BlogGang.com : : pimsennam - 3 วันแห่งความสงบ

Group Blog

Group ตัวอย่าง

All Blogs

3 วันแห่งความสงบ

ลมหายใจเข้า
ลมหายใจออก
ดั่งดอกไม้บาน
ภูผาใหญ่กว้าง
ดั่งสายน้ำฉ่ำเย็น
ดั่งนภากาศ อันบางเบา....

บทเพลงที่ไพเราะ
และการ์ตูนแอนิเมชั่น
ที่เพิ่งจะผ่านสายตาเราไป
เป็นเพลงของใครกันนะ
ช่างดูน่ารัก และน่ารื่นรมย์ซะนี่กระไร
เรายืนดูหน้าจอทีวี พร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า
จนไตเติ้ลเพลงขึ้นน่ะแหละ
ถึงได้รู้ว่าเป็นเพลงของเสถียรธรรมสถาน
นั่นเป็นครั้งแรกที่เราได้เห็น....

จนเวลาผ่านไป........

ในวันหนึ่ง สภ.2 ได้มีหนังสือฝึกอบรมปฏิบัติธรรม
โดยที่ยังไม่รู้ว่า จะไปที่ใด
เราก็ลงชื่อ ขอสมัครไปด้วย
จนอาทิตย์ถัดมา เราถึงได้รู้ว่า
เป็นโครงการที่จะได้ไปปฏิบัติธรรมที่ เสถียรธรรมสถาน
ในใจเราแอบลิงโลดเล็กน้อย
อืม เป็นสถานที่ที่เราอยากไปมานานแล้ว

เช้าวันที่ 17 กรกฎาคม 2550
มีรถตู้จาก สำนักงาน พา 22 ชีวิตไปถึงยัง เสถียรธรรมสถาน
อย่างปลอดภัย แม้จะไปถึงช้าไปสักหน่อย
แต่ก็ยังทันเวลา ที่จะนั่งรับประทานก๋วยเตี๋ยวเห็ดหอมที่แสนอร่อย
เป็นอาหารมังสะวิรัติมื้อแรกที่เราได้ลิ้มลอง
พอทานเสร็จก็ต้องนำชามไปล้างให้สะอาดเรียบร้อย
แล้วตรงไปที่ ธรรมศาลา
มีแม่ชีให้คำแนะนำเบื้องต้นในการเข้าพักแรม

เรา พี่นา แจ๋ว ได้พักอยู่ด้วยกัน
ที่นอนพร้อมหมอนอีก 1 ใบ
หลังจากเก็บสัมภาระเสร็จเรียบร้อย
ก็ตรงไปที่ธรรมศาลากันเลย
เพื่อที่จะสวดมนต์ทำวัตรเช้า
พอ 11.30 น. ก็ได้เวลาพิจารณาอาหารมื้อเที่ยง
ข้าวกล้อง-ผัดผักรวม-แกงจืดเต้าหู้สาหร่าย-สัปปะรด
อืม ช่างเป็นอาหารที่อร่อยจริงๆๆ
หลังจากทานอาหารเสร็จก็พอจะมีเวลาพักผ่อนเล็กน้อย

พอ 13.30 น. ก็ถึงเวลาสวดมนต์อีกครั้ง
แต่คราวนี้มีการเดินจงกรมด้วย
เป็นการเดินจงกรมที่สบายๆ
เพราะเดินเท้าเปล่าๆ บนผืนทราย
และมีต้นไม้ล้อมรอบตัวเรา
นั่นต้นสาละ ต้นไม้ในพุทธประวัติ

เราพยายามสูดลมหายใจรับอากาศที่แสนจะบริสุทธิ์เข้าไปอย่างเต็มปอด
เดินเรื่อยๆ ไปมีต้นไม้นานาชนิด ใบเขียวๆ อ้อ มีน้องกิ้งกือเดินเป็นเพื่อนด้วย
เดินต่อไปเจอสระบัวขนาดใหญ่ บัวกระด้ง เกิดมาก็เพิ่งจะได้เห็นใบบัวที่ใหญ่มากๆ ขนาดนี้

ระหว่างทางมีรูปปั้นดินเผาหน้าตาน่ารักๆๆ เป็นรูปเด็กบ้าง แม่ชีน้อยบ้าง
แอบอยู่ตามสุมทุมพุ่มไม้ คอยส่งยิ้มทักทายแขกรับเชิญอย่างพวกเราตลอดระยะทาง
จนเดินกลับมาถึง ธรรมศาลา เราก็ได้นั่งสมาธิต่อ
มีแม่ชีมาบรรยายธรรมให้เราฟังแบบสบายๆๆ เป็นกันเอง
จนถึงเวลา 16.00 น. ก็ได้เวลาดื่มน้ำปาณะ ก็คือน้ำเต้าหู้นั่นเอง
แปลกมาก เราไม่รู้สึกหิวเลย ทั้งๆ ที่ทุกทีจะต้องกินข้าวเย็น
เสร็จแล้วก็ไปสวดมนต์ทำวัตรเย็นต่อ จน 21.00 น. ถึงได้กลับไปพักผ่อน
คืนแรกของการนอน เรานอนไม่หลับ
จะเป็นเพราะนอนแปลกที่ หรือเพราะหมอนที่หนุนสูงเกินไป เราก็ไม่รู้

วันที่ 18 กรกฎาคม 2550 เวลา 04.00 น.
เรารู้สึกตัวตื่นขึ้นเพราะได้ยินเสียงคนเดิน
บางคนเริ่มไปแปรงฟันกันแล้ว เราก็เช่นกัน
หลังจากล้างหน้าแปรงฟันเสร็จเรียบร้อย
เราก็เดินไปธรรมศาลากัน เพื่อสวดมนต์ทำวัตรเช้า

พอ 06.00 น. เราก็ออกไปปูผ้ายางที่สนามหญ้าใต้ต้นโพธิ์
เพื่อที่จะทำโยคะสมาธิ โดยมีแม่ชีคอยให้คำอธิบาย
เป็นโยคะที่ใช้ลมหายใจเข้าและออก เป็นเครื่องมือในการทำ
และเป็นท่าโยคะที่ง่ายๆ ไม่ยากจนเกินไป
อากาศดีๆ ต้นไม้สีเขียวๆ พื้นหญ้าที่อ่อนนุ่ม
จะมีใครสักกี่คนที่จะโชคดีได้มาสัมผัสบรรยากาศเช่นนี้บ้างหนอ
หลังจากทำโยคะเสร็จก็มีการทำความสะอาดธรรมศาลา
ช่วยกันเก็บใบไม้ที่หล่นจากต้น เพื่อไม่ให้ใบไม้กองทับถมกลายเป็นขยะ
เสร็จแล้วก็ไปพิจารณาอาหารเช้ากัน
วันนี้เป็นข้าวต้ม-ไข่เค็ม-ผัดถั่วงอก-เงาะ
เป็นอีก 1 มื้อที่สุดแสนจะอร่อย
พอกินเสร็จก็ไปสวดมนต์ทำวัตรเช้ากันต่อ

พอมื้อเที่ยง ก็เป็นข้าว-ยำวุ้นเส้น-ผัดผัก-สัปปะรด อร่อยอีกแล้ว ^_^
แล้วก็ไปสวดมนต์ ฟังบรรยายธรรมกันต่อ
แต่คราวนี้แม่ชีศันสนีย์เป็นผู้มาบรรยาย
มองดูจากที่ไกลๆ ท่านดูมีรัศมีของความเมตตากรุณามากๆ เลย
ท่านมาบอกเล่าถึงภารกิจที่มากมาย
แต่ท่านก็ดูมีความสุขที่จะได้ทำ
ท่านบอกว่า ท่านภูมิใจที่มีคนเห็นคุณค่าของท่านและให้ท่านทำสิ่งเหล่านั้น
ทำให้เราคิดย้อนถึงตัวเอง ที่ใครๆ ใช้เราทำงาน
เพราะเราคงจะมีความสามารถที่จะทำงานเหล่านั้นได้ดี เค้าถึงใช้

ได้ข้อคิดมา 1 ข้อและ ^_^

พอตอน 16.00 น. ก็ได้เวลาดื่มน้ำปาณะ กันอีกแล้ว อร่อยจริงๆ
เสร็จแล้วก็ไปสวดมนต์ เพื่อทำวัตรเย็นต่อ
อ้อ ได้ดูการ์ตูนแอนิเมชั่นแม่ชีน้อยด้วย
ก็เพลงเดียวกับที่เราเคยได้ดูจากทีวีที่บ้านน่ะแหละ

และแม่ชีได้สอนวิธีการออกกำลังกายจากเพลงนี้ด้วย
เป็นบทเพลงที่เข้าใจง่าย แม้แต่เด็กเล็กๆ ก็สามารถทำตามได้โดยง่าย

แต่เรารู้สึกเบื่อแค่อย่างเดียว
คือ ในห้องพักเราพักรวมกัน 20 คน
และกลุ่มของพี่จิ๋มกับน้องๆ ก็ต้องส่งเสียงพูดคุยกันอึกทึก
ทำไมเค้าช่างไม่เกรงใจคนอื่นบ้างเลยนะ

แต่เราก็ไม่อยากให้จิตใจเราขุ่นมัว
เราก็เลยนอนอุดหู และเอาผ้าห่มคลุมซะ
และพยายามหายใจเข้าและออก จนเราหลับไปเอง

วันที่ 19 กรกฎาคม 2550 วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการปฏิบัติธรรม
วันนี้เราก็ตื่นตี 4 อีกตามเคย เราคงจะเริ่มเคยชินกับการตื่นเวลานี้
หลังจากล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ
เราก็ตรงไปที่ธรรมศาลาเหมือนเดิม
หลังจากนั้นก็ออกไปทำโยคะสมาธิ แต่จะมีท่าที่ต่างจากเมื่อวานบ้างเล็กน้อย
ซึ่งเป็นท่าที่ไม่ยากจนเกินไป

แล้วเราก็ไปพิจารณาอาหารเช้า เช้านี้เป็นราดหน้าเส้นหมี่-แตงโม
แล้วก็ไปสวดมนต์กันต่อจนถึงเวลาพิจารณาอาหารเที่ยง
มื้อสุดท้ายเป็นเส้นใหญ่ผัดซีอิ้วใส่ใข่-ลำไย
ทำให้เราเกิดความคิดว่า ครั้งต่อไปถ้าจะสั่งผัดซีอิ๊วจะให้ใส่แต่ไข่ไม่ใส่เนื้อสัตว์ดีกว่า
พอทานเสร็จเราก็ไปเดินช้อปปิ้งกะพี่นาต่อ เราซื้อกระปุกออมสินแม่ชีน้อย
กับสมุดฉีกมา 6 เล่มเอาไว้ไปแจกน้องๆ ที่งานธุรการ

พอตอนบ่ายเราก็ได้ดูวีดีโอเรื่อง บัว กัน เราเกือบจะร้องไห้หลายครั้ง
แต่เรื่องของบัว ก็เป็นอุทธาหรณ์ให้เราได้เป็นอย่างดี
ดูวีดีโอเสร็จก็ถึงเวลาต้องไปปลูกต้นสาละเป็นที่ระลึก
แล้วก็ถึงเวลาที่จะต้องแยกย้ายกันกลับบ้าน
ตอนแรกพี่เล็กชวนเรากะพี่นากลับด้วย

แต่เราเห็นว่า พี่เล็กชวนพี่ยากะพี่นิดกลับด้วย
เราเลยขอแยกตัวกลับกะส่วนปัณฯ แทน

แต่ส่วนปัณฯ ก็ชวนโอ๊ะกะแอนกลับ
แล้วแถมน้องแอนยังซื้อต้นสาละกลับด้วย
คน 5 คนแถมกระเป๋าและของอีกพะรุงพะรัง
แถมพอบอกแท็กซี่ว่าจะมาบางนา ก็มีแต่คนส่ายหน้า
ก็แหม รามอินทรา-บางนา มันใกล้กันซะที่ไหนล่ะ

ระหว่างที่รอแท็กซี่เราเลยหันไปถามพี่ผู้หญิงที่ยืนรอรถอยู่เช่นกัน
ว่าเราจะไปต่อรถเมล์ได้ที่ไหนบ้างเพื่อที่จะไปบางนา
พี่เค้าก็ช่างใจดีเหลือเกินให้เรากะพี่นาติดรถไปลงที่โลตัส-อ่อนนุช
เรา 2 คนก็เลยโชคดีไม่ต้องเสียเงินค่ารถแท็กซี่กัน
แถมมาถึงได้เร็วกว่าด้วย

และเราก็เห็นกลุ่มพี่จิ๋มกะน้องๆ ขึ้นรถ 2 แถวออกมา

และเรามารู้ทีหลังว่า ที่พี่เล็กชวนพวกเพื่อนๆ เค้ากลับรถพี่นิด

โดยที่แย่งพวกเด็กๆ ช่างดูไม่ดีเอาซะเลย
ดีแล้วนะที่เรากะพี่นาไม่ได้กลับกะพวกเค้า

ก็เป็นอีกหนึ่งประสบการณ์ที่ทำให้เราประทับใจ
จนต้องเก็บมาเรียบเรียงและบันทึกไว้ในความทรงจำ

ขอขอบคุณสำหรับภาพทุกภาพที่นำมาจาก //www.sdsweb.org
ของเสถียรธรรมสถานค่ะ