|
|
เธอคนนั้นของฉัน
ฉันจำได้ว่าเมื่อสมัยเด็กๆ ฉันและพี่สาวถูกเลี้ยงมากับแม่นอม
เพราะแม่ของฉันท่านไม่ค่อยมีเวลาว่าง และฉันกับพี่สาวก็เกิดติดๆ กันจนเป็นที่วุ่นวายเมื่อยามที่ต้องเลี้ยงด้วยกัน
แม่ของฉันท่านค้าขายพืชไร่ไม่ค่อยมีเวลาที่จะดูแลพวกฉัน ท่านต้องเข้าไร่ไปตามหาซื้อไปพร้อมกับรถสิบล้อหน้ายาวๆ และกลับมาพร้อมพืชไร่ที่เต็มรถ
แม่นอมจะเลี้ยงฉันกับพี่สาวแบบคนเหนือมาโดยตลอด ให้กินข้าวเหนียวจิ้มโน่นจิ้มนี่และมีผักให้กินด้วย และสอนฉันให้พูดคำเมือง บ้านฉันพูดคำเมืองไม่เป็นหรอกค่ะ เพราะทั้งพ่อและแม่ไม่ได้เป็นคนเมืองเหนือโดยแท้
ฉันกับพี่สาวมีพี่เลี้ยงกันคนละคน
พี่สมจะเลี้่ยงพี่สาวของฉัน พี่สมเป็นใบ้พูดไม่ได้ ก็เลยทำให้พี่สาวของฉันไม่พูดตามพี่สมไปด้วยจนสุดท้ายพ่อต้องเอากบมาตบปาก ตามความเชื่อของคนโบราณที่ว่าเอากบมาตบปากแล้วเด็กจะพูด
ส่วนฉันมีพี่จันตีเป็นคนเลี้ยง และมีแม่นอมเป็นคนดูแลอีกต่อหนึ่ง
ในทุกคืนที่ต้องไปอยู่บ้านแม่นอมฉันจำได้ว่าลูกชายของแม่นอนจะมามองๆ พวกฉันที่มาแย่งความรักของเขาไป แต่พี่ๆ ก็เป็นพี่ชายที่แสนดีค่ะ
ฉันจะแวะเวียนไปหาแม่นอมเสมอๆ เมื่อมีโอกาสแต่ระยะหลังๆ ไม่ได้ติดต่อกันเพราะฉันมาอยู่กรุงเทพ ไม่ได้มีเวลาไปเยี่ยมท่าน
เมื่อปีที่แล้่วฉันแวะไปพร้อมกับแม่ แม่นอมยังแข็งแรง ยืนตัดต้นไม้อยู่หน้าบ้าน เมื่อแม่นอนเห็นฉันท่านจำไม่ได้ เพราะฉันเปลี่ยนไปเยอะมาก อ้วนกว่าเดิมสักเท่าตัวได้ จากเด็กน้อยๆ กลายมาเป็นหมู
แต่แม่นอมจำแม่ฉันได้ สายตาของแม่นอมดูจะแย่กว่เมื่อสมัยสาวๆ แต่ก็ยังคงความสวยสมวัยไว้ แม่เคยเล่าให้ฉันๆฟังว่าเมื่อสมัยสาวๆ แม่นอมเป็นสาวที่สวยมากลุงเถียรโชคดีที่ได้แม่นอมมาเป็นภรรยา
เมื่อกล่าวทักทายกันแล้วฉันสังเกตว่าแม่นอนดูผอมไปกว่าเดิมก็เลยถามแม่นอมว่าแม่เป็นอะไรทำไมผอมลง
แม่นอมบอกว่าแม่เป็นมะเร็งเต้านม ฉันถึงกับตะลึง ฉันก็เลยแกล้งพูดไปว่าเพราะพวกฉันไม่ได้กินนมแม่นอมก็เลยเป็นมะเร็งหล่ะสิ แม่นอมได้แต่หัวเราะกับคำพูดเล่นๆ ของฉัร
แม่นอมบอกกับฉันว่าท่านรักษาได้จนเกือบหายดีแล้ว และตอนนี้ก็ดูแลสุขภาพไปเรื่อยๆ
แต่ข่าวร้ายอีกข่าวที่ฉับแทบไม่ได้คือลุงเถียรสามีแม่นอมท่านเสียชีวิตไปเมื่อหลายปีก่อนแล้วอย่างสงบ ลุงเถียรชอบดื่มเหล้า ฉันจำได้ว่าท่านจะนั่งดื่มทุกเย็นที่ลานหน้าบ้านใต้ต้นตะขบ
เดือนหน้าฉันจะไปหาแม่นอมไปนอนเล่นที่บ้านท่านพร้อมกับทำธุระของฉันไปด้วย หวังว่าแม่นอมจะยังคงสุขภาพแข็งแรงเหมือนที่ฉันได้เจอะกับท่านเมื่อปีที่แล้ว
ถึงลูกคนนี้ไม่ได้ดูแลแม่นอมเหมือนที่แม่นอมดูแลมาเมื่อลูกคนนี้ยังพูดไม่ได้ เดินไม่ได้ แต่ก็ยังรักและคิดถึงแม่นอมเสมอมาไม่เปลี่้ยนแปลง
ฉันคิดถึงแม่นอมเธอคนนั้นของฉันจริงๆ
| Create Date : 27 มีนาคม 2551 |
| Last Update : 27 มีนาคม 2551 13:43:42 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 417 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: a_Qi  วันที่: 28 มีนาคม 2551 เวลา:21:32:59 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
ปทุมธานี Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
|
|
|
|
|
|
|
แล้วก็แวะมาบอกว่า..
เคยเป็นเด็กลำปางอยู่ครึ่งชีวิต..
เป็นวัยเด็กที่สงบ และสนุกมากเชียวแหละ...