|
|
เรื่องสั้นแนวยูริ : กาลนาน บทที่ ๒
บทที่ ๒
ตั้งแต่อมราเพื่อนรักได้จากไป ตรีทิพย์ก็ต้องตั้งใจเรียนด้วยตัวของเธอเอง เธอพึ่งรู้ถึงศักยภาพของตัวเองว่าเธอนั้นสามารถที่จะเรียนโดยที่ไม่ตกได้ ทำการบ้านเองได้ แถมยังดำรงชีวิตอยู่โดยที่ไม่มีอมราได้อีกด้วย
เมื่อเวลาผ่านไป ตรีทิพย์เข้าเรียนที่คณะโบราณคดี เพราะเธอมีความฝังใจกับเรื่องบ้านเรือนไทยหลังเก่าในความฝันของตัวเธอเองและอยากจะรู้ว่าเรื่องที่เธอฝันซ้ำๆ ซากๆ อยู่หลายปีนั้นมันหมายถึงอะไร
กริ๊งๆๆ เสียงโทรศัพท์ในบ้านของตรีทิพย์ดังขึ้น
สวัสดีค่ะตรีทิพย์พูดสายคะ
ฉันเองนะยายตรีจำได้หรือเปล่า
ฉันไหน
ก็ฉันไง
เอ๊าก็จำเสียงไม่ได้ จะให้รู้ได้ไงว่าฉันไหน
ก็ฉันนัทไงแกทำเป็นจำเสียงสาวสวยไม่ได้เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยว
เอ๊านัทเหรอ กลับมาเมื่อไหร่ไม่เห็นบอกไหนว่าไปอียิปต์
เออไปมาแล้วกลับมาแล้วล่ะแก เออจริงสิลืมไปฉันจะเอาของฝากมาให้แก ว่างจะมาเอาไหมล่ะนี่
ว่างสิไม่ได้ออกสนามว่างอยู่แล้ว
งั้นเดี๋ยวฉันไปรับแกนะ จะเอาของไปให้แกกับแม่แก่ด้วย ผ้างี้สวยเชียว
เออรอแล้วกันเพื่อน
อึดใจจะบินไปหาโอเชบายๆๆ เพื่อน
ตรีทิพย์วางโทรศัพท์จากนัทพรยายตัวจิ๋วเพื่อนที่หลังจากอมราได้จากเธอไป เธอเองก็กลับมาสนิทกับนัทพรเพื่อนตัวจิ๋วที่เป็นปากเสียงกันตั้งแต่เริ่มรู้จักกันคนนั้น นัทพรเพื่อนคนนี้มีอาชีพเป็นไกด์นำเที่ยวทั้งเมืองไทยและเมืองนอก และหลายครั้งที่กลับจากการท่องเที่ยวนัทพรจะมีของแปลกๆ ติดไม้ติดมือมาฝากตรีทิพย์เสมอๆ
และไม่กี่อึดใจนัทพรก็มาปรากฏอยู่ที่หน้าบ้านของตรีทิพย์พร้อมกับรถเก๋งคันหรูของเธอเอง ตรีทิพย์เดินมาเปิดประตูรั้วให้กับนัทพร
นี่อย่าบอกนะว่าแกเหาะมาจริงๆ
จะบ้าเหรอแก ฉันใกล้ถึงบ้านแกแล้วต่างหากเล่าถึงได้โทรเข้ามา
แล้วนี่ถ้าเกิดว่าฉันไม่อยู่แกก็แห้วกลับไปนะสิ
เปล๊าคนอย่างฉันไม่มีทางแห้วเด็ดขาดแกไม่อยู่ฉันก็ไปหาแม่แกสิจะมารอแกทำไมละ
เออจริงของแก
นี่จะไม่ให้เพื่อนเข้าบ้านเลยหรือไงยะจะต้อนรับฉันที่ประตูบ้านนี่เหรอยายตรี
เอลืมไปโทษทีเพื่อนปะเข้าบ้านกินน้ำกินท่าก่อนแต่วันนี้ไม่มีขนมนะฉันไม่ได้ซื้ออะไรมาไว้ที่บ้านเลยพึ่งกลับจากไปสนามมาเหนื่อยวะแค่ซักผ้ายังแทบตายคนอะไรไม่รู้ใส่เสื้อผ้าได้สกปรกฉิบ
เออเว่ยคนเราบ่นตัวเองก็ได้ด้วยท่าจะบ้า เออนี่แกฉันเอาอินทผลัมมาฝากแกด้วยเอาไปลองกินสิ
เหรอดีเดี๋ยวอั้มจะได้ลองกินด้วย
แกนี่น้าไอ้อั้มมันก็ตายไปตั้งนานแล้วป่านนี้ไปเกิดแล้วมั๊งแกยังไม่ลืมมันอีกเหรอ
ถ้าเป็นแกแล้วแกเป็นฉันแกจะลืมอั้มได้รึเปล่าละไอ้นัท
ก็จริงของแกนะถ้าฉันเป็นแกฉันก็คงไม่ลืมไอ้อั้มมันง่ายๆ เหมือนกันก็แกสองคนสนิทกันขนาดนั้น อะเอาไปให้ไอ้อั้มมันกินก่อนแล้วค่อยเอามากินก็แล้วกัน นัทพรยื่นถุงของฝากให้กับตรีเพชรแล้วตัวเองก็นั่งแปะลงที่เก้าอี้รับแขกตัวเก่าของที่บ้านหลังนี้
ตั้งแต่นัทพรรู้จักกับตรีเพชรและอมราเมื่อสมัยยังเรียนมัธยมต้นมาด้วยกัน เธอเห็นตรีเพชรและอมราสนิทกันเถียงกันมาโดยตลอดจนในวันที่อมราจากไป ตรีเพชรก็เหมือนจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ตั้งใจเรียนมากขึ้น การเรียนก็ดีขึ้น แม้ว่าจะไม่เก่งมากมายแต่ก็ไม่เคยต้องซ่อมวิชาไหน
เพื่อนๆ ยังเคยแอบแซวตรีเพชรว่าวิญญาณของอมรามาเข้าสิงตรีเพชรทำให้ตรีเพชรเรียนเก่งขึ้นกว่าเดิม ตรีเพชรซะอีกกลับชอบใจที่เพื่อนๆ แซวเธอแถมยังบอกอีกว่า
ดีสิถ้าอั้มมาเข้าสิงเราเราจะได้อยู่กับอั้มตลอดไป
ความคิดของตรีเพชรทำให้เพื่อนๆ หลายต่อหลายคนหวาดกลัวกันไปเป็นทิวแถว จะมีก็แต่เธอเองเท่านั้นที่ไม่ได้หวาดกลัวอะไรเลย เพราะเธอรู้ว่าตรีเพชรนั้นพูดเล่น แต่เมื่อตรีเพชรมาเล่าเรื่องที่ตรีเพชรฝันประหลาดมาติดๆ กันหลายๆ ปีให้กับนัทพรได้ฟัง ตัวเธอกลับอยากจะรู้ว่าเรื่องที่ตรีเพชรฝันมันเป็นเรื่องอะไร ทำไมตรีเพชรถึงได้ฝันซ้ำๆ ซากๆ แบบนั้นได้ และวันนี้เธอเองก็จะพาตรีเพชรไปหาพระให้ดูดวงด้วย
ไปนะตรีถือว่าไปเป็นเพื่อนเราก็แล้วกัน
ไปนะไปได้แต่เราไม่เชื่อหรอกนะนัทว่ามันจะมีจริง
เอาน่าไม่ลองไม่รู้ ไม่เชื่อก็ไปนั่งเฉยๆ ก็แล้วกัน อีกอย่างท่านก็เป็นพระคงไม่มานั่งโกหกเราหรอกจริงไหมตรี
ก็ตามใจ งั้นเราไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนก็แล้วกันรอเดี๋ยวนะนัท
เออไปเถอะเรารอได้
...................
สองสาวขับรถไปไกลถึงถึงเมืองอุทัยเพื่อไปหาพระที่นัทพรบอกว่าแม่นนักหนา พระรูปนี้ไม่ได้อยู่กุฏิหรูหราอะไร หากแต่เป็นเพียงกุฏิไม้เก่าๆ หลังหนึ่งในวันป่าแห่งนี้เท่านั้น
พามาอะไรกันวะไอ้นัท น่ากลัวพิลึก ตรีเพชรมองบรรยากาศรอบๆ บริเวณวัดแล้วทำให้ชวนขนหัวลุก
ก็เค้าว่าที่นี่ดังนี่นาแกก็ทำเป็นบ่นไปได้ อะรีบๆ ไปเถอะเดี๋ยวหลวงตาท่านจะจำวัดซะก่อน
หลวงตาอยู่ไหมหนู นัทพรถามเด็กวัดที่วิ่งเล่นอยู่หน้ากุฏิหลวงตา
ไม่อยู่ครับท่านอยู่ในโบสถ์ครับพี่
แล้ววันนี้หลวงตาท่านมีแขกหรือเปล่า
ไม่มีครับท่านบอกว่าวันนี้ท่านไม่รับแขกอื่น ท่านรอแขกคนสำคัญ
อ้าวซวยเลยตู มาวันที่หลวงตาไม่รับแขกซะอีกเรา
แต่หลวงตาให้ผมมารอผู้หญิงสองคน ถ้าเป็นพวกพี่ก็เชิญไปหาหลวงตาที่ในโบสถได้เลยครับพี่ ท่านรอพวกพี่มาตั้งแต่เช้าแล้ว มาผมนำทางไป เด็กวัดพาเดินไปอีกไม่ไกลนักก็เห็นโบสถ์เก่าทำด้วยไม้จะพังแหล่มิพังแหล่ อยู่ด้านหลังของวัด
นัทพรและตรีทิพย์ค่อยๆ เดินเข้าไปข้างในเพราะกลัวว่าการเดินจะทำให้พื้นสั่นสะเทือนและโบสถ์ทั้งหลังจะพังครืนลงมา ทั้งสองคนเห็นหลวงตานั่งหลับตาทำสมาธิอยู่ก็เลยสะกิดกันเอง
อย่าไปรบกวนหลวงตาท่านดีกว่านัทเรากลับกันเถอะ
เอาน่าไหนๆ ก็มาแล้วเข้าไปกราบท่านก่อนแล้วค่อยกลับก็ยังได้นะแก
ตรีทิพย์พยักหน้ารับและคลานเข้าไปกราบพระประธานจากนั้นก็ก้มกราบหลวงตาที่กำลังนั่งสมาธิอยู่
เจริญพรโยม เข้ามาด้วยกันสิทั้งสามคนนั่นแหละ หลวงตาบอกกับนัทพรและตรีทิพย์
น้องเค้ามาส่งแล้วก็ไปแล้วค่ะหลวงตา ไม่ได้เข้ามาในนี้หรอกคะ ตรีเพชรเข้าใจว่าหลวงตาหมายถึงเด็กวัดที่เดินนำทางพวกเธอมาที่โบสถ์เก่าๆ แห่งนี้
มีเรื่องร้อนใจอะไรรึโยมจึงได้มาหาอาตมา
คืองี้ค่ะหลวงตาเพื่อนของนัทหมายถึงตรีนี่นะคะเค้าฝันประหลาดๆ ติดต่อกันมาหลายปีแล้ว นัทก็เลยไม่สบายใจตามเพื่อนไปด้วย เห็นว่านอนฝันร้ายมาหลายปีก็เลยอยากให้หลวงตาทำนายฝันให้
ฝันก็เป็นนิมิตอย่างนึงที่จะส่งผ่านหรือถ่ายทอดเรื่องราวอะไรต่างๆ ในภพแปลกๆ มาให้เราได้เห็น โยมเองก็เหมือนกันผู้สมัครรักใคร่กับใครบางคนเอาไว้ตั้งแต่ชาติภพก่อน แต่น่าเสียดายที่ชาติภพนี้เวลามันสั้นมากจนเกินไปก็เท่านั้นเอง
ผูกสมัครรักใคร่เลยเหรอคะหลวงตา แหมแสดงว่าเนื้อคู่ของเพื่อนนัทก็เกิดแล้วสิคะ
มีเกิดก็มีดับนะโยม
อ้าวแบบนี้ก็แสดงว่าเนื้อคู่ของตรีเกิดแล้วตายแล้วเหรอคะหลวงตา
พระผู้ชราไม่ได้ตอบอะไรนัทพร เพียงตาหลับตาลงอย่างช้าๆ ก่อนที่จะเอ่ยขึ้นว่า
โยมเองก็เหมือนกันจิตผูกพันกันมันก็เป็นเรื่องดี แต่เรื่องบางเรื่องหากปล่อยวางไปได้มันจะดีมากกว่านี้ ด้วยบุญของโยมเองสามารถที่จะไปเกิดในภพภูมิใหม่ได้ง่ายๆ ปล่อยวางเถอะนะโยมแล้วเรื่องต่างๆ จะดีขึ้น แอบหนีออกมาแบบนี้ไม่ดีหรอกนะโยม
หลวงตาหมายถึงใครคะ ตรีทิพย์เอ่ยถามพระชราที่นั่งหลับตาอยู่เพราะจะว่าหลวงตาบอกเธอทั้งสองคนก็ไม่น่าจะใช่เนื่องจากเธอทั้งสองคนไม่ได้หนีเจ้าหนี้ที่ไหนมา
ตรีทิพย์หันไปมองหน้านัทพรและต่างคนก็ต่างขนลุก ไม่นานนักสายฝนก็โปรยปรายลงมาทั้งๆ ที่ไม่มีเค้าว่าฝนจะตก เสียงฟ้าคำรามกึกก้อง ฟ้าผ่าลงมาที่ยอดต้นตาลทำให้ต้นตาลต้นสูงนั้นไฟลุกท่วมไปหมด ก่อนที่สองสาวจะคิดอะไรเสียงของหลวงตาก็เอ่ยขึ้นอีกครั้ง
ซนจริงๆ นะโยม ว่างๆ ก็มาทำสมาธิกับอาตมาสิจิตใจจะได้สงบไม่ฟุ้งซ่าน หมดคำพูดของหลวงตาดูเหมือนว่าฝนจะซาลงและท้องฟ้าก็สว่างสดใสอีกครั้ง
ฝนหยุดแล้วคะหลวงตางั้นนัทกับตรีต้องของลาหลวงตาไปก่อนนะคะว่าๆ จะมาเยี่ยมหลวงตาใหม่ นี่ปัจจัยคะหลวงตา ถวายให้หลวงตาไว้ใช้ นัทพรล้วงกระเป๋าหยิบซองสีขาวๆ ออกมาจากกระเป๋ายี่ห้องดังและวางลงในพานด้านหน้าที่หลวงตานั่งอยู่
กลับไปหากเห็นอะไรไม่ต้องแวะรับใดๆ ทั้งสิ้นนะโยม ผ่านแล้วให้ผ่านเลยไป
ค่ะหลวงตา งั้นกราบลาหลวงตาเลยนะคะเดี๋ยวจะมืดกลางทางไปซะก่อน
สองสาวกราบลาหลวงตาแล้วก็ค่อยๆ เดินลงมาจากโบสถ์ไม้เก่าๆ หลังนั้นเหมือนตอนขาที่ทั้งสองเดินขึ้นไป เมื่อมาถึงที่รถทั้งสองก็ต้องงงกับสิ่งที่หลวงตาบอก
อะไรนะที่หลวงตาบอกเราสองคนนะตรี
จะไปรู้เหรอ หลวงตาไม่เห็นพูดอะไรมากมาย ยิ่งพูดฉันก็ยิ่งงงเป็นไก่โดนจิกจนตาแตกเลือดซิบๆ ปะกลับกันเถอะ แกก็อย่าแวะที่ไหนเลยก็แล้วกันทำอย่างที่หลวงตาบอก
ตรีทิพย์ขับรถไปจนถึงที่เปลี่ยวก็เห็นผู้หญิงท้องแก่คนหนึ่งโบกรถของพวกเธอสองคนให้จอดรับตรทิพย์ชะลอความเร็วลงและกำลังจะจอดแต่ก็มีเสียงของนัทพรห้ามไว้
เฮ้ยไอ้ตรีหลวงตาบอกแล้วไงว่าห้ามจอด
เอ๊าไอ้นัทก็นั่นนะผู้หญิงท้องแก่นะเว่ยเกิดเค้าคลอดลูกขึ้นมาแกจะผ่านไปโดยไม่ช่วยได้ไง
เอาน่าไอ้ตรีเชื่อฉันขับเลยผ่านไปเถอะแก
สิ้นคำพูดของนัทพร ตรีทิพย์ซึ่งเป็นคนขับก็หันหลังกลับไปดูผู้หญิงท้องแก่คนนั้น และก็รู้สึกขัดใจที่เพื่อนรักไม่ยอมให้เธอจอดรถลงไปช่วยเหลือหญิงสาวคนนั้นแถมยังเร่งให้เธอขับรถจากมาอีกด้วย
....................
สองวันต่อมาข่าวหน้าหนึ่งลงข่าวว่าโจรปล้นและฆ่าชิงทรัพย์คนขับรถที่วิ่งผ่านถนนสายที่ทั้งตรีทิพย์และนัทพรขับผ่านมาเมื่อสองวันก่อน นัทพรอ่านข่าวแล้วก็อื้งกันไปพักใหญ่อ เธอคิดว่าเรื่องนี้ต้องขยายและปรึกษากับตรีทิพย์เพื่อนผู้ร่วมเหตุการณ์
แกที่หลวงตาเตือนเรามันจริงๆ ด้วยสิไอ้ตรี แกอ่านหนังสือพิมพ์ฉบับเข้านี้หรือยัง นัทพรโทรมาหาตรีทิพย์และพูดด้วยน้ำเสียงร้อนรน
เอออ่านแล้วเหมือนกันไม่น่าเชื่อเลยว่าโจรสมัยนี้มันจะแกล้งทำเป็นผู้หญิงท้องแล้วก็ดักปล้นกันเห็นๆ ตรีทิพย์บ่นถึงพฤติกรรมของโจรที่นับวันจะแปลกมากขึ้นทุกที
อย่างว่าล่ะแกเอ๊ยไอ้ตรี ฉันไม่อยากนึกเลยวะแกว่าถ้าเราสองคนจอดลงไปดูในวันนั้นเราจะเป็นยังไง ข่าวหน้าหนึ่งคงลงว่าแกกับฉันถูกปล้นฆ่าข่มขืนชิงทรัพย์ คงดูไม่จืดเลยนะแกเอ๊ย ทำไมคนเราถึงได้เอาความสงสารของคนมาเป็นเครื่องทำมาหากินแบบนี้นะแกฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ ให้ตายสิเพื่อน นัทพรบ่น
นั่นสิไอ้นัท ฉันก็ว่าตอนนี้ฉันชักจะเชื่อที่หลวงตาพูดแล้ว
เชื่อเรื่องไหน ถ้าเรื่องที่หลวงตาทักว่าให้เราสองคนผ่านเลยเรื่องที่เราจะเจอกลางทางไปนั่น ฉันเชื่อสนิทใจเลยล่ะแกเอ๊ย
ไม่ใช่เรื่องนั้นฉันหมายถึงเรื่องที่มีคู่ผูกสมัครรักใครต่างหากเล่าแก
อ๋อที่บอกว่าคู่ของแกเกิดแล้วตายแล้วนะเหรอ ฮ่าๆ แกเอ๊ยยายตรี ที่แท้แกก็ยังอยากมีคู่กับเค้าเหมือนกันเหรอนี่ นึกว่าจะครองโสดไปจนตายกันไปข้างซะอีกเพื่อนเลิฟ นัทพรส่งเสียงหัวเราะมาพร้อมรอยยิ้ม ตรีทิพย์ไม่อยากจะคิดเลยว่าตอนนี้ใบหน้าของนัทพรคงกลั้นหัวเราะเรื่องที่เธอพูดออกไปนั้นจนปวดแก้มไปหมดแน่ๆ
เออเรื่องนั้นแหละแกเอ๊ยไอ้นัท แต่จริงๆ ฉันอยากรู้จังว่าคนนั้นเป็นใครทำไม๊ทำไมมาด่วนหนีตายจากฉันไปก่อนต่างหากเล่า
แต่ฉันว่าเรื่องที่สำคัญกว่านั้นน่ะไอ้ตรี ฉันอยากรู้เรื่องที่หลวงตาพูดเรื่องคนที่มากับเรามากกว่าที่หลวงตาว่าซนจังเลยนะโยม คนนั้นน่ะมันเป็นใคร แกไม่คิดบ้างเหรอว่าที่หลวงตาพูดหมายถึงใครไอ้ตรี น้ำเสียงของนัทพรที่ตรีทิพย์ได้ยินนั้นเหมือนๆ กับว่ากำลังเครียดหรือคิดหนักอะไรบางอย่าง
เออใช่จริงๆ ด้วยสิฉันก็ลืมไปสนิทเลย ก็วันนั้นเราไปกันสองคน นั่งสงบเสงี่ยมเจียมตัวกันไม่ได้ไปเดินเล่นซนที่ไหนแล้วเราสองคนจะไปซนแบบที่หลวงตาว่าได้ยังไงจริงไหมแก
ใช่แล้วแก เรื่องนี้แหละที่ฉันอยากรู้นัก แกว่างวันไหนฉันจะไปหาหลวงตาอีก
ยังเลยแกเดี๋ยวฉันก็ต้องไปเชียงใหม่ไปขุดกรุที่เดิมอีกหลายเดือนกว่าจะกลับ
แล้วนี่แกก็ไม่ยอมใช้มือถืออีกสินะเซ็งจริงๆ เลยเพื่อนฉันโลกเค้าวิวัฒนาการกันไปถึงไหนต่อไหนแล้ว กะอิแค่มือถือเครื่องไม่กี่ร้อยกี่พัน แกนะไม่ยอมจะซื้อมาใช้ ไว้วันไหนฉันไปเมืองจีนเจอเครื่องถูกๆ ฉันจะหิ้วเอามาฝากแกสักเครื่องท่าจะดี
อย่าเลยไอ้นัทพวกเครื่องมือเรียกทาสแบบนั้นฉันไม่อยากได้หรอก เห็นเค้าว่ากันว่าใช้มากๆ จะเป็นโรคสมองฝ่อ ฉันยังอยากมีสมองเด้งดึ๊งดั๊ง ยังไม่อยากฝ่อไปในตอนนี้ ไม่ต้องเอามาให้ฉันหรอกนะ ถึงมีฉันก็ไม่ใช้
เออไอ้พวกขวางโลก เชิญแกอยู่กับเมืองโบราณของแกต่อไปเถอะ ถ้ากลับมาแล้วก็โทรมารายงานตัวฉันด้วยก็แล้วกันนะเพื่อน นัทพรเริ่มทีน้ำเสียงงอนๆ ตรีทิพย์เข้าให้แล้ว
ทำอย่างกับเป็นแม่ฉันอย่างนั้นล่ะ แม่ฉันยังไม่เคยบ่นฉันเหมือนแกเลยนะไอ้นัท
เออวะห่วงก็หาว่าบ่น เดี๋ยวแม่ปั๊ดไม่สนใจเลยนี่ ยิ่งพูดน้ำเสียงก็ยิ่งงอนไปเรื่อยๆ จนตรีทิพย์จับใจความได้
ว่าแต่แกเถอะบินไปบินมาบ่อยๆ ก็ระวังตัวด้วยแล้วกัน ตรีทิพย์ตัดบทก่อนที่เพื่อนรักของเธอจะงอนจนเธอต้องเหนื่อยง้อ
เออ ใช่ๆ ฉันลืมไปเลย ฉันจะไปเชียงรุ้งวันมะรืนอยากได้อะไรไหม และรู้สึกว่านัทพรจะลืมเรื่องงอนตรีทิพย์ไปในทันทีที่ตรีทิพย์เปลี่ยนเรื่องพูดคุย
ไม่ดีกว่าแกไปทำงานแกให้สนุกเถอะเพื่อน ไม่ต้องซื้ออะไรมาฝากฉันหรอก
เอองั้นแกเองก็เหมือนกันดูแลตัวเองด้วยนะเพื่อนเป็นห่วงรู้ไหม ปลายน้ำเสียงของนัทพรนั้นก็ยังคงอดจะห่วงตรีทิพย์ไม่ได้
ทำไมตรีทิพย์จะไม่รู้ว่านัทพรมีใจให้กับเธอมาตั้งแต่สมัยยังเรียนด้วยกัน แต่เธอนั้นไม่สามารถมีใครมาทดแทนอมราได้ เธอยังไม่พร้อมที่จะมีคนรักหรือมีใคร ตราบใดที่เธอยังลืมเพื่อนรักสมัยเด็กเพียงคนเดียวของเธอไม่ลง
....................
เสียงจอบขุดลงไปในดินดัง จ๊อบแจ๊บ ทั่วบริเวณลานกว้าง ตรีทิพย์นั่งตรวจของมีค่าที่ขุดพบได้จากกรุบริเวณนั้นอยู่ในเต็นท์ชั่วคราวที่ทางทีมสำรวจโบราณสถานจัดทำขึ้นชั่วคราว
เวียงกุมกามเมื่อใต้บาดาลที่คนทั่วไปไม่อาจคาดเดาได้ว่าพื้นแผ่นดินที่พวกเขาเหยียบย่ำอยู่ทุกวันนั้นจะมีเมืองโบราณใต้บาดาลถูกกลบฝังอยู่ใต้ปฐพีเป็นร้อยๆ ปี จนเมื่อคนในแถบนั้นต้องการที่จะขุดหลุมเพื่อทำห้องน้ำก็เกิดขุดไปพบเศษอิฐเศษหินของกำแพงเมือง และได้แจ้งให้กับเจ้าหน้าที่โบราณคดีได้รับรู้ จากนั้นรูปร่างของเมืองทั้งเมืองก็ปรากฏแก่สายตาของประชาชนทั่วไป
ตรีทิพย์เองก็เป็นหนึ่งในนักโบราณคดีที่มีหน้าที่ขุดซากเมืองทั้งเมืองที่ถูกกลบเพราะน้ำท่วมใหญ่ในครั้งนั้น เธอและผู้เชียวชาญจากสำนักโบราณคดีถูกส่งมาประจำการที่ซากเมืองเก่าเมื่อหลายเดือนก่อน
ชาวบ้านในละแวกนั้นเล่าว่า ทุกคนไม่อยากจะออกไปไหนในยามค่ำคืนเหตุเพราะมักจะได้ยินเสียงคนพูดคุยกันด้วยภาษาโบราณและได้ยินเสียงกรุ้งกริ้งของกระพรวนหรือกระดิ่งอะไรสักอย่างก็ไม่อาจจะรู้ได้ในคำคืนวันพระวันโกน
จนเมื่อทางทีมงานมาขุดค้นก็พบซากของแนวกำแพงเมืองที่อยู่ลึกลงไปเกือบสองเมตร เรียกได้ว่าเมืองใหม่ตั้งอยู่บนแนวเมืองเก่าแทบทั้งสิ้น
ตรีทิพย์ที่กินและนอนอยู่ในบริเวณเวียงเก่าแห่งนั้นยังคงฝันประหลาดเช่นเดิม แต่ฝันในครั้งนี้ชัดเจนกว่าความฝันเมื่อหลายปีที่ผ่านมา สิ่งที่เห็นในความฝันครั้งใหม่ ตรีทิพย์เห็นตัวเองวิ่งหนีอะไรสักอย่าง เสียงครืนๆ ที่ไล่ตามตรีทิพย์มามันคือเสียงของน้ำ กระเสน้ำได้พัดถล่มบ้านเรือนไทยโบราณหลังนั้นไปจนไม่เหลือซาก
ตัวของตรีทิพย์ถูกกระแสน้ำพัดไปติดกับต้นไม่ใหญ่ เธอร้องเรียกใครสักคนเหมือนว่าจะห่วงใยคนๆ นั้นอย่างมาก จากนั้นไม่นานตรีทิพย์ก็จมลงไปใต้บาดาล เธอกระเสือกกระสนดิ้นรนเอาตัวรอด แต่ด้วยกระแสน้ำที่เชี่ยวกราดยังคงพัดไม่หยุดหย่อน
ตรีทิพย์สะดุ้งตื่นกลางดึกอีกครั้ง ฝันครั้งนี้เหนื่อยยิ่งกว่าครั้งใดๆ ที่เธอเคยฝัน
สงสัยจะทำงานมากจนเกินไปเลยเก็บไปฝันเป็นตุเป็นตะตรีเอ๊ย ตรีทิพย์บ่นกับตัวเองก่อนที่จะลุกขึ้นมานั่งมองออกไปนอกที่พักและเปิดตำรากางออกมาหาเรื่องราวของเมืองเก่าที่ชื่อเวียงกุมกามแห่งนี้
...........
พงศาวดารเล่ากันมาว่า เวียงกุมกามเป็นเมืองที่พระยามังรายทรงโปรดให้สร้างขึ้นหลังจากที่พระองค์ทรงกรีฑาทัพจากเชียงรายมายึดเมืองลำพูนจากพญายีบา
เมื่อพระยามังรายทรงหาชัยภูมิได้ใหม่และทรงสร้างบ้านแปงเมืองใหญ่ที่ชื่อว่าเวียงพิงค์ เวียงกุมกามเป็นเมืองที่มีความสำคัญควบคู่ไปกับเวียงพิงค์ จนกระทั่งเข้ายุคเสื่อมตามกาลเวลาเวียงกุมกามก็ค่อยๆ ลดบทบาทลงและเมืองนี้ถูกลบหายไปจากประวัติศาสตร์หลังจากการสร้างเมืองมาได้หลายร้อยปี
ตรีทิพย์ปิดหนังสือตำราลงเธอนั่งกุมขมับ ข้อความในหนังสือเล่มนี้เธออ่านมารอบที่เท่าไหร่ตรีทิพย์ก็จำไม่ได้แล้ว เธอรู้แต่ว่ามันถูกอ่านซ้ำๆ ซากๆ อยู่อย่างนั้นจนตรีทิพย์ท่องจำจนขึ้นใจ เมื่อนอนไม่หลับสิ่งเดียวที่ตรีทิพย์ทำได้ก็คือเดินออกไปดูรอบๆ นอกที่พัก คืนฟ้ามืดมิดไร้แสงจันทร์คืนนี้ทำให้มองเห็นอะไรได้ไม่ชัดเจน
ตรีทิพย์ฉายแสงไฟจากกระบอกไฟฉายกระบอกโตในมือของเธอไปรอบๆ บริเวณ เมื่อหลายคืนก่อนมีคนบุกรุกเข้ามาขุดกรุและได้ทำลายฐานของเจดีย์ไปหลายแห่ง คนของกรมศิลป์ ถูกทุบที่ศรีษะจนสลบเหมือด ซากที่ได้เห็นหลังจากการถูกขโมยขุดกรุนั้นก็คือพระพิมพ์ดินเผาหลายๆ องค์ตกหล่นกระจัดกระจายไปทั่ว
แต่เรื่องที่น่าแปลกสำหรับตรีทิพย์และทีมงานก็คือหลักฐานที่พบนั้นพบพร้อมๆ กับซากกระดูกสัตว์เผาจนป่น พระพิมพ์และกระดูกสัตว์ปะปนกันอยู่รอบๆ ฐานขององค์พระเจดีย์
ยามหายไปไหนนะไม่มาเดินตรวจเดี๋ยวก็โดนขโมยขุดกรุอีกจนได้น่าเบื่อจริงๆ ตรีทิพย์พยายามมองหาหน่วยรักษาความปลอดภัยที่ทางกรมได้จ้างไว้ หลังจากที่เกิดเหตุการณ์ขโมยเมื่อหลายคืนก่อน แม้ว่าจะเป็นเหมือนวัวหายล้อมคอก แต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย
หางตาของตรีทิพย์เหมือนจะเห็นอะไรบางอย่างเป็นเงาตะคุ่มๆ
ใครนะ ตรีทิพย์ส่งเสียงตะโกนลั่นพร้อมกับคว้าจอบที่วางอยู่ตรงพื้น เป็นโชคดีหรือว่าเป็นความชุ่ยของคนงานที่ขุดโบราณสถานแห่งนี้ก็ไม่อาจรู้ได้
ตอนนี้ก็ถือว่าจอบที่ตรีทิพย์กำแน่นอยู่ในมืออาจเป็นอาวุธช่วยเธอให้รอดพ้นจากอันตรายได้เพราะหากเป็นขโมยเธอจะได้จัดการด้วยจอบอันนี้ก่อนที่จะวิ่งไปขอความช่วยเหลือจากทีมงานคนอื่นๆ ที่ยังหลับอุตุในกลางดึกคืนนี้
ผมเองครับคุณตรี เสียงตอบกลับมาทำให้ตรีทิพย์โล่งอกกับสิ่งที่เธอหวาดผวาในตอนแรกไม่ใช่ใครที่ไหน
ลุงยามเองหรอกเหรอคะตรีตกใจหมดเลยนึกว่าเป็นพวกขโมยขุดกรุซะอีก ตรีทิพย์จับที่อกด้านซ้ายของตัวเองอย่างโล่งใจ
ครับผมเองครับคุณตรี
เฮ้อโล่งอกไปที แล้วนี่ลุงไปทำอะไรลับๆ ล่อๆ แถวนั้นล่ะคะลุง
พอดีผมได้ยินเสียงอะไรแปลกๆ ก็เลยเดินมาดูน่ะครับคุณ
เสียงอะไรเหรอคะลุง
เสียงกระดิ่งครับ เหมือนเสียงกระดิ่งชายคาโบสถ์อะไรทำนองนั้น
หูฝาดไปหรือเปล่าคะลุงตรีไม่เห็นได้ยินอะไรเลย
สงสัยผมจะหูฝาดไปจริงๆ ล่ะครับ เมื่อตะกี้ยังได้ยินอยู่เลยตอนนี้ไม่ได้ยินแล้ว นึกว่าโดนลองของซะแล้วผม
เอาน่าลุง เรามาที่แบบนี้อยู่ในที่แบบนี้ก็ต้องมีหูฝาดตาฝาดกันบ้างล่ะค่ะลุง เพราะใจมันคิดไปเองก็เลยทำให้เห็นให้ได้ยินอะไรแปลกๆ แบบนั้น
ท่าจะจริงครับผมก็ว่างั้น ลุงยามดูเหมือนว่าจะเห็นคล้อยตามกับสิ่งที่ตรีทิพย์พูด วันนี้เขาไม่ได้ดื่มเหล้าหรือน้ำเปลี่ยนนิสัยอะไรไปเลยสักรึ๊บ แต่ทำไมหูถึงแว่วได้ยินเสียงกระดิ่งกรุ้งกริ้งได้ตลอดเวลา
ก่อนหน้าที่ตรีทิพย์จะตะโกนถามเขาได้ยินเสียงนั้นชัดเจน แต่เมื่อมีตรีทิพย์มาอยู่ด้วยเสียงนั้นกลับหาไปอย่างไร้ร่องรอย จะว่ามาจากวัดที่อยู่ห่างไปก็ไม่น่าจะใช่ เพราะทางด้านที่เขาอยู่นั้นอยู่เหนือลม หากจะเป็นเสียงแว่วผ่านมาตามลมก็คงจะไม่ใช่ อีกอย่างระยะทางมันก็ไกลกันจนเกินกว่าที่จะได้ยิน
แล้วนี่ลุงไปเมามาหรือเปล่าล่ะคะ
โอ๊ยคุณตรีเข้ายามผมเหรอจะกล้าเมา เดี๋ยวก็โดนไล่ออกกันพอดีงานหายากจะตายไป ขืนเมาเหล้าเข้าเวรผมโดนไล่ออกลูกเมียผมก็แย่นะสิครับคุณ
ขอให้จริงเถอะนะลุงไม่ใช่เมาแล้วมาบอกว่าได้ยินโน่นได้ยินนี่ แล้วเรื่องนี้ก็อย่าเที่ยวไปพูดเลยเชียวเดี๋ยวพาลจะไม่มีใครมาทำงานกรุจะโดนขุดไปมากกว่านี้
จริงๆ ผมก็อยากจะปรึกษาคุณตรีเหมือนกันนะครับว่าผมเดินยามคนเดียวตอนกลางคืนแบบนี้มันก็ชักหวาดๆ อยู่เหมือนกันขอเพิ่มเป็นสองคนจะได้หรือเปล่าครับ กลางวันพวกคุณทำงานกันไม่ต้องมียามก็ได้ แต่ตอนกลางคืนผมขอสองคนควบเลยจะดีกว่า
เอาไว้ตรีจะปรึกษาอาจารย์ก่อนก็แล้วกันนะคะลุ ง หาว... ตรีง่วงแล้วค่ะขอตัวไปนอนก่อนนะคะไม่ไหวแล้ววันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน
ผมไปส่งครับ ลุงยามทำท่าจะขยับไปส่งตรีทิพย์แต่ก็มีเสียงห้ามเอาไว
ไม่ต้องหรอกคะลุงตรีเดินไปเองได้ใกล้แค่นี้เอง ลุงเดินตรวจไปเถอะคะ ตรีทิพย์เดินกลับไปที่พักของเธอ และได้ยินเสียงกรุ้งกริ้งเหมือนกับที่ลุงยามบอกเธอเมื่อสักครู่
อุปทานหมู่แน่ๆ เลยเรา สงสัยจะฟังลุงยามเล่ามากไปหน่อยเลยเก็บมาหูแว่วไปเอง ตรีทิพย์พูดกับตัวเองและรีบจ้ำอ้าวกลับไปที่พักอีกครั้ง
เสียงกระดิ่งยังคงดังแว่วมาเป็นระยะ แต่เสียงนั้นกลับทำให้ตรีทิพย์นอนหลับไปอย่างง่ายดายโดยที่ไม่ฝันอะไรอีกเลยตลอดทั้งคืน
... จบบที่ ๒ ...
| Create Date : 02 กันยายน 2551 |
| Last Update : 2 กันยายน 2551 22:43:45 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 305 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: หมอก IP: 124.121.213.176 วันที่: 3 กันยายน 2551 เวลา:18:47:27 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
ปทุมธานี Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
|
|
|
|
|
|
|
ช่วงนี้คุณติดการ์ตูนหมอกติดรายการเกาหลีคะนั่งดูมันมาหลายคืนแร่ะ
อิอิ
เรื่องนี้ก็ย้อนอดีตอีกเหมือนเคย แล้วจะแว๊ปมาอ่านเมื่อพักนะคะ