิปัสนากรรมฐาน อย่างน้อยก็ทำบุญตักบาตร ถวายสังฆทาน ฟังเทศน์ฟังธรรม เป็นต้น
ผมเองเมื่อยังรับราชการอยู่ ก็ตักบาตรทำบุญ รับศีลฟังธรรมไปตามโอกาส ส่วนชีวิตประจำวันก็ทำบาปไปตามปกติธรรมดา ฆ่าสัตว์เล็กสัตว์น้อย โลภมากอยากได้แต่ไม่ถึงกับเป็นโจร จีบเด็กเสริฟบ้างตามโอกาส โกหกหรือพูดไม่จริงเยอะมากแต่ไม่เคยหลอกลวงใครให้เสียหาย ดื่มสุราเป็นอาจิณ
ครั้นพอเกษียณอายุราชการแล้ว ไม่ค่อยมีการเกี่ยวข้องกับผู้อื่นมากนัก นอกจากการเขียนหนังสือขาย โอกาสที่จะทำบาปก็น้อยลง พอเกษียณมาได้สิบปี ก็รู้ตัวว่าเวลาในการทำชั่วน้อยลง และเรี่ยวแรงที่จะไปทำความชั่ว ก็น้อยลงเช่นกัน จึงคิดว่าอย่ากระนั้นเลย ลองพยายามละเลิกความชั่ว ที่ท่านระบุไว้ในศีลห้าข้อดูบ้างซิ ว่าชีวิตจะขาดรสชาติไปสักแค่ไหน
แต่ความที่เคยชินมาเป็นเวลานานมาก จึงต้องค่อย ๆ ลดลงทีละน้อยก่อน คือตั้งใจจะรักษาศีลให้บริสุทธิ์ ในวันสำคัญทางพุทธศาสนาก่อน ปีหนึ่งก็มีเพียงสี่ครั้งเท่านั้น ต่อมาก็เพิ่มเป็นวันอาทิตย์ ถ้าทำได้ตลอดปลอดโปร่ง ปีหนึ่งก็จะได้ทำบุญทำกุศลให้แก่ตนเอง ถึงห้าสิบกว่าครั้ง
คิดได้แล้วก็ลงมือทำ แต่ก็ไม่ค่อยครบ เพราะมีมารมาคอยขัดขวางอยู่เป็นประจำ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นบัตรเชิญงานต่าง ๆ ที่มักจะจัดกันในวันอาทิตย์ ไม่ว่าจะเป็นงานวันเกิด งานอุปสมบท งานแต่งงาน ขึ้นบ้านใหม่ ฉลองในโอกาสต่าง ๆ หรืองานฌาปนกิจศพ
ถ้าขืนอ้างว่าฉันจะปฏิบัติธรรม เจ้าภาพก็คงจะกล่าวหาว่าบ้า จึงต้องยอมผ่อนผันไปบ้าง แต่ทุกสิ่งที่มีกติกา ถ้าสามารถละเมิดได้สักครั้งหนึ่ง ไม่ว่าจะอ้างเหตุความจำเป็นสักเพียงใด โอกาสที่ละเมิดในคราวต่อ ๆ ไปก็จะมีมากขึ้น ดังนั้น ในปีที่ผ่านมาแล้ว จึงปฏิบัติธรรมไม่ถึงสามสิบครั้งสักปีเดียว
การปฏิบัติธรรมที่คนส่วนมากเข้าใจนั้นก็คือ การนุ่งขาวห่มขาว ไปอยู่ที่วัดคืนหนึ่งหรือสองคืน ได้สวดมนต์ภาวนา รักษาศีลอุโบสถ ฟังธรรม เป็นต้น แต่ท่านอาจารย์บางท่านบอกว่า ไม่ต้องเสียเวลาขนาดนั้นหรอก ปฏิบัติธรรมที่บ้านก็ได้ ขอให้มีสติระลึกอยู่ทุกขณะ อย่าผิดศีลก็ใช้ได้แล้ว
ผมก็พยายามทำตามนั้นเพราะง่ายดีกว่าไปทำที่วัด แต่จะได้บุญเท่ากับท่านที่ไปทำที่วัดหรือไม่นั้น
ชาตินี้คงยังไม่ทราบหรอกครับ.
จากคุณ : เจียวต้าย Bloggang
เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 06:48:20
Create Date : 02 พฤศจิกายน 2559
Last Update : 2 พฤศจิกายน 2559 7:43:33 น.
4 comments
Counter : 496 Pageviews.
Share
Tweet
จริงค่ะ โดยทั่วๆไป พออายุมาก
โอกาสทำบาปก็น้อยลง อาจเพราะเราทำใจสยบ
สิ่งเร้าแรงๆที่มากระทบให้หวั่นไหวได้ง่ายขึ้น
สงบมากขึ้น ให้อภัยง่ายขึ้น เพราะไม่รู้จะโกรธ
ทำไม บางทีก็ลืมไปด้วยว่าเค้าโกรธเราและเรา
ควรโกรธเค้ามั่ง อิอิ
สุขสันต์วันพุธนะคะ
ขออนุญาตเรียก คุณพี่ ด้วยค่ะ
โดย: ภาวิดา (
คนบ้านป่า
) วันที่: 2 พฤศจิกายน 2559 เวลา:9:58:34 น.
ขอบคุณครับที่ติดตามอ่าน เรียกอบ่างไรก็ได้ตามสะดวกครับ.
โดย:
เจียวต้าย
วันที่: 2 พฤศจิกายน 2559 เวลา:11:40:27 น.
สวัสดีนะจ้ะ เราแวะมาทักทาย
สักคิ้ว 6 มิติ
ลบรอยสักคิ้วด้วยเลเซอร์
ลบรอยสักคิ้ว
Eyebrow Tattoo Removal
เพ้นท์คิ้วลายเส้น
เพ้นท์คิ้ว 3 มิติ
ให้ใจหายใจ
สุขภาพ
วิธีลดความอ้วน
การดูแลสุขภาพ
อาหารเพื่อสุขภาพ
ออกกำลังกาย
สุขภาพผู้หญิง
สุขภาพผู้ชาย
สุขภาพจิต
โรคและการป้องกัน
สมุนไพรไทย
ผู้หญิง
ศัลยกรรม
ความสวยความงาม
แม่ตั้งครรภ์
สุขภาพแม่ตั้งครรภ์
พัฒนาการตั้งครรภ์ 40 สัปดาห์
อาหารสำหรับแม่ตั้งครรภ์
โรคขณะตั้งครรภ์
การคลอด
หลังคลอด
การออกกำลังกาย
ทารกแรกเกิด
สุขภาพทารกแรกเกิด
ผิวทารกแรกเกิด
การพัฒนาการของเด็กแรกเกิด
การดูแลทารกแรกเกิด
โรคและวัคซีนสำหรับเด็กแรกเกิด
เลี้ยงลูกด้วยนมแม่
อาหารสำหรับทารก
เด็กโต
สุขภาพเด็ก
ผิวเด็ก
การพัฒนาการเด็ก
การดูแลเด็ก
โรคและวัคซีนเด็ก
อาหารสำหรับเด็ก
การเล่นและการเรียนรู้
ครอบครัว
ชีวิตครอบครัว
ปัญหาภายในครอบครัว
ความเชื่อ คนโบราณ
โดย:
nokyungnakaa
วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2560 เวลา:17:45:08 น.
ขอบคุณมากครับ.
โดย:
เจียวต้าย
วันที่: 1 มีนาคม 2560 เวลา:13:46:13 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
เจียวต้าย
Location :
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [
?
]
เชิญหารายละเอียดได้ ที่หน้าบ้านชานเรือนครับ
Friends' blogs
เจียวต้าย
เจียวต้าย
GTW
silverqueen
oreocream
หมอ-ยา-ผู้-น่า-รัก
sugarhut
สีน้ำฟ้า
เปียร์รุส
กริชครับผม
เอ่อ่อ่ะนะคะ
~ เจ๊ล่ะเบื่อ!!!! ~
กลิ่นกาแฟครับ
พิธันดร
จริง
O-HO
i_tua_yung
Handmade
โสมรัศมี
ข้าวโพดแมวติสต์แตก
อาคุงกล่อง
pink-worm
Webmaster - BlogGang
[Add เจียวต้าย's blog to your web]
Links
Bloggang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
โอกาสทำบาปก็น้อยลง อาจเพราะเราทำใจสยบ
สิ่งเร้าแรงๆที่มากระทบให้หวั่นไหวได้ง่ายขึ้น
สงบมากขึ้น ให้อภัยง่ายขึ้น เพราะไม่รู้จะโกรธ
ทำไม บางทีก็ลืมไปด้วยว่าเค้าโกรธเราและเรา
ควรโกรธเค้ามั่ง อิอิ
สุขสันต์วันพุธนะคะ
ขออนุญาตเรียก คุณพี่ ด้วยค่ะ