น่าสงสารจังคะ

โชคดีนะคะ ที่เค้าจากไปอย่างไม่ทรมาน

เศร้าจัง

จากนั้น แม่แมวตัวเดิมแวะเวียนเข้ามาขอข้าวกินที่บ้านอีก ผมนึกในใจ อย่างน้อยผมปกป้องลูกแมวน้อยตัวหนึ่งไว้ไม่ได้ ผมก็น่าที่จะดูแลลูกแมวตัวที่รอดอยู่ได้

บ่ายวันนั้น ผมเที่ยวเดินหารอบบริเวณบ้าน ที่ๆ แม่แมวจะพาลุกแมวไปซ่อนตัว แต่ก็ไม่พบ แม่แมวคงพาลูกน้อยไปหลบภัยนอกบ้านผม ผมเริ่มสะกดรอยตามแม่แมว .. ไม่ไกลจากบริเวณบ้านผมเท่าใดนัก เมื่อแม่แมวไปถึง เจ้าแมวน้อยก็โผล่หัวออกมา

ผมพยายามจับลูกแมวน้อยเข้าไปอยู่ในบริเวณบ้าน ลูกแมวน้อยทั้งหวาดกลัวทั้งดิ้นรน ด้วยไม่คุ้นเคยกับสิ่งมีชีวิตที่ชื่อว่ามนุษย์ ถึงขนาดมุดลงไปในท่อนำฝนที่วางอยู่ตรงพื้น หลังจากพยายามกันอยู่พักใหญ่ๆ ผมก็ลากเจ้าแมวน้อยออกมาได้ -_-"

ผมเอาเจ้าแมวน้อยขังไว้ในกรงนกขนาดย่อม ลูกแมวร้องเรียกแม่ดังระงม แม่แมวเข้ามาป้วนเปี้ยนข้างกรงด้วยห่วงใย สุดท้ายผมก็ต้องปล่อยเจ้าตัวเล็กออกมา

หลังจากวันนั้น แม่แมวไม่ไปไหน ยังคงเลี้ยงลูกอยู่บริเวณบ้านผม จนลูกแมวอายุร่วม 4 เดือน เจ้าพอ่แมวตัวเดิม (ลายวัวสีดำขาว) ก้แวะเวียนมา ..

แม่แมวเริ่มอุ้มท้องอีกครั้ง ในขณะที่เจ้าตัวเล็กเริ่มคุ้นเคยกับคน เริ่มเข้ามาคลอเคลียร้องขออาหาร

สุดท้าย ที่บ้านผมตัดสินใจร่วมกันว่าจะเลี้ยงเจ้าแมวน้อย (ทั้งๆ ที่เลี้ยงแบบกลายๆ อยู่แล้ว) น้าผมตั้งชื่อแมวน้อยว่า ""เจ้าตะแง้ว"

ในที่สุด ผมก็มีแมวเป็นของตัวเองเสียที

ตะแง้วเติบโตขึ้นอย่างแข็งแรงอยู่ในบริเวณบ้านผม แม่แมวสอนวิธีเอาตัวรอด วิธีการปีนป่าย การล่า (แม่แมวจับหนูเก่งมาก) แมวน้อยเติบโตขึ้นมาอย่างเข้มแข็ง ในขณะที่แม่แมวท้องแก่เต็มที

เมื่อตะแง้วอายุหกเดือน น้องๆ ก็ได้ถือกำเนิดขึ้นมา ลูกแมวในบ้านผมเพิ่มขึ้นอีกสามตัว เป็นแมวลายวัวสีดำขาวสองตัว สีดำปลอดอีกหนึ่งตัว (พ่อแมวเป็นนแมวลายวัวสีดำขาว) ตัวผู้สองตัวเมียหนึ่ง

แม่แมวดูแลลูกน้อยเป็นอย่างดี ในขณะที่เจ้าตะแง้วยังคงป้วนเปี้ยนอยู่รอบๆ แม่และน้องไม่ห่าง

ในขณะที่ทุกสิ่งทุกอย่างดำเนินไปด้วยดีนั่นเอง ....

ปูเสื่อนั่งรออ่านต่อค่ะ

เย็นวันหนึ่งผมกลับมาจากที่ทำงาน แม่บอกผมว่า แม่แมวถูกวางยาเบื่อ คนใจร้ายแถวบ้านวางยาแมวตายไปหลายต่อหลายตัว แม่แมวกลายเป็นหนึ่งในนั้น แม่แมวนอนทุรนทุรายต่อหน้าตะแง้ว แล้วก็จากไปอย่างทรมาน ตลอดทั้งวันนั้นตะแง้วไม่กินอะไร หงุดหงิดตลอดเวลา รวมถึงหาเรื่องพวกน้องๆ ทั้งๆ ที่ไม่เคยทำอย่างนั้นมาก่อน ตะแง้วหงุดหงิดอยู่ร่วมอาทิตย์ ถึงสงบลงได้

ตอนนี้ ตะแง้วและน้องๆ วัยสองเดือน กลายเป็นแมวกำพร้าไปเรียบร้อยแล้ว ผมหันหน้ามามองมองแม่ เราจะดุแลพวกลูกแมวกำพร้าเหล่านี้ยังไงต่อไป (โดยปกติผมไม่เคยดูแลลูกแมวครับ ให้ข้าวกินเฉยๆ แม่แมวดูแลของมันเอง แต่ตอนนี้ ไม่มีแม่แมวเสียแล้ว)

ลืมบอกไปว่าที่บ้านผมทำร้านขายของชำ แล้วก็มีธุรกิจบ้านเช่าอยู่ติดกับบ้านที่พักอาศัย พอดีว่าบ้านเช่ามีห้องว่างเหลืออยุ่ พ่อกับแม่เลยตกลงใจที่จะนำลูกแมวทั้ง 3 ไปเลี้ยงในห้องพักที่ว่างนั้น ด้วยเหตุผลที่ว่า ถ้าปล่อยให้เดินเพ่นพ่านในบริเวณบ้าน จะเอาตัวไม่รอดเสียก่อนเพราะยังเด็กนัก ( 2 เดือน) ถึงจะหย่านมแล้วก็ตาม

ลูกแมวทั้งสามก็เลยได้อยู่หอพักฟรีโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายนับแต่นั้นมา

ส่วนเจ้าตะแง้วนั้น ได้อภิสิทธิ์ครับ ที่บ้านรับเข้ามาเป็นสมาชิกในครอบครัว ได้เข้ามาอยู่ในบ้านเป็นการถาวรแล้ว ^-^

ปล. แม่ผมสะเทือนใจมากครับที่เห็นแม่แมวตายต่อหน้าโดยที่ช่วยเหลืออะไรไม่ได้ ก็เลยตั้งใจที่จะเลี้ยงลูกแมวเป็นอย่างดีแทนแม่แมว (ถือว่าลูกแมวโชคดีจริงๆ)


จบตอนแรกแค่นี้ก่อนครับ เดี๋ยวมีต่อตอนสอง อิอิ

นี่คือรูปตะแง้วครับผม (แม่แมวไม่ได้ถ่ายรูปเอาไว้) รูปนี่ถ่ายไว้เมื่อต้นปีก่อน ตอนนั้นอายุขวบกว่าๆ ได้

อีกรูปครับ

ตะแง๊วมีปานที่จาหมูกกกด้วยยย

สงสารแม่แมวจังเลย ทำไมคนเราถึงใจร้ายกันอย่างนี้นะ