It's not easy to be me
Group Blog
 
All blogs
 
ช่วงชีวิตหนึ่ง

ช่วงชีวิตหนึ่ง

อาจดูไม่นาน ที่เธอกับฉันคบกัน อาจดูว่ามัน เกิดจากอารมณ์อ่อนไหว
อาจดูเหมือนรักของเรา ไม่ค่อยลึกซึ้งเท่าไหร่ ทุกอย่างมันเป็นไปอย่างกับฝัน

อาจเป็นเพราะเรา ต่างมองไม่เห็นความต่าง ปล่อยใจหลงทาง จนต้องลงเอยอย่างนี้
ไม่อาจร่วมทางกันไป ทำได้แค่รู้สึกดี ทำได้เพียงเท่านี้ เท่านั้นเอง

แต่เธอก็สอนให้คนหนึ่ง ได้เรียนรู้ได้รักเป็น ได้เจอะกับความรักที่เสาะหา
ขอบคุณที่สอนทุกๆอย่าง จนวันที่ร่ำรา ต่องจากกันไปไกลจนแสนไกล

จะจำไม่ลืม ว่าในชีวิตช่วงหนึ่ง ได้เคยซึ้งใจ กับคนที่ดีอย่างเธอ
จะรวมทุกความทรงจำ ที่เราทั้งสองต่างเจอ คงอยู่ภายในใจ จนนิรันดร์

เพลงนี้คุ้นๆ หรือเปล่าค่ะ ฉันนั่งฟังเพลงนี้เมื่อหลายปีก่อนจากละครเรื่องหนึ่ง จำไม่ได้เหมือนกันว่าเรื่องอะไร

เพลงบางเพลงบางช่วงชีวิตคุณก็ฟังเพียงผ่านๆ แต่เมื่อกลับมาฟังอีกครั้งคุณกลับรู้สึกเศร้า และเศร้ามากขึ้น

ฉันก็หนึ่งในนั้นค่ะ ฉันนั่งฟังเพลงนี้ในเวลานั้นไม่เคยคิดว่าเพลงจะทำให้เศร้าได้เหมือนวันนี้ อาจเป็นเพราะบรรยากาศพาไป หรืออาจเพราะว่าฝนที่กำลังตกกระหน่ำอยู่ จนทำให้ฉันมองโลกมืดมนไปหมดก็เป็นได้ ทำให้ฉันนึกถึงความรักครั้งเก่าๆ ที่เคยผ่านมา

ความรักที่ผ่านมาเหล่านั้นเป็นสิ่งที่ฉันเกร่งขึ้น ฉันอาจจะมีความรักเปลืองกว่าใครๆ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันไม่ได้รักเธอเหล่านั้น หรือรักเธอเหล่านั้นน้อยกว่ากัน

ฉันคิดว่าฉันรักเธอไม่ได้น้อยกว่ากันสักครั้ง เพียงแต่ในหลายครั้งที่ความไม่ลงตัวไม่ลงรอย เกิดขึ้นระหว่างเราทั้งสอง เราก็ต้องเลิกรากันไป แต่เราก็ยังมีความเป็นมิตรที่ดีต่อกันเสมอมา

หากจะนับนิ้วมือของฉันว่ามีเธอผ่านมาแล้วกี่คน มือข้างเดียวของฉันก็คงไม่เพียงพอ แต่ก็ไม่ถึงขนาดกับจะต้องขอยืมนิ้มมือของคุณๆ มาให้ฉันช่วยนับหรอกค่ะ ฉันไม่ได้ใช้คนรักสิ้นเปลืองขนาดนั้น

รักครั้งแรกของฉันใช้เวลานานหลายปี ตั้งแต่ยังใส่ประโปรงบานหิ้วกระเป๋าหนังสือใบโต จนกลายมาเป็นกระโปรงสอบสะพายกระเป๋าเป้ แต่เมื่อมาถึงทางตัน เดินไปด้วยกันไม่ได้ ต่างคนก็ต้องต่างแยกทางเดิน เธอเป็นคนเดียวที่ฉันรู้สึกผิดในใจอยู่ตลอดเวลาว่าฉันทำผิดกับเธอเอาไว้มาก เธอเป็นเพียงคนเดียวที่ทุกวันนี้ไม่แม้จะยอมมองหน้าฉัน

เธอเลือกที่จะเดินจากฉันไปโดยที่ไม่ยอมบอกว่าเธอไปอยู่ที่ไหน ฉันตามไปที่เธอเรียนก็ไม่มีวี่แวว หาเธฮไม่พบ มีเพื่อนๆ ฉันส่งข่าวมาว่าพบเธอที่นั่นที่นี่ และครั้งสุดท้ายฉันเห็นเธอเดินอยู่แถวหน้าตึกสยามกลกาลแถวๆ มาบุญครอง ฉันกระโดดลงจากรถเมล์และวิ่งตามเธอไป

แต่ภาพที่เห็นก็คือ มีชายหนุ่มสะพายกระเป๋าของเธอไว้และเดินตามเธอทุปฝีก้าว ฉันแทบก้าวขาไม่ออก เพราะฉันรู้แล้วว่าเธอเปลี่ยนไปแล้ว และสิ่งที่ทำให้เธอเปลี่ยนก็คือตัวฉันเอง ทั้งๆ ที่ฉันตั้งใจจะพูดกับเธอ และมีคำพูดมากมายที่จะพูดกับเธอ แต่ในตอนนั้นอย่าว่าแต่ก้าวขาออกไปเลยแม้กระทั่งจะยืนยังแทบจะทรงตัวไม่อยู่

ฉันก้มหน้ารับกรรมที่ตนเองก่อไว้ และพยายามเชิดหน้ารับกับเหตุการณ์ที่จะผ่านเข้ามาอีกครั้ง

กับเธอคนที่สองหลังจากที่เธอคนแรกจากฉันไปได้ไม่นานฉันก็รับเธอเข้ามาในชีวิต ฉันใช้รักบำบัดความเจ็บปวด ฉันต้องขอบคุณเธอที่เธอยินยอมเข้ามาทำให้ความทุกข์ในใจของฉันคลายลงได้ แต่หนทางของเราที่เดินด้วยกันนั้นก็มีเพียงเวลาสั้นๆ แม้ไม่เนินนานแต่ก็ทำให้ฉันรู้ว่า

ยังมีเธออีกคนที่พร้อมจะหยิบยื่นความรักดีๆ ให้ฉัน อย่างน้อยฉันก้ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวในโลก เมื่อเราจากกันฉันมีแต่รอยยิ้มและความบริสุทธิ์ใจให้กับเธอเท่านั้น

เธอคนที่สามเราคบกันในช่วงที่ฉันงานแล้ว ระยะเวลา ๙ ปี ที่เราคบกันมีทั้งสุขและทุกข์ มีทั้งดีใจเสียใจ และเราก็อดทนต่อสู้กับเรื่องที่เข้ามา

แต่เมื่อเธอมีทางเลือกใหม่ที่จะใช้ชีวิตปกติแบบคนธรรมดาทั่วไป เธอก็เดินจากฉันไป ฉันในตอนนั้นไม่มีน้ำตา ไม่มีรอยยิ้ม ไม่มีเสียงหัวเราะ ขวดแก้วสีเขียวๆ มีให้เห็นโดยทั่วไป ในห้องรกๆ ของฉัน

เวลาผ่านไปจนเธอตั้งท้องและกำหนดคลอดกำลังจะมาถึง เธอโทรหาฉันให้ฉันได้งงว่าเธอจะโทรมาทำไม เธอจะทำให้ฉันได้ช้ำใจอะไรอีกหรือ น้ำเสียงของเธอเพียงบอกฉันว่า เธอจะไปคลอดลูกแล้ว และเธอก็คิดถึงฉัน อาการงงของฉันก็ยังกำเริบอยู่ดี

ถึงแม้ว่าในช่วงเวลาที่ผ่านมาฉันจะได้รับข่าวของเธอบ้างแต่ก็ไม่ได้คิดที่จะติดต่อกลับไป เพราะฉันรู้มาว่าคนของเธอนั้นขี้หึง และฉันก็รู้ดีว่าฉันไม่ควรเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเธออีก

เมื่อไม่นานมานี้ฉันพบเธอและครอบครัวอุ้มเด็กตัวน้อยๆ เข้ามาทักทายฉัน และเราก็พูดคุยกันอยู่นานที่หน้าร้านอาหารแห่งนั้น ฉันยิ้มให้เธอด้วยความจริงใจ และเปิดเผยที่สุด

ฉันรู้สึกดีใจกับเธอด้วยที่มีครอบครัวที่น่ารักและอบอุ่น การสนทนากันของเราก็ต้องหยุดลง เพราะเด็กขายตัวน้อยในอ้อมกอดของพ่อร้องไห้โยเยจะให้แม่อุ้ม ฉันจึงขอตัวและเดินจากเธอมาพร้อมกับรอยยิ้ม

ฉันขอคุณเธอที่ทำให้ฉันยังคงมีหัวใจรัก และทำให้ฉันรู้ว่า ถึงแม้คนเราจะเลิกร้างกันไปแต่ก็ยังคงหลงเหลือความเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันไว้เสมอ

ขอบคุณช่วงชีวิตหนึ่งที่นำพาเธอให้มาพบฉัน

ขอบคุณจากใจจริง

ผิงดาว ณ.คืนไร้เดือน



Create Date : 15 พฤษภาคม 2551
Last Update : 15 พฤษภาคม 2551 14:54:47 น. 3 comments
Counter : 502 Pageviews.
Share

 
นึกตั้งนานเพลงของใคร

ถ้าจำไม่ผิดนะคะ ต้องเพลงของพี่ปิงปองแน่เลย

เพลงเศร้าจังนะคะ

เรื่องของเจ้าของบล็อกก็เศร้าเหมือนกัน

T^T


โดย: macopolo5704 วันที่: 15 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:39:32 น.  

 
รอยอารมณ์ กับ ควาทรงจำ

พลัดพรากจากสิ่งที่รัก

ยึดมั่นมาก...

ก็เป็นทุกข์มาก

ให้กำลังใจนะคะ



โดย: I_sabai วันที่: 15 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:19:31 น.  

 
ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เข้าและอัพบล็อก วันนี้เข้าเลยอัพกระหน่ำ พร้อมกับแวบมาหย่อนคำทักทายให้คิดถึงกันเล่น ๆ ยามว่างค่ะ...หุหุ


โดย: อักขราษร วันที่: 17 พฤษภาคม 2551 เวลา:0:57:37 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

รันหณ์
Location :
ปทุมธานี Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]


ฉันคือฉัน
ฉันรักเสียงเพลง
ฉันรักสายลม
ฉันรักท้องฟ้า
ฉันรักอิสระ
ฉันคนไร้ราก
ผิงดาวยามไร้เดือน

คืนนี้ถ้าเธอหนาว ร่วมผิงดาวบนท้องฟ้า
จากรักจากศรัทธา....ของเรา

เป็นอะไรก็ได้มิใช่หรือ
แค่เป็นคนดีก็คงเีพียงพอ
[Add รันหณ์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.