Group Blog
หน้าบ้านชานเรือน
เรื่องสั้น
เปาบุ้นจิ้น...ผู้ทรงความยุติธรรม
บันทึกของคนเดินเท้า
คุ้ยวรรณคดี สามก๊ก
สังสรรค์สนทนา
ฮ่องเต้ห้าแผ่นดิน
รวมร้อยกรอง
กว่าจะถึงวันนี้
ขุนโจรแห่งเขาเนียซัวเปาะ
ธรรมะคือคุณากร
ขุนช้างขุนแผน ฉบับรวบรัด
พระอภัยมณี ฉบับเร่งรัด
คนดีแผ่นดินซ้อง
คนซื่อแห่งกังหนำ
พงศาวดารจีนยุครัตนโกสินทร์
นักรบสองแผ่นดิน
ทหารเสือแผ่นดินถัง
ยอดคนแผ่นดินเหม็ง
คนชั่วแผ่นดินจิ้น
ย้อนอดีต ของ พญาเขินคำ
เรื่องสั้นหรรษา
เรื่องเล่าของคนวัยทอง
เรื่องธรรมดาของคนธรรมดา
ย้อนอดีต
สัพเพเหระคดี
อะไรก็ได้
บันทึกของผู้เฒ่า
ฝึกหัดวางภาพ
ภาพเก่าเล่าเรื่อง
ผู้เฒ่าเล่าอดีต
เรื่องของคนกับหมาและแมว
พลิกพงศาวดาร
หลานปู่
บันทึกของผู้เฒ่า ๒๕๕๕
เรื่องไม่ขำ
นิทานชาวสวน
หลากชีวิตในพงศาวดารจีน
สยุมภู ทศพล
สามก๊กฉบับคำกลอน
สามก๊กคำกลอนประกอบภาพ
สามก๊กฉบับคำกลอน ขบวนที่ ๒
เก็บตกจากตู้หนังสือ
คุยกับเจียวต้าย
โลกสดใส
ตำนานลิ่วล้อ
คุ้ยสามก๊ก
คลังแห่งปัญญา
ทบทวนนิยายจีน
สามก๊กฉบับคำกลอนขบวนที่ ๓
ทบทวนสามก๊ก
จากคลับสามก๊ก
เรื่องเล่าจากอดีต
จากกระทู้นอกเรื่อง
ภาพในอดีต
นิยายธรรมะ
สามก๊กฉบับมหาอุปราช
ภาพเก่าเล่าอดีต
ยิ้มคนเดียว
สามก๊กฉบับลายคราม
สามก๊กฉบับลิ่วล้อ
All Blogs
ก่อนจะถึงพรุ่งนี้
ความหลังของแม่พลอย
ตายยาก
การให้
ความจำเป็น
อันความกรุณาผปรานี
มิตรภาพที่มีค่า
คน(ไม่)รักรถ
คนเกลียดถนน
ผู้รักษาความสะอาด
ผู้มี(แต่)น้ำใจ (๘)
ผู้มี(แต่)น้ำใจ (๗)
ผู้มี(แต่)น้ำใจ (๖)
ผู้มี(แต่)น้ำใจ (๕)
ผู้มี(แต่)น้ำใจ (๔)
ผู้มี(แต่)น้ำใจ (๓)
ผู้มี(แต่)น้ำใจ (๒)
ผู้มี(แต้)น้ำใจ (๑)
ความเอยความหลัง (๔)
วันนั้น
เพื่อนมนุษย์
รถของเพื่อน
ขาของเพื่อน
เรื่องของอาหาร
เมื่อผมเป็นครู
คนขี้โมโห (๓)
คนขี้โมโห (๒)
คนขี้โมโห (๒)
คนขี้โมโห
เหตุเกิดในโรงแรม (๔)
เหตุเกิดในโรงแรม (๓)
เหตุเกิดในโรงแรม (๒)
เหตุเกิดในโรงแรม (๑)
เรื่องของหญิงบริการ (๓)
เรื่องของหญิงบริการ (๒)
เรื่องของหญิงบริการ (๑)
เรื่องของแท็กซี่ (๓)
เรื่องของแท็กซี่ (๒)
เรื่องของแท็กซี่ (๑)
ของกลางหาย
วายร้ายจนมุม
คนชอบเขียน
วันฝนตก
อยู่เพื่อแมว
เพื่อนเก่า
ผู้น่าสงสาร
แมวหน้าบ้าน
สิ่งที่เหลืออยู่
ความเอยความหลัง (๓)
ความเอยความหลัง (๒)
ความเอยความหลัง
ขอทาน
ค่าของมิตรภาพ (๑)
ค่าของมิตรภาพ (๒)
ภาพหลอน
วันฝนตก
พรประการที่สาม
ไม่อาจเอ่ยคำลา
แม้ไม่มีคำลา
ยังไม่มีคำลา
คนไม่ทันสมัย
เหตุเกิดบนถนนสายหนึ่ง
วรรณกรรมลอกเลียน
สุราเมระยะ
ชีวิตใหม่
คำพิพากษา (เรื่องเล่าจากจอแก้ว)
รวมเรื่องสั้น ๒๕๕๓
เสียงผู้อ่าน สรรสาระ
ความล้มเหลว
เพื่อนในอากาศ
นี่แหละเพื่อน
มิตรภาพที่เป็นจริง
เรื่องของกระบี่
คนรักเพื่อน
วันรำลึกถึงแม่
เหตุเกิดที่สวนอ้อย
พยาน
อนิจจาความรัก
นักเขียน
ดาวร้าย
ความสำนึก(ผิด)
เขาปรารถนา
ความคิดคำนึง
ความหวังของเขา
ค่าเรื่องของนักเขียน (แก่)
ค่าแรงของนักเขียน (เก่า)
เรื่องของ บก.
จากเพื่อนถึงเพื่อน
ฤๅจะถึงจุดจบ
จุดจบ
คนมีเพื่อน
ลูกของผม
คนอยากเขียน
ควันพิษ
รวมเรื่องสั้น ๒๕๔๘
พยาน
เรื่องสั้น
พยาน
เพทาย
นายจุ้ยเป็นกรรมกรใช้แรงงาน หาเช้ากินค่ำด้วยการรับจ้างทั่วไป
เมื่อเขาได้งานเป็นลูกมือช่างก่อสร้างตึกแถวสี่ชั้นยาวสิบห้อง จึงมีที่พักอาศัยอยู่ในเพิงที่บริษัทปลูกให้ชั่วคราว
เขามีเมียคนหนึ่งชื่อสาย เป็นลูกจ้างในงานก่อสร้างนี้ด้วยกัน
เธอมีลูกชายติดมาคนหนึ่งอายุแปดขวบ ชื่อทุย ซึ่งไม่ได้เรียนหนังสือ
วันหนึ่งวันหนึ่งก็วิ่งเล่นอยู่แถวใกล้ใกล้กับที่ก่อสร้างนั้น กับเพื่อนวัยเดียวกันซึ่งเป็นลูกของกรรมกรด้วยกัน
ครอบครัวนี้ก็พออยู่พออาศัยไปได้ในแต่ละวัน
แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยได้ดูแลเอาใจใส่ครอบครัวสักเท่าไรนัก โดยเฉพาะลูกเลี้ยงที่ไม่เคยเคารพยำเกรงเขาเลย แต่ต้องยอมอยู่ในอำนาจของเขา ด้วยการลงมือลงเท้าอยู่บ่อยบ่อย
ในพื้นที่ใกล้เคียงกับสถานที่ทำการก่อสร้างอยู่นั้น มีร้านซ่อมรถยนต์อยู่ร้านหนึ่ง
วันหนึ่งเจ้าของร้านซ่อมรถยนต์ได้ไปแจ้งตำรวจว่า ถูกผู้ร้ายเข้าไปลักทรัพย์ซึ่งเป็นเครื่องมือซ่อมรถ หลายรายการ คิดเป็นมูลค่าสี่พันบาท
เจ้าหน้าที่ตำรวจจึงมาสอบสวนที่เพิงพักของลูกจ้างก่อสร้างนั้น
และได้ความว่ามีกรรมกรคนหนึ่งได้หายไปโดยมิได้ลาออก ซึ่งเป็นพิรุธว่าน่าจะเป็นคนร้ายรายนี้
แต่ผู้ควบคุมการก่อสร้างก็ไม่สามารถจะบอกรายละเอียดของที่อยู่คนร้ายได้ เพราะไม่มีหลักฐานอะไรเลย
นอกจากสำเนาบัตรประชาชน ที่ระบุว่ามีภูมิลำเนาอยู่ในจังหวัดภาคอิสาน
แล้วเรื่องก็เงียบไป
แต่อยู่มาประมาณเดือนหนึ่ง เจ้าหน้าที่ตำรวจที่รับแจ้งความเรื่องของร้านซ่อมรถยนต์หาย
ก็มาคุมตัวนายจุ้ยไปสอบปากคำที่สถานีตำรวจท้องที่นั้น เพราะสงสัยว่าเขาจะมีส่วนรู้เห็นกับคนร้ายที่หนีไป
เขาปฏิเสธอย่างหนักแน่นว่า ไม่มีส่วนรู้เห็นอย่างใดเลย และไม่ได้สนิทสนมคุ้นเคยกับ ผู้ร้ายที่หนีไปด้วย
ตำรวจที่เป็นเจ้าของคดี สอบสวนอยู่สองวันนายจุ้ยก็ต้องยอมรับสารภาพอย่างไม่มีทางปฏิเสธ
เพราะพยานปากเอกที่ยืนยันว่าเขาร่วมมือกับคนร้ายที่หนีไป
ก็คือเด็กชายทุย ลูกเลี้ยงของเขานั่นเอง
เจ้าหนูให้การยืนยันว่าพ่อเลี้ยงของเขาเอาของที่ขโมยมาได้ ให้เขาเอาไปขายที่ร้านรับซื้อของเก่า ซึ่งพ่อเขารู้จักกันดี
เพราะพ่อเขาได้เคยลักเล็กขโมยน้อย มาหลายปีแล้ว ตามแต่จะหาได้จากสถานที่ใกล้เคียงกับ ที่ทำงานก่อสร้างที่เปลี่ยนไปเรื่อยเรื่อย
แต่ไม่ถูกจับได้เพราะไม่มีใครสงสัยเขา
แล้วคราวนี้ทำไมจึงมาแจ้งตำรวจให้จับพ่อล่ะ
ตำรวจถาม
ก็เมื่อคืนนี้พ่อกินเหล้าเมาแล้วตีแม่ พอหนูไปช่วยแม่ พ่อก็เตะหนูกระเด็นเลย
เด็กชายทุยชี้แจงด้วยน้ำตาอาบแก้มในที่สุด.
#############
Create Date : 01 พฤษภาคม 2552
Last Update : 1 พฤษภาคม 2552 9:28:52 น.
10 comments
Counter : 508 Pageviews.
Share
Tweet
; - D ........... สวัสดี ค่ะ คุณเจียวต้าย ..........
ช่างบังเอิ๊ญ เมื่อกี้ได้ดูรายการ ..คุยข่าวสิบโมง..
(มาดูตอนดึก เพราะไม่ใช่รายการสดน่ะค่ะ)
มีข่าวเกี่ยวกับ ทาง ก.ท.ม.มีดำริเสนอกฎระเบียบ
เกี่ยวกับ ไซต์งานก่อสร้าง กำหนดให้ที่พักอาศัย
ของคนงานก่อสร้างเป็นไปในรูปแบบเดียวกัน
แล้วก็มีการพูดถึง ความปลอดภัยของผู้พักอาศัย
ในละแวกที่งานก่อสร้างเข้าไปในพื้นที่ด้วย
ยังจินตนาการไม่ออกเลยว่า จะปฏิบัติให้ได้ผลอย่างไร
เกี่ยวกับความปลอดภัยของเจ้าของพื้นที่
สมัยนี้ คนสุจริตนี่มีชีวิตอยู่ไม่ค่อยเสบยเลยนะคะ
ไหนจะต้องทำมาหากิน ไหนจะต้องคอยระมัดระวัง
ให้ปลอดภัยจากขโมยขโจร (ไม่ว่าที่ไหนนะคะ)
หนูออนยังเคยโดนฉกกระเป๋าถือ(ใบเท่าบ้าน)
หายไปอย่างไร้ร่องรอย ขณะนั่งทานข้าวกลางวันอยู่
แต่..วางกระเป๋าไว้ห่างตัวไปหน่อย
ตั้งแต่นั้นมา ใครอย่าได้เดินเฉียดกระเป๋าหนูออนนะ
ระแวงไปหมดค่ะ ดูเหมือนโลกเราทุกวันนี้อยู่กันอย่างระแวง
ไปซะแทบทุกเรื่องแล้วมั๊ง
สวัสดี และ ขอบพระคุณ ค่ะ.
โดย: หนูออน IP: 151.30.39.140 วันที่: 2 พฤษภาคม 2552 เวลา:5:11:21 น.
สวัสดีจ้ะคุณเจียวต้าย - สนใจข้อมูลของขุนสมานคุรุกรรม บิดาของคุณเจียวต้ายที่ได้รับราชทินนามแต่ท่านกลับไปใช้นามสกุลเดิมนั้นชื่อสกุลเดิมว่าอย่างไรสนใจเพราะอาจจะเกี่ยวข้องเป็นสาแหรกเดียวกันกับคนที่รู้จักจ้ะ
โดย: มะตะบะ IP: 122.154.18.253 วันที่: 9 กรกฎาคม 2552 เวลา:11:57:36 น.
ผมผ่านข้อความของคุณหนูออนไปร่วมสองเดือนเพิ่งมาเห็นครับ
ผมก็เคยถูกหิ้วกระเป๋าถือไปเหมือนกัน
อยู่ในเรื่องสั้น มืออาชีพ ครับ.
โดย:
เจียวต้าย
วันที่: 11 กรกฎาคม 2552 เวลา:19:30:38 น.
ข้อมูลที่คุณมะตะบะต้องการทราบคือ
ขุนสมานคุรุกรรม ชื่อเดิม พร นิมิปาล
บ้านครั้งสุดท้าย ในซอยโพธิ์สามต้น หลังวัดใหม่พิเรนทร์
ธนบุรี
ถึงแก่กรรม ประมาณ พ.ศ.๒๔๘๖
ดังนี้ครับ.
โดย:
เจียวต้าย
วันที่: 11 กรกฎาคม 2552 เวลา:19:32:54 น.
ทวดพร...เป็นพลเสือป่า... มีน้องสาวชื่อสาลี่.. บ้านอยู่กลางซอยระหว่างวัดใหม่พิเรนทร์กับวัดดีดวด ต่อมาได้รับพระราชทานนามสกุลว่า นิมิปาล...
โดย: มะตะบะ IP: 122.154.18.253 วันที่: 14 ตุลาคม 2552 เวลา:11:34:43 น.
น่าเสียดายที่ผมเพิ่งมาอ่านพบครับ
ผมทราบว่ามีป้าและอาอยู่ในซอยนี้หลายคน
แต่ไม่ทราบว่าชื่ออะไร และผมจากมาตั้งแต่ยังเล็กมากครับ
ถ้าจะนับญาติกัน ผมก็คงเป็นระดับปู่นะครับ.
โดย:
เจียวต้าย
วันที่: 15 ธันวาคม 2552 เวลา:21:34:14 น.
เอ้อ พยานตัวน้อยแท้ๆ
ขอบคุณค่ะ
โดย:
PANPISA
วันที่: 18 กรกฎาคม 2553 เวลา:21:31:38 น.
กรรมตามทันนายจุ้ย เพราะไม่รักครอบครัว และไม่มีกติกาของโจรครับ
คติของโจรสมัยโบราณเขาจะไม่รบกวนหมู่บ้านที่เขาอาศัยอยู่ จะปล้นก็ไปปล้นหมู่บ้านอื่นครับ
โดย:
เจียวต้าย
วันที่: 19 กรกฎาคม 2553 เวลา:8:13:46 น.
...เด็กโกหกไม่เป็นจริงๆด้วยนะครับ...
ทำกับเขาไว้เยอะ โดนเอาคืนบ้าง
โดย: วิรุฬห์ IP: 110.168.123.152 วันที่: 29 สิงหาคม 2553 เวลา:21:07:30 น.
เหตุเกิดนานมากแล้ว ไม่ทราบว่าเมื่อพ่อเลี้ยงพ้นโทษแล้วว่า
นายทุยจะเป็นอย่างไรบ้างครับ.
โดย:
เจียวต้าย
วันที่: 30 สิงหาคม 2553 เวลา:5:43:44 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
เจียวต้าย
Location :
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [
?
]
เชิญหารายละเอียดได้ ที่หน้าบ้านชานเรือนครับ
Friends' blogs
เจียวต้าย
เจียวต้าย
GTW
silverqueen
oreocream
หมอ-ยา-ผู้-น่า-รัก
sugarhut
สีน้ำฟ้า
เปียร์รุส
กริชครับผม
เอ่อ่อ่ะนะคะ
~ เจ๊ล่ะเบื่อ!!!! ~
กลิ่นกาแฟครับ
พิธันดร
จริง
O-HO
i_tua_yung
Handmade
โสมรัศมี
ข้าวโพดแมวติสต์แตก
อาคุงกล่อง
pink-worm
Webmaster - BlogGang
[Add เจียวต้าย's blog to your web]
Links
Bloggang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ช่างบังเอิ๊ญ เมื่อกี้ได้ดูรายการ ..คุยข่าวสิบโมง..
(มาดูตอนดึก เพราะไม่ใช่รายการสดน่ะค่ะ)
มีข่าวเกี่ยวกับ ทาง ก.ท.ม.มีดำริเสนอกฎระเบียบ
เกี่ยวกับ ไซต์งานก่อสร้าง กำหนดให้ที่พักอาศัย
ของคนงานก่อสร้างเป็นไปในรูปแบบเดียวกัน
แล้วก็มีการพูดถึง ความปลอดภัยของผู้พักอาศัย
ในละแวกที่งานก่อสร้างเข้าไปในพื้นที่ด้วย
ยังจินตนาการไม่ออกเลยว่า จะปฏิบัติให้ได้ผลอย่างไร
เกี่ยวกับความปลอดภัยของเจ้าของพื้นที่
สมัยนี้ คนสุจริตนี่มีชีวิตอยู่ไม่ค่อยเสบยเลยนะคะ
ไหนจะต้องทำมาหากิน ไหนจะต้องคอยระมัดระวัง
ให้ปลอดภัยจากขโมยขโจร (ไม่ว่าที่ไหนนะคะ)
หนูออนยังเคยโดนฉกกระเป๋าถือ(ใบเท่าบ้าน)
หายไปอย่างไร้ร่องรอย ขณะนั่งทานข้าวกลางวันอยู่
แต่..วางกระเป๋าไว้ห่างตัวไปหน่อย
ตั้งแต่นั้นมา ใครอย่าได้เดินเฉียดกระเป๋าหนูออนนะ
ระแวงไปหมดค่ะ ดูเหมือนโลกเราทุกวันนี้อยู่กันอย่างระแวง
ไปซะแทบทุกเรื่องแล้วมั๊ง
สวัสดี และ ขอบพระคุณ ค่ะ.